Kto i dlaczego mordował ludno

ść

Polsk

ą

na Wołyniu?

Pisz

ą

c o Wołyniu roku 1943, mam te

ż

na my

ś

li Halicj

ę

, w której w 1944 roku

równie okrutnie i te

ż

w sposób masowy mordowana była ludno

ść

polska. Kto

mordował Polaków i dlaczego? Od wielu lat twierdz

ę

,

ż

e nie ma narodów

zbrodniczych, s

ą

zbrodnicze ideologie i organizacje. To motto przy

ś

wieca

wszystkim moim pracom.
W połowie lipca 2003 r. przypada 60. rocznica apogeum mordów na ludno

ś

ci

polskiej na Wołyniu. Do dzi

ś

nauka polska nie udzieliła odpowiedzi na pytanie,

kto i dlaczego mordował Polaków, chocia

ż

problem winy i sprawców jest klarowny,

znany od szeregu lat, napisałem o nim w swej "Gorzkiej prawdzie" dziesi

ęć

lat

temu. Trzy lata temu szczegółowo, z powołaniem si

ę

na dokumenty archiwalne,

opisałem zarówno sprawców zbrodni, jak i przyczyny jej popełnienia, za

ś

w

ostatnim roku na potwierdzenie tej tezy, na ponad 1600 stronach formatu A-4, w
trzech tomach, opublikowałem 548 dokumentów archiwalnych.
To, co si

ę

dzieje wokół obchodów rocznicy mordów woły

ń

skich, woła o pomst

ę

do

nieba, na nauk

ę

polsk

ą

kładzie gł

ę

boki cie

ń

stronniczo

ś

ci, ulegania polityce,

wreszcie indolencji, przy jednoczesnym stosowaniu przez niektórych historyków
inwektyw pod adresem tych, którzy mówi

ą

prawd

ę

o tej straszliwej zbrodni,

dokonanej nie tylko na ludno

ś

ci polskiej, ale te

ż

ukrai

ń

skiej.

Nauka polska bierze udział w tuszowaniu prawdy o zbrodni, w sposób wyra

ź

ny broni

jej sprawcy - dowodem na to s

ą

wyniki kilkudziesi

ę

ciu seminariów naukowych z

ostatnich sze

ś

ciu lat, prowadzonych wspólnie z eksponentami i wyra

ź

nymi

obro

ń

cami nacjonalizmu ukrai

ń

skiego.

Od dziesi

ę

ciu lat twierdz

ę

,

ż

e zbrodni

ę

ludobójstwa na ludno

ś

ci polskiej

zaplanowała Organizacja Ukrai

ń

skich Nacjonalistów ju

ż

w roku 1929. Czym była ta

organizacja, jakimi kryteriami ideologicznymi i politycznymi si

ę

kierowała?

Ideologia i cele polityczne OUN
Ju

ż

na I Kongresie OUN w 1929 roku podj

ę

ta została uchwała, zgodnie z któr

ą

"w

toku rewolucji narodowej ma nast

ą

pi

ć

całkowite usuni

ę

cie z ziem ukrai

ń

skich

wszystkich okupantów", do których, jak to wynika z ukrai

ń

skiej nacjonalistycznej

historiografii, zalicza si

ę

ludno

ść

nie ukrai

ń

sk

ą

, w konkretnym przypadku -

ludno

ść

polsk

ą

. Woły

ń

i Halicj

ę

nacjonalizm ukrai

ń

ski traktował jako etniczne

ziemie ukrai

ń

skie, a polskich mieszka

ń

ców tych ziem jako okupantów. Słowo

"usuni

ę

cie" w j

ę

zyku ukrai

ń

skim oznacza "doprowadzenie do nieistnienia", nie

jest ono równoznaczne z "odsuni

ę

ciem", "przesuni

ę

ciem" lub "wyp

ę

dzeniem".

"Usuni

ę

cie" oznacza zniszczenie, w tym przypadku wymordowanie, bo wyp

ę

dzony mo

ż

e

powróci

ć

, a zamordowany nie.

"Rewolucja narodowa", o której mowa, zgodnie z wytycznymi politycznymi OUN
Bandery z maja 1941 roku, nast

ą

pi

ć

miała w okresie przełomowym w wojnie

niemiecko-radzieckiej. Przełom taki nast

ą

pił po kl

ę

sce stalingradzkiej, wczesn

ą

wiosn

ą

1943 roku. Wtedy to OUN Bandery na swej III konferencji z lutego 1943

roku podj

ę

ła decyzj

ę

o stworzeniu zbrojnych bojówek, które od lata 1943 r.

przyj

ę

ły nazw

ę

Ukrai

ń

ska Powsta

ń

cza Armia. Ich zadaniem była realizacja

wspomnianej wy

ż

ej uchwały z 1929 roku. OUN Bandery przyst

ą

piła do doktrynalnego,

planowego mordowania ludno

ś

ci polskiej.

Powstała w 1929 roku Organizacja Ukrai

ń

skich Nacjonalistów (OUN) od samego

pocz

ą

tku stanowiła ruch typu faszystowskiego. O jej faszyzmie decydowała przede

wszystkim ideologia przyj

ę

ta w postaci doktryny Dmytra Doncowa. Ksi

ą

dz

greckokatolicki, doktor filozofii Jurij Fedoriw w wydanej w Toronto ksi

ąż

ce

napisał, i

ż

ideologia ta wymagała od swoich wyznawców "zaprzeczenia wszystkiego:

ojca i matki, Boga i sumienia, prawa i etyki, miło

ś

ci bli

ź

niego i osobistych

uczu

ć

ludzkich", poniewa

ż

zgodnie z t

ą

doktryn

ą

nacja, naród jest gatunkiem w

przyrodzie, tak jak gatunkiem w niej jest pies, kot, lew,

ż

mija, i dlatego

nacje-narody walcz

ą

mi

ę

dzy sob

ą

nieustannie o byt i przestrze

ń

. W walce tej

dozwolone s

ą

wszystkie chwyty, gdy

ż

doncowska doktryna "odrzuca t

ę

moralno

ść

,

która zabraniała szkodzi

ć

innym, która

ż

ycie ceniła ponad wszystko, która

pot

ę

piała drapie

ż

ne instynkty". Zgodnie z t

ą

moralno

ś

ci

ą

, jak mówi Doncow,

"całej walce o byt obce jest moralne poj

ę

cie sprawiedliwo

ś

ci. Tylko filistrzy

mog

ą

odrzuca

ć

i pot

ę

pia

ć

moralnie wojn

ę

, mordowanie, gwałt".

Zgodnie z ideologi

ą

OUN i stosowan

ą

przez ten ruch praktyk

ą

, na czele OUN stał

wódz, który jednocze

ś

nie miał by

ć

wodzem całego narodu ukrai

ń

skiego. Miał do

swej dyspozycji "elit

ę

", "warstw

ę

lepszych ludzi", to znaczy członków OUN,

którzy wobec pozostałej cz

ęś

ci narodu ukrai

ń

skiego, w terminologii ideologii

nacjonalizmu ukrai

ń

skiego "plebsu", "tłumu", "nieokiełznanego bydła", mieli

stosowa

ć

"twórcz

ą

przemoc".

W OUN panował terror nawet wobec jej członków, za niesubordynacj

ę

wobec zasad

ideologicznych i zało

ż

e

ń

programowych, nawet w

ś

ród osadzonych w wi

ę

zieniu

nacjonalistów groziła

ś

mier

ć

przez zastrzelenie. Bro

ń

stanowiła cz

ęść

osobowo

ś

ci

członka OUN, przysi

ę

g

ę

na wierno

ść

składano nie na krzy

ż

, a na pistolet.

Taka ideologiczno-polityczna organizacja była organizacj

ą

typu faszystowskiego.

