PODSTAWY PROJEKTOWANIA
LINII KOLEJOWYCH
Kategorie linii kolejowych
Spadek miarodajny
Spadek miarodajny  największy spadek na którym zatrzymany pociąg
może ruszyć z miejsca.
1. Maksymalne pochylenie podłużne torów linii kolejowych
pomniejszone na długości łuków poziomych o wielkości
odpowiadająca oporowi ruchu w łukach nie może być większa od
pochylenia miarodajnego.
2. Na liniach kolejowych zakwalifikowanych do odpowiedniej
kategorii według tabeli 3.1 powinno się stosować następujące
wartości pochylenia miarodajnego:
1. Dla magistralnych i pierwszorzędnych - 60
2. Dla linii drugorzędnych  10 0
3. Dla linii znaczenia miejscowego i bocznic kolejowych  20 0
3. Wartość pochylenia odpowiadającego oporowi ruchu po łuku poziomym określa się
według:
- spadek przedstacyjny > 0,5 iR
- spadek stacyjny 00 maks. 1 0
- dopuszczalna różnica dwóch sąsiednich pochyleń podłużnych wynosi:
a. 50  w torach linii kolejowych magistralnych i pierwszorzędnych,
b. połowę odpowiedniego pochyleni miarodajnego  w torach pozostałych linii
kolejowych i1  i2 d" 0,5 iR
Układ geometryczny toru
1. Układ geometryczny (konstrukcja) toru kolejowego określony jest:
- położeniem toru w krzywiznach poziomych o stałej wartości
promienia Å‚uku
- położenie toru w krzywiznach poziomych o zmiennej wartości
promienia łuku (krzywej przejściowej)
- położenie toru na załomach niwelety
2. Przy projektowaniu konstrukcji toru kolejowego powinno siÄ™
przyjmować model ruchu punktu materialnego poruszającego się po
trajketorii ustalonej osią toru, określony następującymi parametrami:
- niezrównoważonym przyspieszeniem odÅ›rodkowym - a [m/s²]
- niezrównoważonym przyspieszeniem doÅ›rodkowym - at [m/s²]
- przyrostem przyspieszenia - ¨ [m/sÅ‚]
- prędkość podnoszenia koła na rampie przechyłkowej f [mm/s]
3. Wartość przechyłki 20 mm < h < 150 mm
Układ geometryczny toru
4. Wartość minimalnej długości promieni łuków powinna być taka, aby
przy uwzględnieniu dopuszczalnego niezrównoważonego
przyspieszenia odśrodkowego (adop)  tabl. 3.9 i maksymalnej
dopuszczalnej przechyłki (hmax) , umożliwiłyby ruch z maksymalną
prędkością (Vmax) ustaloną dla danej linii i warunków
eksploatacyjnych . Minimalną długość promienia łuku kołowego Rmin
[m] obliczą się wstępnie według wzoru:
Układ geometryczny toru
5. Minimalne promienie łuków dla poszczególnych kategorii tabl. 3.8
Układ geometryczny toru
6. Długość toru w łuku kołowym lmin powinna wynosić:
Układ geometryczny toru
Dla ograniczenia przyspieszenia odśrodkowego, jakie powstaje przy
ruchu po łuku, powinno się stosować na części kolistej łuku
przechyłkę, której wartość h powinna spełniać:
Wartość przechyłki powinna mieścić się w granicach
20 mm d" h d"150 mm
Układ geometryczny toru
Opis Å‚uku
Obliczanie długości krzywej przejściowej
Długość krzywej przejściowej powinna być taka, aby
przyrost niezrównoważonego przyspieszenia bocznego nie
przekroczył wartości dopuszczalnych określonych w
tabeli 3.14
Obliczanie długości krzywej przejściowej
Długość krzywej przejściowej obliczamy ze wzoru:
Obliczanie długości krzywej przejściowej  rampa
przechyłkowa
Długość rampy przechyłkowej obliczamy ze wzoru:
fdop  dopuszczalna prędkość podnoszenia koła na rampie (tabl. 3.12)
Obliczanie długości krzywej przejściowej  rampa
przechyłkowa
Zasadnicze, dopuszczalne i minimalne wartości pochyleń rampy
przechyłkowej oraz wynikające z nich długości prostoliniowych ramp
przechyłkowych określa tabela 3.11
Obliczanie długości krzywej przejściowej
L= max (lkp, lrp, lmin)
Obliczanie konieczności zastosowania łuków pionowych
Dopuszczalna różnica dwóch sąsiednich pochyleń podłużnych wynosi:
1) 50  w torach linii kolejowych magistralnych i pierwszorzędnych
2) Połowę odpowiedniego pochylenia miarodajnego  w torach
pozostałych linii kolejowych ,
a w przypadku, gdy różnica pochyleń podłużnych jest większa od
dopuszczalnej, powinno się wykonać pochylenie.
Załomy profilu podłużnego powinny być zaokrąglone łukami pionowymi
o promieniu nie mniejszym niż w tabeli 3.16
Obliczanie konieczności zastosowania łuków pionowych
Zaokrąglenie załomu profilu podłużnego łukiem pionowym nie wykonuje
się, jeżeli odległość teoretyczna punktu załomu od krzywizny łuku
zaokrąglającego, mierzona wzdłuż promienia, jest mniejsza od 8 mm.
Odległość tą wylicza się ze wzoru:
Obliczanie konieczności zastosowania łuków pionowych
Początki łuków zaokrąglających załomy profilu podłużnego powinny być
oddalone co najmniej 6 m od końców belek głównych mostów i
wiaduktów bez podsypki. Na mostach i wiaduktach z podsypką mogą
być stosowane łuki pionowe, jeżeli w projekcie konstrukcji obiektu
uwzględniono dodatkowe obciążenia spowodowane istnieniem
załomu profilu podłużnego. Odległość początku łuku od punktu
załomu wyznacza się według wzoru: