System
społeczny
(nadsystem)

System
medialny

System

polityczny

POLSKI SYSTEM MEDIALNY:

System medialny – odbiorca funkcjonuje tylko w kontekście nadawcy/system komunikacji masowej – obejmuje także
odbiorcę.

Pomiędzy systemami w ramach nadsystemu zawsze

zachodzi

jakaś interakcja.

Otoczenie zewnętrzne systemu – wszystkie elementy

wpływające

na system, znajdujące się poza systemem.

Otoczenie wewnętrzne – elementy wpływające na

system,

będące jego składnikami.

Komunikowanie masowe – zawsze odbywa się w społeczeństwie. Pewni członkowie występują w roli nadawców, inni
w roli odbiorców. System komunikowania masowego jest jednym z wielu systemów w ramach systemu społecznego.
(cechy: brak sprzężenia zwrotnego; anonimowość odbiorcy; wielość odbiorców).

System medialny – jądro systemu komunikowania masowego.

Rynek pierwotny – relacja między jądrem systemu (nadawcami medialnymi), a programatorami, zarządem reklamy,
publicznością mediów oraz pozamedialnym fragmentem rynku reklamy (zleceniodawcy, agencje reklamowe).

Rynek wtórny – relacja między nadawcami medialnymi a (w przypadku mediów drukowanych) przemysłem
poligraficznymi i fotografią; i instytucjami medialnymi.

Wg Dobek Ostrowskiej:

System medialny – zbiór układów strukturalnych i finansowych, limitowanych przez specyficzne, prawne oraz
instytucjonalne czynniki, które obejmują problem własności, dostępu do mediów, kontroli środków przekazu i
politycznych ograniczeń.

Wg B. Ociepki:

System medialny – wszystkie relacje komunikacyjne (tworzenia, gromadzenia, przekazywania i odbierania
informacji), oparte na technicznych środkach komunikowania (prasa, radio, tv), zdolnych tworzyć i emitować
regularnie przekazy dla masowych audytorów.

Elementy systemu medialnego (wg. Morozowskiego):



Instytucje nadawcze (np. zespoły redakcyjne);



Instytucje nadawcze:

1. Instytucje regulujące – nadzór, kontrola -> KRRiT;

2. Instytucje samoregulujące – ustalają wewnętrzne zasady współdziałania – Stowarzyszenie

Dziennikarzy Polskich;

3. Instytucje dystrybuujące – rozpowszechniają przekaz na danym terenie;
4. Instytucje dostawcze – przygotowują i produkują gotowe przekazy;
5. Instytucje wspomagające – np. agencje reklamowe;

G. Gerber wyróżnia czynniki wpływające na proces komunikowania masowego:



zewnętrzne:

1) autorytety – ustalające hierarchię społecznego porządku, organizacje i instytucje, żądające od mediów życzliwej
uwagi
2) eksperci – udzielający informacji, proponujący sposoby działania
3) patroni – czyli segment publiczności, wyrażający poparcie mediom.



wewnętrzne:

1) klienci mediów – osoby dysponujące znacznym kapitałem w celu wykupienia powierzchni reklamowej
2) zwierzchnicy – formułują politykę komunikowania i nadzorują jej wykonanie
3) koledzy – ustanawiają standardy pracy dziennikarskiej
4) konkurenci – warsztatu dziennikarskiego, jak i obowiązujących treści informacji
5) pomocnicy – wyrażają poparcie, stwarzają podaż oraz ułatwiają dystrybucję przekazów.

MODELE MEDIÓW W DEMORKACJI LIBERALNEJ (M. Morozowski):



rynkowy – kontrola rządu nad mediami jest stosunkowo słaba;



dualny – współistnieją nadawcy publiczni i niepubliczni;

Klasyczna teoria prasy (Siebert, Peterson, Schraum):



model autorytarny – wspieranie pozycji autorytetu i rządu; PAŃSTWO=> JEDNOSTKA; media prywatne lub

publiczne;



model liberalny – zaspokajanie potrzeb jednostki, media prywatne, media służą kontroli państwa;

JEDNOSTKA=> SPOŁECZEŃSTWO;



model społecznej odpowiedzialności (Wielka Brytania) - media prywatne i publiczne realizują cele społeczne;