To ona, realizuj

ą

c nakaz uchwały OUN z 1929 roku, w lutym 1943 roku doszła do

wniosku,

ż

e nast

ą

pił czas rewolucji narodowej, a wi

ę

c "usuwania", to znaczy

mordowania ludno

ś

ci polskiej. Przy tym cały czas nale

ż

y mie

ć

ś

wiadomo

ść

,

ż

e

nacjonalizm ukrai

ń

ski jako odmiana faszyzmu jako

ś

ciowo ró

ż

ni si

ę

od

nacjonalizmów w powszechnym tego słowa znaczeniu.
Mordowanie ludno

ś

ci polskiej

Masowe, o podło

ż

u doktrynalnym, planowe mordowanie ludno

ś

ci polskiej zacz

ę

ło si

ę

wczesn

ą

wiosn

ą

1943 roku. Wtedy wymordowana została ludno

ść

polska Janowej

Doliny, co stało si

ę

w Wielki Pi

ą

tek według kalendarza julia

ń

skiego. Jeszcze w

Wielkanoc według tego kalendarza bojówki OUN-UPA "hulały po okolicznych
wioskach, wyka

ń

czały Lachów", jak napisano w sprawozdaniu z tej ludobójczej

akcji. Potem nastał lipiec 1943 roku, dzie

ń

ś

wi

ę

tych Piotra i Pawła według

starego stylu. W dniu tym bojówki OUN-UPA dokonały planowych napadów na ponad
sto wsi polskich, morduj

ą

c w nich ludno

ść

polsk

ą

, nawet modl

ą

c

ą

si

ę

w

ko

ś

ciołach, z ksi

ęż

mi wł

ą

cznie. Mordowanie w

ś

wi

ę

ta greckokatolickie i

prawosławne

ś

wiadczy o pozbawieniu uczestników OUN-UPA wiary chrze

ś

cija

ń

skiej.

Zgodnie z doktryn

ą

Doncowa nacjonalizm ukrai

ń

ski był ruchem neopoga

ń

skim.

W sierpniu 1943 roku na Wołyniu miała miejsce trzecia fala zorganizowanych
mordów na ludno

ś

ci polskiej. Same tylko oddziały podległe Jurijowi

Stelmaszczukowi w dwóch dniach wymordowały około 15 tys. Polaków.
Na pocz

ą

tku 1944 roku fala mordów na ludno

ś

ci polskiej przeniosła si

ę

do

Halicji, jej organizatorem i wykonawc

ą

te

ż

była OUN Bandery i jej zbrojne

struktury.
Dzi

ś

obro

ń

cy zbrodniczego nacjonalizmu ukrai

ń

skiego usiłuj

ą

wytłumaczy

ć

ten

masowy mord zaszło

ś

ciami historycznymi, szczególnie niedemokratyczn

ą

polityk

ą

II

Rzeczypospolitej. Z cał

ą

stanowczo

ś

ci

ą

nale

ż

y odrzuci

ć

t

ę

tez

ę

, gdy

ż

, po

pierwsze, w narodzie ukrai

ń

skim, w masie swej b

ę

d

ą

cym chłopstwem, nie

funkcjonowała

ś

wiadomo

ść

historyczna sprzed wieków, nie mówi

ą

c ju

ż

o tym,

ż

e

bunty i powstania kozackie nie miały charakteru narodowego. Po drugie, gdyby
polityka II RP miała by

ć

przyczyn

ą

spontanicznych mordów na ludno

ś

ci polskiej,

to masowe mordowanie zacz

ę

łoby si

ę

we wrze

ś

niu 1939 lub najdalej w czerwcu-lipcu

1941 roku. Po trzecie, polityka II RP była jednaka wobec Ukrai

ń

ców, jak i wobec

Białorusinów, w Berezie Kartuskiej nacjonali

ś

ci ukrai

ń

scy stanowili 4 proc. W

swoim tłumaczeniu mordów woły

ń

skich nacjonali

ś

ci ukrai

ń

scy znajduj

ą

sojuszników

w

ś

ród wielu historyków polskich.

