Mc Kenzie 2


METODA MC KENZIE.

METODY KINEZYTERAPEUTYCZNE:

METODA MC KENZIE

➫ Kręgosłup obciążamy najbardziej w pozycji siedzącej, gdy fizjologiczne krzywizny kręgosłupa ustawione są nieprawidłowo, np. odcinek szyjny kręgosłupa najczęściej uszkodzony maja stomatolodzy, a odc. lędźwiowy taksówkarze i sekretarki.

BÓL jest to reakcja organizmu na coś co dzieje się nieprawidłowego, nieprzyjemne odczucie, drażnienie receptorów bólowych (nocyceptory)-rozmieszczonych w całym organizmie.

Receptory bólowe gęsto rozmieszczone w więzadle podłużnym tylnim, a mało w więzadle żółtym i podłużnym przednim. Również P

pierścień włóknisty zawiera dużo nocyceptorów.

Drażnienie nocyceptorów -> informacja CUN ->o nieprawidłowości (ból).

NOCYCEPTORY mogą być drażnione:

- chemicznie (stan zapalny)

- mechanicznie (zła pozycja lub ułożenie)

- w sposób mieszany (występuje podczas długotrwałego mechanicznego działania, który powoduje stan zapalny)

Jak odróżnić czy chemiczne czy mechaniczne?

Pytamy się pacjenta w jakich pozycjach występuje ból

Stan zapalny ➫ nie wykonujemy żadnych ćwiczeń!

TRZY PRZYCZYNY DOLEGLIWOŚCI BÓLOWYCH WG MC KENZIE:

ZABURZENIE UKŁADU JĄDRA MIAŻDŻYSTEGO W PIERŚCIENIU WŁÓKNISTYM DOCHODZI NA SKUTEK NIEPRAWIDŁOWEGO OBCIĄŻENIA:

➫ W postępowaniu bardzo ważna jest na jakim poziomie następuje unerwienie.

W przypadku kręgosłupa najczęściej uszkodzony jest poziom L4/L5 i L5/S1.

DERENGEMENT- sytuacja, w której normalna pozycja spoczynkowa dwóch sąsiadujących ze sobą kręgów jest zakłócona i w rezultacie zmiany pozycji cieczy jądra miażdżystego pomiędzy dwoma sąsiadującymi trzonami kręgowymi, powoduje zakłócenia naturalnych, prawidłowych ruchów w dostępnych płaszczyznach, powodując ograniczenie bólowe.

MC KENZIE WYRÓŻNIA 6 TYLNO - BOCZNYCH ZABURZEŃ JĄDRA MIAŻDŻYSTEGO:

DERENGEMENT 1:

W D1 zaburzenia dysku międzykręgowego są stosunkowo niewielkie, następuję tu największe tylne przesunięcie jądra miażdżystego oraz małe promieniujące przesunięcie wewnątrz pierścienia włóknistego. Znajdujemy tu małe zaburzenia materiału dyskowego.

po zdiagnozowaniu fizjoterapeutycznym:

- uświadomienie pacjenta na czym polega problem

- przeprosty w leżeniu lub w staniu (bo są kierunkiem działania)

- zlecamy rozciąganie, gdyż ciągłe przeprosty mogą doprowadzić do zaburzeń dysfunkcyjnych (np. stojąc trzymamy parapet, odchylamy się i kucamy tak, aby pupa dotknęła podłogi, leżenie przodem około 5minut, leżenie przodem w wyproście kręgosłupa (kolejne 5minut) oraz jego wyprosty w leżeniu przodem (10 powtórzeń w serii).

- rozciąganie wg Mc Kenzie- czyli zwykłe skłony (jednak podczas wykonywania pacjent uciekając przed bólem- kifotyzuje).

- tkanka łączna regeneruje się ok. 7 dni (więc po upływie tego czasu zaczynamy rozciąganie)

- jeżeli objawy bólowe nie zmniejszają się należy włączyć zabiegi dodatkowe: mobilizacje wyprostne kręgosłupa, jego rotacyjne mobilizacje wyprostne.

DERENGEMENT 2:

D2 to ostre zaburzenie dyskowe jako następstwo źle prowadzonego D1. Bardzo szybko może przejść w ostre boczne przesunięcie z objawami bólu jednostronnego, każda dodatkowa rotacja będzie powodować tą dysfunkcję dlatego musi być unikana.

- kifotyzacja odcinka lędźwiowego

- odbudowanie lordozy lędźwiowej(przez co doprowadzamy do D1) poprzez ułożenie pacjenta w pozycji leżenia przodem, ale w ustawieniu zgięciowym (tzw. pifot), podkładając mu pod brzuch większą liczbę klinów lub poduszek. Powoduje to odciągnięcie powierzchni stawowych, rozluźnienie mięśni (jednak ucisk pojawia się podczas wydechu, ponieważ zbliżają się powierzchnie stawowe). Gdy mięśnie są rozluźnione wyciągamy poduszki, co powoduje stopniowe zmniejszanie się zgięcie kręgosłupa, aż do momentu, gdy pacjent potrafi przyjąć pozycję leżenia przodem. Należy następnie wykonać test Kerninga i po tym polecić pacjentowi zejść z leżanki, jednak w taki sposób, by nie kifotyzował odcinka lędźwiowego kręgosłupa i zalecić chodzenie.

