Eliminacja pasożytów lampą z węglowym łukiem elektrycznym

14.06.2008.

Zmieniony 03.04.2009.

Licząca blisko sto lat technologia i metoda leczenia wykorzystująca wysokoenergetyczne pełnospektralne

światło węglowego łuku elektrycznego pozwala skutecznie niszczyć dokuczliwe pasożyty, w tym tasiemce.

Zainspirowani przez Vibronica, który napisał o tej metodzie na forum, zamieszczamy za zgodą redakcji

Nexusa pełen tekst artykułu.

Wynalezienie przez Nielsa Finsena ultrafioletowej lampy z łukiem węglowym, za którą otrzymał w roku

1903 Nagrodę Nobla z medycyny, sprawiło, że na początku XX wieku w lecznictwie zaczęto szeroko

stosować energię promienistą. W całej Europie jak grzyby po deszczu wyrastały kliniki, w których leczono

krzywicę, gruźlicę i wiele innych schorzeń za pomocą dokładnie obliczonych dawek promieni słonecznych

oraz światła o szerokim spektrum częstotliwości generowanego przez lampę z elektrycznym łukiem

węglowym, a później przez rtęciowe emitery o wąskim spektrum promieniowania świetlnego w zakresie

ultrafioletowym (UV).

Ze względu na unikalną zdolność tych lamp do pobudzania zmian w chemizmie płynów ustrojowych

stymulujących układ odpornościowy, w następstwie czego powstaje silnie zabójcze dla patogenów

środowisko, były one szeroko stosowane w medycynie aż do połowy lat trzydziestych XX wieku. Efekty

nie ograniczały się do zewnętrznej części organizmu – lampy wytwarzały reakcje sięgające w głąb

ciała, bardzo daleko od naświetlanych punktów. W przypadku wielu chorób obserwowano korzystną

reakcję organizmu bez żadnych niebezpiecznych efektów ubocznych, jakie występowały przy stosowaniu

trujących leków chemicznych, które pojawiły się wkrótce w wyniku rozwoju farmacji. Wraz z

podporządkowywaniem medycyny rosnącej potędze przemysłu farmaceutycznego z jego nowymi,

bazującymi na siarce, lekami szybko zaniechano stosowania energii świetlnej w leczeniu chorób.

Energetyczna technika wykorzystująca promieniowanie świetlne była znacznie efektywniejsza od leków

chemicznych, ale nie była tak dochodowa, przeto akty-noterapia, jak ją nazywano, bardzo szybko wyszła

z użycia. Wraz z pojawieniem się licencji lekarskich oraz w związku z groźbą odebrania prawa do

wykonywania zawodu, lekarze, którzy nadal stosowali tę sprawdzoną technikę, ryzykowali utratę licencji.

Właśnie dlatego kuracje przy pomocy światła o pełnym spektrum nie są dziś szeroko stosowane i również

dlatego tak niewielu lekarzy w ogóle słyszało o tej doskonałej metodzie. Dzisiejsi lekarze nic nie wiedzą o

tej metodzie, a jeśli już coś o niej słyszeli, odrzucają ją jako szarlatanerię. W rzeczywistości ta technika

jest ważnym elementem historii medycyny i lekarze byliby zdziwieni, gdyby dowiedzieli się, jak szerokie

są jej możliwości leczenia. Za sprawą ustanowionych kanonów polityki medycznej ta energetyczna

metoda leczenia jest jednak zakazana i w związku z tym niedostępna.

Społeczeństwu wmówiono, że energia słoneczna jest trochę niebezpieczna i że tego rodzaju wystawianie

na nią należy ograniczać, a nawet unikać go. Ten strach przed naturą jest najnowszym wytworem

powstałym równolegle do ekspansji technik informacyjnych i masowej reklamy. Ubrania ochronne,

niezliczone emulsje i ochrony oczu – wszystko to jest rezultatem sprytnej reklamy, której celem

jest zarabianie pieniędzy przez ich producentów, nie mówiąc już o nowej klasie lekarzy specjalizujących

się przede wszystkim w dermatologii. Gdyby znano prawdę mówiącą, że słońce jest dla nas korzystne, a

jego brak szkodliwy, sprzedaż leków nie byłaby tak duża jak obecnie i wielu lekarzy musiałoby się

przekwalifikować na inną specjalizację.

