68.KOMPETENCJE NACZELNIKA PAŃSTWA W LATACH 1918-22
Dekretem z 22.11.1918 uregulowano ustrój państwa. Do zwołania Sejmu Ustawodawczego najwyższą władzę miał sprawować TNP, którym został Józef Piłsudski. TNP zajmował jednocześnie stanowisko Naczelnego Dowódcy Wojsk Polskich. 28.11.1918 TNP zarządził przeprowadzenie wyborów do Sejmu Ustawodawczego na podstawie ogłoszonego w tym samym dniu dekretu zawierającego ordynacje wyborczą. Z chwila zwołania Sejmu Ustawodawczego przejął on zwierzchnią władzę w państwie.
20.02.1919 Piłsudski złożył swój urząd jednak sejm powierzył mu kontynuowanie obowiązków NP aż do uchwalenia konstytucji. Według dekretu 22 listopada rząd był powoływany i odwoływany przez TNP. Władzę ustawodawczą wykonywała Rada Ministrów i TNP. Wydawane przez RM i TNP dekrety traciły moc obowiązującą w wypadku nie przedstawienia ich do zatwierdzenia na pierwszym posiedzeniu Sejmu Ustawodawczego.
Mała Konstytucja powierzając stanowisko NP J. Piłsudskiemu stanęła na stanowisku koncentracji władzy państwowej w Sejmie Ustawodawczym. NP i ministrowie zostali podporządkowani sejmowi. NP reprezentował państwo w stosunkach międzynarodowych, stał na czele administracji cywilnej i wojskowej. Za swą działalność ponosił odpowiedzialność przed sejmem. Każdy jego akt państwowy wymagał dla swej ważności kontrasygnaty odpowiedniego ministra. Na podstawie porozumienia z sejmem NP powoływał rząd. 01.07.1920 utworzono Radę Obrony Państwa. W jej skład wszedł także NP jako przewodniczący.