W roku bie

żą

cym, na fali zbli

ż

aj

ą

cej si

ę

60. rocznicy mordów woły

ń

skich, wyra

ź

na

stała si

ę

tendencja zmierzaj

ą

ca do uwolnienia OUN Bandery od zarzutu

zorganizowania i dokonania ludobójstwa na ludno

ś

ci polskiej. Win

ę

za t

ę

zbrodni

ę

usiłuje si

ę

przerzuci

ć

na chłopów woły

ń

skich. Sugeruje si

ę

,

ż

e mordów dokonali

chłopi woły

ń

scy b

ę

d

ą

cy prawosławnymi, podczas gdy haliczanie s

ą

grekokatolikami.

A przecie

ż

organizatorami UPA i innych struktur OUN na Wołyniu byli haliczanie,

w

ś

ród nich najwa

ż

niejsi - Mykoła Łebed', Dmytro Klaczkiw

ś

kyj, Roman Szuchewycz;

kadra OUN-UPA na Wołyniu składała si

ę

z haliczan - byłych oficerów, podoficerów

i

ż

ołnierzy batalionów Nachtigall i Roland, jak te

ż

z w wi

ę

kszo

ś

ci utworzonej z

haliczan ukrai

ń

skiej policji pomocniczej w słu

ż

bie niemieckiej, którzy na rozkaz

OUN Bandery w marcu-kwietniu 1943 r. przeszli "do lasu". Do obro

ń

ców OUN Bandery

przył

ą

czył si

ę

te

ż

pracownik Biura Edukacji Publicznej Grzegorz Motyka, który

wobec niemo

ż

no

ś

ci całkowitego obronienia tej zbrodniczej organizacji usiłuje

win

ę

za mordy woły

ń

skie przerzuci

ć

na poszczególnych dowódców OUN-UPA, takich

jak Dmytro Klaczkiw

ś

kyj, który rzekomo osobi

ś

cie, wbrew stanowisku przywództwa

OUN Bandery, podj

ą

ł decyzj

ę

o mordowaniu ludno

ś

ci polskiej.

Nie wytrzymuje równie

ż

krytyki doszukiwanie si

ę

przyczyny nieistniej

ą

cego w

rzeczy samej "konfliktu polsko-ukrai

ń

skiego" na Wołyniu na pocz

ą

tku 1943 roku w

polityce Niemiec i Sowietów, w polityce tzw. divide et impera - dziel i rz

ą

d

ź

.

Niemcy, poczynaj

ą

c od maja 1943 roku,

żą

dali od nacjonalistów ukrai

ń

skich

zaprzestania mordowania ludno

ś

ci polskiej. Takie

żą

dania ponawiane były w toku

rozmów niemiecko-banderowskich do ko

ń

ca przebywania wojsk niemieckich na Wołyniu

i w Halicji. Ka

ż

demu okupantowi na ka

ż

dym terenie i w ka

ż

dym czasie zale

ż

y na

utrzymaniu spokoju na okupowanym terytorium, a nie na chaosie. Partyzantka
sowiecka te

ż

nie miała powodu do rozbudzania konfliktu polsko-ukrai

ń

skiego. Nie

znajduj

ą

poparcia w dokumentach, w tym autorstwa OUN Bandery, twierdzenia o

sowieckiej prowokacji, której nast

ę

pstwem miało by

ć

mordowanie ludno

ś

ci

polskiej.
Niestety, nauka polska jest obiektywnie pomocna w takim fałszowaniu historii,
sprzyja ona nieuzasadnionym tezom ukrai

ń

skiej nacjonalistycznej propagandy,

poniewa

ż

wysuwane przez ni

ą

przyczyny mordów woły

ń

skich nale

ż

y zaliczy

ć

do

propagandy, a nie do nauki.
Kto faktycznie mordował ludno

ść

polsk

ą

?