SPOŁECZEŃSTWO=> JEDNOSTKA;



model komunistyczny – media służą państwu, własność państwowa (nie publiczna i nie

prywatna!);SPOŁECZEŃSTWO=> JEDNOSTKA;

TYPOLOGIA SYSTEMÓW MEDIALNYCH WG O. WIIO
Ze względu na otwartość systemu odbioru i produkcji:



Otwarty system odbioru/ zamknięty system produkcji - kontrolowana komunikacja masowa; systemy

jednopartyjne państw socjalistycznych, dyktatury autorytarne;



Otwarty system odbioru/otwarty system produkcji – otwarta komunikacja masowa; państwa pluralistyczne

typu zachodniego;



Zamknięty system odbioru/ zamknięty system produkcji – komunikacja prywatna, społeczności prymitywne;



Zamknięty system odbioru/ otwarty system produkcji – kierowana komunikacja masowa – państwa

rozwijające się;

Ze względu na czynnik formy własności i kontroli nad mediami:



Własność mediów publiczna/ kontrola zdecentralizowana – radio i telewizja w wielu państwach

zachodnioeuropejskich;



Własność mediów publiczna/ kontrola scentralizowana – kraje socjalistyczne; państwa rozwijające się;



Własność mediów prywatna/ kontrola zdecentralizowana – prasa w Europie Zachodniej, media w USA,

„rynek prawdy”;



Własność mediów prywatna/ kontrola scentralizowana – prasa w państwach latynoamerykańskich;

Ze względu na czynnik praw i warunków nadawania i odbioru:



Prawo do odbioru – społeczeństwo/ prawo do nadawania – jednostka – model autorytarny, III Rzesza,

Hiszpania okresu gen. Franco;



Prawo do odbioru – społeczeństwo/ prawo do nadawania – społeczeństwo – model komunistyczny (ZSRR,

Chiny);



Prawo do odbioru – jednostka/ prawo do nadawania – jednostka – model liberalny, USA;



Prawo do odbioru – jednostka/ prawo do nadawania – społeczeństwo – model społecznej odpowiedzialności,

systemy medialne państw zachodnioeuropejskich;

Kryteria demokracji medialnej:



Zróżnicowanie formy własności mediów (brak mediów państwowych);



Wolny rynek idei – warunki dla prezentowania różnych poglądów politycznych i kulturowych;



Wolny dostęp do publikacji, przekazu medialnego;



Brak cenzury prewencyjnej=> podtrzymywanie wartości demokratycznych przez środki masowego przekazu;



Sprawowanie i kontrola władzy za pośrednictwem mediów – im wyższe składniki kontroli obywatelskiej, tym

wyższy stopień demokracji medialnej;

Blumer i Gurevitch  STOPIEŃ WPŁYWU POLITYCZNEGO NA MEDIA <kryteria>:

1. Stopień kontroli państwa nad mediami;
2. Stopień powiązań politycznych – połączenie mediów z konkretną opcją polityczną (paralelizm polityczny)
3. Stopień integracji mediów z elitami politycznymi;
4. Charakter legitymizacji tworzonej przez media – kontrola mediów nad władzą;

Presja ekonomiczna wobec mediów:



Media = przedsiębiorstwa medialne – podlegają mechanizmom rynku;



Oddziaływania mediów na system ekonomiczny – np. obecny kryzys;



Przedsiębiorstwo zatrudniające – jako miejsce pracy<= pozostają pod wpływem nacisku swoich

pracowników;

Koncentracje kapitału na rynkach medialnych:



Horyzontalna – skupienie w ręku jednego podmiotu wielu mediów z tego samego rodzaju (np. kilku tytułów

prasowych);



Wertykalna – właściciel gromadzi różne typy mediów;



Diagonalna/konglomeracyjna/ukośna – połączenie firm z obszaru mediów i innego rynku ekonomicznego;

Koncepcja Halliniego i Manciniego dot. demokratyzacji mediów:

Kryteria:



Paralelizm polityczny;



Profesjonalizm dziennikarski;



Rozwój mediów w danym kraju;

DEMOKRATYCZNY KORPORACJONIZM (Skandynawia) – wysoki stopień profesjonalizmu dziennikarskiego/kontrola
państwa nad mediami;
SPOLARYZOWANY PLURALIZM (Grecja) – niski stopień profesjonalizmu dziennikarskiego/ kontrola państwa nad
mediami;
LIBERALIZM (USA, Kanada) – wysoki stopień profesjonalizmu dziennikarstwa/ niewielka interwencja państwa w
funkcjonowanie rynku;