Sekrety Zdrowia

http://www.igya.pl

Kreator PDF

Utworzono 9 August, 2009, 23:46

Kiedy dorastała nasza generacja wyżu demograficznego, nikt nie słyszał o niedorzecznym założeniu, że

światło słoneczne jest dla nas szkodliwe. Biegaliśmy na wpół nadzy i bez żadnych olejków na skórze

słońce, które nie miały wówczas własności filtrowania światła. Czy przypominacie sobie kogoś

chorującego na raka skóry? Albo w ogóle na jakiegokolwiek raka? To prawda, że w ostatnim półwieczu

liczba przypadków raka skóry oraz innych jego form stale rośnie. Jednak obwinianie o to słońca jest

śmieszne.

Ludzkości nigdy nie udałoby się osiągnąć obecnego poziomu, gdyby słońce było szkodliwe. Teoria o

warstwie ozonowej i jej zwiększonej przepuszczalności promieniowania ultrafioletowego nie została jak

dotąd należycie udowodniona.

Ludzie przez tysiące lat mieszkali na wolnym powietrzu bez ochrony w postaci okularów słonecznych, a

mimo to w pisanej historii nie ma żadnych wzmianek o epidemiach ślepoty lub masowych nasileniach

przypadków raka skóry. Zwierzęta też nie noszą okularów słonecznych, a mimo to ich zdolność widzenia

wydaje się być w zupełnym porządku. Nie zostało również wystarczająco wykazane, że promienie

słoneczne rzeczywiście są przyczyną raka skóry. Wielu znających się na rzeczy naukowców uważa, że rak

skóry jest wynikiem wewnętrznego chemicznego zatrucia, którego szkodliwy skutek jest wzmacniany

poprzez wystawienie organizmu na promieniowanie ultrafioletowe, które dostarcza energii katalizującej

chemiczne reakcje.

To kolejny obszar, w którym nauka medyczna szarogęsi się bez prowadzenia swoich ukochanych

„prób na ślepo". Tak się składa, że te badania nie mogą być „ślepe", albowiem badacze i

badani mogą w większości przypadków z łatwością rozpoznać w czasie badania, czy stosowane metody

dają jakieś wyniki. Publikowane spostrzeżenia są często sprzeczne z wynikami badań za sprawą czyiś

interesów, które miały na nie wpływ. Jak dotąd nie ma badań, które dowiodłyby, że Bóg popełnił błąd. Za

to człowiek...

Czerniak częściej występuje u ludzi pracujących w pomieszczeniach zamkniętych niż na wolnym

powietrzu, zaś zmiany na skórze często powstają w miejscach, które nigdy nie są wystawiane na

działanie promieni słonecznych. Witamina D, która jest wytwarzana w skórze z egosterolu, odgrywa

zasadniczą rolę w ograniczaniu raka – u ludzi, którzy nie wystawiają się należycie na słońce, rak

występuje znacznie częściej niż u przejawiających aktywność na wolnym powietrzu, którzy wytwarzają w

rezultacie konieczną ilość witaminy D.

W swoim klasycznym dziele z roku 1976 Health andLight (Zdrowie i światło) dr John N. Ott donosi, że

wiele przypadków chorób, w tym raka i gruźlicy, ustępowało nagle po zaprzestaniu przez pacjentów

noszenia okularów przeciwsłonecznych i wystawieniu się na działanie niefiltrowanego światła słonecznego

przez kilka godzin dziennie. Europejskie kliniki gruźlicze położone w Alpach Szwajcarskich bardzo

intensywnie wykorzystywały słoneczne solaria w leczeniu gruźlicy.