Przykro jest mi to twierdzi

ć

, ale zgodnie z prawd

ą

, nauka polska do dzi

ś

nie zna

ani składu, ani sposobu tworzenia tzw. UPA. Nauka polska nic nie wie o istnieniu
i działaniu formacji o nazwie "Słu

ż

ba Bezpeky" OUN Bandery (SB), chocia

ż

była to

formacja podobna do hitlerowskich SS, SD i gestapo oraz do bolszewickich CzeKa,
NKWD, KGB. To o jej członkach wypowiada si

ę

ś

wiadek wydarze

ń

, instruktor

polityczny w OUN-UPA Danyło Szumuk. Pisze on,

ż

e byli to t

ę

pi mołojcy, w

wi

ę

kszo

ś

ci haliczanie, ale byli w

ś

ród nich te

ż

miejscowi, cz

ę

sto 16-letni

chłopcy woły

ń

scy, wyposa

ż

eni przez banderowców w karabiny i pistolety oraz w

prawo i obowi

ą

zek rozstrzeliwania wszystkich "wrogów" OUN. Byli nimi Polacy,

Czesi,

ś

ydzi, niesubordynowani Ukrai

ń

cy.

Gdy si

ę

czyta polsk

ą

literatur

ę

, nawet autorstwa polskich historyków, to wynika

z niej,

ż

e ludno

ść

polsk

ą

mordowali upowcy. Tymczasem prawda jest taka,

ż

e OUN

Bandery, organizuj

ą

c masowe mordy, cz

ę

sto stosowała taktyk

ę

okr

ąż

ania wsi

polskich trzema pier

ś

cieniami. Pierwszy z nich składał si

ę

nie z upowców, a z

esbistów, członków "Słu

ż

by Bezpeky" OUN - to przede wszyskim oni mordowali

ludno

ść

polsk

ą

. Drugi pier

ś

cie

ń

składał si

ę

ze zmobilizowanych miejscowych

upowców, którzy dokonywali rabunku pomordowanych, trzeci za

ś

pier

ś

cie

ń

,

składaj

ą

cy si

ę

cz

ę

sto z upowców-haliczan, ale te

ż

ze zmobilizowanych woły

ń

skich

chłopów, podpalał zabudowania, w których spalały si

ę

ciała pomordowanych.

Inn

ą

taktyk

ą

mordowania ludno

ś

ci polskiej było sp

ę

dzanie jej do budynków lub

wyprowadzanie poza wie

ś

. Zarówno w pierwszym, jak i drugim przypadku samego

mordu na ludno

ś

ci polskiej dokonywali esbi

ś

ci, to znaczy członkowie "Słu

ż

by

Bezpeky" OUN Bandery, a rola upowców ograniczała si

ę

do sp

ę

dzania ludno

ś

ci i

pilnowania,

ż

eby Polacy nie uciekli przed mordem. Upowcy i członkowie tzw.

Samoobronnych Kuszczowych Oddziałów (SKW) dokonywali te

ż

rabunku mienia ofiar.

Członkowie UPA brali tak

ż

e udział w du

ż

ych antypolskich akcjach, jak na przykład

w napadzie na Janow

ą

Dolin

ę

czy Hut

ę

Stepa

ń

sk

ą

i okoliczne wsie.

W ukrai

ń

skiej nacjonalistycznej historiografii nie ma nawet

ś

ladu omówienia

"Słu

ż

by Bezpeky" OUN Bandery. Temu problemowi nie po

ś

wi

ę

cił wysiłku

ż

aden z

historyków polskich.
Sytuacja ludno

ś

ci ukrai

ń

skiej w trakcie działa

ń

OUN Bandery

Nie jest prawd

ą

,

ż

e dla ludno

ś

ci ukrai

ń

skiej Wołynia i Halicji OUN-UPA stanowiła

formacj

ę

narodowowyzwole

ń

cz

ą

narodu ukrai

ń

skiego. Wszelkie ruchy powsta

ń

cze,

wszelkie ruchy sprzeciwu wobec okupanta składaj

ą

si

ę

z ochotników, tymczasem

UPA, poza kadr

ą

ounowsk

ą

z Halicji, ju

ż

w maju 1945 roku w ponad 50 proc.

składała si

ę

z wcielonej do niej terrorem ludno

ś

ci ukrai

ń

skiej Wołynia. Pod

koniec tego roku na Wołyniu UPA w ponad 90 proc. tworzyli "zmobilizowani". Za
ucieczk

