Kazanie na XVI niedzielę zwykłą rok c




A:hover {
FONT-WEIGHT: bold; COLOR: #dccd47
}








strona
główna nowości  
email  księga gości      ogłoszenia  dyskusja    reklama-banery
chat zasponsoruj




 

XVI Niedziela Zwykła Rok C

Wśród wielu przysłów,
które zadomowiły się w naszym języku jest powiedzenie: "Gość w dom - Bóg w
dom". Przysłowie to oddaje jedną z charakterystycznych cech naszego
narodu, którą jest gościnność. Ale czy zawsze potrafimy być gościnni? Czy
właściwie traktujemy swoich gości?
Są przecież domy, że w
zasadzie nikt do nich nie 
zagląda. Czyżby o nich zapomniano? A może przyczyna leży gdzie
indziej? Bo są rodziny, do których chętnie jedziemy, dobrze się tam
czujemy. Nie jedna rodzina każde wakacje ma pełno gości. Jedni zdążą
wyjechać, następni zjeżdżają. Ale są to zwykle ci, których się można
spodziewać. Jednak bywają czasem goście nieoczekiwani, przypadkowi. I tych
trzeba odpowiednio podjąć. O takich to gościach mowa w pierwszym czytaniu
dzisiejszej liturgii słowa.
Do Abrahama
siedzącego w najgorętszej porze dnia pod dębami Mamre przybyło trzech
nieznanych mężów. Patriarcha, oczyma wiary, dostrzegł w nich swego Pana i
zgodnie ze wschodnim zwyczajem obmył im nogi, podał wody oraz przygotował
ucztę. Gościnność Abrahama nie pozwoliła, aby nieznajomy, tajemniczy gość
przeszedł obok jego domu bez okazania mu życzliwości. Obdarowanym został
nie tyle ów gość, co przede wszystkim Abraham, który dowiedział się, że za
rok o tej porze jego bezpłodna żona będzie miała syna. Bóg bowiem nie da
się prześcignąć w szczodrobliwości. On zawsze daje po tysiąckroć.

Bywają też goście
wyjątkowi, długo oczekiwani. O takiej zacnej osobie mowa w dzisiejszej
Ewangelii, w której jesteśmy świadkami odwiedzin Pana Jezusa w domu Marii
i Marty. I chociaż wydaje się, że Pan Jezus gani postawę tej, która
krzątała się około rozmaitych posług, to jednak korzysta z jej
gościnności. I możemy przypuszczać, że jej skarga o to, iż Maria zostawiła
ją samą przy usługiwaniu wynikała nie z zazdrości, czy też chęci zwrócenia
na siebie uwagi, ale z faktu, że sama też chciała wsłuchiwać się w słowo
Pana. I zapewne po podaniu do stołu, usiadła u stóp Jezusa i słuchała
Mistrza z Nazaretu. A Maria, jako dobra siostra, zapewne pomogła jej w
robieniu porządku. Obie więc siostry, pełne gościnności, przyjęły swego
Pana. I każda z nich na swój sposób służyła Jezusowi najlepiej jak
umiała.
Gościnność, to
cnota, do której zachęca także autor Listu do Hebrajczyków: "Nie
zapominajmy też o gościnności, gdyż przez nią niektórzy, nie wiedząc,
aniołom dali gościnę" (Hbr 13, 2).
Bracia i siostry.
Jakiej gościnności uczą nas biblijne przykłady ze Starego i Nowego
Testamentu?
Stary Testament w
postawie Abrahama bardziej uwypuklił stronę zewnętrzną gościnności. Troska
o utrudzonych podróżnych, podanie wody do umycia, poczęstunek – to
ewidentne znaki okazanej życzliwości.
W Nowym Testamencie
obok tych tradycyjnych oznak gościnności, które reprezentuje Marta, na
pierwszy plan wysuwa się spotkanie serc. Dobrze zrozumiała to Maria, która
od chwili przybycia Jezusa do ich domu nie opuszczała Go, ale „siadła u
nóg Pana i przysłuchiwała się Jego mowie”.
Uczmy się tej
gościnności, tego otwarcia serc dla innych, troski nie tylko o zastawiony
stół, ale o obdarowanie gościa dobrym słowem, wysłuchanie go,
rozmowę.
Skorzystajmy i z tej
gościnności, jaką ofiaruje nam Bóg. To On zastawia nam stół słowa Bożego i
Eucharystii. Cieszmy się Jego obecnością. Bądźmy wdzięczni za Jego dobre
słowo, które kieruje do nas.