ĆWICZENIE 11

AUDIOMETRIA

I. Przygotowanie do pomiarów.

1. Podłączyć audiometr do sieci. Włączyć urządzenie przez przyciśnięcie przez 2-3 sekundy

małego kwadratowego przycisku znajdującego się na tylnym panelu urządzenia. Na

wyświetlaczu powinny ukazać się następujące ustawienia:

SIGNAL dBHL

FREQUENCY Hz

MASKING dBHL

30dB

1kHz

OFF

< >

< >

2. Umieścić słuchawki/osłony przeciwhałasowe Audiocups na głowie osoby badanej, w ten

sposób, by zapewnić możliwie najlepszą izolację akustyczną od otoczenia. Uwaga!

Czerwona słuchawka jest przeznaczona dla ucha prawego, niebieska – dla lewego. W

celu zapewnienia komfortu badania wyregulować długość mocowania (pałąka)

słuchawek. Sprawdzić poprawność funkcjonowania przycisku odpowiedzi badanego – po

jego naciśnięciu na pulpicie urządzenia powinna zapalić się dioda RESPONSE.

3. Osoba badana siada np. tyłem tak, aby nie widzieć audiometru ani żadnego ruchu

ręki osoby wykonującej badanie.

Poniższe pomiary powinna wykonać niezależnie każda osoba z pary!!!

II. Pomiar progowy przewodnictwa powietrznego.

1. Włączyć funkcję prezentacji tonów pulsacyjnych (przycisk PULSE) i jako aktywny

wybrać kanał ucha lewego (powinna świecić dioda LEFT).

2. Pomiar wykonywany może być w zakresie od -10 do 100 dB, gdzie 0 dB jest wartością

progową prawidłowego słuchu. Badanie rozpoczynamy od częstotliwości 1 kHz i

poziomu natężenia dźwięku 30 dB – jest to wartość progowa u osób z lekką wadą słuchu.

Od tego poziomu natężenia dźwięku należy również rozpocząć serię pomiarów dla

wszystkich pozostałych częstotliwości.

Poziom sygnału i częstotliwość ustawić za pomocą przycisków strzałek znajdujących się

przy etykietach, odpowiednio, SIGNAL i FREQUENCY. Ton jest generowany, gdy

wciśnięty jest przycisk PRESENT. Badany, ilekroć usłyszy testowy ton w słuchawce,

sygnalizuje ten fakt przyciśnięciem przycisku odpowiedzi (nie czeka na pytanie ze strony

osoby badającej). Osoba badająca wypełnia tabelkę, wpisując progowe wartości decybeli

tj. najniższe wartości, przy których osoba badana zapala lampkę.

Granicę słyszenia dla zadanej częstotliwości określa się poprzez trzykrotne powtórzenie poniższego schematu (punkty 3.-4.) i uśrednienie wyników:

3. a) Jeśli badana osoba odpowie za pierwszym razem, zredukować poziom sygnału w 10 dB

skokach do czasu, gdy nie udzieli odpowiedzi. Wówczas zwiększać poziom sygnału w

5 dB skokach do momentu uzyskania odpowiedzi.

b) Jeśli badany nie usłyszy pierwszego sygnału, wówczas zwiększać poziom sygnału w 5 dB skokach aż do uzyskania odpowiedzi.

Wartość poziomu natężenia dźwięku, przy której badany zareagował naciśnięciem

przycisku, zapisać w odpowiedniej kolumnie Tabeli 1

4. Dwukrotnie zwiększyć o 10 dB natężenie sygnału (za każdym razem prezentując dźwięk

osobie badanej).

5. Kroki 3. i 4. wykonać jeszcze dwukrotnie

6. Dla pozostałych częstotliwości, kolejno, 1,5 kHz, 750 Hz, 2 kHz, 500 Hz, 3 kHz, 250 Hz,

4 kHz, 125 Hz, 6 kHz i 8 kHz podać dźwięk o natężeniu 30 dB i (dla każdej

częstotliwości) wykonać pomiar dolnej granicy słyszenia (kroki 3.-5.), uzupełniając

Tabelę 1. (łącznie z policzeniem wartości średnich progów słyszenia).

8. Całą sekwencję pomiarową (kroki 2.-6.) powtórzyć dla ucha prawego (przycisk RIGHT) i

uzupełnić Tabelę 2. , a następnie wyliczyć różnice w poziomach słyszenia miedzy lewym i

prawym uchem dla każdej częstotliwości (umieścić te wartości w Tabeli 3. ).

III. Próba Webera.

1. Zdjąć słuchawki audiometryczne. Umieścić na czole badanego (w

osi twarzy, w równych odległościach od obu uszu) przetwornik

słuchawki kostnej. W miarę możliwości wykorzystać sprężynujący

uchwyt słuchawki, by podczas pomiaru badany nie musiał

przytrzymywać słuchawki dłonią (jednak nie jest to konieczne). Na

pulpicie audiometru wybrać funkcję BONE, która przekierowuje

sygnał do przetwornika przewodnictwa kostnego.

2. Jeśli zaobserwowano w zakresie 500-4000 Hz wyraźną różnicę (min. 10-15 dB) w

poziomie słyszenia obu uszu, to dla częstotliwości, dla której ta różnica jest największa,

wykonać punkt 3a. niniejszej instrukcji. W przeciwnym wypadku kontynuować od punktu

3b. z częstotliwością (w zakresie 500-4000 Hz) dla której ubytek słuchu był najmniejszy

(lub stwierdzono jego brak). Pierwszy ton powinien być podany z natężeniem 30 dB, ale

w miarę potrzeby, gdyby sygnał był słabo słyszalny, poziom natężenia dźwięku można

zwiększyć.

3a. Koncentrując się na odbieranym dźwięku, badany powinien określić, którym uchem lepiej

słyszy odbierany ton. Wynik obserwacji zanotować na karcie kontrolnej. Zakończyć test.

3b. Badany stara się zapamiętać subiektywne wrażenie, skąd (z jakiego kierunku) dociera do

niego dźwięk, a następnie, zatykając lub zasłaniając lewe ucho, zaobserwować różnicę. To

samo doświadczenie powtórzyć dla ucha prawego. Obserwacje zanotować na karcie

kontrolnej.

IV. Zakończenie testu.

1. Po zakończeniu pomiarów audiometr wyłączyć, najpierw wprowadzając go w stan

uśpienia: przy naciśnietym przycisku MENU (pojawia się pytanie o wyłączenie

urządzenia) wybrać przycisk YES. Po krótkiej chwili odłączyć urządzenie z sieci.

V. Opracowanie wyników.

1. Wykreślić audiogram dla obu uszu.

2. Sformułować wnioski płynące z obu części doświadczenia (odnieść się do rodzajów

przewodnictwa, typów uszkodzeń słuchu, itp.)