Ustoje polityczne

Za formalny początek II Rzeczypospolitej uznaje się 11 listopada 1918, kiedy to władzę wojskową w Warszawie objął Józef Piłsudski. W wyniku jego działań wojska niemieckie wycofały się z miasta, a tworzące się właśnie polskie instytucje państwowe nadały mu tytuł Naczelnika Państwa. Po zakończeniu I wojny światowej zwycięskie państwa Ententy zaaprobowały plan utworzenia niepodległego państwa polskiego.

Pierwsze lata po ogłoszeniu niepodległości były okresem niepokojów społecznych i konfliktów. W latach 1918–21 Polska prowadziła równocześnie sześć wojen ze swoimi sąsiadami. Toczyły się konflikty z Litwą i Ukrainą dotyczące wschodniej granicy kraju, wybuchły trzy powstania na Śląsku i powstanie w Wielkopolsce przeciwko niemieckim władzom na tych terenach, dochodziło do konfliktów z Czechosłowacją o sporne tereny graniczne. Najpoważniejszym konfliktem tego okresu była wygrana przez Polskę wojna polsko-bolszewicka w 1919.

 Osobne artykuły: Historia Polski (1939-1945), Kampania wrześniowa, Agresja ZSRR na Polskę 1939 i Okupacja niemiecka w Polsce 1939-1945.

Niemcy:

Państwo Niemcy przyjmowało termin Rzesza w poprzednich wiekach swojego istnienia. Jako Święte I Rzesza istniało Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego (niem. Heiliges Römisches Reich) w latach 962-1806, zaś następnie jako II Rzesza istniało Cesarstwo Niemieckie (niem. Deutsches Kaiserreich) w latach 1871-1918. Po I wojnie światowej została powołana do życia Republika Weimarska (1918-1933).

Formalnie państwo niemieckie przyjęło nazwę III Rzeszy 15 marca 1933 (proklamacja w Poczdamie), niemniej nazwy tej używa się często do określenia Niemiec od objęcia przez Adolfa Hitlera funkcji kanclerza (30 stycznia 1933 - tzw. zagarnięcie władzy) do podpisania kapitulacji III Rzeszy (8 maja 1945). Po raz pierwszy nazwa ta pojawiła się w 1923 roku w książce Arthura Moellera van den Brucka pod takim samym tytułem. Wyrażała ona ideę obalenia republiki weimarskiej oraz wskrzeszenia zjednoczonej monarchii niemieckiej (I Rzeszą było Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego, a II Rzeszą - Cesarstwo Niemieckie istniejące w latach 1871-1918). Później, obszar Niemiec i przyłączone tereny austriackie, od marca 1938 nazywano mianem Rzesza Wielkoniemiecka (Großdeutsches Reich) bądź Wielkie Niemcy. Termin III Rzesza, a także Tysiącletnia Rzesza był szeroko wykorzystywany przez propagandę narodowosocjalistyczną.

Włoch:

Z Włochami kochanie musisz poczytac bo tego jest na prade duzo o to link:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Historia_W%C5%82och

Rosja

Rosja jest państwem federacyjnym o semiprezydenckim (mieszanym) systemie rządów. Od 17 kwietnia 1992 roku używa 2 równorzędnych nazw Rosja i Federacja Rosyjska. Zgodnie z konstytucją, zaaprobowaną w referendum z 12 grudnia 1993 roku, głową państwa jest prezydent od 2012 powinien być wybierany na 6-letnią kadencję^[20] w wyborach powszechnych (do roku 2012 kadencja trwa 4 lata). Prezydent ma szerokie uprawnienia w zakresie władzy ustawodawczej (prawo wydawania dekretów z mocą ustawy) i władzy wykonawczej (jest m.in. gwarantem konstytucji, praw i swobód obywatelskich, naczelnym dowódcą sił zbrojnych oraz arbitrem w sprawach między władzą centralną i regionalną).

Państwo to obejmowało obszar 22 mln km² od Morza Bałtyckiego i Czarnego do Pacyfiku, istniało od 30 grudnia 1922 do 26 grudnia 1991.