Dr Augustę Rollier, autor Heliotherapy (Helioterapia) (1923) i zarazem jeden z najsłynniejszych lekarzy

Sekrety Zdrowia

http://www.igya.pl

Kreator PDF

Utworzono 9 August, 2009, 23:46

swoich czasów, pionier stosowania promieni słonecznych w leczeniu szeregu chorób, opracował naukowe

metody, które szybko przyjęto na całym świecie. Lampa z łukiem węglowym została wybrana dlatego, że

widmo jej światła bardzo przypomina widmo słońca, dzięki czemu może być stosowana w zamkniętych

pomieszczeniach bez względu na warunki pogodowe, poza tym naświetlanie nią można dokładnie

dawkować. Klinika dr Rolliera została otwarta w roku 1903 w Leysin w Szwajcarii i w latach 1950. jej

obiekty przekształcono w Amerykański College Szwajcarii (American College of Switzerland).2

POZBYWANIE SIĘ PASOŻYTÓWPodstawowym sekretem zachowania dobrego zdrowia jest wyeliminowanie

nadmiaru organizmów, które bytują w przewodzie pokarmowym około 95 procent ludzi, wydalając trujące

toksyny, które w drodze osmozy przechodzą do płynów ustrojowych i w ten sposób skażają całe

wewnętrzne środowisko, inicjując wiele chorób.

Czyszczenie jelit (usuwanie pasożytów i złogów nie wydalonego kału) jest rzadko stosowane w Stanach

Zjednoczonych i niewiele częściej w Europie. Wyjątkiem są aktorzy z Hollywood, których większość to

żarliwi zwolennicy płukania okrężnicy, ponieważ pomaga ono w utrzymaniu dobrego fizycznego wyglądu i

zapobiega chorobom.

Są też inne, mniej inwazyjne metody usuwania pasożytów, takie jak stosowanie Homozonu i różnych

ziołowych mieszanek, jednak w przypadku tasiemca niewiele z nich jest w stanie pomóc.

Opracowany przez dra Eugene'a Blas-sa w roku 1898 Homozon jest związkiem, który wiąże tlen z

magnezem i jest do dzisiaj najlepszym środkiem czyszczącym wyściółkę jelita grubego ze złogów

zatrzymanego kału. Nic oprócz mechanicznego usunięcia kału nie daje równie dobrych rezultatów, jednak

stosowanie tej metody zaleca się tylko w krótkich okresach czasu. Do utrzymania hipostazy okrężnicy

można później zastosować inne utleniające substancje. Należy upewnić się, czy tego typu substancje

stosowane do wewnątrz nie są wytworzone na bazie chloru (wiele z nich jest). Tego typu substancje

pozbawiają organizm jodu, który jest konieczny do normalnego działania tarczycy.

Po oczyszczaniu należy zawsze zastosować probiotyki3, takie jak acidophilus/bifidus (należy je brać

również po przyjmowaniu antybiotyków).4

Śmierć zaczyna się w okrężnicy z przyczyn, które powinny być oczywiste, i niewielu ludzi zdaje sobie

sprawę z tego wymogu higieny osobistej, mimo iż wykonywanie go prawdopodobnie zmniejszyłoby

zachorowalność całej ludzkiej populacji o 85 procent, a może nawet więcej.

Zaznajomienie przeciętnego człowieka z tą wiedzą miałoby poważny wpływ na ekonomiczną strukturę

przemysłu medycznego i właśnie dlatego prosząc lekarza o radę w sprawie czyszczenia okrężnicy

możemy spodziewać się zniechęcającej odpowiedzi.

Lekarze są ćwiczeni w odpowiadaniu w ten sposób. Jeszcze w czasie studiów mówi się im, jak unikać

odpowiedzi na pytania, które mogą stawiać zawód lekarski w niekorzystnym świetle.

Umiejętność prawdziwego uzdrawiania jest ostatnią rzeczą, jakiej potrzebuje kapitalistyczna medycyna

– gdyby lekarze uzdrawiali ludzi, straciliby bardzo wielu klientów.

Wiele ziołowych środków czyszczących jelita stworzonych na bazie znanych środków przeczyszczających

jest bardzo skutecznych w eliminowaniu większości pasożytów, z wyjątkiem tasiemca uzbrojonego, który

jest na nie odporny.