ROZWÓJ PRASY
RSW – Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza Książka, Prasa, Ruch – 20 III 1990 – ustawa o likwidacji (powołanie
komisji likwidacyjnej – 6 IV 1990r., na czele J. Drygalski; zakończenie działań – 1999);

1989r. – debata Wałęsy z Miodowiczem – przyczynek do wolnych mediów – po raz pierwszy transmitowana na żywo
w TVP 1, która była wtedy telewizją państwową.
Władzom komunistycznym nie zależało na prasie, tylko na radiu i TV; przy okrągłym stole zezwolono Solidarności na
nadawanie 60 min. programu w TV i 30 w radiu.

Wybory czerwcowe – powstaje Gazeta Wyborcza=> poparcie dla Solidarności („Nie ma wolności bez Solidarności”)-
początkowo finansowana ze środków zagranicznych.
1991 – rozłam w GW=> poparcie dla Mazowieckiego, nie dla Wałęsy=> obecny nagłówek: „Nam nie jest wszystko
jedno”.

Styczeń 1990 – zniesienie reglamentacji papieru.
11 IV 1990 – ustawa o uchyleniu ustawy o kontroli publikacji widowisk – zniesienie cenzury=> zmiana w ustawie
Prawo prasowe z 1984r.
Jedyny z sukcesów uspółdzielniania po RSW – „Polityka” – do dzisiaj spółdzielnią dziennikarską.

RADIO I TV
Radiokomitet (funkcjonuje do 1993r.) – przewodniczący – A. Drawicz.

Koniec ’91 – propozycja utworzenia 2 odrębnych spółek skarbu państwa, finansowanych ze środków publicznych,
pod kontrolą KRRiT.

PRAWNE UWARUNKOWANIA FUNKCJONOWANIA MEDIÓW
26 I 1984 – Ustawa Prawo prasowe – do dziś, ale mocno zmodernizowana.
11 IV 1990 – uchylenie ustawy o kontroli publikacji i widowisk.
29 XII 1992 –Ustawa o radiofonii i telewizji (do dziś obowiązuje):

Rozdział 1
Art. 1.1
Funkcje radiofonii i telewizji:



Informacyjna;



Udostępnianie dóbr kultury i sztuki rodzimej;



Dostarczanie rozrywki;



Ułatwianie korzystania z oświaty i dorobku kultury;



Upowszechnianie edukacji obywatelskiej;

Rozdział 2
Art. 6
KRRiT

Stoi na straży wolności słowa w radiu i telewizji, samodzielności nadawców i interesów odbiorców; zapewnie otwarty
i pluralistyczny charakter radiofonii i telewizji.

Art. 7.1
9 członków (w 2005 zmieniono na 5) <4 – Sejm; 2 – Senat; 3- prezydent>;
Przewodniczącego wybierają spośród siebie członkowie rady.
Kadencja 6 lat, co 2 lata zmiana.

Art.9.1 – KRRiT wydaje rozporządzenia i uchwały;
Corocznie ma obowiązek składania „Sprawozdania z działalności” i „Informacji o podstawowych problemach
radiofonii i telewizji”  do akceptacji Parlamentu i Senatu.

Rozdział 3
30% programu w skali roku (na koncesję) – audycje producentów krajowych;
10% materiałów producentów innych niż nadawca;
Reklama – nie więcej niż 15% dziennego czasu nadawania programu.
Art. 16, 17, 18 – artykuły dotyczące zasad funkcjonowania reklamy.

Do 1999 nowelizowana 5 razy.
5 I 2002 – projekt nowelizacji ustawy o radiofonii i telewizji zakaz koncentracji mediów w ręku jednej spółki=>
mierzy w Agorę AFERA RYWINA.
2 IV 2004 – „europejska” nowelizacja ustawy o radiofonii i telewizji.
Uregulowania funkcjonowania mediów w Konstytucji:

Art. 30, 31, 32 – z godności ludzkiej wynika wolność, którą ma gwarantować władza państwowa – wolność
realizowana m.in. przez sposoby funkcjonowania mediów;
Art. 54 – wolność wyrażania poglądów i pozyskiwania informacji, zakaz cenzury prewencyjnej, zakaz
koncesjonowania prasy;
Art. 213 i 214 – ogólnie dot. KRRiT<= w oparciu o Ustawę o radiofonii i telewizji.