W okresie od powstania (1922) do wybuchu II wojny światowej (1939) ZSRR graniczył z Finlandią, Estonią, Łotwą, Polską i Rumunią w Europie; Turcją, Iranem, Afganistanem, Chinami i Japonią w Azji. Mongolska Republika Ludowa i Tannu-Tuwa były marionetkowymi państwami buforowymi ZSRR w Azji. Po zakończeniu II wojny światowej ZSRR graniczył z: Norwegią, Finlandią, Polską, Czechosłowacją, Węgrami, Rumunią, Turcją, Iranem, Afganistanem, Chinami, Mongolią, Koreą Północną i Japonią.

W 1991 ZSRR uległ rozwiązaniu na 15 niepodległych państw (największe z nich to, będąca jego sukcesorem, Rosja), z których część próbowała kontynuować współpracę w ramach Wspólnoty Niepodległych Państw.

Japonia

Dodatkowe informacje:

Japonia - Konstytucyjna monarchia parlamentarna, wolny rynek
Indie - Republika
Brazylia - Republika Federalna
Australia - Monarchia Konstytucyjna
Kuba - republika socjalistyczna, gospodarka centralnie sterowana

Chiny:\ OFICJALNIE: komunizm

ale TYLKO oficjalnie

tak naprawde do dyktatura z godspodarką LIBERALNĄ. ^^

W 1924 komuniści nawiązali współpracę z Kuomintangiem, przekształconym w partię narodowo-rewolucyjną

1921 powstała Komunistyczna Partia Chin.

Kuba: Kuba oficjalnie jest republiką, z obowiązującą konstytucją z 1976, znowelizowaną w 1992. Na określenie ustroju kubańskiego politolodzy używają również zwrotu "republika socjalistyczna", jest to jednak realny socjalizm a nie zachodnia socjaldemokracja.

Władzę ustawodawczą sprawuje 1-izbowy parlament – Zgromadzenie Narodowe Władzy Ludowej (Asamblea Nacional del Poder Popular), który co 5 lat wybierany jest w wyborach powszechnych i bezpośrednich. Kierownictwo państwowe sprawuje naczelny organ władzy, 31-osobowa Rada Państwa, wybierana przez parlament raz na okres jego 5-letniej kadencji. Rada Państwa kontroluje rząd i może zastępować parlament w zakresie jego działalności. Przewodniczący Rady Państwa (odpowiednik prezydenta), którym nieprzerwanie od 1976 do 2008 był Fidel Castro (równolegle przywódca Kubańskiej Partii Komunistycznej). Obecnie funkcję tę sprawuje jego brat Raúl Castro. Przewodniczący Rady Państwa wybierany jest przez Zgromadzenie Narodowe na okres pięcioletni, bez limitu sprawowanych kadencji. Władzę wykonawczą sprawuje rząd, który jest powoływany przez parlament na wniosek przewodniczącego Rady Państwa. Rząd odpowiada przed parlamentem za wszelkie podejmowane decyzje.

Na Kubie funkcjonuje system monopartyjny. Rząd zdominowany jest przez kubańską partię komunistyczną Partido Comunista de Cuba (PCC). Obecnym przywódcą PCC jest Fidel Castro. Komunistyczna Partia Kuby zrzesza ok. 80% ludności Kuby. Funkcjonują także Komitety Obrony Rewolucji Comites de Defensa de la Revolucion (CDR), założone w 1960. Na Kubie i na emigracji działają różne organizacje polityczne, zrzeszające dysydentów kubańskich, walczące o pluralizm, rzeczywiste zmiany polityczne w kraju i reformy gospodarcze. Najważniejsze z nich to Partia Praw Człowieka (Partido Pro-Derechos Humanos, założona w 1988), Kubańska Platforma Demokratyczna (Platforma Democratica Cubana, CDP, założona w 1990), Kubańskie Porozumienie Demokratyczne (Concertacion Democratica Cubana, CDC, założona w 1991), Partia Solidarności Demokratycznej (Partido Solidaridad Democratica, PSD, powstała w 1993), Kubańska Partia Ortodoksyjna (Partido Cubano Ortodoxo, PCO, powstała w 1999). Związki zawodowe skupione są w Centrali Pracujących Kuby (Central de Trabajedores de Cuba, CTC), pierwotnie założonej w 1939, przekształconej według wzorów marksistowskich w 1961.