DERENGEMENT 3:

W tym przypadku zaburzenia w obrębie dysku są zlokalizowane bardziej tylno - bocznie a nie jak w przypadku D1 w pozycji tylno - centralnej. D3 może być następstwem D1.

- leżenie przodem około 5minut, leżenie przodem w wyproście kręgosłupa (kolejne 5minut) oraz jego wyprosty w leżeniu przodem (10 powtórzeń w serii)

- jeżeli nie pojawia się objaw centralizacji to terapeuta wprowadza kolejne ćwiczenia: wyprosty kręgosłupa w leżeniu asymetrycznym z przesunięciem miednicy w stronę niebolesną ( w wyniku centralizacji ból odczuwany będzie już tylko w okolicy kręgosłupa to grupę tę traktuję się jako D1).

- przeprosty możemy wykonywać, ponieważ nie ma deformacji, lecz musimy uważać, by ból nie „poszedł” na obwód.

DERENGEMENT 4:

- w badaniu należy scentralizować ból (następuje bardzo szybko, co jest charakterystyczne dla D4)

- zlikwidować szift boczny (ból jest po stronie sziftu, pacjent przychodzi w takiej pozycji)

- nie wykonujemy przeprostów

-zastosowanie wzorców miednicy, aby unieruchomić drugą stronę miednicy - pozycja stojąca

- o wiele trudniejsze jest usprawnianie pacjentów, gdyż charakterystyczne dla nich reflektoryczne, boczne skrzywienie kręgosłupa zmniejsza efekt ćwiczeń wyprostnych. Aby je rozpocząć należy uzyskać symetrię kręgosłupa w płaszczyźnie czołowej w tym celu stosuje się przesunięcia boczne kręgosłupa w pozycji stojącej.

DERENGEMENT 5:

D5 jest prostą progresją D3. Tu wielkość i lokalizacja zaburzeń dysku jest bardzo wyraźna, lecz nie na tyle, by powodować deformację w dolnym odcinku kręgosłupa.

- według Mc Kenzie (nie ma deformacji) wykonujemy przeprosty w leżeniu na brzuchu, podnosimy do góry tułów: ból w łydce - nie prawidłowo, źle; ból a pośladkach - ból centralizuje się; ból w odcinku lędźwiowym - dobrze, centralizacja bólu. Przesuwanie biodra, stabilizowanie, przeprost gdzie boli (otwarcie kręgosłupa - dysk do środka - kilka razy), pośladek - 5 przeprostów, pozycja bez bólowa - wykonanie przeprostów, zadanie domowe - oparcie o ścianę, centralizacja bólu w pośladkach, szukamy pozycji która centralizuje ból, można robić przeprosty - leżenie na brzuchu - lekka kifotyzacja - odciągnięcie dysku. Początkowo jest leczona jak D1 lub D3.

DERENGEMENT 6:

D6 jest progresją D4 i D5, pacjent głównie demonstruje się w statycznej skoliozie lędźwiowej. Rwa kulszowa jest bardziej stała. Małe szanse na redukcję objawów poprzez pozycję lub ruchy. Często pacjent mówi że specyficzny ruch przynosi ulgę w bólu, ale tylko na krótki okres czasu. Tu największymi niedogodnościami są problemy o przewadze neurologicznej.

- pacjent nie może wyprostować nogi, ponieważ odczuwa straszny ból

- nie wykonuje się przeprostów (bo jest deformacja)

- polecamy pacjentowi leżenie tyłem i przyciągamy KD(zgiętą w stawie kolanowym i biodrowym) do klatki piersiowej, brak bólu w kręgosłupie - to źle, bo tam nic nie ma, jeżeli pacjent odczuwa lekki ból w kręgosłupie, likwiduje się ból w nodze - pacjenci do szpitala na wyciągi - centralizujemy ból - likwidujemy deformację. Należy zastosować wyciąg o charakterze trakcyjnym

- po upływie około 4-5 dni można dokonać powtórnego badania, często jednak w leczeniu tej grupy jedyną alternatywą jest zabieg operacyjny

- wyodrębnienie kierunków oraz pozycji powodujących centralizację objawów bólowych może być bardzo trudne.

DERENGEMENT 7:

- w D7 korekcje przodo - przesunięcia jądra miażdżystego uzyskuję się poprzez zgięcie kręgosłupa w leżeniu tyłem oraz staniu, z dodatkowo stosowanymi mobilizacjami i manipulacjami w jego zgięciu.

POSTĘPOWANIE:

TESTY NEUROLOGICZNE:

1



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Mc Kenzie2, biomechanika
Metoda Mc Kenzie3
Mc Kenzie2, biomechanika
Mc Kenzie(1)
metoda Mc Kenzie
Mc Kenzie
Mc Kenzie
Mc Kenzie 2
POMIAR MC KENZIE(1)
POMIAR MC KENZIE
mc kenzie skutecznosc lepsze
MC KENZIEE
Metoda Mc Kenzie Daria
mc kenzie
FUCHS AGRIFARM STOU 1030 MC V
Mc Cormick
Opracowanie Sciaga MC OMEN
Dzięki Ci lato - KOLOR, pizza hut ,kfc mc donalds przepisy
Opracowanie pytań MC OMEN 2

więcej podobnych podstron