Sekrety Zdrowia

http://www.igya.pl

Kreator PDF

Utworzono 9 August, 2009, 23:46

Nie jest on jednak w stanie przetrwać mechanicznego rozszczepienia, kiedy zostaje wystawiony na

działanie dawek wysokoenergetycznego pełnospektralnego oscylującego światła. Energia przekazywana w

bliskim otoczeniu łuku węglowego jest tak duża, że ten pasożyt dosłownie rozpada się na całej długości w

ciągu 30 sekund takiego napromieniowywania.

LAMPA Z ŁUKIEM WĘGLOWYMZakres energetyczny lampy z łukiem węglowym rozciąga się od

niewidzialnego promieniowania podczerwonego (cieplnego) aż do niewidzialnego promieniowania

ultrafioletowego i dalej do promieniowania o długości fali zaledwie 180 nanometrów, które znajduje się

poniżej pasma niebezpiecznej energii emitowanej przez promienie X (Roentgena). Tak więc

promieniowanie lampy z łukiem węglowym nie jest promieniowaniem jonizującym, jak to jest w

przypadku promieni X, w związku z czym nie stanowi zagrożenia dla użytkownika, z wyjątkiem rumieni

(oparzeń skóry), które powstają w przypadku nadmiernego napromieniowania wysokoenergetycznym

światłem, lub zapalenia spojówek, jeśli ktoś patrzy na to światło.

Prostą i niedrogą lampę leczniczą z elektrycznym łukiem węglowym można zbudować za niespełna 20

dolarów. Jeśli używa się jej z zachowaniem odpowiedniej ostrożności, jest bezpieczna i bardzo

efektywna. Węglowe pręty można uzyskać, rozpiłowując baterie typu D lub kupując długie oprawione w

miedź pręty w sklepie ze sprzętem spawalniczym. Cięcie łukiem węglowym wytwarzanym za pomocą

elektrody węglowej jest bardzo popularne wśród spawaczy hobbystów, jako że najczęściej nie stać ich na

droższe palniki plazmowe lub hydrauliczne nożyce.

Wszystko, co jest konieczne do budowy lampy łukowej, to para cegieł z otworami (dziurawek), miernik,

od 2 do 4 metrów wytrzymałego przewodu elektrycznego, duże zaciski typu krokodylek i urządzenie

oporowe w rodzaju piecyka elektrycznego, żelazka, elektrycznej patelni, opiekacza lub elektrycznego

rondla, no i oczywiście para węglowych prętów. Zalecane jest zastosowanie ochrony w postaci

uziemienia, ponieważ nagie pręty węglowe grożą porażeniem prądem.

MontażNależy wziąć jednoostrzową żyletkę i zaczepić ją na rogu za pomocą zacisku chirurgicznego lub

imadełka w taki sposób, aby tnąca powierzchnia wystawała poniżej szczęk na nieco mniejszą głębokość

niż grubość izolacji. W odległości około 30 cm od końca przewodu rozciąć zewnętrzną izolację na długości

około 90 cm i rozdzielić druty, zdejmując z nich materiał izolacyjny. W środkowym punkcie białego drutu

(w przypadku europejskiego kodu kolorów będzie to drut niebieski) należy go rozciąć i na długości około

1,5 cm oczyścić końcówki, po czym przytwierdzić do nich – najlepiej przylutować –

krokodylki.

Urządzenie oporowe może, ale nie musi, posiadać dodatkowy – trzeci – wtyk uziemiający.

Taki wtyk zwiększa ochronę przed tym trochę niebezpiecznym zestawem, ale nie jest bezwzględnie

konieczny. Urządzenie oporowe nie musi być uziemione.

Włączyć urządzenie oporowe do zmodyfikowanego przedłużacza i nastawić pobór mocy na maksimum.

Ze względu na duże zagrożenie porażeniem prądem oraz możliwość wzniecenia pożaru, należy bardzo

rozważnie wybrać miejsce eksperymentu. Pręty węglowe będą lekko iskrzyć i te małe iskierki mogą z

łatwością zaprószyć ogień spadając na łatwopalną powierzchnię lub opalić ją i zmienić w ten sposób jej

kolor. Dlatego zalecam ustawienie tego sprzętu w piwnicy lub garażu. Proszę upewnić się, że w pobliżu

nie ma detektorów dymu, ponieważ dym z łuku węglowego może je uruchomić, co może mieć poważne

konsekwencje, zwłaszcza gdy ten eksperyment będzie przeprowadzany w budynku biurowym z

automatycznym systemem gaszenia pożaru.

Niebezpieczna jest też często występująca w takich pomieszczeniach betonowa podłoga. I to bez względu

na to, czy jest wilgotna, czy nie, ponieważ daje uziemienie, które grozi porażeniem elektrycznym.

Dlatego jest absolutnie konieczne, aby obwód zasilania był wyposażony zgodnie z przepisami w GFCF.

Proszę upewnić się, czy gniazdko, które wybraliśmy, spełnia te wymagania. Dobrze jest również, aby ktoś

nam towarzyszył na wypadek nieprzwidzianych okoliczności.

Sekrety Zdrowia

http://www.igya.pl

Kreator PDF

Utworzono 9 August, 2009, 23:46

{xtypo_sticky}Materiały

• Przedłużacz o długości 3 – 4,5 metra z lub bez trzeciego

uziemiającego przewodu lub trójwtykowego gniazdka i wtyczki. Można

użyć nie uziemionego dwużyłowego przewodu.

• Owa zaciski krokodylkowe średniej wielkości zdolne objąć węglowe pręty.

•

Elektryczne urządzenie grzejące, takie jak piecyk, żelazko, rondel,

patelnia, maszynka do wafli etc. Będzie ono włączone szeregowo i

regulowało przepływ prądu w czasie naświetlania.

• Dwie cegły dziurawki.

• Dwa pręty węglowe, jakie można kupić w sklepie ze sprzętem spawalniczym.

Sprzęt

• Śrubokręt z izolowaną rączką.

• Urządzenie do usuwania izolacji z drutu.

• Szczypce lub imadło.

• Żyletka z pojedynczym ostrzem.

• Dywan izolacyjny, gazety, maty podłogowe etc.

• Blat stołu (w przypadku którego zmiany koloru wywołane ciepłem lub przypaleniem nie stanowią

problemu).

• Tenisówki.

• Gumowe rękawiczki.

• Pistolet lutowniczy lub lutownica z radiową (precyzyjną) końcówką lutującą (opcjonalnie).

• Duży zacisk typu „C" albo zacisk meblowy.{/xtypo_sticky}

Konfiguracja i leczenieAparaturę należy umieścić na izolowanym stole, tak by powierzchnia poniżej

pępka była najbardziej wystawiona na napromieniowanie. Pod dwiema cegłami należy umieścić mokrą

szmatę lub coś innego odpornego na płomienie lub padające z prętów węglowych iskry.

Cegły powinny stać naprzeciw siebie. Pręty węglowe należy wsunąć w otwory w cegłach i ustawić je tak,

by dotykały się końcami.

Umieszczony na powierzchni cegły po przeciwnej stronie prętów duży ścisk typu „C" lub ścisk

meblowy pozwoli na regulowanie odległości między elektrodami, w czasie gdy będą się one spalały.

Krokodylkowe zaciski na prętach węglowych należy umieścić jak najdalej od stykających się końców, po

czym pręty należy rozsunąć na odległość około 1,5 mm.

Sekrety Zdrowia

http://www.igya.pl

Kreator PDF

Utworzono 9 August, 2009, 23:46

Następnie należy stanąć nago w tenisówkach i gumowych rękawicach na izolowanej powierzchni, na

przykład na kilku warstwach starego dywanu, gazet lub gumowych dywaników z samochodu, aby

odizolować się od podłogi. Należy upewnić się, czy materiały izolacyjne są zupełnie suche –

jakakolwiek wilgoć grozi bowiem porażeniem elektrycznym.

