IZOLACJA PRZECIWWILGOCIOWA POZIOMA
W większości budynków występuje wcześniej czy też później zawilgocenie.
Powietrzno suche drewno lub pozostające w kontakcie z powietrzno suchymi materiałami nie ulegają zagrzybieniu, tapeta nie wybrzusza się, farba nie łuszczy się, nie pojawiają się zarodniki powodujące astmę i inne choroby układu oddechowego.
Zawilgocenie powyżej 22 % wilgotności względnej wymaga natychmiastowej interwencji, chociaż elementy drewniane nie będą sprawiać wrażenia wilgotnych. Drewno mokre jest widoczne dopiero przy 30 - 40 %. W związku z tym budynki powinny być systematycznie badane, 1 lub 2 razy w roku.
Na budynku lub na jego planie zaznaczamy rejony o jednakowym poziomie zawilgocenia, co wskaże nam punkt centralny. Znacznie trudniej jest ustalić powód zawilgocenia dolnych partii murów na parterze. Zwykle przypisuje się to podciąganiu kapilarnemu, chociaż nie zawsze jest to przyczyną. Zwilgocenie to może być spowodowane kondensacją, jako że ściany w dolnych partiach są zimniejsze.
Istnieją 4 główne źródła zawilgocenia :
· penetracja wody deszczowej
Boczne przenikanie deszczu poprzez mur może być spowodowane znaczna porowatością cegły lub uszkodzeniem obrzutki w postaci włoskowatych pęknięć. Zawilgocenie tego typu najczęściej pojawia się na południowych i południowo - zachodnich elewacjach.
· uszkodzenie rynien, wiszących rur spustowych
· uszkodzenie instalacji wodociągowej
Na ścianach wewnętrznych pojawiają się plamy wokół źródła wilgoci. Najczęstszym uszkodzeniem jest niedrożność rur opadowych w dolnym odcinku i podniesienie się poziomu wody deszczowej. W wielu budynkach rynny są umiejscowione zbyt nisko i mają mały spadek, mogą też być zapchane przez liście i mechanizmy należy je sprawdzać, zwłaszcza w okresie silnych
deszczów.