Ewolucja boh. romantycznego w twórczości A. Mickiewicza











Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Romantyzm >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















Ewolucja boh.
romantycznego w twórczości A. Mickiewicza










kategoria:   J.polski
zakres:   Romantyzm
dodano:   1999-12-08




EWOLUCJA BOHATERA
ROMANTYCZNEGO W TWÓRCZOŚCI Adama Mickiewicza. Mickiewicz
pisał swoje utwory w różnych odstępach czasu. Chciałbym zająć się
niektórymi dziełami, którym granice czasowe wyznaczają "Konrad
Wallenrod" i "Pan Tadeusz". Był to okres 16 lat twórczości. Przez
tak długą część życia zmienia się świadomość i pojmowanie świata.
Autor widząc jakim innowacjom ulega jego otoczenie, zwyczaje jakie
znał i kultura, sam także jest zmuszony do zmian. Jego dzieła
stworzone oczywiście na podstawie tylko i wyłącznie jego refleksji,
przemyśleń, obserwacji i wniosków muszą jednocześnie niejako
dostosować się do wymogów epoki. Wartości moralne jakie czytelnik
powinien z nich wydobyć autor stara się przekazać w sposób pasujący
do panujących stosunków w państwie i na świecie. Naturalnie,
wiadomo, że osobą najważniejszą w utworze jest bohater. To on nadaje
akcji ton. Decyduje o dynamiczności lub statyczności utworu. Przez
niego odgadujemy co twórca chciał nam przekazać. Na niego zwracamy
największą uwagę i często bierzemy z niego przykład. Oczywiście
i Mickiewicz stworzył własnych bohaterów. Mają oni swoje cechy
wspólne i tyczą się one każdego z nich w takim samym stopniu. Są to
patrioci i działacze, którzy zeszli do podziemia. Wszystkich ich z
jednym wyjątkiem łączy miłość do własnego narodu. Nie są owładnięci
ksenofobią, ale dobro ojczyzny stoi dla nich zawsze na pierwszym
miejscu. Mają taki sam cel, wyrwanie kraju z kajdan niewoli.
Jednakże realizują go w nieco odmienny sposób. Każdy z nich ma inną
koncepcję odzyskania niepodległości. Ważnym elementem różniącym ich
zasady jest sprzeczność w umiejscowieniu samego siebie w planach
wydarzeń. Raz jest to przywódca, prawie równy Bogu, a innym razem
drobny bernardyn-emisariusz. Możemy wyróżnić ich cechy szczególne.
Konrad Wallenrod jest rycerzem. Żyje w średniowieczu. Za obronę
służy mu głównie miecz, ale umie także posługiwać się rozumem. Jest
szlachetny prawy, ma rodzinę, posiada względy księcia Kiejstuta.
Stawia to wszystko na szalę i podejmuje ryzyko. Staje się jedyną
nadzieją narodu. On, a nie kto inny może pokonać przeciwnika.
Przypłaci to utratą rodziny i życia. Jak Prometeusz bierze na swoje
barki cierpienie ogółu. Gustaw z IV części "Dziadów" wierzy w
odmienne ideały. To zupełnie inna psychika i inne problemy. Gustaw
żyje swoimi namiętnościami. Nie interesują go sprawy ojczyzny. Jego
głowę zaprząta nieszczęśliwa miłość do dziewczyny. On cierpi, ale z
przyczyn osobistych. Gustaw jest tu romantycznym kochankiem. W
III części "Dziadów" Mickiewicz wprost pokazał nam jedno z
przeobrażeń. Młody wrażliwy kochanek staje się odpowiedzialnym,
dojrzałym przywódcą narodu - nazywa siebie Konradem na pamiątkę
walecznego rycerza. Jest świadomy swojej siły i nad wyraz pewny
siebie. Chce rządzić milionami. W potoku bluźnierstw rzuca Bogu
wyzwanie. Chce być potężny jak Stwórca. Czuje się nieśmiertelny chce
poprowadzić ludzi do wolności. Jacek Soplica z "Pana Tadeusza"
również przechodzi przemianę choć nie jest to tak wyraźnie
przedstawione jak w "Dziadach". Na początku to typowy polski
warchoł, kłótnik i pijak. Posiadający jednak szerokie wpływy i
uznanie wśród szlachty. Tragiczny zbieg okoliczności sprawia jednak,
że musi opuścić kraj. Soplica, aby odpokutować za grzechy młodości
postanawia poświęcić się dla ojczyzny. Bezimiennie służy dowódcom
polskim za granicą. Naraża się, trafia do niewoli, ale to go nie
osłabia. Za cel stawia sobie przygotowanie powstania na Litwie by
ułatwić wejście tam wojskom Napoleona. Wstępuje do zakonu i w mnisim
kapturze pod nazwiskiem Robak wraca w końcu na ziemię ojczystą.
Zaczyna agitować i zbierać popleczników. Zdobywa się na poświęcenia,
odnosi rany. Robi to bez rozgłosu. Nikt nie wie o jego zasługach.
Taka jest kara, którą sobie wymierzył. Bohaterzy utworów są
odzwierciedleniem stosunku Mickiewicza do sposobów walki o wolność i
niepodległość. Zmienia się on od rozwiązań siłowych i podstępu do
zakrawającej już o pozytywizm tendencji do mozolnej, cichej pracy w
celu uzyskania zadowalających efektów.







Autor: UREK

Ocena : 0.0 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000