Należy upewnić się, czy urządzenie oporowe jest włączone – jeśli jest ono wyposażone w obrotowy

regulator mocy, wówczas należy ustawić go na maksymalny pobór mocy. Przypominam, że na wszelki

wypadek należy mieć na rękach gumowe rękawiczki. Wkładamy wtyczkę do gniazdka wyposażonego w

uziemienie.

Przesuwamy końcówką izolowanego śrubokrętu między pręty, aby zainicjować łuk. Nie jest konieczne

wkładanie jakiejkolwiek osłony na oczy, ponieważ promienie ultrafioletowe są wbrew rozpowszechnionym

opiniom dla nich korzystne, tym niemniej nie należy patrzyć bezpośrednio na łuk. Zbyt długie

wystawienie oczu na światło łuku spowoduje nieszkodliwe, acz dokuczliwe zapalenie spojówek, które

zniknie po kilku dniach, nie uszkadzając oczu. Szkodliwe promienie ultrafioletowe są absorbowane w oku,

tak że pręciki i czopki siatkówki nie są przy takich naświetlaniach uszkadzane [osobiście się z tym nie

zgadzamy, ponieważ jednej osobie z IGYI zdarzyło się boleśnie prześwietlić oczy zwykłym halogenem

2000W, a łuk elektryczny wytwarza jeszcze silniejsze światło o o wiele szerszym spektrum].

Brzuch należy umieścić w odległości 10 – 15 cm od łuku i powoli nim obracać, tak by cały był

równomiernie naświetlany. Naświetlanie przerwać po 30 sekundach, oddalając się od łuku, a następnie

wyjąć wtyczkę z gniazdka. Łuk będzie świecił nieprzerwanie bez potrzeby dostrajania odległości między

prętami przez około 45 sekund, co zupełnie wystarcza do pojedynczego naświetlania. W zależności od

przewodliwości organizmu naświetlanej osoby, może ona odczuwać skutki w postaci pewnego

dyskomfortu, który może przemieszczać się w obszarze brzucha. W okresie od sześciu do dwunastu

godzin ciało tasiemca zostanie wydalone w postaci półpłynnego stolca. Kał często ma kolor niebieski lub

zielony, co jest spowodowane nadmiarem żółci wydzielanej przez wątrobę i woreczek żółciowy. Nie jest to

kolor tasiemca, ale kolor żółci, która nie zdążyła wejść w proces przetwarzania pokarmu, który zmienia

kolor kału na czerwonobrązowy. Kolejne wypróżnienia mogą mieć jasny, a nawet biały kolor, i taki stan

może utrzymywać się przez kilka dni. Nie należy z tego powodu wpadać w panikę, ponieważ wytwarzanie

żółci wróci do normy i stolec znowu będzie miał normalny kolor.

Jeśli będą jakieś kamienie żółciowe, to jest bardzo prawdopodobne, że ulegną rozbiciu w czasie tej

terapii, po czym zostaną bezboleśnie wydalone bez naszej wiedzy. W celu zapewnienia pełniejszej

eliminacji tych szkodliwych pasożytów w czasie cyklu naświetlań należy stosować alternatywne środki

czyszczące wątrobę i woreczek żółciowy.6

Żółć jest wytwarzana w wątrobie ze zużytych czerwonych krwinek (bilirubina) i magazynowana w

woreczku żółciowym. Jej zadaniem jest mieszanie się z produktami odpadowymi metabolizmu i

dostarczanie protein do rozkładu materiału wydalniczego. To właśnie żółć nadaje kałowi czerwonobrązowy

kolor. Kiedy jest zmagazynowana w woreczku żółciowym, ma kolor od żółtozielonego do niebieskiego. Ma

odczyn silnie alkaliczny i zawiera dużo cholesterolu. Kiedy jest niewłaściwie wydzielana, ma inklinacje do

tworzenia kamieni żółciowych. Osoby anemiczne nie powinny stosować łuku węglowego, ponieważ po

naświetleniu zostaje wyzwolona duża ilość żółci.

