VIII kadencja

ZAPIS STENOGRAFICZNY

Posiedzenie

Komisji Obrony Narodowej (52.)

w dniu 18 lutego 2014 r.

Zapis stenograficzny jest tekstem nieautoryzowanym.

Porządek obrad:

1. Informacja Ministerstwa Obrony Narodowej na temat wdrożenia nowego syste-

mu kierowania i dowodzenia Siłami Zbrojnymi w zakresie nowych struktur oraz

kompetencji nowych dowódców.

(Posiedzeniu przewodniczy przewodniczący Wojciech

Skurkiewicz)

Przewodniczący Wojciech Skurkiewicz:

Możemy już rozpoczynać posiedzenie. Część kolegów

dołączy do nas w trakcie, ponieważ trwają inne posiedzenia

komisji senackich, między innymi to poświęcone wydoby-

waniu łupków, a wielu jest zainteresowanych tą kwestią.

Szanowni Państwo, otwieram pięćdziesiąte drugie po-

siedzenie Komisji Obrony Narodowej.

W porządku obrad jest punkt: informacja Ministerstwa

Obrony Narodowej na temat wdrożenia nowego systemu

kierowania i dowodzenia Siłami Zbrojnymi w zakresie

nowych struktur oraz kompetencji nowych dowódców.

Chciałbym powitać w skromnych progach Senatu

pana Czesława Mroczka, sekretarza stanu w Ministerstwie

Obrony Narodowej – witam pana serdecznie. Witam tak-

że generała broni Mieczysława Gocuła, szefa Sztabu

Generalnego Wojska Polskiego, generała broni pilota

Lecha Majewskiego, dowódcę generalnego rodzajów Sił

Zbrojnych, generała broni Marka Tomaszyckiego, do-

wódcę operacyjnego rodzajów Sił Zbrojnych, generała

brygady Sławomira Wojciechowskiego, pełnomocnika

ministra obrony narodowej do spraw wdrażania nowe-

go systemu kierowania i dowodzenia Siłami Zbrojnymi

Rzeczypospolitej Polskiej, generała dywizji Janusza

Bronowicza, inspektora Wojsk Lądowych, generała dy-

wizji Jana Śliwkę, inspektora Sił Powietrznych, genera-

ła… przepraszam, wiceadmirała Ryszarda Demczuka,

inspektora Marynarki Wojennej, generała brygady Piotra

Patalonga, inspektora Wojsk Specjalnych, generała bry-

gady Michała Sikorę, inspektora rodzajów wojsk, ge-

nerała brygady Andrzeja Danielewskiego, inspektora

szkolenia, pułkownika Edwarda Twardzika, i podpułkow-

nika Andrzeja Paziewskiego z Zespołu do spraw Nowego

Systemu Kierowania i Dowodzenia Siłami Zbrojnymi

Rzeczypospolitej Polskiej. Jest z nami również pani

Joanna Siwik – powinienem panią powitać na początku,

przepraszam najmocniej – radca prawny w Departamencie

Prawnym Ministerstwa Obrony Narodowej. Witam pań-

stwa serdecznie. Witam także kolegów senatorów, witam

przybyłych gości, sekretariat komisji.

Rozpoczniemy od przedstawienia informacji przez pana

ministra Mroczka.

Bardzo proszę, Panie Ministrze.

Sekretarz Stanu

w Ministerstwie Obrony Narodowej

Czesław Mroczek:

Dziękuję bardzo.

Panie Przewodniczący! Szanowni Państwo!

Najpierw powiem kilka słów w kwestii formalnej,

a potem będę prosił pana przewodniczącego i państwa

o przyjęcie mojej propozycji. Otóż powiedziałbym kil-

ka zdań tytułem wprowadzenia, a następnie pan generał

Wojciechowski, jako pełnomocnik ministra do spraw

wdrożenia tej reformy, przedstawiłby sam tryb wdra-

żania. Potem, korzystając z tego, że na sali są najwyżsi

dowódcy Sił Zbrojnych, dokonalibyśmy krótkiej prezen-

tacji. Szef sztabu przekazałby strukturę i kompetencje

Sztabu Generalnego, dowódca generalny – strukturę

i kompetencje Dowództwa Generalnego, a dowódca

operacyjny – strukturę i kompetencje tego dowództwa.

Panie Przewodniczący, proszę państwa, to będą krótkie

prezentacje, nieprzekraczające sześciu minut. Myślę, że

będzie najlepiej, kiedy sami dowódcy przekażą informa-

cję o stanie formowania własnych dowództw. Jak powie-

działem, proszę państwa, macie przed sobą najwyższe

dowództwo Sił Zbrojnych.

Jak państwo pamiętacie, ta reforma została przyjęta

nowelą ustawy o urzędzie Ministra Obrony Narodowej

oraz niektórych innych ustaw uchwaloną 21 czerw-

ca 2013 r. Ustawa ta zmieniała, poza ustawą o urzędzie

Ministra Obrony Narodowej, wiele innych ustaw – ustawę

o izbach morskich, ustawę o powszechnym obowiązku

obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawę o ochronie gra-

nicy państwowej i wiele innych ustaw.

Aby przeprowadzić tę reformę, zmieniliśmy kilka-

dziesiąt powszechnie obowiązujących aktów prawnych,

a mianowicie: sześć rozporządzeń Rady Ministrów i dwa-

dzieścia sześć rozporządzeń ministra obrony narodowej

– w większości wprowadziliśmy nową strukturę i kompe-

tencje nowych podmiotów utworzonych w wyniku reformy.

Zmieniliśmy też kilkadziesiąt aktów prawnych kierownic-

twa wewnętrznego, decyzji ministra obrony narodowej.

W wyniku tej reformy rozdzielone zostały funkcje plani-

styczne, dowodzenia ogólnego i dowodzenia operacyjnego.

Dlatego Sztab Generalny Wojska Polskiego przekształcono

w organ planowania, doradztwa strategicznego i nadzoru,

a dotychczasowe dowództwa zostały zintegrowane w dwa

nowe dowództwa – Dowództwo Generalne i Dowództwo

Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych. Na wielu spotkaniach

(Początek posiedzenia o godzinie 17 minut 31)

52. posiedzenie Komisji Obrony Narodowej

4

cia Sił Zbrojnych wypełnianych na szczeblu centralnym;

podział kluczowych funkcji dotyczących: planowania

strategicznego przez Sztab Generalny, dowodzenia opera-

cyjnego przez Dowództwo Operacyjne, dowodzenia bie-

żącego przez Dowództwo Generalne; stworzenie lepszych

warunków przygotowania wojsk i sztabów do działania

w operacjach połączonych; zmniejszenie liczby organów

dowodzenia szczebla strategicznego.

Powołany w maju 2012 r. pełnomocnik ministra obrony

narodowej do spraw wdrażania nowego systemu zarzą-

dzania, kierowania i dowodzenia siłami zbrojnymi wraz

z utworzonym w lutym 2013 r. Zespołem do spraw Nowego

Systemu Kierowania i Dowodzeniami Siłami Zbrojnymi

przygotował zasadnicze propozycje rozwiązań dotyczących

nowych wymogów. Przedstawiony ministrowi obrony na-

rodowej projekt zakładał – uwzględniając wytyczne prezy-

denta oraz złożoność reformy – że cały proces zasadniczych

przeobrażeń powinien zakończyć się nie wcześniej niż do

końca 2014 r. W 2015 r. przewidziano kompleksową ewa-

luację skuteczności wprowadzonych zmian.

Na podkreślenie zasługuje fakt, że wszystkie kluczo-

we rozwiązania proponowane przez pełnomocnika mini-

stra były rozpatrywane przez powołany decyzją ministra

obrony narodowej zespół sterujący, któremu przewodni-

czył sekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej

pan minister Mroczek. W skład zespołu wchodzili: szef

Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, podsekretarze stanu

w Ministerstwie Obrony Narodowej i dyrektor generalny

Ministerstwa Obrony Narodowej.

Prace koncepcyjno-planistyczne prowadzone równole-

gle z trwającym procesem legislacyjnym ustawy o zmianie

ustawy o urzędzie Ministra Obrony Narodowej oraz innych

ustaw doprowadziły do opracowania „Modelu systemu

kierowania i dowodzenia Siłami Zbrojnymi RP 2013”, tak

zwanego modelu 2013, a także „Harmonogramu zasadni-

czych przedsięwzięć wdrażania nowego systemu kierowania

i dowodzenia Siłami Zbrojnymi RP”. Dokumenty te zostały

zaakceptowane przez ministra obrony narodowej 12 marca

2013 r. i stały się bazą do dalszych dyskusji, konsultacji

w kierowniczych gremiach Ministerstwa Obrony Narodowej,

w tym: w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego, w dowódz-

twach rodzajów Sił Zbrojnych, w dowództwach jednostek

wojskowych różnych szczebli, a także w organach przedsta-

wicielskich środowisk żołnierzy oraz Konwentu Dziekanów

Korpusu Oficerów Wojska Polskiego, jak również związków

zawodowych pracowników wojska.

W wyniku otrzymanych opinii, wniosków, propozycji

i uwag opracowanych w ramach przeprowadzonych nie-

mal stu dwudziestu spotkań konsultacyjnych, jak również

zmian wprowadzonych do projektu ustawy w toku prac

parlamentu zaktualizowano model kierowania i dowodze-

nia Siłami Zbrojnymi, który minister obrony narodowej

zatwierdził 28 czerwca 2013 r. Wraz z nową wersją mo-

delu zaakceptowane zostały zaktualizowany harmonogram

zasadniczych przedsięwzięć związanych z reformą oraz

dodatkowo opracowano sposób transformacji organów kie-

rowania i dowodzenia Siłami Zbrojnymi, w którym okre-

ślono tryb przeprowadzenia zmian, w tym podporządko-

wania części jednostek organizacyjnych urzędu i jednostek

wojskowych.

szczegółowo uzasadnialiśmy cel wprowadzenia tej zmiany.

Dzięki prezentacjom będziecie państwo mogli zobaczyć

skutki tej zmiany.

Od 1 stycznia działamy w nowych strukturach, chociaż

proces wdrożenia reformy jeszcze trwa. Cały czas anali-

zujemy funkcjonowanie nowych struktur, poprawiamy,

dokonujemy niewielkich korekt, ale zadania Sił Zbrojnych,

zadania resortu są wykonywane bez zakłóceń od 1 stycznia,

od dnia wprowadzenia tej reformy.

Panie Przewodniczący, Szanowni Państwo, to tyle ty-

tułem wprowadzenia.

Pan generał Wojciechowski w swojej prezentacji po-

każe proces wdrażania reformy, a później, jak mówiłem,

szef Sztabu Generalnego, dowódca generalny i dowódca

operacyjny przedstawią własne struktury i własne kom-

petencje.

Przewodniczący Wojciech Skurkiewicz:

Dziękuję bardzo, Panie Ministrze.

Bardzo proszę, Panie Generalne.

A ja może zaproponowałbym taką konwencję tego po-

siedzenia, że najpierw panowie generałowie przedstawią

swoje prezentacje, swoje stanowiska, a później będzie czas

na refleksję, pytania senatorów, dyskusję, a na koniec luźną

wymianę zdań. Dobrze?

Bardzo proszę, Panie Generalne.

Pełnomocnik Ministra Obrony Narodowej

do spraw Wdrażania Nowego Systemu

Zarządzania, Kierowania i Dowodzenia

Siłami Zbrojnymi Rzeczypospolitej Polskiej

Sławomir Wojciechowski:

Panie Przewodniczący! Panowie Senatorowie!

W swoim wystąpieniu przedstawię informację doty-

czącą dotychczasowych działań związanych ze zmiana-

mi systemu kierowania i dowodzenia Siłami Zbrojnymi

Rzeczypospolitej. 8 listopada 2011 r. prezydent

Rzeczypospolitej Polskiej, zwierzchnik Sił Zbrojnych RP,

wydał postanowienie, w którym nakreślił główne kierunki

rozwoju Sił Zbrojnych RP na lata 2013–2022 i wskazał na

konieczność reorganizacji systemu kierowania i dowodze-

nia Siłami Zbrojnymi. 17 listopada 2011 r. minister obrony

narodowej polecił opracować koncepcję oraz harmonogram

całego procesu zmian.

