Historia baroku

Barok (z fr. baroque- „bogactwo ozdób”, z
por. barocco-

„perła o nieregularnym kształcie”) to narodzony
we Włoszech

styl w sztuce, architekturze i filozofii trwający
od połowy

XVI do połowy XVIII wieku.

W XVII wieku barok uważano za dziwaczny
odłam

renesansu (chociaż nie wszyscy byli tego
zdania).

Dopiero na przełomie XIX i XX wieku dwóch
historyków

sztuki- Cornelius Gurlitt oraz Heinrich Wölffin
doceniło

piękno tego stylu.

Najważniejsze

cechy

baroku:

• Oryginalność
• Bogactwo środków
• Emocjonalność
• Tematyka religijna i

mitologiczna

• Nawiązywanie do kultury

ludowej, współczesności

oraz codzienności

Gzyms

Najważniejsze

cechy

baroku:

• Duża rola koloru
• Ruch i wrażenie

niepokoju

• Wydobywanie światłem

dominanty

• Monumentalizm
• Dynamika, ekspresja
• Kontrast

Pilastry

Architektura sakralna

• Powstał nowy plan

(elipsa)

• Kościół otoczony

kaplicami

• Wewnątrz dodatkowe

ołtarze

• Sztukaterie
• Fasadowość
• Sklepienie kolebkowe z

lunetami

• Gzymsy, kolumny, pilastry

ozdobione rzeźbami

Sklepienie
kolebkowe z
lunetami

Plac św. Piotra w
Rzymie

Bazylika św. Piotra w

Rzymie

Kościół Santa Maria della

Salute

Kościół św. Piotra i Pawła

Architektura świecka-

Fontanna di Trevi w Rzymie

Pałac w Wersalu

Pałac Krasińskich w

Warszawie

Pałac Nymphenburg

Wybitni archtekci

• Giacomo Barozzi da Vignola
• Giovanni Lorenzo Bernini
• Francesco Borromini
• Jose Benito de Churriguera
• Kilian Ignaz Dientzenhofer
• Johann Bernhard Fischer

von Erlach

• Domenico Fontana
• Guarino Guarini
• Jules Hardouin- Mansart
• Johann Lucas von

Hildebrandt

• Georg Wenzeslaus von

Knobelsdorff

Rzeźba baroku

Rzeźba baroku wzorowała
się na antyku. Tworzono z
marmuru, drewna, brązu
i stiuku.Charakteryzowała się
ekspresją uczuć, kontrastem
światłocieniowym oraz
kompozycją asymetryczną.
Najwybitniejszym
przedstawicielem był

Giovanni

Lorenzo Bernini.

„Ekstaza św. Teresy”
Giovanni Lorenzo
Bernini