PIEŚC
SZÓSTA  POśEGNANIE HEKTORA Z ANDROMACH

1. Walka Achajów i Trojan
a. przewagi Achajów
b. seria pojedynków
c. upadek Adrasta z wozu, próba przekupienia Menelaosa
d. gniew Agamemnona i odrzucenie propozycji Adrasta
e. Nestor nakłania do walki i nie brania łupów przed zabijaniem wrogów
2. Przejście do Troi
a. Helenos, syn Priama nakłania Eneasza i Hektora do zagrzewania męstwa
b. Zamysł posłania do miasta Hektora, aby błagano Atenę o osłonę przed Diomedesem,
synem Tydeusa, w zamian za nową szatę i ofiarę z 12 jałówek.
c. tymczasowe oszołomienie Argiwów, dzięki zagrzewaniu do walki
3. Epizod Glaukosa i Diomedesa
a. zapowiedz
Diomedesa o niechęci do walki z nieśmiertelnym, historia Likurga
b. opowieść Glaukosa o Bellerofoncie
c. wzruszenie Diomedesa, zamiana zbroi
4. Hektor w Troi
a. wizyta w domu Priama
i. spotkanie Hekuby
ii. przekazanie pomysłu Helenosa
iii. modlitwa Trojanek
b. rozmowa z Parysem/Aleksandrem
i. łajanie Parysa
ii. Parys wyra\
a chęć do walki
iii. przemowa Heleny, poni\
enie samej siebie i zachęta do odpoczynku
c. spotkanie z Andromachą
i. poszukiwanie w domu
ii. wyjście na basztę
iii. spotkanie \
ony z piastunką i synem
iv. zachęta do pozostania w mieście
v. odpowiedz
Hektora o konieczności pozostania w walce, przepowiednia o upadku
Ilionu
vi. przytulenie syna
vii. pocieszenie Andromachy
viii. powrót Parysa i Hektora na pole bitwy
OPIS WYDARZEC

1 w.  Bogowie opuszczają pole walki, bitwa trwa pomiędzy strumieniem Ksantosem [ \
ółty  inna nazwa
Skamandra] i Simoisem
5  38 w.  przewagi Achajów, seria zabitych Trojan:
- Telamonida, pierwszy Ajas Akamas Trak, syn Eussora [włócznia w czoło]
Eussoros =  zamo\
ny, o bogatych stertach [zbo\
a]
- Diomenes, syn Tydeusa Aksyl Teutranida, z Arisby
[pięknie zabudowanej  częsty epitet miast]
Kalezjos, woz
nica Aksyla
- Euryjalos, syn Mekisteusa Dresos
Ofeltios
 Ajsep i Pedas [synowie nimfy Abarbarei :) i Bukoliona, syna
Laomedonta, poczęci, gdy ich ojciec pasł owce]
Ajsepos nosi imię rzeki, Pedasos miasta trojańśkiego w
Myzji, niedaleko Idy
- Polypojtes [waleczny] Astyalos
- Odyseusz Pidytes z Perkoty
- Teukros Aretaon [boski]
nieprawy syn Telamona
- Antiloch [syn Nestora] Ableros
- Agamemnon Elat [mieszkał nad Satnioejsem w Pedasie]
- Leitos [bohater] Fylak [podczas ucieczki]
- Eurypyl Melantijos
- Menelaos Adrast
Konie Adrasta spłoszyły się i ugrzęzły w tamaryszku, łamiąc przód dyszla w zaokrąglonym rydwanie
Konie uciekły kłusem do miasta. Adrast błaga Menelaosa, obejmując za kolana [co oni z tymi
kolanami?].
Adrast proponuje okup od swego ojca za zamknięcie go w okrętach przy darowaniu \
ycia  złoto, spi\
i
 rzeczy wykute z \
elaza ? Menelaos prawie się godzi. Przychodzi Agamemnon, gromi Menelaosa i
zaleca, aby nie mieć litości. Agamemnon godzi Adrasta włócznią w dół brzucha.