Ustawa z 2005 – dostrzega istnienie mediów elektronicznych – Internet i telefonia komórkowa=> powołuje Urząd
Komunikacji Elektronicznej=> podstawa do nowego projektu ustawy medialnej – pomysł oddania części kompetencji
KRRiT Urzędowi Komunikacji Elektronicznej.

NOWA USTAWA MEDIALNA (projekt z 2009r.)
Propozycja utworzenia Rady Programowej jako organu opiniodawczego KRRiT=> 15 członków powoływanych przez
Radę na 4 lata.

Zmiany w art. 6 ustawy o radiofonii i telewizji – do kompetencji KRRiT nie należy już ustalanie opłat
abonamentowych (bo abonament zostaje zniesiony),a zawieranie umów o finansowanie ze środków publicznych na
zasadzie przyznanej licencji programowej.
Zmiana składu KRRiT=> z 5 na 7 członków.

Etyka dziennikarska:

Lata 1980-1981 (opozycja?) - Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich – nawiązanie do idei dziennikarstwa misyjnego.
1991 – Katolickie Stowarzyszenie Dziennikarzy – działa najprężniej, zajmuje się kształceniem kadr.
1995 – Karta Etyki Mediów (w oparciu o nią-> Centrum Monitoringu Prasy);=> kodeksy dziennikarskie działają na
zasadzie dobrowolności – dlatego mają mniejszy odzew.

Na straży Karty Etyki Mediów stoi Rada Etyki Mediów – kieruje: M. Bajer

PRASA
Etapy rozwoju prasy w Polsce wg R. Filasa:

1. Poł. ’89 – poł’91 – żywiołowy rozwój nowych wydawców i przekształcanie się starych tytułów;
2. Poł. ’91 – koniec ’92 – pozorna stabilizacja, tzw. zmiany podskórne; rok przełomowy dla dawnych

wydawnictw, które przegrywały z zagraniczną konkurencją;

3. ’93 – IX’94 – otwarta walka – poważna konkurencja na rynku prasowym;
4. IX’94 – koniec’96 – zagospodarowywanie rynku po pierwszym procesie koncesyjnym i inwazji tygodników

niemieckich;

5. ’97 – do dziś – nowy podział rynku prasy i postępująca specjalizacja; tabloidyzacja dzienników.

Segmentacja rynku:



Segmentacja podmiotowa – potrzeby odbiorców ze względu na płeć, wiek, wykształcenie, zawód, poziom

dochodów, miejsce zamieszkania, stan cywilny, standard życia.



Dzienniki ogólnopolskie za okres maj - październik 2008 r., wskaźnik CCS (Czytelnictwo Cyklu Sezonowego)

Gazeta Wyborcza

16,67

Fakt

16,10

Super Express 7,78
Metro (dziennik bezpłatny)

7,08

Dziennik Polska Europa Świat 5,50
Rzeczpospolita 4,75
Przegląd Sportowy

4,21

Echo Miasta (dziennik bezpłatny)

2,83

Gazeta Prawna 2,35
Giełda Samochodowa 1,00
Sport 0,78
Gazeta Podatkowa

0,75

Puls Biznesu 0,37
Parkiet Gazeta Giełdy 0,16

Gazeta Wyborcza ma ogólnie większe czytelnictwo, chociaż mniejszą sprzedaż i nakład.

GAZETA WYBORCZA:

1. Numer – 8 V 1989 – motto – „Nie ma wolności bez solidarności”;

Wydawca – Agora;

Dziennikarze – Pacewicz, Śliwiński, Żakowski, Szejnert;
1990 – „Karta Gazety Wyborczej” – oddzielanie komentarzy od informacji.
Naczelny: A. Michnik;
Zastępca: J. Kurski;
7 I ’90 – 1. dodatek lokalny – „Gazeta Stołeczna” (ostatni w ’93).
5 III ’93 – „Magazyn reporterski” – potem – „Duży Format”;
Struktura – ogólnopolski grzbiet główny/centralny; dodatek lokalny; dodatek tematyczny centralno – lokalny.

