Kiedy klasa idzie na wagary – jak zło zamienić w dobro?

Wrzesień 2002, rok szkolny rozpoczęty, a nowi wychowankowie klasy I LO sympatyczni. Jako

nauczyciel wychowawca z 25-letnim stażem, nie przypuszczałam, że moi uczniowie w ciągu

pierwszych tygodni pobytu w liceum tak silnie się zintegrowali i już 13 września w piątek (jak tu

nie mówić o pechu) wyszli ze szkoły po trzech lekcjach na wagary. Teraz od moich decyzji

zależało, jak będzie wyglądała dalsza praca wychowawcza z nimi. Sprawa była poważna, bo do

mnie należało sprawienie, by ten „pierwszy raz” był zarazem ostatnim. Na najbliższych zajęciach z

klasą omówiliśmy problem wagarów, zwróciłam uczniom uwagę na jakie zagrożenia się narażali w

tym czasie, kiedy byli poza szkołą, co złego mogłoby ich spotkać. Każdy mógł się wypowiedzieć w

tej sprawie anonimowo na karteczkach. Kiedy potem w domu je przeczytałam dowiedziałam się, że

żałują tego co zrobili, nie sądzili, że to takie niebezpieczne, że zrobili to z „głupoty”. Klasie zostało

udzielone upomnienie, a wszystkie wyjścia, czy wycieczki zostały odłożone na II semestr. Stało się,

teraz moja w tym rola, żeby wykorzystać tę sytuację w dobrym celu. Zaproponowałam uczniom

możliwości zrehabilitowania się poprzez:

1. Zwiększenie frekwencji.

2. W miarę możliwości osiągnięcia wysokich ocen.

3. Wzorowe zachowanie się na lekcjach.

4. Przykładna opieka nad swoją klasą.

5. Udział w konkursach szkolnych.

6. Aktywne uczestnictwo w akcji „Sprzątanie świata”.

7. Odpracowanie opuszczonych godzin poza lekcjami w ramach pomocy szkole.

Naturalnie w trybie pilnym przeprowadziłam dodatkowe spotkanie z rodzicami, na którym

omówiłam ostatnie „przykre” wydarzenie. Poprosiłam również rodziców o wspólne ustalenie

kierunków postępowania wobec wagarowiczów oraz o dokładne zapoznanie się z rozkładem lekcji

dziecka i z godzinami jego pobytu w szkole. Po tym wydarzeniu moja klasa starała się bardzo, aby

się zrehabilitować i dać się poznać z tej innej, dobrej strony. Przede wszystkim przygotowała się

solidnie do konkursu o patronce szkoły, zajęła III miejsce (19,5 pkt.) na 10 klas pierwszych. W

stosunku do I miejsca utraciła tylko 2 punkty. Na rzecz biblioteki szkolnej odpracowała prawie 29

godzin, pomagając paniom bibliotekarkom (w tym względzie zajęli również bardzo wysokie

miejsce w szkole). Wzorowo odbyli również Dyżur Gospodarza Szkoły, przygotowując m. in. sale

do przeprowadzenia matury pisemnej z j. polskiego i z przedmiotu wybranego. Za ten dyżur

otrzymali ocenę celującą. Praktycznie przez cały ten czas starali się zrobić coś pozytywnego, aby

jak twierdzili „mówiono teraz o nich dobrze”.

Dla mnie są wspaniałą grupą, potrafiącą działać wspólnie dla „dużych” celów, oczywiście pod

odpowiednim kierunkiem.

To były moje nowe doświadczenia dotyczące wagarów, muszę przyznać, że na 25 lat pracy

zdarzyło mi się to po raz pierwszy.

A może macie inne propozycje rozwiązania tego problemu? Wymieńmy się pomysłami.

Opracowała: Danuta Paleczny