Nestor woła do Argiwów [per Danaje, Aresa czciciele], aby nie brali łupów i zbroi, póki nie zabiją
wszystkich.
Do Eneasza i Hektora przybywa wieszczek Helenos, syn Priama. Zaleca wstrzymywać wojsko przed
ucieczką, a po zagrzaniu do walki proponuje Hektorowi iść do miasta z zaleceniem, aby powiedział matce,
\
eby zebrała starsze kobiety w świątyni Ateny. Ma ona jej ofiarować najpiękniejszą szatę i obiecać
dwanaście rocznych, niezaprzęganych do jarzma jałówek. Atena miałaby w zamian ochronić Troję przed
Diomedesem, synem Tydeusa, w owej chwili groz
niejszym ni\
Achilles.
Hektor zeskakuje z wozu i zagrzewa szeregi. Trojanie stawiają czoła Achajom, a oni cofają się, sądząc, \
e
jakiś bóg znów włączył się do walki po stronie Trojan. Hektor jeszcze raz zagrzewa do walki i odchodzi
do miasta.
W polu spotykają się Glaukos, syn Hippolocha i Diomedes, syn Tydeusa. Diomenes w rozmowie
zapytuje, czy Glaukos nale\
y do śmiertelnych, gdy\
nie widział go wcześniej w walce, a Glaukos jest
wielkiego męstwa. Ogłasza, \
e nie będzie walczyć z nieśmiertelnym, przytaczając historię Likurga, syna
Dryasa. Likurg pogonił bachantki, piastunki Dionizosa na Nysejon [blisko Nysy w Tracji], smagając je
biczem na woły. One a\
pogubiły tyrsy [łodygi Narthexu, oplecione bluszczem/winoroślą, z szyszką pinii
na czubku]. Dionizos ukrył się w falach z Tetydą. Likurga przeklęli bogowie, a Apollo go oślepił. [Iliada
rzadko wspomina Dionizosa, gdy\
jest on dodatkiem póz
niejszym do panteonu greckiego].
Glaukos odpowiada na pytanie, przyrównując ród ludzki do nietrwałych liści. Opowiada swoją długą
historię. W Efyrze {dzisiejszy Korynt}, w zakątku Argos [dobra pasza dla koni] mieszkał przebiegły
Syzyf, syn Ajolosa. Jego synem był Glaukos, a wnukiem Bellerofont, obdarzony siłą i pięknością.
Przebywał on u Projtosa w Tirynsie, a \
ona Projtosa, Anteja, chciała go uwieść. Wobec jego odmowy,
Anteja oskar\
yła go o próbę uwiedzenia jej. Projtos nie chciał sam go zabić, lecz posłał go do ojca swej
\
ony, Antei, ze  znakami zbrodniczymi na tabliczkach zło\
onych . Bellerofon przybywa do Likii, nad
Ksantos. Król [Jobates] gości go, a potem otwiera list. Tak\
e nie chce splamić się zabójstwem, więc posyła
go na zabicie Chimery [mieszkała w sąsiedniej Karii]. Chimera była z bogów [córeczka Tyfona i Echidny], z
przodu lew, z tyłu wą\
, a koza w środku, i do tego jeszcze zionie ogniem zagłady. Belerofon zabija ją.
Potem król posyła go na walkę z Solymami  bardzo trudna. Potem jeszcze bił się z Amazonkami. Król
w końcu zastawia na niego zasadzkę, wzywając wojowników z całej Likii, ale i im dał radę. Wreszcie idzie
po rozum do głowy, zatrzymuje go i daje mu pół królestwa i córkę za \
onę [Philonoe]. Ma trójkę dzieci:
Isandra, Hippolocha i Laodameję. Isander ginie w walce z Solymami [z poruczenia Aresa?]. Laodamię
zapładnia Zeus i rodzi ona Sarpedona, króla Lików. Belerofon po znienawidzeniu przez bogów [zasłu\
ył
sobie], błąka się po alejskiej równinie. Laodameja zginęła z ręki Artemidy. Z tej rzez
ni tylko Hippoloch
uszedł, a z niego Glaukos, co teraz walczy pod
Troją.