Nie wiem, czy to czymś grozi, niemniej lepiej zachować ostrożność.

Nagłe wydalenie żółci może pobudzić organizm do wytworzenia większej liczby czerwonych krwinek, co w

przypadku osoby cierpiącej na anemię może być niemożliwe. Osoba, która nie wie, czy ma anemię,

powinna zbadać w tym celu krew. Ponieważ pasożyty mogły złożyć jajeczka, istnieje

prawdopodobieństwo, że po wyeliminowaniu dorosłych osobników, mogą narodzić się nowe. Cały ten

proces należy powtarzać raz w tygodniu przez co najmniej miesiąc, dzięki czemu jest szansa, że

większość pasożytów ulegnie naświetleniu w którymś z etapów swojego cyklu życiowego, który trwa

około 28 dni. Należy unikać jedzenia wieprzowiny, ponieważ jest ona najbardziej narażona na

Sekrety Zdrowia

http://www.igya.pl

Kreator PDF

Utworzono 9 August, 2009, 23:46

zainfekowanie pasożytami. Nawet wysoka temperatura nie zawsze niszczy te organizmy, kiedy są w

formie przetrwalnikowej.

Zawsze należy uważnie badać kał. Jeśli zauważy się jakieś obce ciała, na przykład wyglądające jak małe

kawałeczki nie strawionych orzeszków ziemnych albo suche kawałki czegoś, co wygląda jak powłoki

cebuli, oznacza to, że ma się pasożyty. Swędzenie odbytu wskazuje na owsiki. Proszę sprawdzać, czy nie

ma czarnych plam, które mogą wskazywać na krwawienie wyściółki jelit, co może oznaczać raka.

Czerwone krwinki w kale można wykryć „w domu" przy pomocy testu Hemocult, w ramach

którego w ubikacji umieszcza się specjalny papier i obserwuje zmiany jego koloru wskazujące na

obecność krwi w kale. Oczywiście obecność krwi niekoniecznie oznacza, że dzieje się coś poważnego, ale

lepiej to sprawdzić. Natomiast czarne plamy to bardzo poważna sprawa i należy natychmiast zgłosić się

do lekarza. Jeśli jednak jelita są utrzymywane we właściwym stanie przy pomocy tych okresowych

oczyszczeń, zabójcze raki będą rzadko powstawać. Zarówno mężczyźni, jak i kobiety, są podatni na te

schorzenia i wiek ma z tym niewiele wspólnego.

UNIKALNA CHARAKTERYSTYKA CHORYCH KOMÓREKChore komórki tym różnią się od zdrowych, że

wytwarzają na zewnętrznej błonie kryształy. Będące ciałami stałymi kryształy posiadają unikalne

częstotliwości rezonansowe, które pobudzone przez drgania będące w zgodnej fazie często powodują

pęknięcie otoczki i w konsekwencji jej rozpad.

Ponieważ światło łuku węglowego ma ogromną moc i zawiera w sobie pełną 49. oktawę energetyczną,

istnieje duże prawdopodobieństwo, że zawiera harmoniczną jakiejś częstotliwości, która będzie

rezonować z formacjami kryształów znajdujących się na różnych chorych komórkach. Jest więc

prawdopodobne, że wystawienie się na działanie wibracyjnej energii świetlnej lampy z łukiem węglowym

może zniszczyć wiele chorobotwórczych mikrobów bez uszkadzania sąsiedniej zdrowej tkanki (która jest

miękka i elastyczna i nie posiada własnych formacji kryształów). To działanie przypomina efekt

Lachowskiego, mimo iż w tym przypadku zakres częstotliwości jest oczywiście inny i energia znajduje się

w świetlnym zakresie widma, a nie w harmonicznych częstotliwości radiowych.7

0 autorze:

Carmi B. Hazen jest dziennikarzem z zacięciem śledczym, którego zainteresowania koncentrują się na

medycynie energetycznej. Od pięciu lat zbiera medyczne książki napisane i wydane w okresie od końca