ę

z UPA schwytanego rozstrzeliwano, a niekiedy odr

ą

bywano mu głow

ę

na

oczach oddziału.
OUN Bandery zaprowadziła terror w

ś

ród ludno

ś

ci ukrai

ń

skiej, stworzyła ona

struktur

ę

terenow

ą

w postaci obwodów, nadrejonów, rejonów, SKW (dwie, trzy wsie

ukrai

ń

skie) i stanic, to znaczy wsi. W ka

ż

dej z tych struktur, jak zreszt

ą

i w

ka

ż

dej bojówce UPA, osadzeni byli członkowie "Słu

ż

by Bezpeky", w ka

ż

dej stanicy

działali banderowscy dziesi

ę

tnicy, którzy mieli obowi

ą

zek donoszenia o tym, co

ludno

ść

robi, z kim si

ę

kontaktuje, o czym rozmawia. W takiej sytuacji pomoc

ludno

ś

ci ukrai

ń

skiej dla Polaków przyrówna

ć

mo

ż

na do pomocy udzielanej przez

Polaków

ś

ydom w czasie okupacji hitlerowskiej - za pomoc w postaci ukrywania

Polaków lub ich ostrzegania przed zaplanowanym wymordowaniem groziła

ś

mier

ć

.

Mojego te

ś

cia, Władysława Medun

ę

, który z rodzin

ą

uciekł z Klesowa na Polesiu

najpierw do Sarn, a potem do wsi Uhorsk w powiecie krzemienieckim, o maj

ą

cym

nast

ą

pi

ć

wymordowaniu jego rodziny uprzedził znajomy Ukrainiec. Kto

ś

, by

ć

mo

ż

e

dziesi

ę

tnik, zauwa

ż

ył jego kontakt z Medun

ą

. Te

ść

z rodzin

ą

uciekł do

Krzemie

ń

ca, a ten Ukrainiec został powieszony za zdrad

ę

tajemnicy zaplanowanego

mordu.
OUN Bandery nakładała na ludno

ść

ukrai

ń

sk

ą

kontyngenty - obowi

ą

zek dostarczania

ż

ywno

ś

ci, odzie

ż

y, obuwia, podwód, w tym podwód do przewo

ż

enia mienia

zrabowanego po pomordowanych Polakach. Wobec zbli

ż

ania si

ę

frontu OUN Bandery

nakazała robienie zapasów dla UPA. Chłopom odbierano wszystko, co do jednego
prosiaka, trzod

ę

chlewn

ą

oraz bydło, z wyj

ą

tkiem jednej krowiny. Chłopi

ukrai

ń

scy musieli oddawa

ć

na potrzeby OUN-UPA-SB ko

ż

uchy, wełn

ę

, bielizn

ę

, buty,

wozy, sanie, konie. Kto zna stan maj

ą

tkowy oraz mentalno

ść

chłopa woły

ń

skiego,

ten wie,

ż

e w takiej sytuacji nie mógł on dobrowolnie popiera

ć

OUN-UPA. Jak

wynika z dokumentów, ludno

ść

ukrai

ń

ska Wołynia i Halicji gorzej bała si

ę

"Słu

ż

by

Bezpeky" OUN Bandery ni

ż

gestapo czy NKWD. Poza tym chłop ukrai

ń

ski wiedział,

ż

e

na Woły

ń

wróci władza sowiecka i za pomoc dla UPA nagrody nie b

ę

dzie.

Dzi

ś

, w 60. rocznic

ę

mordów woły

ń

skich, w nast

ę

pstwie ulegania nauki polskiej

polityce, w nast

ę

pstwie braku samodzielnych, opartych na dokumentach

archiwalnych bada

ń

tego, co w latach 1943-1944 wydarzyło si

ę

na Wołyniu i w

Halicji, podejmowane s

ą

starania o "wyrównanie" win polskich i banderowskich.

