CELE I ZADANIA

SZKOŁY SPECJALNEJ



System kształcenia
niepełnosprawnych musi opierać
się na procesie rewalidacji we
wszystkich jego ogniwach,
obejmując cele i treści
nauczania, jak też zasady,
metody, środki dydaktyczne oraz
organizację procesu nauczania.



Ogólne cele kształcenia
jednostek niepełnosprawnych
pokrywają się z ogólnymi
celami wychowania, wynikają
bowiem z tych samych założeń.



Uwzględnić w nich jednak
trzeba specyfikę nauczania
niepełnosprawnych.



Nadrzędnym celem jest przygotowanie
ucznia do integracji społecznej przez
wielostronne rozwijanie i kształtowanie
osobowości.



Można to osiągnąć wyposażając ucznia w
wiedzę o przyrodzie, społeczeństwie,
technice, kulturze. Należy zwrócić
szczególną uwagę na kształtowanie
umiejętności praktycznych, przydatnych w
codziennym życiu.

Jak najlepsze przystosowanie uczniów z

lekką niepełnosprawnością
intelektualną do życia w społeczeństwie
- zdobycie umiejętności w zakresie:



Zaradności życiowej



Zdolności do porozumiewania się z
otoczeniem



Zdolności do wykonywania pracy



Możliwości włączenia się w życie grupy
społecznej.

Zadania nauczania w szkole

specjalnej

Z tych nadrzędnych celów wynikają wszystkie

pozostałe:



wyposażenie uczniów w potrzebne
wiadomości i umiejętności



kształtowanie odpowiednich postaw



przygotowanie do dalszej nauki i
zdobywania kwalifikacji.



W kasach I-III głównym celem
jest stopniowe zapoznanie
dziecka z jego otoczeniem:
szkołą, życiem rodzinnym,
miejscowością oraz zjawiskami
zachodzącymi w przyrodzie w
różnych porach roku.

Inne cele tego etapu to:



nauczenie czytania, pisania, liczenia oraz poprawnego
wypowiadania się



posługiwania się określonymi narzędziami pracy i
wykonywanie prostych czynności



wyrobienie umiejętności prawidłowego funkcjonowania
w grupie, właściwego zachowania się w szkole i w domu



wyrobienie dbałości o porządek, własne bezpieczeństwo
i zdrowie



wyrobienie szacunku do pracy, wdrażanie do ekspresji
plastycznej i muzycznej



troska o rozwój fizyczny oraz manualną sprawność
dzieci.

CELE NAUCZANIA I WYCHOWANIA POWINNY BYĆ

FORMUŁOWANE JAKO SFERY DOJRZAŁOŚCI. 

PROCES KSZTAŁCENIA SPECJALNEGO JEST

CIĄGIEM

PRZENIKAJĄCYCH SIĘ CZYNNOŚCI



REWALIDACYJNYCH



POZNAWCZYCH



PRAKTYCZNYCH

 
 
 



METODA wg Okonia
,,systematycznie stosowany sposób
pracy nauczyciela z uczniami,
umożliwiający uczniom opanowanie
wiedzy wraz z umiejętnością
posługiwania się nią w praktyce, jak
również rozwijanie zdolności i
zainteresowań umysłowych”

Metody pracy

metody za pomocą których

przekazujemy gotową wiedzę



pogadanka,



opis,



opowiadanie,



wykład,



dyskusja,



praca z książką

PODZIAŁ METOD

metody za pomocą których

uczeń ma dochodzić do

wiedzy



laboratoryjne



gry dydaktyczne
( symulacyjne , sytuacyjne ,
inscenizacyjne)

oparte na przeżyciach ucznia



ekspresyjne



impresyjne

 

oparte na praktycznej działalności



zajęcia praktyczne



ćwiczenia

 

- metody i techniki integracyjne zorientowane

na indywidualność eksponujące zabawę 



diagnostyczne – umożliwiające zebranie
informacji o uczniu 

- dramowe 
- dyskusyjne – rozwijające twórcze myślenie
 - grupowego podejmowania decyzji i

współpracy

 - ewaluacyjne dające refleksję

ukierunkowaną na rozwój

 

METODY AKTYWIZUJĄCE

W szkole specjalnej można posługiwać się

prawie wszystkimi metodami
realizowanymi w szkole ogólnodostępnej.

Różnica dotyczy jednak zakresu ich

stosowania



Największe zastosowanie mają metody
oglądowe i oparte na praktycznym
działaniu (pokaz, pomiar, metody
aktywizujące, zajęcia praktyczno –
techniczne, prace na działce, hodowla
roślin)



Jest to dział dydaktyki który zajmuje się
ustaleniem ogólnych celów, zasad
i procesów nauczania jednostek
z odchyleniami od normy (O.Lipkowski) 



Celem ortodydaktyki jest dostosowanie
procesu nauczania do specjalnych potrzeb
i psychofizycznych
właściwości uczniów upośledzonych.

 

Ortodydaktyka

 wg O. Lipkowskiego



Życzliwej pomocy



Kształtowania pozytywnej atmosfery pracy



Aktywności w nauce



Dominacji wychowania



Indywidualizacji



Treści kształcących

ZASADY W ORTODYDAKTYCE

H. Borzyszkowska wymienia następujące

zasady:



wszechstronnego poznania dziecka



całościowego usprawniania



indywidualizacji



profilaktyki pedagogicznej



pożądanego aktywizowania



,,małych kroczków”



przemienności oddziaływań



amplifikacji i stymulacji

K. Kirejczyk proponuje zaś następujące ujęcie

zasad nauczania niepełnosprawnych:



racjonalnej pomocy dzieciom



gruntownej znajomości dziecka i jego
warunków życia



indywidualnego dostosowania poczynań
pedagogicznych do możliwości i potrzeb
dziecka



rehabilitującego nauczania i wychowania



aktywnego i świadomego udziału
wychowanka w procesie rehabilitacji,
nauczani i wychowania



wszechstronnej poglądowości i przykładu w
pracy z upośledzonymi



trwałości osiągnięć, umiejętności
korzystania z nich i dalszego doskonalenia