Scenariusz zabawy badawczej „Gdzie jest powietrze?”

Grupa: 5- 6 latki

Cele operacyjne:

- dziecko wie, że powietrze jest wszędzie wokół nas

- dziecko zna znaczenie powietrza w życiu ludzi, zwierząt i roślin

- dziecko potrafi obserwować ruch, kierunek i siłę powietrza

Przebieg:



1. Marsz ze śpiewem piosenki pt. „Wiatr psotnik”.


2. Otworzenie niespodzianki – „Paczki w paczce”.

*Pierwsza paczka zawiera bardzo dużą ilość balonów (więcej niż dzieci w grupie)

-ćwiczenia oddechowe


*Druga paczka zawiera różne przedmioty (piórka, szyszki, bibułki, skrawki
lekkich i ciężkich materiałów...)

-zabawa dydaktyczna „Co unosi się w powietrzu?”



*Paczka trzecia zawiera woreczki foliowe.

-zabawy ruchowe:

„Łapiemy powietrze”

„Robimy wiatr”

*Paczka czwarta zawiera świeczki i osłony.

-doświadczenie

*Paczka piąta zawiera wiatraczki, patyczki z kolorową krepą, wstążki...

-zabawy ruchowe w ogródku przedszkolnym



Nauczycielka proponuje dzieciom marsz z paskami krepy (dzięki nim widoczny jest
ruch powietrza).

Pani woźna wnosi dużą paczkę. Informuje, że jest ona zaadresowana do pani i
dzieci z naszej grupy.

Dzieci dziękują za dostarczenie przesyłki, rozwiązują dużą kokardę i odczytują
wraz z panią napis na paczce:

„Bawcie się wesoło i szukajcie powietrza wkoło”.



Nauczycielka z dziećmi otwiera duży karton. Okazuje się, że

w nim są kolejne.

Dzieci dmuchają balony. Nauczycielka bawi się wraz z dziećmi i głośno „sobie”
zadaje pytanie: „Dlaczego ten balon rośnie?”,

a przy wypuszczaniu powietrza stwierdza: „A teraz maleje – Dlaczego?”

Dzieci chcąc pomóc pani interesują się jej problemem i szukają odpowiedzi...

Krótka rozmowa nt. „Co to jest powietrze?”

Nauczycielka stwierdza, że chce pobawić się 2 balonami, ale podrzuca je a one
szybko spadają i ciągle trzeba je dmuchać.

Dzieci proponują zawiązanie balonika np. sznurkiem. Nauczycielka wykonuje
polecenie dzieci – pierwszy zawiązany balonik unosi się w powietrzu.
Nauczycielka dmucha drugi balon tak mocno, że „przypadkiem” pęka – pyta
dzieci: „Ojej, a gdzie jest teraz powietrze z balonika?”

Po kilku takich zabawach dzieci na pewno będą wiedziały że powietrze jest
wszędzie wokół nas.



Dzieci samodzielnie segregują zawartość paczki, eksperymentując przy tym.
Dzielą przedmioty na te, które unoszą się w powietrzu i na te, które
natychmiast spadają. (zauważają, że jest to zależne od ciężaru)

Chętne dzieci eksperymentują dalej – dzielą przedmioty na te, które unoszą się
szybciej i te, które unoszą się wolniej. (zauważają, że jest to zależne nie
tylko od ciężaru, ale też od siły wiatru)

Dzieci poruszając się po sali łapią w woreczki powietrze (mogą je zawiązać,
porównywać wielkość, szybkość spadania).





Dzieci zastanawiają się nad tym, jak zrobić wiatr. Dmuchają, ruszają szybko
ręką, materiałem, woreczkami foliowymi, kartką papieru...

(zauważają zależności między siłą wiatru a wysokością unoszonych przedmiotów
oraz kierunkiem wiatru a kierunkiem poruszania się ciał)





Nauczycielka podpala świeczki, niektóre przykrywa osłoną inne nie. Dzieci
obserwują. Świeczki pod osłoną szybciej gasną –jest tam mało powietrza.

(dzieci zauważają, że powietrze potrzebne jest do spalania)