Jacek Kuro

ń

, "Gazeta Wyborcza" ze skóry wyła

żą

, aby tylko uwolni

ć

OUN Bandery od

winy ludobójstwa. Prasa za PAP z uporem powtarza kłamstwo o 10, 20, a nawet 30
tys. ukrai

ń

skich ofiar, które rzekomo padły z r

ą

k polskich. Paweł Smole

ń

ski,

jawny apologeta nacjonalizmu ukrai

ń

skiego, twierdzi nawet,

ż

e Ukrai

ń

cy byli

mordowani przez Polaków dlatego tylko,

ż

e byli Ukrai

ń

cami. Jest to ohydne,

zamierzone kłamstwo i potwarz, za któr

ą

winien odpowiada

ć

przed s

ą

dem.

Prowadzone przeze mnie przez ponad 20 lat badania pozwalaj

ą

na stwierdzenie,

zgodnie z którym na Wołyniu i w Halicji z r

ą

k struktur OUN Bandery m

ę

cze

ń

sk

ą

ś

mierci

ą

zgin

ę

ło co najmniej 120 tys. bezbronnej ludno

ś

ci polskiej, za

ś

z r

ą

k

polskich, w toku wymuszonego zdobywania

ż

ywno

ś

ci dla otoczonych przez wsie

ukrai

ń

skie samoobron, na Wołyniu mogło zgin

ąć

około 600 Ukrai

ń

ców, a w Halicji

około 1800. Zgin

ę

li nie dlatego,

ż

e byli Ukrai

ń

cami. W przeciwie

ń

stwie do OUN,

ż

adna polska struktura podziemna,

ż

adne polskie ugrupowanie nie miało charakteru

faszystowskiego, które zakładałoby prowadzenie czystek etnicznych.
Z czyich r

ą

k gin

ę

li Ukrai

ń

cy?

W wywiadzie z min. M. Siwcem Paweł Smole

ń

ski, stwierdzaj

ą

c,

ż

e na Wołyniu gin

ę

li

te

ż

Ukrai

ń

cy, zapytał retorycznie: "To co, Ukrai

ń

cy ich zamordowali?". Odpowiem

temu obro

ń

cy nacjonalizmu ukrai

ń

skiego: tak, tych Ukrai

ń

ców mordowali Ukrai

ń

cy -

bojówkarze OUN Bandery.
W ostatnim czasie dotarłem do dokumentów w postaci wykazów ponad 5 tys.
ukrai

ń

skich ofiar OUN Bandery, wymordowanych w latach 1941-1950 w sposób nie

mniej okrutny od mordowania ludno

ś

ci polskiej. Zasi

ę

g terytorialny ofiar z tych

wykazów (nazwiska, imiona, daty urodzenia, miejscowo

ś

ci, daty zamordowania, za

co mordowano, czasem kto mordował) pozwala na dokonanie szacunku, zgodnie z
którym z r

ą

k bojówek OUN Bandery padło co najmniej 80 tys. ludno

ś

ci ukrai

ń

skiej.

Do roku 1950 bojówki OUN Bandery, działaj

ą

c z ukrycia - ze schronów, bunkrów

le

ś

nych, najcz

ęś

ciej w nocy - mordowały przewodnicz

ą

cych i sekretarzy wiejskich

rad narodowych, nauczycieli, traktorzystów, komsomolców, byłych członków KPZU,
tych, którzy odmawiali pomocy bojówkom, a tak

ż

e ich rodziny - starców, kobiety,

dzieci, z niemowl

ę

tami wł

ą

cznie.

O m

ę

cze

ń

skiej

ś

mierci Ukrai

ń

ców z r

ą

k bojówek OUN Bandery nikt dotychczas nie

wspomniał, tak jakby takich ofiar w ogóle nie było. Jest to nast

ę

pstwo

całkowitej znieczulicy, zupełnego upadku moralno

ś

ci ukrai

ń

skich

nacjonalistycznych historyków i polityków. Trudno uwierzy

ć

, aby o nich nie

wiedział pochodz

ą

cy z Wołynia b. prezydent Ukrainy Leonid Krawczuk, Mykoła

ś

ułyn

ś

kyj czy haliczanin Dmytro Pawłyczko, który swego czasu był obecny przy

wydobywaniu ukrai

ń

skich ofiar OUN Bandery z gł

ę

bokich studni w Dermaniu.