RZECZPOSPOLITA:
I ’82 – pierwsze numery „Polityki” – mają symbolizować rozdzielenie kompetencji PZPR i rządu; główne źródło
informacji prawnej za PRL.
‘90r. – przejęta przez grupę Hersanta;
Naczelny: P. Lisicki;
Zastępcy: M. Magierowski, P. Jabłoński, P. Gabryel;
Obecny wydawca: założona w 1991r. spółka Presspublica.
Struktura: informacje ogólne – grzbiet biały/ informacje ekonomiczne – grzbiet zielony/ informacje prawne – grzbiet
żółty.
15 X 2007 – zmiana formatu „Rzeczpospolitej”.

DZIENNIK
Wydawca: Axel Springer
1. numer – 18 IV 2006.
Grupa docelowa – młodzi, wykształceni, mieszkający w dużych miastach.
Od 3 czerwca 2009 naczelnym: M.Kobosko (dotychczas red. Newsweeka).

FAKT
X 2003 – początek wydawania;
Wydawca: Axel Springer
Naczelny: J. Jankowski;

SUPER EXPRESS
Od 21 XI 1991 pod tym tytułem; gazeta lekka, ale nie tabloidalna;=> pojawienie się „Faktu” – zmiana profilu SE.
Redaktor naczelny: S. Jastrzębowski.
Wydawca: MURATOR S.A.

NASZ DZIENNIK
1. numer – 29 I 1998;
Wydawca: spółka Spes.
Naczelny: E. Sołowiej.

TYGODNIKI OPINII:

„WPROST”
Spadkobierca „Po prostu”, dziś bardzo prawicowy.
1. numer – 5 XII ’82, ma być konkurencją dla „Polityki”.
Wydawca: Agencja Reklamowo – Wydawnicza „Wprost”.
Naczelny: S. Janiecki (po Gabryelu);

Prasa sublokalna – typ prasy, rozprzestrzeniany na obszarze mniejszym niż powiat – w jednej lub kilku gminach.

„Polityka”
Spółdzielnia dziennikarska.
= tygodnik „Forum” – przegląd prasy zagranicznej;
Udziałowiec TokFM.
Naczelny: J. Baczyński

„Newsweek”
Wydawca: Axel Springer;
1. numer – 3 IX 2001.
Naczelny: W. Maziarski

WYDAWCY:
Agora:



Gazeta Wyborcza;



Metro;



2002 + 12 kolorowych czasopism od spółki

Prószyński i S-ka.



Od 2005 – Avanti, Logo, Auto;



Udziały w TokFM, RoxyFM, Radio Złote

Przeboje;



Witryny internetowe/

Presspublica:



Rzeczpospolita;



2005 – Gazeta Giełdy Parkiet;

Axel Springer:



Dziennik. Polska. Europa. Świat



Fakt;



Newsweek;



Komputer Świat;



Przegląd Sportowy;



2001 - przejmuje Popcorn i Dziewczynę;



Pani Domu;

Polskapresse:



Polska. The times;



Sieć dzienników lokalnych;



Echo miasta;

Spółka Gruner+Jahr:



'93 – Claudia;



'94 - Naj; Moje Gotowanie;



2001 - Gala;



2003 - Glamour



Focus, National Geographic;

Bauer:



2000 - "Click"; CD Action; PC Format;



Motor (powołany w 1952; własnością Bauera

od niedawna); Auto-Moto;



Bravo, Bravo Girl, Bravo Sport;



'92 - Tele Tydzień;



Twój Styl, Tina;



+ Radio RMF FM.

Dominująca pozycja wśród wydawców czasopism telewizyjnych;

Tytuły ogłoszeniowe - wyd. Trader.com.

Prószyński i S-ka:



Nowa Fantastyka;



Bęc;



Wiedza i Życie;



MotoMagazyn;

=> 2002 - część tytułów przejmuje Agora (Poradnik domowy itd.);

Transformacja: Prószyński i S-ka=> Prószyński Media=> "Wiedza i Życie"; "Świat Nauki"; "Fantastyka";

Grupa Edipresse:



Przekrój;



Grupa wydawnicza Helvetica: Przyjaciółka,

Viva, Vita, Mamo to ja, Marie Claire;

Jorg Marquard (Marquard Media Polska):



‘99 - She;



Cosmopolitan;



Shape;



CKM;



Playboy;



Olivia;



Pani Domu;



Cienie i Blaski;



Sekrety serca;

RYNEK RADIOWY:
1925 - początek radiofonii w Polsce.