Wcześniej ministrowi obrony narodowej podlegał urząd

ministra, w którego skład wchodzili: Sztab Generalny

Wojska Polskiego oraz szefowie Służby Wywiadu

Wojskowego i Służby Kontrwywiadu Wojskowego, ko-

mendant główny Żandarmerii Wojskowej oraz dowódca

Garnizonu Warszawa. Szef Sztabu Generalnego był przeło-

żonym czterech dowódców rodzajów Sił Zbrojnych, szefa

Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, szefa Inspektoratu

Wojskowej Służby Zdrowia oraz trzech szefów rodzajów

wojsk – szefa obrony przed bronią masowego rażenia, szefa

inżynierii wojskowej i szefa obrony przeciwlotniczej.

Reforma systemu kierowania i dowodzenia Siłami

Zbrojnymi miała na celu między innymi: rozdzielenie naj-

ważniejszych funkcji planowania, przygotowania i uży-

w dniu 18 lutego 2014 r.

5

ków wojska w Dowództwie Generalnym i Dowództwie

Operacyjnym zostało obsadzonych. Miało to decydujące

znaczenie, jeśli chodzi o rozpoczęcie funkcjonowania tych

dowództw w oczekiwanym terminie. Należy nadmienić, że

część kadry o kluczowym znaczeniu została wcześniej skie-

rowana do tworzenia Dowództwa Generalnego Rodzajów

Sił Zbrojnych w ostatnim kwartale ubiegłego roku w ramach

Grupy Organizacyjnej Dowództwa Generalnego RSZ.

Należy też podkreślić skutki społeczne przeprowadzo-

nej reformy. Wspomniane wcześniej działania organizacyj-

no-etatowe spowodowały, że osiągnięto efekty dużo lepsze

niż przedstawione w uzasadnieniu do ustawy zmieniającej

ustawę o urzędzie Ministra Obrony Narodowej.

Wysoka Komisjo, w bieżącym roku będziemy kon-

tynuować proces transformacji, a głównymi zadania-

mi najbliższych miesięcy będą zmiany w strukturach

Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, przeformowanie

Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych oraz przebudowa

elementów wojskowej służby zdrowia.

Na kolejne lata jako priorytetowy cel działalności mini-

stra obrony narodowej i dowództw rodzajów Sił Zbrojnych

założono dalsze prace nad poprawą efektywności i funkcjo-

nowania nowego systemu kierowania i dowodzenia Siłami

Zbrojnymi. Dziękuję za uwagę.

Przewodniczący Wojciech Skurkiewicz:

Dziękuję bardzo, Panie Generale.

Jako że wywołał pan temat zmian w Sztabie Generalnym,

to teraz zabierze głos pan generał Gocuł, tak?

Bardzo proszę.

Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego

Mieczysław Gocuł:

Dziękuję bardzo.

Panie Przewodniczący! Szanowna Komisjo! Panie

Ministrze! Szanowni Państwo!

W wielkim skrócie postaram się przedstawić rolę,

miejsce i zadania Sztabu Generalnego w nowym systemie

dowodzenia i kierowania Siłami Zbrojnymi.

Proszę o kolejny slajd. Zacznę od uwarunkowań for-

malnoprawnych. W ustawie o zmianie ustawy o urzędzie

Ministra Obrony Narodowej i innych ustaw w trzech para-

grafach zdecydowano, że zlikwidowane zostaną: dowódz-

twa rodzajów wojsk, dowództwa Wojsk Lądowych, Sił

Powietrznych, Marynarki Wojennej i Wojsk Specjalnych.

Utworzone zostanie Dowództwo Generalne Rodzajów Sił

Zbrojnych, a Dowództwo Operacyjne Sił Zbrojnych zosta-

nie przeformowane na Dowództwo Operacyjne Rodzajów

Sił Zbrojnych. Te rozwiązania weszły w życie 1 stycznia.

W celu przygotowania reformy w urzędzie dokonano

olbrzymiej, w moim przekonaniu, pracy dotyczącej stwo-

rzenia powszechnych aktów prawnych i aktów wewnętrz-

nego kierowania w Ministerstwie Obrony Narodowej.

Przygotowanie tych aktów prawnych – dwieście czterdzie-

ści trzy różnej kategorii – koordynowane było przez zespół

pana ministra Mroczka, jak również w czasie gier decyzyj-

nych w Ministerstwie Obrony Narodowej. Spowodowało

to, że dokonano jednoznacznego i, w moim przekonaniu,

Z wojskowego punktu widzenia kluczowe znaczenie

miało sprecyzowanie ogólnych zadań dowódców rodzajów

Sił Zbrojnych – przygotowanie do użycia Sił Zbrojnych

przez dowódcę generalnego i odpowiedzialność za wła-

ściwe ich użycie przez dowódcę operacyjnego.

Uchwalenie przez Wysoką Izbę ustawy zmieniającej usta-

wę o urzędzie Ministra Obrony Narodowej dało podstawę do

utworzenia Grupy Organizacyjnej Dowództwa Generalnego

Rodzajów Sił Zbrojnych, która rozpoczęła działalność

12 sierpnia. Równocześnie trwały dalsze prace nad stworze-

niem warunków do wdrożenia reformy. W ich wyniku w paź-

dzierniku 2013 r. przedstawiono ministrowi obrony narodowej

uzgodniony model systemu kierowania i dowodzenia Siłami

Zbrojnymi w czasie wojny. O ile możemy powiedzieć, że

po 1 stycznia 2014 r. reforma stała się faktem, o tyle proces

transformacji nie został jeszcze zakończony.

Wśród zadań dotychczas zrealizowanych należy

wymienić między innymi: sformowanie Dowództwa

Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych, przeformowanie

Dowództwa Operacyjnego Sił Zbrojnych w Dowództwo

Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych, rozformowanie do-

wództw: Wojsk Lądowych, Sił Powietrznych, Marynarki

Wojennej i Wojsk Specjalnych, zmianę podporządko-

wania Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, utworzenie

Inspektoratu Systemów Informacyjnych.

W procesie wdrażania reformy bardzo dużą uwagę przy-

wiązywano do racjonalnego zagospodarowania personelu

wojskowego i cywilnego dotychczasowych dowództw

rodzajów Sił Zbrojnych, właściwego wykorzystania

ich wiedzy i umiejętności oraz do stworzenia zespołów

składających się z przedstawicieli różnych rodzajów Sił

Zbrojnych, szczególnie w sztabach i zarządach, oddziału-

jących na wszystkie rodzaje Sił Zbrojnych i rodzaje wojsk.

Oczywiście w inspektoratach rodzajów Sił Zbrojnych

znaczną większość stanowią oficerowie wywodzący się

z danego rodzaju Sił Zbrojnych. Na szczególną uwagę za-

sługuje tu Inspektorat Sił Powietrznych, w którym skonso-

lidowano odpowiedzialność za przygotowanie i zarządzanie

potencjałem statków powietrznych, niezależnie od tego, na

rzecz którego rodzaju Sił Zbrojnych wykonywały dotych-

czas zadania i któremu dowódcy rodzajów Sił Zbrojnych

podlegały do 31 grudnia 2013 r.

Proces transformacji przebiega w sposób sekwencyjny.

Reorganizacja dowództw rodzajów Sił Zbrojnych nastą-

piła z dniem 1 stycznia bieżącego roku, lecz wiele innych

zmian, takich jak zmiany podporządkowania jednostek

wojskowych czy też zmiany struktur niektórych z nich

zostały zaplanowane na okres od października 2013 r. do

marca tego roku. Przekształcenie systemu kierowania i do-

wodzenia zostało poprzedzone przygotowaniem i opraco-

waniem w ubiegłym roku wielu dokumentów dotyczących

administracji, organizacji i kadr. Większość rozporządzeń,

zarządzeń i decyzji, które były warunkiem wdrożenia roz-

wiązań ustawowych, zostało opracowanych i wydanych

przed 1 stycznia 2014 r.; w tym wszystkie dokumenty or-

ganizacyjne określające szczegółowe struktury nowych

dowództw rodzajów Sił Zbrojnych.

Przeprowadzone w ubiegłym roku działania kadrowe

spowodowały, że na dzień 1 stycznia 2014 r. 89% stano-

wisk żołnierzy zawodowych i 99% stanowisk pracowni-

52. posiedzenie Komisji Obrony Narodowej

6

również ministrowi obrony narodowej w sprawach dotyczą-

cych ogólnej i operacyjnej działalności Sił Zbrojnych. Sztab

Generalny przygotowuje również stanowisko kierowania

dla ministra obrony narodowej oraz zapasowe i centralne

stanowiska kierowania obronnością państwa dla prezyden-

ta, premiera i ministrów, wchodzące w skład Centralnego

Stanowiska Kierowania Obroną Państwa.

Szczegółowe zadania Sztabu Generalnego dotyczą

planowania użycia Sił Zbrojnych oraz programowania

ich rozwoju w ramach planowania obronnego państwa.

W politycznej strategicznej dyrektywie obronnej wskazane

są zagrożenia realne, potencjalne i wyzwania. Jeśli chodzi

o zagrożenia realne, to przygotowujemy plan użycia Sił

Zbrojnych na wszystkich szczeblach dowodzenia, jeśli

chodzi o zagrożenia potencjalne i wyzwania, to przygoto-

wujemy koncepcję użycia Sił Zbrojnych.

Ponadto Sztab Generalny odpowiada za przygoto-

wanie programu mobilizacji gospodarki państwa na lata

2013–2022 oraz programu rozwoju Sił Zbrojnych w tych

poszczególnych latach wraz z pięcioma centralnymi pla-

nami rzeczowymi, koordynując oczywiście przygotowanie

planów operacyjnych niższego szczebla. Uczestniczy też

w planowaniu obronnym Rzeczypospolitej, jak również

w planowaniu pozamilitarnych przygotowań obronnych

państwa oraz w programie doskonalenia obrony cywilnej.

Jeżeli chodzi o programowanie rozwoju Sił Zbrojnych,

to główną domeną Sztabu Generalnego będzie siedem pod-

stawowych zdolności: do dowodzenia, rozpoznania, raże-

nia, przetrwania i ochrony wojsk, zdolności do wsparcia

działań mobilnych, zdolności do mobilności i przerzutu

oraz zdolności do wsparcia układu pozamilitarnego. W od-

niesieniu do każdej z tych zdolności Sztab Generalny będzie

proponował rozwiązania w zakresie struktur organizacyj-

nych, zasobów osobowych, dyslokacji oraz infrastruktury

wojskowej, pozyskiwania nowego uzbrojenia i sprzętu woj-

skowego na podstawie wymagań operacyjnych, doktryny

i procedury, a więc szeroko rozumianej standaryzacji ope-

racyjnej, procesu szkolenia, wykorzystania doświadczeń,

na przykład interoperacyjności.

Jeśli chodzi o zachowanie interoperacyjności ze struk-

turami NATO, planowanie, programowanie rozwoju Sił

Zbrojnych, to Sztab Generalny – proszę o kolejny slajd

– będzie brał udział w planowaniu obronnym Sojuszu

Północnoatlantyckiego. Po lewej stronie wymieniono sie-

dem podstawowych dyscyplin planistycznych, po prawej

– sześć domen planistycznych. Sztab Generalny odpowiada

za planowanie w ramach Sojuszu Północnoatlantyckiego, za

planowanie rozwoju Sił Zbrojnych, logistykę, zasoby, dowo-

dzenie i łączność oraz zajmuje się pozostałymi domenami,

obszarami planistycznymi. Ponieważ te domeny i obszary są

rozwijane jako integralna część, trudno je zhierarchizować,

niemiej jednak centralnym punktem jest planowanie sił.

Wszystkie domeny i obszary podporządkowane są temu,

aby zasilać ten element planowania. I to będzie również

domena Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.

W ramach nadzoru nad ogólną i operacyjną działal-

nością Sił Zbrojnych Sztab Generalny będzie korzystał

z wielu narzędzi, takich jak informowanie, wytyczne,

procedury, opinie, weryfikacja, uzgodnienia, rekomenda-

cje, koordynacja, analiza ryzyka, kontrola i pomoc. Swoje

precyzyjnego podziału zadań na poszczególne organy; cho-

dzi o dowodzenie i kierowanie w Ministerstwie Obrony

Narodowej.

Mimo że ustawa weszła w życie 1 stycznia, to przygo-

towania do jej wdrożenia odbywały się już po podpisaniu

przez pana prezydenta 22 lipca ustawy o zmianie ustawy

o urzędzie Ministra Obrony Narodowej. I tak w pierw-

szym etapie, do 1 listopada, w ramach stworzenia warun-

ków do wprowadzenia tejże ustawy, przekazano jednostki

wsparcia dowodzenia w Wojskach Lądowych, a dokładnie

siedemdziesiąt sześć jednostek; są to głównie jednostki

artylerii przeciwlotniczej, kulturalno-oświatowe i inne.

W etapie drugim, do 1 stycznia, a dokładnie 31 grudnia,

w podporządkowanie dowódcy generalnego przekazano

siedemset trzydzieści jednostek. I w etapie trzecim, do

1 marca, planuje się przekazanie dwudziestu dwóch jed-

nostek, głównie tych podporządkowanych szefowi sztabu,

są to: Szefostwo Obrony przed Bronią Masowego Rażenia,

Szefostwo Obrony Przeciwlotniczej, Szefostwo Inżynierii

Wojskowej oraz Szefostwo Geografii Wojskowej z cztere-

ma jednostkami geografii wojskowej.

Gdzie jest miejsce, jakie są rola i zadania szefa

Sztabu Generalnego po reformie w Ministerstwie Obrony

Narodowej? Sztab Generalny jest organem pomocniczym

ministra obrony narodowej. O zadaniach Sztabu Generalnego

wspomnę precyzyjnie później. Podporządkowane ministrowi

obrony narodowej są Dowództwo Generalne i Dowództwo

Operacyjne z podporządkowanymi jednostkami, Centrum

Operacji Lądowych, dowództwo komponentu lądowego –

na slajdzie po prawej stronie jest zaznaczone przerywaną

linią, oznacza to, że jesteśmy w trakcie wypracowywania

rekomendacji dla ministra obrony narodowej w zakresie

struktury, zadań i funkcjonowania centrum.

O Dowództwie Generalnym – proszę o kolejny slajd

– będzie opowiadał pan generał Majewski, przedstawi

to precyzyjnie, dlatego pominę ten slajd, jeżeli pan prze-

wodniczący pozwoli, także ten na temat Dowództwa

Operacyjnego.

Proszę o slajd ze strukturą Sztabu Generalnego.

W nowym systemie dowodzenia i kierowania Siłami

Zbrojnymi Sztab Generalny będzie się składał z ośmiu

komórek wewnętrznych: zarządów mobilizacji uzupeł-

nień, rozpoznania wojskowego, planowania użycia Sił

Zbrojnych, wsparcia czy też planowania systemu logistycz-

nego, planowania i programowania rozwoju Sił Zbrojnych,

wsparcia dowodzenia, systemu szkolenia oraz zarządu

planowania rzeczowo-finansowego, koordynowanego

przez Biuro Koordynacyjne Sztabu Generalnego Wojska

Polskiego.

Jeżeli chodzi o zadania Sztabu Generalnego, to od

1 stycznia jest on odpowiedzialny za planowanie strategicz-

nego użycia Sił Zbrojnych, programowanie wieloletniego

rozwoju Sił Zbrojnych, nadzór nad ogólną i operacyjną

działalnością Sił Zbrojnych, w tym w szczególności nad

planowaniem operacyjnym, gotowością bojową i mobili-

zacyjną, szkoleniem oraz rozwojem organizacyjno-tech-

nicznym Sił Zbrojnych. Ponadto szef Sztabu Generalnego

pełni funkcję reprezentacyjną w najwyższych kolegiach, or-

ganach kolegialnych, w organach polityczno-wojskowych,

organizacjach międzynarodowych. Szef sztabu doradza

w dniu 18 lutego 2014 r.

7

Dokumenty organizacyjno-etatowe precyzyjnie,

w moim przekonaniu, określają zadania głównych organów

dowodzenia Siłami Zbrojnymi. Przyjęte rozwiązania orga-

nizacyjne, które były procedowane przez ponad dwa lata,

zapewnią ciągłość wykonywania zadań w trakcie trans-

formacji struktur dowodzenia z poprzedniego systemu,

w 2013 r., do systemu 2014 r.

Pan generał Wojciechowski wspomniał o tym, że

główną domeną, jeśli chodzi o transformację systemu

dowodzenia, jest przygotowanie nowych struktur Sztabu

Generalnego, który w listopadzie powinien wykonywać

zadania właśnie w nowej strukturze; chodzi o zadania

przedstawione na slajdzie.

Panie Przewodniczący, dziękuję za uwagę. Jeżeli będą

pytania, to jestem do panów dyspozycji. Dziękuję bardzo.

Przewodniczący Wojciech Skurkiewicz:

Dziękuję bardzo, Panie Generale.

Pan generał Lech Majewski. Proszę bardzo.

Dowódca Generalny

Rodzajów Sił Zbrojnych

Lech Majewski:

Szanowny Panie Przewodniczący! Panie Ministrze!

Panowie Senatorowie! Szanowni Państwo!

Śmiało można powiedzieć, że powstanie Dowództwa

Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych z dniem 1 stycz-

nia 2014 r. zmieniło funkcjonowanie Sił Zbrojnych

Rzeczypospolitej Polskiej. Ale też trzeba powiedzieć, że

niesie za sobą wiele nowych wyzwań, obowiązków, za-

dań. Dlatego też tak ważne jest, aby zadania Dowództwa

Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych były znane i zro-

zumiałe dla wszystkich pracujących w resorcie obrony

narodowej, ale też z nim współpracujących. Dlatego jedną

z pierwszych moich decyzji było skierowanie głównych ge-

nerałów, dowódców, inspektorów do jednostek, aby opowie-

dzieć, co to jest Dowództwo Generalne, jakie są jego zada-

nia, struktura, organizacja, przeznaczenie. Już na początku

stycznia byliśmy w kilkudziesięciu jednostkach. Dowódcy

tych jednostek przekazali tę informację do podległych jed-

nostek, ponieważ trudno nam z Dowództwa Generalnego,

chociaż pracuje tam dziewięćset trzydzieści osób, do-

trzeć do każdego – tych jednostek jest za dużo; siedemset

czterdzieści siedem jednostek podlega pod Dowództwo

Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych. Dlatego cieszę się,

że dzisiaj możemy być razem z państwem i przedstawić

nasz punkt widzenia na Dowództwo Generalne. Ułatwi to

funkcjonowanie samego Dowództwa Generalnego oraz

całego systemu dowodzenia, w którym dowództwo jest

kluczowym ogniwem, łączącym szczebel strategiczny ze

szczeblem taktycznym, transponującym wizję rozwoju Sił

Zbrojnych, konkretne zamierzenia i działania szkoleniowe,

ale też zamierzenia modernizacyjne.

Plan mojego wystąpienia, Szanowni Państwo, będzie

taki, jak widać na slajdzie.

Proszę o następny slajd. W pierwszej części mojego

wystąpienia przedstawię charakterystykę Dowództwa

Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych. Otóż przyjęta w mo-

spostrzeżenia z nadzoru nad ogólną i operacyjną działalno-

ścią Sił Zbrojnych będzie przekazywał ministrowi obrony

narodowej. A pan minister, stosując techniki władcze, bę-

dzie stawiał zadania zarówno Sztabowi Generalnemu, jak

i podległemu Dowództwu Operacyjnemu i Dowództwu

Generalnemu czy to w zakresie stwierdzonych niedocią-

gnięć, usterek, czy też kierunków dalszego działania tychże

dowództw.

Jeżeli chodzi o reprezentowanie Sił Zbrojnych wśród

najwyższych organów polityczno-wojskowych, kolegial-

nych, to szef Sztabu Generalnego reprezentuje Siły Zbrojne

w strukturach NATO, w Komitecie Wojskowym NATO

i w Komitecie Wojskowym Unii Europejskiej, uczestni-

czy również w posiedzeniach Komitetu Logistycznego

NATO. Reprezentuje Polskę w posiedzeniach Komitetu

Narodowego Dowódców Terytorialnych, reprezentuje Siły

Zbrojne w pracach Sojuszniczego Dowództwa do spraw

Transformacji w Norfolk, reprezentuje ministra obro-

ny narodowej na posiedzeniach Rady do spraw Polityki

i Planowania Zasobów NATO.

Szefowi Sztabu Generalnego podporządkowanych

jest ogólnie sześciuset siedmiu oficerów pełniących służ-

bę poza granicami państwa, na wszystkich stanowiskach

dowództwa, czyli NATO’s command structure, a więc do-

wództwa sił Sojuszu Północnoatlantyckiego, począwszy od

dowództw strategicznych, poprzez jednostki rozlokowane

na terenie kraju; mówimy tutaj o JFTC czy 3. Batalionie

Łączności w Bydgoszczy.

W strukturach międzynarodowych NATO i Unii

Europejskiej, jak również we wszystkich dowództwach

wskazanych na slajdzie żołnierze podlegający szefowi

Sztabu Generalnego wykonują zadania, reprezentując

również nasze narodowe stanowisko i narodowe interesy

zgodnie z wytycznymi szefa sztabu i wewnętrzną polityką

resortu obrony narodowej.

Proszę o kolejny slajd. Jeżeli chodzi o wypracowa-

nie stanowiska i pilnowanie, krótko mówiąc, spraw

narodowych, to szef sztabu odpowiada za narodowe

przedstawicielstwo łącznikowe w Norfolk w USA, pol-

ski zespół łącznikowy w Tampie na Florydzie, Polskie

Przedstawicielstwo Wojskowe w Brukseli, przy komite-

tach wojskowych NATO i Unii Europejskiej, za Polskie

Narodowe Przedstawicielstwo Wojskowe przy SHAPE,

a więc przy Dowództwie do spraw Operacji, za Polski Zespół

Łącznikowy w Brunssum, w Sojuszniczym Dowództwie Sił

Połączonych, JFC w Brunssum, oczywiście za komponent

powietrzny w Ramstein. Poza tym w Strasburgu przejmu-

jemy rolę państwa ramowego w Eurokorpusie.

O zadaniach dotyczących przygotowania stanowiska

kierowania ministra obrony narodowej czy też Centralnego

Stanowiska Kierowania Obroną Państwa nie chciałbym

szczegółowo opowiadać, ponieważ jest to sfera informa-

cji niejawnych. Dlatego tylko wskazuję, że za ten obszar

również odpowiada szef Sztabu Generalnego.

Panie Przewodniczący, zadania nałożone na Sztab

Generalny w procesie transformacji systemu dowodzenia

i kierowania Siłami Zbrojnymi w Ministerstwie Obrony

Narodowej zostało wykonane w nakazanych terminach,

co pozwoliło na płynne przestawienie się na te struktury

dowodzenia.

52. posiedzenie Komisji Obrony Narodowej

8

Szanowni Państwo, w tej części mojego wystąpienia

skupię się na zasadniczych zadaniach i priorytetach dzia-

łalności Dowództwa Generalnego w 2014 r.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Postaram się…

Szanowni Państwo, głównymi zadaniami Dowództwa

Generalnego w 2014 r. będą: osiągnięcie zdolności do

wspólnego działania zgodnie z wojennym systemem dowo-

dzenia, zapewnienie warunków do dowodzenia podległymi

wojskami w sposób umożliwiający wykonanie głównych

zadań szkoleniowych oraz integrowanie działalności szko-

leniowej poszczególnych rodzajów Sił Zbrojnych do formy

działań połączonych.

Założyliśmy, że priorytetami w działalności Dowództwa

Generalnego w 2014 r. będą: kontynuowanie realizacji

zamierzeń strukturalno-organizacyjnych i modernizacji

technicznej, utrzymanie i podniesienie sprawności tech-

nicznej oraz odtworzenie sprawności technicznej sprzętu

wojskowego, zapewnienie warunków do bezkolizyjnego

przygotowania sił zadeklarowanych do wykonywania za-

dań w ramach zobowiązań sojuszniczych oraz pogłębie-

nie współpracy międzynarodowej na rzecz wzmocnienia

obronności Rzeczypospolitej, wzmocnienie nadzoru nad

ochroną obiektów. Szkolenie dowództw i sztabów w 2014 r.

przeprowadzane będzie poprzez udział wydzielonych sił

i środków w kluczowych ćwiczeniach i treningach, tak jak

przedstawiono na slajdzie.

Uwzględniamy przygotowanie Dowództwa Generalnego

do działania jako stanowisko dowodzenia dowódcy general-

nego rodzajów Sił Zbrojnych, wykonującego zadania zabez-

pieczenia dowodzenia w tylnej strefie działań. Pierwszym

przedsięwzięciem weryfikującym przygotowanie dowódz-

twa do wykonania tego zadania będzie dwuszczeblowy

trening sztabowy przeprowadzony w październiku jako tak

zwany model 14. W 2014 r. w jednostkach bezpośrednio mi

podporządkowanych planuję przeprowadzić w sumie sto

pięć ćwiczeń i treningów, z czego trzydzieści w układzie

międzynarodowym.

Działalność Dowództwa Generalnego jest ukierunko-

wana nie tylko na przygotowanie wojsk do wykonywania

zadań w czasie kryzysu i wojny, lecz także w ramach Sił

Odpowiedzi NATO, grup bojowych Unii Europejskiej

i polskich kontyngentów wojskowych. Dowództwo przy-

gotowuje pododdziały oraz personel do misji NATO oraz

Unii Europejskiej. Misje NATO, do których kierowane są

jednostki podległe dowództwu, to: misja w Afganistanie

i w Kosowie, za chwilę misja „Orlik” na Litwie, w Łotwie

i Estonii. Jeśli chodzi o zobowiązania sojusznicze, to utrzy-

mywany jest dyżurny zespół SON, czyli Sił Odpowiedzi

NATO, wydziela się także i przygotowuje siły do kolej-

nych zespołów. Misje prowadzone obecnie przez Unię

Europejską to te w Bośni i Hercegowinie, Mali i Republice

Środkowoafrykańskiej.

Teraz przedstawię oczekiwany stan końcowy działal-

ności Dowództwa Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych

w tym roku wraz z zadaniami wynikającymi z dotychcza-

sowego funkcjonowania dowództwa. Mając na uwadze za-

dania dowództwa, przyjęte założenia oraz przedsięwzięcia

szkoleniowe zakłada się: zrealizowanie zaplanowanych na

rok 2014 w poszczególnych dowództwach rodzajów Sił

delu systemu kierowania i dowodzenia Siłami Zbrojnymi

Rzeczypospolitej Polskiej hierarchia strukturalna elemen-

tów kierowania, dowodzenia Siłami Zbrojnymi umiej-

scowiła Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych

w bezpośrednim podporządkowaniu ministra obrony na-

rodowej wraz ze Sztabem Generalnym Wojska Polskiego

i Dowództwem Operacyjnym Rodzajów Sił Zbrojnych.

Zgodnie z zasadą: planuj, przygotuj, użyj, przydzielono

każdej z wymienionych instytucji zadania.

Dowództwo Generalne pełni szczególną rolę w tym

triumwiracie, gdyż przekłada myśl planistyczną Sztabu

Generalnego Wojska Polskiego na gotowy do użycia przez

dowódcę operacyjnego rodzajów Sił Zbrojnych produkt,

jakim jest przygotowanie i wyszkolenie rodzajów Sił

Zbrojnych. Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych

odpowiada za przygotowanie podległych dowództw i wojsk

poprzez: szkolenie, pełnienie funkcji gestora uzbrojenia

i sprzętu wojskowego, przygotowanie organów dowodze-

nia zgodnie z przeznaczeniem na czas pokoju, kryzysu

i wojny, jak również dowodzenie podległymi siłami we

wskazanych stanach.

Ustanowiona struktura Dowództwa Generalnego – czyli

sztab, cztery rodzaje Sił Zbrojnych, Inspektorat Rodzajów

Wojsk oraz Inspektorat Szkolenia – zapewnia swobodę

dowodzenia wojskami w wymiarze połączonym, co jest dla

nas bardzo ważne szczególnie w tym nowym systemie.

Zgodnie z ustawą Dowództwo Generalne Rodzajów

Sił Zbrojnych będzie wykonywało postawione mu za-

dania, czyli: planowanie, organizowanie i prowadzenie

szkolenia podległych jednostek wojskowych, realizację

programów rozwoju Sił Zbrojnych, wykonywanie zadań

w obszarze szeroko rozumianej logistyki wojskowej, orga-

nizowanie mobilizacyjnego rozwinięcia wojsk, szkolenie

rezerw osobowych, zarządzanie i prowadzenie kontro-

li w podległych jednostkach wojskowych, współpraca

z innymi organami, podmiotami w sprawach związanych

z obronnością państwa.

Aby móc wykonać te zadania, niezbędny jest sto-

sowny system współdziałania w ramach Dowództwa

Generalnego, gdyż, jak zaznaczyłem, składa się on z sze-

ściu inspektoratów, sztabu oraz grupy dowódcy. W efekcie

przyjętych, wcześniej wymienionych rozwiązań, komórki

funkcjonalne sztabu oraz poszczególnych inspektoratów

wykonują zadania, tak aby osiągnąć efekt synergii wy-

nikający z połączenia w jednej strukturze specjalistów

wszystkich rodzajów Sił Zbrojnych. Jednocześnie dla

każdego z obszarów funkcjonalnych ustanowiony zo-

stał koordynator; jeśli chodzi o planowanie użycia sił,

jest nim Zarząd Operacyjny J3, w zakresie gestorstwa

i rozwoju – Zarząd Planowania Rozwoju J5, w zakresie

szkolenia sił – Zarząd Koordynacji Szkolenia. Zgodnie

z dokumentami normatywnymi dowódcy generalnemu

rodzajów Sił Zbrojnych obecnie podporządkowanych

jest pięćdziesiąt dziewięć jednostek, które liczą łącznie

około osiemdziesięciu dziewięciu tysięcy żołnierzy i po-

nad trzydzieści siedem tysięcy pracowników wojska.

W imieniu dowódcy generalnego merytoryczny nadzór

nad działalnością poszczególnych jednostek wojskowych

i związków organizacyjnych sprawuje sztab wraz z po-

szczególnymi inspektoratami.

w dniu 18 lutego 2014 r.

9

Masz to?

(Głos z sali: Mam…)

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Nie, wolę na stojąco, jeżeli można.

Panie Przewodniczący, krótko powiem o zasadniczej

różnicy. Proszę, tak wyglądała struktura poprzednie-

go dowództwa, przed reformą. Dowództwo Operacyjne

Rodzajów Sił Zbrojnych dostało teraz jednostki, którymi

dowodzi…

(Głos z sali: Znacznie…)

Co dostało? Centrum Operacji Morskich, Centrum

Operacji Powietrznych, Centrum Operacji Specjalnych

i prawdopodobnie dostanie jeszcze Centrum Operacji

Lądowych, o którym mówił szef Sztabu Generalnego.

Mam nadzieję, że to nie zepsuje ostatecznej koncepcji, że

Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych będzie

zdolne dowodzić bez żadnych problemów.

Proszę dalej. To są najważniejsze zadania – na czas

pokoju, kryzysu i wojny. Dla nas najważniejsze są zadania

wojenne, ale większość dzisiejszych zadań jest związa-

nych z czasem pokoju i z kryzysem, jak państwo widzicie.

Najważniejsze jest to, że jesteśmy teraz odpowiedzialni

za przygotowanie stanowiska dowodzenia naczelnego do-

wództwa Sił Zbrojnych. Kto będzie naczelnym dowódcą?

O tym zadecyduje prezydent. Jeśli nie ja, to będę zastępcą,

taką mam nadzieję. Dowództwo ma przygotować, rozwi-

nąć siły i być w gotowości do tego, żeby zabezpieczyć

dowodzenie Siłami Zbrojnymi. Do jego zadań należy też

planowanie, dowodzenie połączonymi operacjami obro-

ny – razem z szefem sztabu. Co jest ważne w czasie „P”,

a czego nie było? Dowództwo Operacyjne w tej chwili

odpowiada za dowodzenie wojskami w czasie kryzysu,

w tym kryzysu niemilitarnego. I to jest bardzo poważne

zadanie, które zostało przejęte od Sztabu Generalnego; tam

zostało zlikwidowane Centrum Zarządzania Kryzysowego

i powstało u mnie, w ramach dyżurnej służby operacyjnej.

Dodatkowo minister obrony narodowej upoważnił mnie do

rozpoczęcia wydzielania sił zgodnie z prawem zarządzania

kryzysowego.

Kolejna sprawa to integracja rozpoznania – mówię o do-

datkowych zadaniach, tych najważniejszych, które doszły

– obrona przestrzeni powietrznej czy granicy powietrznej,

wsparcie granicy morskiej. Oczywiście te zadania, które

należały do nas przed reformą, pozostają bardzo ważne,

wykonuję je cały czas – mam na myśli dowodzenie pol-

skimi kontyngentami wojskowymi.

Proszę dalej. Kontyngenty są znane, mówiono o nich

już kilka razy, w związku z tym przejdę dalej. Nie będę

się też rozwijał na temat obrony powietrznej, ponieważ

jest to znany temat.

Proszę o kolejny slajd. Jak wygląda system zarządzania

kryzysowego? Powiem krótko. Dowództwo Operacyjne

zostało upoważnione do dowodzenia i przejęło wszystkie

zadania związane z reagowaniem kryzysowym. System

zarządzania kryzysowego został uproszczony – jest to w tej

chwili sprawne, bo jest jeden dowódca.

Proszę dalej. Tu jest pokazane, w jaki sposób są reak-

tywowane, wydzielane, tworzone wojskowe zgrupowania

zadaniowe. Są wydzielane przez poszczególnych force pro-

vider i dowodzone przez dowódcę operacyjnego.

Zbrojnych wszystkich zaplanowanych zamierzeń szko-

leniowych; utrzymanie zdolności podległych organów

dowodzenia do wykonania zadań zgodnie z przeznacze-

niem; przygotowanie wydzielonych sił i środków do wy-

konywania zadań w ramach Sił Odpowiedzi NATO, grup

bojowych Unii Europejskiej oraz polskich kontyngentów

wojskowych; zakończenie programowania, planowania

szkolenia dowództw i sztabów wojsk do roku 2015; przy-

gotowanie wydzielonych sił i środków do ćwiczenia do-

wódczo-sztabowego „Anakonda’14”; osiągnięcie gotowo-

ści Dowództwa Generalnego do działania zgodnie z jego

przeznaczeniem.

Na koniec chciałbym przedstawić główne korzyści wy-

nikające z przeprowadzonej reformy systemu kierowania

i dowodzenia Siłami Zbrojnymi, ze szczególnym odniesie-

niem się do Dowództwa Generalnego.

Po pierwsze, uzyskano efekt „jeden dowódca i jedna

decyzja” – cały proces decyzyjny, który był dotychczas

rozproszony na dowództwa poszczególnych rodzajów Sił

Zbrojnych, dziś został skupiony w jednym miejscu i u jed-

nej osoby.

Po drugie, skupienie w jednej instytucji wszystkich

gestorów sprzętu i uzbrojenia zapewnia szerokie, a co naj-

ważniejsze, całościowe spojrzenie na problem modernizacji

Sił Zbrojnych. Zaangażowanie specjalistów wszystkich

rodzajów Sił Zbrojnych pozwala na rozwiązywanie pro-

blemu z perspektywy całego wojska, a nie z perspektywy

wyłącznie jednego rodzaju Sił Zbrojnych.

Po trzecie, szkolenie jest bardziej efektywne poprzez

połączenie przedsięwzięć szkoleniowych danych jednostek

we wspólne zamierzenia szkoleniowe grup jednostek oraz

poprzez skupienie planowania, nadzorowania, szkolenia

podległych sił w jednym organie, którym jest Inspektorat

Szkolenia.

Dziękuję za uwagę. Jeżeli będą pytania, to z pewnością

na nie odpowiem.

Przewodniczący Wojciech Skurkiewicz:

Dziękuję bardzo, Panie Generalne.

Ja od razu, tak na gorąco, poproszę, aby pan generał

przybliżył nam, co to jest ten tak zwany model 14.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Ładnie brzmi, ale musimy się zapoznać z terminologią.

(Wypowiedzi w tle nagrania)

Dziękujemy, Panie Generale.

Teraz pan generał Marek Tomaszycki, dowódca ope-

racyjny rodzajów Sił Zbrojnych. Proszę bardzo, Panie

Generale.

Tylko bardzo proszę o włączenie jednego z mikrofonów,

jako że…

Dowódca Operacyjny

Rodzajów Sił Zbrojnych

Marek Tomaszycki:

Tak naprawdę pozostaje mi wykonać zadania, które za-

planował szef sztabu, i dowodzić wojskami, które wyszkoli

dowódca generalny.

52. posiedzenie Komisji Obrony Narodowej

10

Przewodniczący Wojciech Skurkiewicz:

Dziękuję bardzo, Panie Generale.

Panie Ministrze, proszę bardzo.

Sekretarz Stanu

w Ministerstwie Obrony Narodowej

Czesław Mroczek:

Dziękuję bardzo.

Panie Przewodniczący! Szanowni Państwo!

Chciałem, żebyście państwo w ramach wprowadze-

nia wysłuchali informacji przekazanych przez dowódców.

