ZWIĄZEK CYNOSURION
- żyzne pastwiska na Niżu i w górach
- gatunki charakterystyczne:
- Cynosurus cristatum - grzebienica pospolita
- Trifoium repens - koniczyna biała
*gatunek wyróżniający ma szersza amplitudę występowania niż gatunek charakterystyczny
ZESPÓŁ LOLIO - CYNOSURETUM (ŻYCICY TRWAŁEJ I GRZEBIENICY POSPOLITEJ)
- gatunki charakterystyczne:
- Bellis perennis - stokrotka pospolita
- Cynosurus cristatus
- Trifolium repens
- typowe zbiorowiska pastwiskowe
- występują w podobnych siedliskach jak łąki świeże (kośne 2-3 krotnie) ze związku Arrhenatherieton
różni je sposób użytkowania (te są uprawiane)
- w zależności od intensywności wypasu zmienia się udział grzebienicy (może występować jedynie na bardzo intensywnie wypasanych pastwiskach - wypas ciągły)
- oprócz gatunków charakterystycznych można spotkać wiechlinę łąkową, kostrzewę czerwoną i mietlicę pospolitą
- do obsiewu trawników wykorzystuje się życicę trwałą, kostrzewę czerwoną i wiechlinę łąkową, a także wiechlinę roczną i mietlicę pospolitą
___________________________________________________________________________
MURAWY
- niskie fitocenozy o nieskomplikowanej strukturze, nie użytkowane rolniczo, wykształcone w siedliskach ubogich w wodę, silnie zasolonych lub w surowych warunkach klimatycznych
wyróżnia się:
- murawy piaskowe (klasa Sedo-Scleranthetea)
- murawy kserotermiczne (klasa Festuco-Brometea)
- murawy wysokogórskie ( klasa Elyno-Seslerieta, Caricetea arrvulae)
- murawy solniskowe ( klasa Asteretea tripolum)
- murawy bliźniczkowe i wrzosowiska (klasa Nardo-Callunetea)
murawy kserotermiczne - reprezentują zbiorowiska trawiaste obejmujące wszelkie suchorośla, takie jak stepy, prerie, pampy (obejmują one 15% powierzchni lądów), zbiorowiska te związane są z suchym klimatem strefy umiarkowanej i podzwrotnikowej
w Europie stepy występują w części południowo-wschodniej w krajach strefy umiarkowanej oraz na Nizinie Węgierskiej
w Polsce murawy kserotermiczne występują na Wyżynie Małopolskiej, Wyżynie Lubelskiej, Śląsku i w okolicach Przemyśla
zbiorowiska te występują na siedliskach suchych o odczynie zasadowym, zasobnych w składniki pokarmowe, są to najczęściej słoneczne zbocza wzgórz, dolin rzecznych i wąwozów
wysoka temperatura gleby i powietrza jest czynnikiem warunkującym kształtowanie się tego typu zbiorowiska, ogranicza to występowanie roślin mezofilnych, a sprzyja rozwojowi roślin kserofilnych
w polskim krajobrazie murawy kserotermiczne występują jako rzadkość, z tego powodu na ich terenie tworzy się rezerwaty
mają duże zastosowanie do celów rekreacyjnych, bioklimat tego typu zbiorowisk cechuje się znacznymi walorami bioterapeutycznymi
- jedne z najbarwniejszych zbiorowisk o charakterze łąkowym w kraju
- trawy muraw kserotermicznych i towarzyszące im byliny nie tworzą nigdy zwartych kobierców
- roślinność ta rozpoczyna wegetację tuż po stopnieniu śniegu i maksimum rozwoju osiąga na początku lata, latem rośliny więdną i przyjmują szarożółte zabarwienie, jesienią następuje ponowne ożywienie barw
- mało wydajne łąki i pastwiska, jedne z najbarwniejszych zbiorowisk łąkowych, wiosną dominują barwy złocistożółte, latem żółte, czerwone i fioletowe, jesienią brunatne
- wykorzystywanie wielu gatunków traw i ziół do tworzenia trawników o charakterze łąk kwietnych
- w siedliskach o stałym niedoborze wody roślinność stepowa jest trwałym układem klimaksowym
- gatunki charakterystyczne dla klasy Festuco-Brometea:
- Ajuga genewensis - dąbrówka kosmata
- Allium oleraceum - czosnek zielonawy
- Anthylius vulneraria - przelot pospolity
- Plantago media - babka średnia
- Poa bulbosa - wiechlina cebulkowata
- Poa compressa - wiechlina spłaszczona
- Polygala comosa - krzyżownica czubata
- Avenula pratensis - owsica łąkowa
- Carex humilis - turzyca niska
- Festuca rupicola - kostrzewa bruzdkowata
- Veronica spicata - przetacznik kłosowy
- Thlaspi perfoliatum - tobołki przerosłe
- Salvia pratensis - szałwia łąkowa
- Stachys recta - czyściec prosty
- Taraxacum laevigatum - mniszek drobny
- Linosyris vulgaris - ożota zwyczajna
- Centaurea scabiosa - chaber
ZESPÓŁ RUTEWKI I SZAŁWI ŁĄKOWEJ (THALICTRO-SALVIETUM PRATENSIS)
- zespół rozpowszechniony w południowej Polsce, najbogatszy pod względem gatunkowym ze wszystkich zbiorowisk o charakterze kserotermicznym występujących w Polsce, zespół ten charakteryzuje barwny „step łąkowy”
- charakter kilkuwarstwowego układu, duża produkcja biomasy i brak możliwości mineralizacji - tworzy się gruba warstwa tzw. wojłoku stepowego
- dostawca wielu gatunków leczniczych
- gatunki charakterystyczne
- Agropyron intermedium - perz siny
- Carex praceox - turzyca wczena
- Eryngium campestre - mikołajek polny
- Raunculus illyricus - jaskier iliryjski
ZESPÓŁ MIŁKA I KŁOSOWNICY PIERZASTEJ (ADONINO-BRACHYPODIETUM PINNATUM)
zespół ma charakter stepu łąkowego, siedliskiem tych fitocenoz są słoneczne zbocza lessowe lub gliniaste na głębokich marglach, udział w runi wielu gatunków o barwnych kwiatach, wykorzystanie w projektowaniu
- gatunki charakterystyczne:
- Campanula sibirika - dzwonek syberyjski
- Melampyrum arvense - pszeniec różowy
- Scorzonera purpura - wężymord stepowy
- Adonis vernalis - miłek wiosenny
- Gentiana crucitata - goryczka krzyżowa
- Seseli annum - żebrzyca roczna
KLASA PLANTAGINETEA MAIORIS
zbiorowiska muraw dywanowych i muraw okresowo zalewanych w dolinach większych rzek - wykształcają się na obszarach intensywnego użytkowania (deptania)
- mogą stanowić tereny rekreacyjne i intensywnie użytkowane boiska treningowe
- gatunki roślin zespołu życicy i babki zwyczajnej można wykorzystać do tworzenia mieszanek do obsiewu odpornych na deptanie trawników