POLSKIE RADIO S.A.
Publiczne radio powołano w 1994 na mocy Ustawy o radiofonii i telewizji.
Przewodnicząca Rady Programowej: M. Bartyzel;
Przewodniczący Rady Nadzorczej: A. Hromiak;
Prezes Zarządu PR: R. Wijak;
Naczelni:

Program 1 – W. Pipka;
Program 2 – P. Milcarek;
Program 3 – M. Jethon;

4 programy + 1 zagraniczny:
Program 1 – dojrzały, publicystyczny, polityczny (spadek ilości publicystyki na rzecz muzyki);
Program 2 – charakter kulturalny, kultura wysoka, niszowa(większość muzyki, audycje literackie i formy
udramatyzowane);
Program 3 – charakter publicystyczno – muzyczny – (spadek ilości publicystyki na rzecz muzyki) rozrywkowy – zarzuty
komercjalizacji;
Program 4 – charakter młodzieżowy.
1994 – utworzenie Radia Bis; zadanie – edukacja + muzyka; od 2003 – Bardzo Inna Stacja – muzyka metalowa,
gotycka, awangardowa; 2006 – format „łagodne przeboje”.
Program 5 – dla zagranicy, nadawany przez satelitę Eutelsat.

Spółki polskiego radia – 17 programów lokalnych.
2005 – reforma radia – rozproszenie produkcji – 15 komórek pracujących dla Polskiego Radia, system producencki.
Radia prywatne ogólnokrajowe – Radio RMF FM, Radio Zet, Radio Maryja;

RMF FM:
Założyciel – S. Tyczyński;
Koncesja – 26 maja 1994.
Prezes – T. Sołtys.
2001 – proces rekoncesjonowania – RMF nie otrzymuje prawa do rozpinania sieci – wcześniej próbował nadawać
programy lokalne, co spotkało się z protestami.
Od 2006r. należy do Bauera (spółka Broker. FM).
62% - muzyka;
13,2% - informacje;
6,7% - autopromocja/reklama;

RADIO ZET:

Prezes – R. Kozyra;
Dyrektor anteny – P. Jaroszewski.
Uruchomione w 1990r. Początkowo nosi nazwę „Gazeta”, bo jest własnością Agory. => 1991 – Agora przekazuje
większość udziałów pracownikom radia.
Eurozet <= Radio Zet+ Radiostacja+ węgierskie Radio 1.
Koncesja 9 VI 1994.
67% - muzyka;
Więcej niż w Zet bloków reklamowych (11%), mniej publicystyki (9%).
Główne udziały – Agora.;

RADIO MARYJA
Utworzone w ’91.
Koncesja na nadawanie ogólnokrajowe – 23 VI ’94.
41% - audycje religijne;
Nadawca społecznościowy=> najmniej autopromocji (0,5%).

INFORADIO=> TOK FM
1996 – koncesja dla radia ponadregionalnego Inforadio; 9 częstotliwości.
W 1999 – zmiana na TOK FM – zmiana profilu na dyskusyjno – komentujący.
NADAWCA PONADREGIONALNY;
Muzyka: 30%;
Publicystyka 30,7%;
Informacja 26, 7%
(zachowanie proporcji)

Inni

nadawcy ponadregionalni

: Radio WaWa (warszawskie radio muzyczne, które wraz z pozyskiwaniem kapitału

przekształcono w radio ponadregionalne), Radiostacja (wywodzi się z Rozgłośni Harcerskiej, uruchomiona w ’98);

Nadawcy lokalni

– 1 okres koncesyjny (1994 – 2001) – zarejestrowanych 2005 nadawców prywatnych.

Kłopoty finansowe prywatnych rozgłośni lokalnych – konsolidacja:



Siódemka – stacje radiowe południowej Polski;



Multiradio (13 stacji w tym warszawski Kolor i poznańskie RMI);



Radiopolis;



2006 – ZPR (Eska, Rock, Vox);



Od 2001 – działalność związanej z Brokerem spółki Multimedia.

Audytorium (rok 2008) – 23, 8% - zsumowane rozgłośnie lokalne; 22,5 – RMF; 19,3% - Zet; 13,2% - Program 1.