Mogliście państwo przed chwilą przekonać się, że dowódcy

przyjęli te nowe kompetencje z pełnym zaangażowaniem,

wykonują zadania z zaangażowaniem, przekonaniem, bo

sprawdzili w działaniu, że te struktury są funkcjonalne.

Będą jeszcze niewielkie zmiany. Linią przerywaną

oznaczono strukturę Dowództwa Operacyjnego; chodzi

o Centrum Operacji Lądowych, chcemy uzupełnić ten kom-

ponent. Zatem jest jeszcze kilka kwestii, które dookreśla-

my, jak wynikało i z wypowiedzi pełnomocnika, i szefa

sztabu, i dowódcy generalnego, i operacyjnego. Proces ten

w zasadniczym kształcie został przeprowadzony, pozostały

nam szczegóły.

Panie Przewodniczący, Szanowni Państwo, dziękuję

bardzo. Jesteśmy do państwa dyspozycji.

Przewodniczący Wojciech Skurkiewicz:

Dziękuję bardzo.

Panie Ministrze, czy poszczególni dowódcy, inspekto-

rzy poszczególnych rodzajów…

(Wypowiedź poza mikrofonem)

A, rozumiem, dobrze.

W takim razie dziękuję bardzo panom generałom, panu

ministrowi.

Teraz głos zabiorą senatorowie.

Proszę bardzo, pan senator Lasecki, później pan senator

Dobkowski, kolejnych chętnych będziemy zapisywać.

Proszę bardzo, Panie Senatorze.

Senator Jarosław Lasecki:

Dziękuję bardzo, Panie Przewodniczący.

Panie Ministrze! Szanowni Panowie Generałowie!

Panie i Panowie!

Tak naprawdę, jeżeli chodzi o strukturę sił zbrojnych,

to istnieją dwie filozofie. Jedna filozofia to ta, której przy-

kładem są siły zbrojne w tej chwili przechodzące transfor-

mację. Na przykład Bundeswehra niedawno została zrefor-

mowana, jednak tam pozostały te trzy rodzaje sił zbrojnych,

czyli wojska lądowe, lotnictwo, marynarka. Inną filozofię

prezentuje Wielka Brytania. Teraz trwają tam dyskusje

na temat tej nowej struktury, tak zwanej 2020. Będzie to

raczej struktura terytorialna, też z podziałem na wojska, na

dowódcę operacyjnego, Dowództwo Generalne. Można się

spierać co do tego, która z tych struktur jest lepsza i któ-

ra sprawdzi się w godzinie „W”. Jednak w każdej z tych

struktur specjalną rolę – i to budowaną od wielu, wielu lat

Proszę dalej. Tu jest pokazane stanowisko dowodzenia

naczelnego dowódcy Sił Zbrojnych oraz to, w jaki sposób

jest aktywowane, ale nie będę się do tego odnosił.

Proszę dalej. Współpraca międzynarodowa, o któ-

rej mówili zarówno szef Sztabu Generalnego, jak i do-

wódca generalny, należy również do zadań Dowództwa

Operacyjnego. Mówimy o bardzo szerokim zakresie

współpracy międzynarodowej, dlatego że dowództwo jest

tak naprawdę odpowiednikiem wszystkich dowództw na

teatrach działań.

Proszę dalej. Kierunki działania – co jest najważ-

niejsze w tym roku? Oczywiście zabezpieczenie wyco-

fania kontyngentu z Afganistanu, a jednocześnie płynne

przejście, o ile zostanie podjęta taka decyzja, do następ-

nej operacji, „Resolute Support”, czyli operacji treningo-

wej, która może wynikać z przedłużenia naszego pobytu

w Afganistanie. Oczywiście do zadań należy też kierowa-

nie wszystkimi PKW. Prawdopodobnie będziemy wycofy-

wać się z Mali i zwiększać nasz kontyngent w Republice

Środkowoafrykańskiej.

Integrację systemu dowodzenia i dostosowanie struktur

omówił szef Sztabu Generalnego. Do końca tego roku pla-

nujemy osiągnąć wstępną zdolność, czyli initial capability,

do stworzenia stanowiska dowodzenia naczelnego dowódcy

Sił Zbrojnych. W ramach poszczególnych ćwiczeń będzie-

my również osiągali zdolności operacyjne i te z zakresu

współpracy międzynarodowej.

Reagowanie kryzysowe, jak mówiłem, będzie jednym

z najważniejszych zadań wykonywanych cały czas, na bie-

żąco, w związku z potrzebami zgłaszanymi przez admini-

strację państwową.

Proszę o kolejny slajd. Wnioski. Według mniej

Dowództwo Operacyjne po raz pierwszy ma rzeczywiście

możliwość dowodzenia wszystkimi siłami i środkami, które

są poza granicami kraju. Poprzez to, że zostało mu pod-

porządkowane Centrum Operacji Specjalnych, dowódca

operacyjny może dowodzić wszystkimi siłami, więc jest to

bardzo proste. Zbudowanie takiej struktury pozwoli nam

płynnie przejść z czasu „P” na czas „W” poprzez stwo-

rzenie stanowiska dowodzenia naczelnego dowódcy Sił

Zbrojnych. Zarządzanie kryzysowe zostało uproszczone,

znajduje się w jednym ręku, procedura jest bardzo prosta

i sprawna. O ile zostanie to utrzymane i o ile zostanie stwo-

rzone Centrum Operacji Lądowych będące samodzielną

jednostką w ramach tej struktury – bez zmniejszania etatów

– o tyle Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych

nie będzie musiało wykonywać zadań na trzech poziomach,

czyli strategicznym, operacyjnym, praktycznym. Tak jak

w trzech pozostałych komponentach, będzie tylko wyko-

nywało zadania na poziomie strategiczno-operacyjnym,

taktyczny zaś przejdzie do Centrum Operacji Lądowych.

Proszę zwrócić uwagę na to, co mówiłem. Są stworzone

trzy piony – operacyjny, wsparcia i planowania, jest też

zarząd rozpoznania z etatem generalskim. I te trzy piony

plus zarząd rozpoznania automatycznie tworzą stanowisko

dowodzenia, a więc jest to bardzo racjonalne, bardzo proste

i bardzo praktyczne, jeśli chodzi o przejście z czasu „P”

na czas „W”.

Dziękuję za uwagę. Jestem gotów do odpowiedzi na

pytania.

w dniu 18 lutego 2014 r.

11

jest taka, że ta integracja nie może być pełna z uwagi na

sposób ich szkolenia i użycia. Te struktury, które zostały

zbudowane w Dowództwie Generalnym, w którym jest

inspektor Wojsk Specjalnych, muszą spełnić te wymogi.

Krótko mówiąc, chodzi o możliwie najkrótszy łańcuch de-

cyzyjny, stworzony w izolacji system szkolenia – i to chce-

my zapewnić poprzez te struktury. Zatem Inspektorat Wojsk

Specjalnych będzie w Dowództwie Generalnym, a Centrum

Operacji Specjalnych w Dowództwie Operacyjnym.

Przyglądamy się temu, to jest element nowej struktury,

który poddajemy szczególnej analizie i cały czas będziemy

to robić. Zresztą będziemy analizowali cały system, jak

pokazywał pan generał Wojciechowski, ale struktury odpo-

wiedzialne za funkcjonowanie Wojsk Specjalnych w spo-

sób szczególny z uwagi na to, o czym którym mówił pan

senator. Pan generał Tomaszycki i pan generał Majewski

powiedzą o liczbie żołnierzy i pracowników cywilnych,

żeby była pełna jasność.

Dowódca Generalny

Rodzajów Sił Zbrojnych

Lech Majewski:

Chciałbym uściślić, że ta liczba dziewięćset trzydzieści

dotyczy żołnierzy i pracowników wojska – jest siedmiuset

czterdziestu ośmiu żołnierzy i stu osiemdziesięciu dwóch

pracowników wojska. Do 1 stycznia mieliśmy, zgodnie

z etatem, tysiąc dwustu czterdziestu siedmiu żołnierzy

i sześciuset sześćdziesięciu trzech…

(Wypowiedź poza mikrofonem)

…tak, sześciuset sześćdziesięciu trzech pracowników

wojska, czyli razem tysiąc dziewięćset dziesięć osób w po-

przednich czterech rodzajach Sił Zbrojnych. Zatem można

powiedzieć, że zmniejszyliśmy etat o 50% – to jest ta sy-

nergia połączona z działaniem; mówię teraz o Dowództwie

Generalnym.

Dowódca Operacyjny

Rodzajów Sił Zbrojnych

Marek Tomaszycki:

Panie Senatorze, jest czterysta sześćdziesiąt osiem eta-

tów – dla trzystu siedemdziesięciu siedmiu żołnierzy zawo-

dowych i dziewięćdziesięciu jeden pracowników wojska.

Przewodniczący Wojciech Skurkiewicz:

Dziękuję bardzo.

Pan senator Dobkowski. Proszę bardzo.

Senator Wiesław Dobkowski:

Dziękuję bardzo.

Panie Przewodniczący! Panowie Generałowie i Profe-

sorowie, Pułkownicy!

Mam pytanie kompleksowe. Czy zadania tych komórek

organizacyjnych, które zostają likwidowane, będą przejęte

przez komórki, które pozostają, w całości, czy z pewnych

zadań się rezygnuje w związku z tą zmianą?

ze względu na zmieniające się zagrożenia i ze względu na

zmieniające się warunki prowadzenia działań wojennych

– pełnią siły specjalne. Czy to w strukturze niemieckiej,

czy to u Amerykanów, którzy mają Special Operations

Command, jako wyodrębnioną jednostkę, siły specjalne

pełnią specjalną rolę, mają wyjątkową pozycję.

Chciałbym zapytać, jak to będzie teraz wyglądać

w przypadku Dowództwa Generalnego i Dowództwa

Operacyjnego. Kto szkoli, kto decyduje? Rozumiem, że

czasami są sytuacje, kiedy to minister obrony musi zde-

cydować, i to raczej po tajnym rozpoznaniu, o użyciu

takich sił. Jak to będzie wyglądać? Tym bardziej że jest

w Krakowie Centrum Operacji Specjalnych. Ono było do-

wództwem zaledwie przez chwilę, prawda? Czy w związku

z tym są planowane jakieś dalsze zmiany, czy będzie znowu

przeformowanie, rozformowanie? Jak to będzie wyglądało.

To jest pierwsza sprawa.

I druga sprawa. Pan generał Majewski powiedział, że

w Dowództwie Generalnym będzie pracować około dziewię-

ciuset trzydziestu osób, jeżeli dobrze usłyszałem. Chciałbym

zapytać pana generała Tomaszyckiego, ile osób będzie pra-

cować w Dowództwie Operacyjnym. Dziękuję bardzo.

Przewodniczący Wojciech Skurkiewicz:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Panie Ministrze, pan odniesie się do tej części rzą-

dowej…

Proszę bardzo.

Sekretarz Stanu

w Ministerstwie Obrony Narodowej

Czesław Mroczek:

Dziękuję bardzo.

Jeśli chodzi o pytanie pana senatora Laseckiego, to

szczegółowo omówiliśmy własną filozofię. Absolutnie

nie znikają rodzaje Sił Zbrojnych – rodzaje Sił Zbrojnych

pozostają. Zbudowaliśmy pewną koncepcję dowództwa,

kończymy prace. Argumentowaliśmy, że mając dowódz-

twa poszczególnych rodzajów Sił Zbrojnych… Mieliśmy

Dowództwo Operacyjne, więc to był taki model hybrydy,

część z jednego, dawnego systemu, część nowego systemu.

Na ten stary system nałożono jakąś cząstkę Dowództwa

Operacyjnego, jakąś nową myśl.

Dokończyliśmy ten model. Rodzaje Sił Zbrojnych po-

zostają. Rzadko się zdarza, żeby był używany tylko jeden

rodzaj Sił Zbrojnych, może z wyjątkiem jakiegoś punkto-

wego użycia sił specjalnych. Zazwyczaj mamy do czynie-

nia z operacją, w której przewijają się różne rodzaje Sił

Zbrojnych, operacją o charakterze połączonym.