XIX wieku do lat trzydziestych XX wieku. W tym czasie leki farmaceutyczne były mało rozpowszechnione,

zaś metody leczenia energetycznego dobrze ugruntowane i powszechnie stosowane. Posiada swego

rodzaju muzeum, które zawiera wiele przyrządów elektrycznych i naświetleniowych, które były szeroko

stosowane w gabinetach lekarskich, głównie w Londynie w Anglii. Obecnie stara się odtworzyć technikę

wykorzystywaną w urządzeniach Rife'a. Odkrył sposób leczenia pospolitego przeziębienia przy pomocy

naenergetyzowanego tlenu, który osłabia lub zabija niektóre wirusy in vivo. Eksperymentując na sobie

samym, odkryt metodę pozbywania się pasożytów układu pokarmowego przy pomocy światła łuku

węglowego. Jest autorem książki w formie elektronicznej zatytułowanej What They Didn't Teach Your

Doctor In Medicol School (To, czego nie uczę twojego lekarza w szkole medycznej) oraz wydawcą

reprintu klasycznego dzieła medycznego autorstwa dra medycyny Roberta Bella z roku 1913

zatytułowanego: Cancer: Its Cause And Treatment Without Operation (Rak – jego przyczyny i

bezoperacyjne leczenie) (patrz http://www.lulu.com/comdyne). Skontaktować się z nim można za

pośrednictwem jego strony internetowej http://www.kootiekiller.us.

Przełożył Jerzy Florczykowski

Przypisy:

1. Niels Ryberg Finsen (1860-1904), duński lekarz, który odkrył właściwości lecznicze światła słonecznego

oraz emitowanego przez lampę łukową; użył ich po raz pierwszy w leczeniu skóry. Skonstruował łukową

lampę leczniczą. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny (1903). - Przyp. tłum.

Sekrety Zdrowia

http://www.igya.pl

Kreator PDF

Utworzono 9 August, 2009, 23:46

2. Patrz http://www.soilandhealth.org/02/0201hyglibcat/020155fiel-der/fielder-sunbath.htm.

3. Żywe mikroorganizmy o pozytywnym działaniu na człowieka. - Przyp. tłum.

4. Patrz http://www.healthsprings.net/Products/homozon.htm.

5. Skrót od Ground Fault Circuit Interrupter (wyłącznik bezpieczeństwa). - Przyp. tłum.

6. Patrz http://curezone.com/cleanse/liver/default.asp.

7. Więcej informacji na temat efektu Lachowskiego znaleźć można na stronach internetowych:

http://www.altered-states.net/barry/new-sletterl74/ i http://www.zephyrtechnology.com/Multi-

Wave_Oscilla-tor_/body_multi-wave_oscillator_.html.

Zalecane lektury:

• Edwin D. Babbitt, The Principles of Light and Color (Prawa światła i koloru), 1878 (wznowiona

przez Citadel Press w roku 1980).

• William Campbell Douglas, Into the Light (Do światła), Second Opinion Publishing, Atlanta, 1997.

• Richard Hobday, The Healing Sun (Uzdrawiające słońce), Findhorn Press, 1999.

• Michael F. Holick, The UVAdvantage (Zalety promieniowania ultrafioletowego), ibooks

(www.ibooks.net), 2003.

• Charles Klotsche, Color Medicine (Kolorowa medycyna), Light Technology Publishing, Sedona,

1993.

• F.H. Krusen, Light Therapy (Leczenie światłem), Harper & Brothers, Nowy Jork, 1937.

• John N. Ott, Health and Light (Zdrowie i światło), The De-vin-Adair Company Inc., Old Greenwich,

1976.

• Augustę Rollier, Heliotherapy (Helioterapia), Oxford Me-dical Publications, Londyn, 1923.

Artykuł został umieszczony na stronie IGYA Sekrety Zdrowia za zgodą

Redakcji czasopisma Nexus. Jego oryginalna treść weszła w skład wydania

wrzesień-październik 2006.

Sekrety Zdrowia

http://www.igya.pl

Kreator PDF

Utworzono 9 August, 2009, 23:46