RYNEK TV:
Nadawca publiczny:



Publiczne finansowanie;



Niezależny politycznie/autonomiczny – odpowiedzialny przed odbiorcą;



„misyjna” oferta programowa – Art. 21. Ust. 1 – Publiczna radiofonia i telewizja realizuje misję publiczną

oferując, na zasadach określonych w ustawie, całemu społeczeństwu i poszczególnym jego częściom
zróżnicowane programy i inne usługi w zakresie informacji, publicystyki, kultury, edukacji i sportu, cechujące
się pluralizmem, bezstronnością i niezależnością oraz innowacyjnością, wysoką jakością i integralnością
przekazu.

25 X 1952 – pierwszy polski program telewizyjny.

TELEWIZJA PUBLICZNA:
TVP 1, TVP 2 – programy ogólnopolskie, prawie 100% zasięgu.
TVP 3/ Teraz TVP Info – ok. 60% zasięgu.
Programy nadawane satelitarnie dla odbiorców w kraju i za granicą – TVP Polonia, TVP Kultura, TVP Sport.
1970 – uruchomienie TVP 2.
1 I 1994 – na mocy Ustawy o radiofonii i telewizji powstaje niezależna spółka – Telewizja Polska SA. (pierwszy prezes
– W. Walendziak; obecny P. Farfał).
Do czasów PiS TVP uznawana jest za liberalno – lewicową; teraz zyskała miano pisowskiej.
41 studiów (23 studia produkcyjne, 9 szybkiego przebiegu, 9 emisyjnych/ 13 w Warszawie i 28 terenowych).

Struktura gatunkowa TVP 1 (skierowany do starszego, poważniejszego odbiorcy):
43% - film fabularny;
13% - publicystyka;
7% - informacja;
9%+3% - reklama + autoreklama.

Struktura gatunkowa TVP 2:
42% - film fabularny;
5% - publicystyka;
6% - informacja;
13%+ 3% - reklama+ autoreklama=> komercjalizacja;
Dużo więcej rozrywki niż w TVP 1.

2007 – przemiana TVP3 w TVP Info (lokalni nadawcy ograniczeni czasowo, o wydarzeniach regionalnych mówi się
tam wtedy, kiedy są naprawdę istotne dla wszystkich.
19 IV 1997 – pierwszy kanał tematyczny – Tylko Muzyka (zlikwidowany 15 II 1998).

TELEWIZJE PRYWATNE:
Nadawcy/telewizje pirackie – pierwsi nadawcy TV kablowej i satelitarnej, działają w ramach luki prawnej.

POLONIA 1
(dawniej - Nicola Grausso)
[ze strony internetowej telewizji Polonia 1] Należy do Polcast Television Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie. Program
jest dostępny w sieciach kablowych w całej Polsce oraz na platformach Cyfra+ i Polsat Cyfrowy. Obecny zasięg Polonii
1 to 11,5 miliona widzów na terenie Polski.

POLSAT (Z. Solorz – Żak)
1 koncesja dla ogólnokrajowej telewizji prywatnej – 1994.
Według założeń koncesyjnych – telewizja uniwersalna.
1 III 1997 – uruchomienie Polsatu 2.

Nasza Telewizja – po przekształceniach przekształciła się w TV4, kolejny element telewizji Solorza; <TV 4 powstaje z
połączenia lokalnych sieci telewizji Odra.
1998 – powstanie TV4 – pozwala ujednolicić markę – stacje przestają być lokalne; 4 co do wielkości nadawca w
Polsce.

TVN
Własność: ITI (Walter) i Scandinavian Broadcasting System.
Początek nadawania 1997.
Powstała z połączenia wszystkich podmiotów wchodzących w skład TV „Wisła”. Nigdy nie dostał koncesji na nadawcę
krajowego; ma status ponadregionalnego.
<powstanie TVN i jego struktura wpływa na kształt rynku medialnego – zachwiało pozycją mediów publicznych>.
VIII 2001 – początek nadawania programu TVN24.
2002 – ITI kupuje RTL7 i onet.pl.

TELEWIZJA PULS (koncesja nadawcy ponadregionalnego) – kupiona przez Solorza; w 2003 r. udostępnia jej własny
nadajnik i cyfrową platformę Polsatu.
2006 – Solorz odsprzedaje udziały w TV Puls franciszkanom.

TELEWIZJA TRWAM;
Działalność rozpoczyna w 2003r. Spółka założycielska – Lux Veritias; rozpowszechniana drogą satelitarną oraz przez
niektóre sieci telewizji kablowej.