Ale jeśli chodzi o siły specjalne, ich specyfikę, to do-

wódcy w swoich prezentacjach pokazywali pewien efekt

synergii, integracji, który osiągnięto. Na przykład inspekto-

rat lotnictwa zajmuje się lotnictwem wszystkich rodzajów

Sił Zbrojnych – i Sił Powietrznych, i Wojsk Lądowych,

i Marynarki Wojennej. Zostało zintegrowane rozpoznanie

– o czym tu mówiono – i w Dowództwie Generalnym,

i w Dowództwie Operacyjnym. Specyfika sił specjalnych

52. posiedzenie Komisji Obrony Narodowej

12

że 2 stycznia przewodniczącego Komitetu Wojskowego

NATO generała Knuda Bartelsa, informowałem o tym

precyzyjnie generała Breedlove’a, dowódcę ACO, który

składał wizytę w Polsce, informowałem również Jean-Paula

Palomérosa, francuskiego generała, dowódcę ACT, który

również przebywał w Polsce. Poinformowałem też szefów

obrony wszystkich państw w czasie spotkań bilateralnych

i w czasie posiedzenia komitetów wojskowych NATO

i Unii Europejskiej. Muszę powiedzieć, że jest ogromne

zainteresowanie nie tylko tych państw, lecz także bardzo

interesują się tym – poprzez attaché wojskowych – nie

nasi sąsiedzi, nie nasi sojusznicy, ale na przykład Chiny,

które też przebudowują swój system dowodzenia. Każdy

oczekuje od nas wniosków, każdy obserwuje to wnikliwie.

Zadeklarowaliśmy, że jeżeli taka będzie wola, to pełne

wnioski będą przedstawione na posiedzeniu Komitetu

Wojskowego i na spotkaniach bilateralnych. Zatem to nie

jest tak, że ktoś w NATO o czymś nie wiedział. Powiem

o jeszcze jednej sprawie, o której warto powiedzieć. Chodzi

o wszystkie nasze deklaracje, a więc o Siły Odpowiedzi

NATO. Około dwudziestu dwóch tysięcy żołnierzy dekla-

rujemy do użycia w NATO; to jest szczebel taktyczny – od

dywizji, brygady w dół, batalion do Sił Odpowiedzi NATO;

uczestniczymy też w grupach bojowych Unii Europejskiej.

Tam reformy nie było, obowiązują allied forces standards,

standardy sił sojuszniczych. System dowodzenia, wydol-

ność struktur dowodzenia i możliwość dowodzenia dywizją

do pięciu brygad jest przez nas spełniona. Nie ruszaliśmy

tego elementu i nie mamy wątpliwości, że to nie ma żad-

nego wpływu na nasze zobowiązania sojusznicze. Mam

nadzieję, że to wyczerpuje temat.

Przewodniczący Wojciech Skurkiewicz:

Dziękuję bardzo, Panie Generale.

Pan senator Preiss.

Senator Sławomir Preiss:

Wsłuchałem się w te wszystkie informacje, prezentacje

i mam pytanie do pana generała Marka Tomaszyckiego. Na

jakim etapie jest tworzenie Centrum Operacji Lądowych?

Kiedy będzie skończone?

A drugie pytanie mam do generała Lecha Majewskiego.

Wczoraj wróciliśmy z 11. Lubuskiej Dywizji Kawalerii

Pancernej. Podporządkowana jej jest 34. Brygada Kawalerii

Pancernej, która będzie rozbudowywana. O ile wiem, znaj-

dą się tam Leopardy. Dziś jest tam już około dwustu etatów.

Czy te etaty są przypisane do tej jednostki? Ile ich w su-

mie będzie, czy będą zwiększane kosztem jakichś innych

jednostek? Jak to będzie wyglądało od strony formalnej,

etatowej? Dziękuję.

Przewodniczący Wojciech Skurkiewicz:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Pan minister czy pan generał?

Proszę bardzo, Panie Ministrze…

I druga sprawa. Czy zmiany dotyczące systemu kiero-

wania, ich schemat był uzgodniony z dowództwem NATO?

Czy NATO zostało poinformowane o tym, że taki system

jest u nas wprowadzany? Jak to w ogóle jest? I na ile ten

nowy system jest dostosowany do systemu, który obowią-

zuje w NATO, bo przecież w poszczególnych państwach

wchodzących w skład sojuszu funkcjonują różne systemy.

Jak to jest? Czy to jest kompatybilne z modelem, który

istnieje w NATO, którego przecież jesteśmy członkiem?

Dziękuję.

Przewodniczący Wojciech Skurkiewicz:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Proszę bardzo, Panie Ministrze.

Sekretarz Stanu

w Ministerstwie Obrony Narodowej

Czesław Mroczek:

Powiem kilka zdań ogólnych, a potem poproszę pana

generała Gocuła, szefa Sztabu Generalnego, żeby rozwi-

nął – ale nie za szczegółowo – ten wątek kompatybilności,

o którym mówił pan senator, na przykładzie NATO.

Jeżeli chodzi o nowe struktury, to główna zmiana po-

legała na tym, o czym mówili w swoich wystąpieniach

dowódcy – cztery dowództwa rodzajów Sił Zbrojnych zo-

stały zastąpione, funkcje tych dowództw przejęło powołane

Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych i częścio-

wo funkcjonujące dotychczas Dowództwo Operacyjne,

które stało się Dowództwem Operacyjnym Rodzajów Sił

Zbrojnych. I żadne zadania nie zostały pominięte, te za-

dania zostały przypisane do nowych struktur. Nie ma już

dowództw rodzajów Sił Zbrojnych, te struktury po prostu

zostały zlikwidowane.

Zdecydowana większość żołnierzy, w szczególności ofi-

cerów starszych, obecnych tutaj panów generałów, pułkow-

ników z poprzednich dowództw znalazła swoje miejsce,

bardzo ważne miejsce, w nowo utworzonym Dowództwie

Generalnym i częściowo w Dowództwie Operacyjnym.

Jeżeli chodzi o kwestię tych efektów społecznych, która

się tutaj przewijała, to jest to korzystniejsze, ale nie chcę

odbierać głosu panu przewodniczącemu Owczarkowi.

Będziemy o tym opowiadać, bo pan senator wyraźnie

zainteresował się tą częścią wypowiedzi pana generała

Wojciechowskiego.

Gdyby pan zechciał, Panie Generale, odpowiedzieć na

temat zgodności naszych struktur…

Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego

Mieczysław Gocuł:

Dziękuję bardzo.

Zacznę od tego, że nie ma jednolitego modelu funk-

cjonowania sił zbrojnych w dwudziestu ośmiu państwach

NATO. Pan senator Lasecki precyzyjnie przestawił dwie

filozofie.

Czy informowaliśmy o tym naszych sojuszników?

Oczywiście, rozmawiałem na ten temat i dość precyzyjnie

informowałem o tym w połowie ubiegłego roku, a tak-

w dniu 18 lutego 2014 r.

13

Senator Andrzej Owczarek:

Mam dwa pytania. Pan minister zwrócił uwagę na wy-

powiedź pana generała Wojciechowskiego, że na odrębne

podkreślenie zasługuje rezultat związany ze skutkami spo-

łecznymi przeprowadzonej reformy. Domyślam się, o co

chodzi, ale chciałbym, żeby pan generał dokładnie mi wy-

jaśnił, jakie są te skutki społeczne i dlaczego one powodują

takie duże zadowolenie. To pierwsza sprawa.

Druga sprawa. Mam pytanie do pana generała Gocuła

dotyczące liczebności poszczególnych dowództw. Jaka była

liczba etatów w Sztabie Generalnym poprzednio, a jaka

będzie teraz?

Przewodniczący Wojciech Skurkiewicz:

Dziękuję bardzo, Panie Przewodniczący.

Panie Ministrze, proszę bardzo.

Sekretarz Stanu

w Ministerstwie Obrony Narodowej

Czesław Mroczek:

Pan generał Wojciechowski przypomni te założenia.

Kończymy tworzenie pełnej struktury. Przed nami jeszcze,

jak sygnalizowaliśmy, określenie nowej struktury Sztabu

Generalnego i przeformowanie Inspektoratu Wojskowej

Służby Zdrowia, ale w stosunku do tego, co zostało zrobio-

ne, to niewielkie ruchy. Najprościej mówiąc, jesteśmy za-

dowoleni z tego, że negatywne skutki społeczne, to znaczy

skala odejść żołnierzy zawodowych czy pracowników woj-

ska w wyniku zmian organizacyjnych wdrażanych refor-

mą, są mniejsze niż zakładaliśmy. Te skutki są niewielkie.

Większość żołnierzy, dzięki różnego rodzaju narzędziom,

których używaliśmy – na przykład wykaz dodatkowy, któ-

ry jeszcze obowiązuje – pracuje w nowych strukturach.

Jesteśmy z tego zadowoleni, bo przecież w dowództwach

rodzajów Sił Zbrojnych pracowali bardzo doświadczeni

oficerowie. To żołnierze, na których nam bardzo zależy.

I to wyrażały słowa wypowiedziane przez pana generała

Wojciechowskiego.

Jeżeli chodzi o drugie pytanie…

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego

Mieczysław Gocuł:

Dziękuję bardzo.

Panie Przewodniczący! Szanowny Panie Senatorze!

Dziękuję za to pytanie. Jest ono bardzo złożone, ale

postaram się odpowiedzieć dość precyzyjnie. Muszę jednak

wrócić do historii, Panie Senatorze. Powiem bardzo krót-

ko. Otóż w 2007 r. weszła w życie nowa struktura Sztabu

Generalnego Wojska Polskiego, która składała się z pięciu-

set sześćdziesięciu siedmiu etatów wojskowych i stu etatów

cywilnych, w sumie było to sześćset sześćdziesiąt siedem

etatów. Trzeba jednak mieć na uwadze dwa fakty. Otóż

poza strukturą Sztabu Generalnego były trzy szefostwa

rodzajów wojsk – Szefostwo Obrony Przeciwlotniczej,

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej

Czesław Mroczek: Nie będziemy zmieniać kolejności.

Bardzo proszę, Panowie Generałowie.)

Dowódca Operacyjny

Rodzajów Sił Zbrojnych

Marek Tomaszycki:

Już myślałem, że pan minister weźmie to na siebie.

(Wesołość na sali)

Właściwie to powinienem przekierować te pytania na

szefa Sztabu Generalnego, ale że boję się szefa Sztabu

Generalnego, w związku z tym krótko odpowiem panu

senatorowi.

Przede wszystkim powstanie Centrum Operacji

Lądowych. W tej chwili wypracowywana jest koncepcja

– 2. Korpus Zmechanizowany w Krakowie zostanie prze-

formowany w Centrum Operacji Lądowych. Podstawowe

założenie jest takie, żeby tych żołnierzy, którzy służą

w 2. Korpusie Zmechanizowanym, zachować, zagospo-

darować, a jednocześnie, jeżeli będzie taka potrzeba, zwięk-

szyć liczebność lub zmniejszyć, w zależności od zadań.

Przewidywany termin płynnego przejścia to 31 marca,

wiąże się to z rozwiązaniem 2. Korpusu.

Czy to wystarczy, Panie Senatorze?

(Senator Sławomir Preiss: Oczywiście, całkowicie.)

Przewodniczący Wojciech Skurkiewicz:

Dziękuję bardzo.

Pan generał Majewski też chciałby zabrać głos?

Dowódca Generalny

Rodzajów Sił Zbrojnych

Lech Majewski:

Panie Przewodniczący! Panie Ministrze! Szanowni

Państwo!

Jest to rzeczywiście prawda. Jak pan minister obrony

narodowej ogłosił w styczniu w Zielonej Górze, otrzyma-

my sto dziewiętnaście czołgów Leopard w wersji A5 i A4.

Będą stacjonowały w 11. Dywizji Kawalerii Pancernej.

Obecnie trwają bardzo dokładne analizy strukturalne, gdzie

i ile czołgów wysłać. Wiadomo, że podstawową jednostką

będzie 34. Brygada Kawalerii Pancernej. Wiadomo też,

że w tej chwili służy tam tylko dwustu żołnierzy, więc

ta liczba będzie musiała być zwiększona. Będziemy to

robili sukcesywnie, na pewno nie odbędzie się to w ciągu

jednego dnia czy miesiąca. Pierwsze czołgi mamy dostać

pod koniec czerwca. Mają być one jeszcze modernizowa-

ne. Zatem sukcesywnie, w miarę dostaw czołgów, będzie

się zwiększała liczba żołnierzy, będzie przygotowywana

infrastruktura i park do zabezpieczenia potrzeb 11. Dywizji

Kawalerii Pancernej. Szczegóły tego zadania w krótkim

czasie wypracuje Sztab Generalny, Dowództwo Generalne,

a pan minister zatwierdzi. Wtedy to przedstawimy.

Przewodniczący Wojciech Skurkiewicz:

Dziękuję bardzo, Panie Generale.

Pan przewodniczący Owczarek. Proszę bardzo.

