Kazanie na VI niedzielę wielkanocną rok A




A:hover {
FONT-WEIGHT: bold; COLOR: #dccd47
}








strona
główna nowości  
email  księga gości      ogłoszenia  dyskusja    reklama-banery
chat zasponsoruj




Uroczystość  Serca  Pana  Jezusa
 
               
„Oto
Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, że niczego nie szczędziło, by dać
im dowody swej miłości. A w zamian od większości ludzi doznało tyle
niewdzięczności przez ich nieuszanowania i świętokractwa, przez ich
oziębłość i pogardę, z jaką się odnoszą do tego Sakramentu Miłości. A o
wiele większą boleść sprawia mi to, że nawet serca mnie poświęcone tak ze
Mną postępują. Dlatego żądam od ciebie, żeby pierwszy piątek po oktawie
Bożego Ciała był poświecony na szczególną uroczystość ku uczczeniu Mojego
Serca przez to, że w tym dniu wierni przystępować będą do Komunii św., że
będą składać uroczyste wynagrodzenia przez publiczne wyznawanie win, ażeby
naprawić zniewagi, jakich to Serce doznało podczas wystawienia na
ołtarzach.” (Pamiętnik Duchowy Małgorzaty Marii Alacoque, s.93).

           
Takie słowa usłyszała klęcząc w 1675 r. przed Najświętszym
Sakramentem w klasztorze Nawiedzenia Paray-le-Monial zakonnica Małgorzata
Maria Alacoque, która w swojej czwartej mistycznej wizji zobaczyła
Chrystusa, który wskazywał na swoje serce. Działo się to w oktawie Bożego
Ciała.
Początkowo kult serca
Jezusowego napotykał wielkie trudności. Dopiero prośba biskupów polskich,
skierowana do Papieża Klemensa XII w 1765r. spowodowała że Stolica
Apostolska pozwoliła obchodzić to święto we wszystkich klasztorach Sióstr
Wizytek a potem w całej Polsce. W 1856r. papież Pius IX, na prośbę
biskupów francuskich rozszerzył je na cały świat. Papież Leon XII w 1889r.
podniósł rangę święta do uroczystości.
Taka jest krótka
historia tajemnicy dnia dzisiejszego, którą uroczyście świętujemy. Choć
ustanowione stosunkowo niedawno, swoimi korzeniami sięga starożytności
chrześcijańskiej i samego krzyża Chrystusowego. Bo to tam właśnie
najpełniej ukazała się miłość Boga do człowieka gdy serce Bożego Syna
zostało przebite włócznią żołnierza. „Lecz gdy podeszli do Jezusa i
zobaczyli, że już umarł, nie łamali Mu goleni, tylko jeden z żołnierzy
włócznią przebił Mu bok i natychmiast wypłynęła krew i woda” (J
19,33-34).
Jedną z form kultu
Najświętszego Serca Pana Jezusa jest odmawianie lub śpiewanie litanii. O
tej modlitwie Ojciec Święty Jan Paweł II tak mówił: „Jest to wspaniała
modlitwa, w całości skupiona na tajemnicy wewnętrznej Chrystusa:
Boga-Człowieka. Litania do Serca Jezusa czerpie obficie ze źródeł
biblijnych, a równocześnie odzwierciedla najgłębsze doświadczenia ludzkich
serc.”
Jednym z największych
sanktuariów poświęconych kultowi Bożego Serca jest – Sacre Coeur –
wzniesiona a białego wapienia w Paryżu w latach 1875 – 1900 jako
przebłaganie Bożego Serca za odejście francuskiego społeczeństwa od wiary.
Karą za to odejście była klęska Francji w wojnie z Prusami w 1871r. W
bazylice tej od stu lat trwa nieprzerwanie adoracja Najświętszego
Sakramentu.
Hiszpanie mają swoje narodowe sanktuarium Serca
Bożego Tibidabo w Barcelonie, prowadzone przez księży Salezjanów, a my
Polacy w Krakowie – prowadzone przez Księży Jezuitów. Aby jednak
wynagradzać Bożemu Serce za grzechy własne i innych nie trzeba nigdzie
jechać. My też mamy swoją adorację Najświętszego Sakramentu: całodzienną –
20 sierpnia; comiesięczną w każdy I piątek miesiąca, w czerwcu nabożeństwo
poświecone Sercu Bożemu...– wystarczy tylko, że przyjdziemy, że otworzymy
książeczkę, usta, a przede wszystkim swoje serce. To Boże serce otwarte
włócznią z miłości dla ciebie i dla mnie oraz dla tych, którzy nie chcą
tego przyjąć do wiadomości, domaga się odpowiedzi – odpowiedzi miłości z
naszej strony. Czy stać cię na nią?
Wołajmy do Jezusa w dzisiejsze Święto:
           
Do Serca Twojego uciekamy się, Jezu, Boski Zbawicielu!

           
Naszymi grzechami racz się nie zrażać, o Panie Święty

           
Ale od wszelkich złych czynów racz nas zawsze wybawiać,

           
Boże łaskawy i najlitościwszy.
           
O dobry Jezu, Zbawicielu drogi, Pośredniku Boski,

           
Jedyna ucieczko nasza!
           
W Sercu Twoim racz nas obmyć,
           
Do Serca Twojego racz nas przytulić,
           
W Twym Sercu na wieki racz nas zachować.
 
                                                                                               
Opracował ks. Piotr Kufliński