Za maj

ą

cy miejsce zalew kłamstw co do tragicznych wydarze

ń

na Wołyniu i w

Halicji w du

ż

ej cz

ęś

ci win

ę

ponosi nauka polska, która nie odseparowała si

ę

od

polityki i która nie prowadzi samodzielnych, opartych na dokumentach z archiwów
ukrai

ń

skich bada

ń

, która, jak to wida

ć

z prac historyków - pracowników Biura

Edukacji Publicznej IPN - swoj

ą

wiedz

ę

czerpie od ukrai

ń

skich nacjonalistycznych

historyków.
Ujawnienie danych o co najmniej 80 tys. ukra

ń

skich ofiar OUN Bandery powinno

spowodowa

ć

zmian

ę

kierunku my

ś

lenia i działania zarówno polskiej nauki, jak i

polskich polityków. Wykazy ponad 5 tys. tych ofiar opublikowane zostały w mojej
pracy pt. "Nacjonalizm ukrai

ń

ski w dokumentach" (t. V, Warszawa, 2003).

Przesłałem je drog

ą

elektroniczn

ą

do MSZ, Kancelarii Prezydenta, do o

ś

rodków

naukowych w Polsce i na Zachodzie, a tak

ż

e do polskich i ukrai

ń

skich redakcji,

które jak dotychczas "specjalizuj

ą

si

ę

" w zakłamywaniu prawdy historycznej o

ludobójstwie dokonanym przez OUN Bandery na ludno

ś

ci polskiej i ukrai

ń

skiej. Z

wyj

ą

tkiem polskiego MSZ nikt nie zareagował na ten wa

ż

ki dokument, a przecie

ż

zbrodnia ludobójstwa nie ulega przedawnieniu, nie usprawiedliwi si

ę

jej

milczeniem.
Wskazuj

ą

c na OUN Bandery jako na organizatora i wykonawc

ę

mordów masowych na

ludno

ś

ci polskiej i ukrai

ń

skiej, dostarczam dowodów na to,

ż

e nie naród

ukrai

ń

ski, nie chłopi woły

ń

scy czy haliccy winni s

ą

tej zbrodni, a ideologicznie

i politycznie ukierunkowany ukrai

ń

ski ruch nacjonalistyczny, którego postaci

ą

zorganizowan

ą

była i jest nadal Organizacja Ukrai

ń

skich Nacjonalistów - w

okresie mi

ę

dzywojennym członek mi

ę

dzynarodówki faszystowskiej.

Istniej

ą

wystarczaj

ą

ce dowody na udzielenie odpowiedzi na postawione w tytule

pytanie: kto i dlaczego mordował ludno

ść

polsk

ą

? Ludno

ść

polsk

ą

mordowały

bojówki OUN Bandery w ramach teoretycznie zaplanowanej i ideologicznie
uzasadnionej w 1929 roku czystki etnicznej. W wykazach ukrai

ń

skich ofiar OUN

Bandery s

ą

te

ż

dane o polskich ofiarach, przy których autorzy wykazu podaj

ą

wiele mówi

ą

c

ą

informacj

ę

: "zamordowany za przynale

ż

no

ść

narodow

ą

". Ludno

ść

ukrai

ń

sk

ą

mordowały te same struktury, poniewa

ż

stała ona na przeszkodzie

realizacji celów OUN.

Wiktor Poliszczuk

Autor jest mieszkaj

ą

cym w Kanadzie doktorem habilitowanym nauk humanistycznych,

prawnikiem i politologiem. Opublikował kilkana

ś

cie prac naukowych, w tym cykl

pt. "Integralny nacjonalizm ukrai

ń

ski jako odmiana faszyzmu" - t. I "Zasady

ideologiczne i zało

ż

enia programowe OUN"; t. II "Dowody zbrodni OUN i UPA"; t.

III, IV i V "Nacjonalizm ukrai

ń

ski w dokumentach www.naszdziennik.pl