52. posiedzenie Komisji Obrony Narodowej

14

Senator Jarosław Lasecki:

Dziękuję bardzo, Panie Przewodniczący.

Bardzo dziękuję panu generałowi za odpowiedź na moje

pierwsze pytanie, dotyczące Wojsk Specjalnych. Tak się

składa, że w moim okręgu wyborczym leży Lubliniec, więc

zadałem to pytanie z powodu naturalnego zainteresowa-

nia. I cieszę się z odpowiedzi, że jest to struktura, która

będzie podlegać przez jakiś czas wnikliwym analizom.

Zobaczymy, co czas pokaże. Tak przynajmniej zrozumia-

łem tę odpowiedź i bardzo za nią dziękuję.

Chciałbym zadać pytanie dotyczące struktur osobowych,

etatów zarówno w Dowództwie Generalnym, Dowództwie

Operacyjnym, jak i w Sztabie Generalnym. Otóż pamiętam,

że w ubiegłym roku na którymś z posiedzeń komisji roz-

mawialiśmy o problemie pułkowników w polskiej armii,

o strukturze, która prowadzi do tego, że liczba żołnierzy

przypadających na jednego pułkownika czy też jednego

generała jest zdecydowanie inna niż w innych armiach

europejskich. Czy w ramach przeprowadzanej reformy

struktury dowodzenia ten problem – czyli liczba żołnierzy

przypadających na jednego pułkownika – został rozwią-

zany? Ilu jest pułkowników? W przyszłości będą musieli

oni zostać generałami… Coś trzeba z nimi zrobić? Istnieje

przecież jakaś tam ścieżka kariery. Czy nowa struktura

wprowadza ułatwienia, jeśli chodzi o ścieżkę kariery puł-

kowników? Czy też powoduje to, że za dwa, trzy lata, pięć

lat będziemy mieli znów ten sam problem, który mieliśmy

kilka lat temu w polskiej armii, że liczba generałów przy-

padających na liczbę żołnierzy była niespotykanie wysoka

w stosunku do innych armii? Dziękuję.

Przewodniczący Wojciech Skurkiewicz:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Proszę bardzo, panie Ministrze.

Sekretarz Stanu

w Ministerstwie Obrony Narodowej

Czesław Mroczek:

Panie Przewodniczący! Szanowni Państwo!

Budowaliśmy struktury nowych dowództw – ta Sztabu

Generalnego jeszcze nie jest zatwierdzona – właśnie z my-

ślą o prawidłowej ścieżce rozwoju zawodowego. I nie zo-

stała zwiększona liczba etatów generalskich czy pułkowni-

kowskich – ten proces jest raczej odwrotny, zdecydowanie

odwrotny. W tej nowej strukturze, dzięki konsekwentnej

postawie w tym zakresie ministra obrony narodowej, liczba

stanowisk generalskich będzie mniejsza… już jest mniejsza

i będzie jeszcze mniejsza w stosunku do obecnego stanu;

teraz jest mniejsza niż rok temu czy dwa lata temu i będzie

jeszcze mniejsza. Tak więc te struktury były, najkrócej

mówiąc, tworzone oszczędnie. Odwołam się do tego, co

powiedział pan generał Gocuł – nie ma jakichś zdecydo-

wanych przerostów.

Jeżeli chodzi o kwestię pułkowników, to przyznam

szczerze, że w tej chwili nie jestem przygotowany do dys-

kusji. Jeśli zaś chodzi o etaty generalskie, to zdecydowanie

Szefostwo Inżynierii Wojskowej i Szefostwo Obrony przed

Bronią Masowego Rażenia, to dawało dodatkowe sto eta-

tów. Zatem Sztab Generalny miał siedemset sześćdziesiąt

siedem etatów. To po pierwsze.

Po drugie, 1 stycznia 2007 r. struktura Sztabu

Generalnego była skonstruowana na podstawie rozwiązań

formalnoprawnych. Te rozwiązania mówiły jasno: Sztab

Generalny nie będzie dowodził rodzajami Sił Zbrojnych.

A zatem jego struktura nie była stworzona do dowodze-

nia. Krótko mówiąc, siedemset siedemdziesiąt sześć…

przepraszam, sześćset sześćdziesiąt siedem etatów i sto

w szefostwach nie służyło do tego, żeby dowodzić Siłami

Zbrojnymi od 1 stycznia. W efekcie we wrześniu i na

przełomie października podjęto decyzję o przekazaniu

dowództw rodzajów Sił Zbrojnych pod Sztab Generalny,

nie zwiększając liczby etatów. Dzisiaj przygotowujemy

zadania sztabu, a te zadania są precyzyjnie określone usta-

wą i aktami wewnętrznymi ministra obrony narodowej,

w tym regulaminem organizacyjnym ministra obrony na-

rodowej, a więc rozporządzeniem Rady Ministrów. Mamy

precyzyjnie określone zadania. Przygotowaliśmy strukturę

Sztabu Generalnego w nowych uwarunkowaniach, nie do

dowodzenia. Nie powiem o liczbie etatów, ponieważ mi-

nister obrony nie zaakceptował jeszcze tych propozycji.

Ale Sztab Generalny przedstawił taką propozycję i jest

ona przedmiotem analiz pana ministra Mroczka i ministra

obrony narodowej.

Panie Senatorze, na tym etapie nie odpowiem kon-

kretnie. Wcześniej było to siedemset sześćdziesiąt siedem

stanowisk, podejrzewam, że teraz Sztab Generalny będzie

miał około sześciuset stanowisk, czyli dwieście pięćdziesiąt

stanowisk mniej niż w poprzedniej strukturze.

Sekretarz Stanu

w Ministerstwie Obrony Narodowej

Czesław Mroczek:

Szanowni Państwo! Panie Przewodniczący!

Pan generał Gocuł zastrzega, że ostateczna decyzja

nie należy do niego. Siłą rzeczy stanowisk będzie mniej,

jak powiedział na koniec. W trakcie tej dyskusji dowódcy

wskazywali również na ten dylemat. Zrozumiałe jest to, że

kierownik jednostki organizacyjnej, dowódca chciałby wię-

cej, niż dostaje. I ten spór toczy się również w Ministerstwie

Obrony Narodowej. Uważam za jak najbardziej normalne,

że spieramy się, liczymy każdy etat i przyglądamy się temu

bardzo wnikliwie. Tak było do tej pory i tak będzie ze

Sztabem Generalnym. I z tego wynika wypowiedź pana

generała, który nie jest pewien, czy ta propozycja zostanie

ostatecznie przyjęta. Zanim minister podejmie decyzję…

Istnieje przecież zespół, w którego skład wchodzą wszyscy

pozostali dowódcy. W tym zespole bardzo wnikliwie ana-

lizujemy te struktury i raczej przycinamy, niż zwiększamy

liczbę etatów. Dziękuję bardzo.

Przewodniczący Wojciech Skurkiewicz:

Dziękuję bardzo.

Pan senator Lasecki. Proszę.

w dniu 18 lutego 2014 r.

15

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej

Czesław Mroczek: Mam nadzieję, że pan senator uzna pro-

blem pułkowników za rozwiązany.)

(Senator Jarosław Lasecki: Panie Ministrze, jestem pod

wrażeniem. Wierzę w liczby.)

Przewodniczący Wojciech Skurkiewicz:

Dziękuję bardzo.

Czy któryś z panów senatorów chce jeszcze o coś za-

pytać?

Na koniec ja mam dwa, może trzy pytania.

Pierwsze pytanie dotyczy tego, o czym była mowa pod-

czas prezentacji. W 2015 r. będzie przeprowadzona ewalu-

acja nowego systemu kierowania i dowodzenia. Kto będzie

ją przeprowadzał, kto będzie za to odpowiedzialny?

Drugie moje pytanie dotyczy tego zamieszania, które

pojawiło się na początku 2014 r. Otóż 1 stycznia zostało

powołane dowództwo sił specjalnych. Po dziesięciu da-

niach zostało rozformowane i powstał inspektorat podle-

gły Dowództwu Operacyjnemu Rodzajów Sił Zbrojnych.

Dlaczego doszło do takiego zamieszania? Jak w ogóle

mogło dojść do takiego zamieszania? Jaki to będzie miało

wpływ na dalszą pracę tego inspektoratu. Zresztą pan sena-

tor Lasecki już ten temat poruszał. To są te pytania.

Sekretarz Stanu

w Ministerstwie Obrony Narodowej

Czesław Mroczek:

Dziękuję bardzo.

Pan generał Wojciechowski w swoim wystąpieniu poka-

zywał strukturę i osoby odpowiedzialne za proces wdraża-

nia i ocenę wdrażania reformy. Od początku był powołany

pełnomocnik ministra, który dysponował zespołem etato-

wym i zespołem nieetatowym. W skład zespołu etatowego

wchodziło kilkudziesięciu oficerów starszych. Wszystkie

komórki ministerstwa były zaangażowane w ten proces,

w szczególności te, które podlegały zmianom. Oprócz

tego działał zespół sterujący, któremu przewodniczyłem.

Minister w ostatnich dniach dokonał korekty tego syste-

mu, jeśli chodzi o kwestię odpowiedzialnego za wdrażanie

i ocenę reformy. Zmieniony został skład tego zespołu ste-

rującego, uwzględniono w nim nowych dowódców. Zespół

będzie miał teraz inną nazwę, ale funkcje pozostaną te

same. Zatem to nie jest tak, że na koniec dokonamy pełnej,

całościowej oceny systemu. Ta ocena jest dokonywana na

bieżąco. Jest za to odpowiedzialny pełnomocnik ministra

obrony narodowej. Zespół, którym steruje minister, też

może… Minister może wykorzystywać wszystkie struktu-

ry, ale Sztab Generalny też jest odpowiedzialny za ocenę

bieżącego funkcjonowania dowództw i musi formułować

takie oceny.

Przejdę teraz do struktury dowództwa sił specjalnych.

My nie powołaliśmy w Dowództwie Operacyjnym inspek-

toratu, Panie Przewodniczący, tylko Centrum Operacji

Specjalnych. To są te komponenty, narzędzia dowodzenia,

którymi posługuje się dowódca operacyjny. Dokonujemy

pewnej unifikacji – od wielu, wielu lat istnieje Centrum

Operacji Powietrznych, Centrum Operacji Morskich. Na

je ograniczyliśmy, nie odbiegamy jakoś od innych armii

natowskich. Przeanalizuję kwestię etatów pułkownikow-

skich, bo ten temat jakoś…

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Pan jest gotów uzupełnić to teraz?

(Dowódca Generalny Rodzajów Sił Zbrojnych Lech

Majewski: Jeżeli można, Panie Ministrze…)

Bardzo proszę.

Dowódca Generalny

Rodzajów Sił Zbrojnych

Lech Majewski:

Panie Przewodniczący! Szanowni Państwo!

Powiem o tym na przykładzie Sztabu Generalnego.

Przed reformą szefowie zarządów w Sztabie Generalnym

Wojska Polskiego mieli, i nadal mają, etaty dwugwiazd-

kowych generałów. Zastępcy szefów zarządów – ośmiu

zarządów – do tej pory byli generałami brygady, a w nowej

strukturze są już pułkownikami; oprócz zarządu piątego

i zarządu siódmego, ale to jest kwestia przejściowa, ponie-

waż ci oficerowie w tym roku odejdą i wtedy zostaną przy-

wrócone etaty pułkownikowskie. To jest jedna kwestia.

Druga kwestia. Zwracamy uwagę na to, że zmieniła się

również liczba generałów w strukturach natowskich – te-

raz jest ich ośmiu. Oprócz generałów w Siłach Zbrojnych

są jeszcze generałowie pełniący służbę jako attaché woj-

skowi w Stanach Zjednoczonych; w Federacji Rosyjskiej

na etacie generalskim pełni służbę pułkownik. Na terenie

kraju pełni służbę dowódca Korpusu Międzynarodowego

Północ – Wschód – generał trzygwiazdkowy, dowódcą JFTC

w Bydgoszczy jest generał dwugwiazdkowy. W tym roku

wysyłamy do udziału w strukturach dowodzenia NATO

zastępcę szefa… przepraszam, szefa sztabu w Brunssum,

generała trzygwiazdkowego. Przejmujemy etat szefa NATO

Defense College w Rzymie, będzie tam pełnił służbę gene-

rał trzygwiazdkowy. W Brukseli mamy przedstawicielstwo

wojskowe NATO i Unii Europejskiej, szefem jest generał

dwugwiazdkowy, zastępcą generał jednogwiazdkowy. A za-

tem mamy świadomość, jak to ewoluuje. Zatem musimy

pamiętać, że poza strukturami Sił Zbrojnych, w strukturach

NATO mamy ośmiu generałów, dwóch attaché wojskowych,

dwóch przedstawicieli wojskowych, czyli dwanaście osób.

Jeżeli chodzi o pułkowników, to niewątpliwie skutkiem

tej reformy jest to, że pięćdziesięciu ośmiu pułkowników,

o ile się nie mylę – przepraszam, jeżeli się mylę, ale pomył-

ka może być niewielka, bo to się zmienia z dnia na dzień

– czeka, aż inni pułkownicy odejdą z Sił Zbrojnych, i wtedy

tamci dostaną stanowiska. Zatem w nowych strukturach jest

o pięćdziesiąt osiem etatów mniej dla pułkowników niż było

do tej pory. Ale stworzenie etatów Dowództwa Generalnego,

Dowództwa Operacyjnego i Sztabu Generalnego polega na

tym, żeby zapewnić ciągłość rozwoju żołnierzy – awansu

majora na podpułkownika i podpułkownika na pułkow-

nika – jednocześnie mając świadomość, że pułkowników

nie można trzymać w poczekalni przez dwadzieścia lat,

że muszą mieć możliwość awansu. Zatem to wszystko

jest bilansowane w ramach nowych struktur dowodzenia.

Było to elementem pracy zespołu pana ministra Mroczka.

Zapewniam, że nad tym panujemy.

52. posiedzenie Komisji Obrony Narodowej

16

Szef Sztabu Generalnego

Wojska Polskiego Mieczysław Gocuł:

Panie Przewodniczący! Panie Ministrze!

Postaram się, żeby pozostało coś do powiedzenia dla

dowódcy operacyjnego…

Szanowni Państwo, wycofanie było zaplanowane dość

precyzyjnie w 2013 r. Mówię dość precyzyjnie, ponieważ

sytuacja jest dynamiczna, a stopień wycofania nie jest uza-

leżniony tylko od naszego, że tak powiem, planu, lecz także

od rozwoju sytuacji, poziomu zagrożenia i wreszcie, co jest

istotne, wsparcia amerykańskiego, bo powiedzmy sobie

szczerze, że to Amerykanie wspierają proces wycofania

sprzętu wojskowego. Sprzęt wojskowy w Afganistanie

został podzielony na trzy grupy: to, co warto przywieźć

do kraju w wymiarze koszt–efekt; to, czego nie opłaci się

przywozić do kraju ze względu na to, że koszty przewozu

przekraczają wartość tego sprzętu; to, co się nie nadaje

do użycia, co podlega wybrakowaniu przez odpowiednie

amerykańskie agencje na teatrze działań, z zachowaniem

wszelkich procedur ochrony środowiska, postanowień pra-

wa międzynarodowego itd., itd.

W stosunku do 2013 r. 1 stycznia byliśmy na etapie

wycofania z Afganistanu 41,6% podstawowego sprzętu

bojowego, uzbrojenia, w tym kontenerów. W tej chwili

w Afganistanie, w Bagram jest gotowych do wycofania

dwadzieścia trzy KTO Rosomak. Transport multimodal-

ny jest zaplanowany od 15 marca do 30 kwietnia, wtedy

KTO znajdą się w kraju. Przygotowana do wycofania jest

jedna armatohaubica Dana oraz śmigłowiec – transport

SALIS odbędzie się jeszcze na przełomie lutego i marca;

mamy informacje, że nie będzie opóźnienia. A więc jeśli

chodzi o etap zasadniczy, to do końca kwietnia wycofamy

z Afganistanu ponad 62% uzbrojenia i sprzętu wojskowego.

Pozostałe rzeczy będą wycofywane sukcesywnie, wybrako-

wywane na teatrze działań bądź przekazywane do agencji

amerykańskiej jako złom, który już nie jest przydatny lub

jako pomoc humanitarna, bo niektóre elementy można prze-

kazać w ramach pomocy humanitarnej. Pokrótce to tyle,

chcę, żeby inni dowódcy mieli coś do powiedzenia…

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Dowódca Operacyjny

Rodzajów Sił Zbrojnych

Marek Tomaszycki:

Panie Przewodniczący, chcę zameldować, że wyprze-

dzamy plan. Skończyłem.

Przewodniczący Wojciech Skurkiewicz:

Pan przewodniczący Grubski.

Senator Maciej Grubski:

Tylko jedna uwaga. To, że Amerykanie pomagają…

W końcu to ich wojna, łaski nie robią. Moim zdaniem to

powinno być w Polsce jasne.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

wzór tych komponentów dowodzenia operacyjnego minister

zdecydował o powołaniu Centrum Operacji Specjalnych,

a teraz, jak pokazywaliśmy, rozważamy powołanie Centrum

Operacji Lądowych. Przesłankami czy kryteriami, któ-

re przyjmujemy w ocenie, czy ta struktura dowodzenia

Wojskami Specjalnymi jest właściwa, jest przede wszyst-

kim jak najkrótszy łańcuch decyzyjny, specyfika związana

z systemem ich szkolenia i użycia, zgodność ze struktura-

mi NATO i certyfikacja dowództwa, którą już w zasadzie

mamy. Unifikacja Dowództwa Operacyjnego doprowadziła

do tego, że zdecydowaliśmy się dokonać dosyć szybkiej

korekty, żeby nie czekać, żeby te nowe struktury się nie…

Chodziło o to, żeby budować to dowództwo już w nowej

strukturze, docelowej. To była szybka korekta, nie było na

co czekać. Im szybciej, tym lepiej.

Przewodniczący Wojciech Skurkiewicz:

Dziękuję.

Panie Ministrze, wspomniał pan o certyfikacji. Dostaliście

już… Jaki jest na to czas, kiedy ten certyfikat…

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej

Czesław Mroczek: Czy pan generał Majewski mógłby od-

powiedzieć?)

Dowódca Generalny

Rodzajów Sił Zbrojnych

Lech Majewski:

Certyfikacja była przeprowadzona w ubiegłym roku.

Wojska były certyfikowane przez Dowództwo Operacyjne,

była kontrola narodowa. W 2014 r. będzie przeprowadzona

certyfikacja NATO, międzynarodowa – chcemy potwierdzić

nasze umiejętności w czasie specjalnego ćwiczenia.

Przewodniczący Wojciech Skurkiewicz:

Dziękuję bardzo.

Mam jeszcze trzecie pytanie. Rok 2014 jest szczególny

– nastąpi wycofanie polskiego kontyngentu z Afganistanu.

Czy w tej chwili możemy coś więcej na ten temat powie-

dzieć, Panie Generale?

(Wesołość na sali)

To jest szczególne wydarzenie i myślę, że będziemy się

tym zajmować na jednym z kolejnych posiedzeń komisji.

Ale czy panowie mogliby przybliżyć tę kwestię? Tak na

zasadzie wywołania tematu…

Sekretarz Stanu

w Ministerstwie Obrony Narodowej

Czesław Mroczek:

Jak powiedział pan przewodniczący, jest to temat dosyć

ważny. Wydaje się, że powinniśmy poświęcić temu jakieś

oddzielne spotkanie. Pewnie wszyscy dowódcy chcieliby

powiedzieć, na jakim jesteśmy etapie, zatem szef sztabu

oceni to z punktu widzenia planistycznego, a dowódca

operacyjny – operacyjnego, bo odpowiada za całą opera-

cję. Tak w kilku słowach, żeby dowódca operacyjny miał

jeszcze co powiedzieć…

w dniu 18 lutego 2014 r.

17

Chciałbym zauważyć, że rezolucja, zgodnie z którą wy-

słano wojska do Mali, wygasła w tej części, na której pod-

stawie wykonujemy zadania szkoleniowe. Nie jest jednak

powiedziane, że tej misji, tych zadań nie będzie. Na kon-

ferencji poinformowaliśmy, że zgodnie z postanowieniem

pana prezydenta jeszcze przez trzy miesiące nasze zaanga-

żowanie będzie na takim poziomie jak obecnie. Notabene

nie będzie rotacji, ponieważ żołnierze przebywają w Mali

trzy miesiące, dodatkowe trzy miesiące daje półroczny czas

realizacji zadań. Zadania będą przejęte. Jak wspomniał pan

minister, jeżeli chodzi o Republikę Środkowoafrykańską, to

faktycznie w naszym kontyngencie jest trzydziestu sześciu

żołnierzy. Jest to wsparcie francuskiej operacji „Sangaris”,

prowadzonej w Republice Środkowoafrykańskiej. W Unii

Europejskiej trwają prace. W tej chwili opracowano kon-

cepcję operacji Unii Europejskiej mającej wzmocnić siły

Unii Europejskiej w Republice Środkowoafrykańskiej.

W sumie OPLAN zakłada, że będzie to kontyngent w sile

ośmiuset czterdziestu siedmiu żołnierzy, który będzie głów-

nie przeznaczony do obrony stolicy i portu w Bangi. Będą

to tak zwane force protection. 27 marca w Brukseli ma się

odbyć główna konferencja generacji sił. Nie ma decyzji

politycznych o zaangażowaniu, jeśli zapadną, wtedy bę-

dziemy deklarować nasz udział. Na obecnym etapie jest

to procedowane przez polityków, wojskowi czekają na

wytyczne pana ministra.

Przewodniczący Wojciech Skurkiewicz:

Nie ma więcej pytań.

Wyczerpaliśmy porządek obrad.

Dziękuję panom za przybycie i udział w dzisiejszym

posiedzeniu senackiej Komisji Obrony Narodowej.

Na koniec ogłoszenia.

Panowie, jutro spotykamy się o 9.30, a nie, jak pierwot-

nie planowano, o 9.00, na pięćdziesiątym trzecim posiedze-

niu komisji. Już teraz zapraszam panów generałów, panów

oficerów 5 marca o godzinie 12.00 tu, do gmachu Senatu,

na otwarcie wystawy poświęconej piętnastoleciu obecności

Polski w NATO. Zapraszamy również na konferencję, którą

nasza komisja organizuje z tej samej okazji, a która odbę-

dzie się 11 marca od godziny 10.00. Imienne zaproszenia

dostaniecie panowie za pośrednictwem poczty.

Dziękuję za udział w posiedzeniu, do zobaczenia.

Zamykam dzisiejsze posiedzenie Komisji Obrony

Narodowej.

Jaki jest powód wycofania się z Mali? I czy ten kontyn-

gent w Republice Środkowoafrykańskiej zostanie zwięk-

szony? Gdzieś padło zdanie, że może być modyfikowany,

ale czy ten kontyngent szkoleniowo-transportowy zostanie

zwiększony? W mojej ocenie to byłby dobry gest w kie-

runku Francuzów, ale pytanie brzmi, czy to jest ten tok

myślenia.

Sekretarz Stanu

w Ministerstwie Obrony Narodowej

Czesław Mroczek:

Jeżeli chodzi o kontyngent w Republice Środkowo-

afrykańskiej, to na razie jesteśmy zaangażowani do zadań

transportowych i nie ma żadnych decyzji o rozszerzeniu tego

kontyngentu. Nic więcej dziś nie możemy powiedzieć.

Jeżeli chodzi o Mali, to wypowie się pan generał

Tomaszycki. Bardzo proszę, Panie Generale.

(Senator Maciej Grubski: Kwestia wycofania z Mali…)

Dowódca Operacyjny

Rodzajów Sił Zbrojnych

Marek Tomaszycki:

Nie wiem, Panie Senatorze. Ja tylko wykonuję decyzje.

Sekretarz Stanu

w Ministerstwie Obrony Narodowej

Czesław Mroczek:

Pan generał Gocuł. Proszę bardzo.

(Senator Maciej Grubski: Jak długo będą w Mali, bo

jakiś…)

Szef Sztabu Generalnego

Wojska Polskiego Mieczysław Gocuł:

Panie Przewodniczący! Panie Senatorze! Szanowni

Państwo!

W Mali mamy kontyngent składający się z dziewiętna-

stu żołnierzy zawodowych i pracownika wojska. Zgodnie

z postanowieniem prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej

o użyciu Sił Zbrojnych w ramach operacji Unii Europejskiej

w Mali nasz kontyngent wojskowy jeszcze przez trzy mie-

siące będzie tam działał w ramach misji szkoleniowej.

(Koniec posiedzenia o godzinie 19 minut 04)

Kancelaria Senatu

Opracowanie:

Biuro Prac Senackich, Dział Stenogramów

Druk i łamanie: Biuro Informatyki, Dział Edycji i Poligrafii