Diomedes ogłasza, \
e jego dziadek Ojneus, władca Etolii {ojciec Tydeusa i Meleagra} gościł Bellerofona
przez 20 dni w domu, więc nie mo\
e go zabić {relacja gościnności jest dziedziczna} i proponuje przyjaz
ń.
Opowiada, jak Ojneus dał Bellerofonowi pas błyszczący purpurą, a Bellerofon Ojneusowi złocisty puchar
podwójny. Diomedes będzie go gościł w Argos, a Glaukos w Likii. Dowiadujemy się, \
e ojciec
Diomedesa, Tydeus, padł pod Tebami w masakrze Achajów. Zamieniają się zbrojami. Glaukosa była
warta 100 wołów, ze złota, a Diomedesa ze spi\
u, za wołów dziewięć [niezły handel].
Hektor tym czasem dochodzi do bramy Skajskiej [miał mnóstwo czasu], gdzie rósł dąb. Trojanki go pytają
o wieści, a on im się ka\
e modlić. Idzie do domu Priama. Ma 50 sypialni z wygładzonego kamienia dla
synów i ich \
on. Dwanaście sypialni jest dla córek i ich mę\
ów.
Hektor spotyka swoją matkę, Hekabę, idącą do córki Laodikei. Matka proponuje mu wino, aby ulał na
cześć Zeusa i bóstw [libacja] i sam się napił. Hektor odmawia, bo nie jest umyty [krew i kurz na nim].
Ka\
e jej iść do świątyni Ateny z dostojnymi kobietami, z szatą najbardziej powabną, najbardziej obszerną
[zakłada, \
e Atena nosi du\
e rozmiary] i najbardziej ulubioną i zło\
yć ją Atenie na kolanka, obiecując
dwanaście jałówek [bla bla bla]. Sam zaś przeklina Parysa i \
yczy mu pochłonięcia przez ziemię [twierdzi,
\
e na szkodę Troi go Zeus wyhodował].
Hekuba idzie do komnaty [pachnącej] po tkaniny z Sydonu {niewolnice purpurą je farbowały}, które
przywiózł Parys wraz z Heleną. Hekaba wzięła jedną z dna,  błyszczącą jak gwiazda i poszła do świątyni.
Ceremonii przewodzi Teano  o twarzy uroczej , córka Kissesa, \
ona Antenora, kapłanka. Kładzie szatę
{peplos} na kolanach posągu Ateny {palladium} i zaklina, aby ich patronka złamała włócznię Diomedesa,
a jego samego rozciągnęła przed bramą Skajską. Obiecuje te\
te krowy. Atena nie jest w ciemię bita i nie
daje się przekupić [ja te\
bym się nie dał, jakby ktoś mi oferował szatę w rozmiarze XXL].
Hektor przybywa do domu Parysa/Aleksandra, które sam zbudował z cieślami na szczycie miasta.
Hektor przygotowuje się do walki z włócznią na jedenaście stóp, z ostrzem spi\
owym otoczonym
złocistym pierścieniem. Helena obok pilnuje słu\
ących. Hektor wyrzuca Parysowi brak udziału w bitwie.
Parys przyznaje mu słuszność, mówiąc, \
e chciał skryć się z troskami w domu, ale go Helenka wygania na
pole bitwy. Obiecuje, \
e jak wło\
y zbroję, to do niego dołączy. Helena odzywa się do Hektora, nazywając
się  suką niegodną i ubolewa nad nieszczęściami, które sprowadziła. Przyznaje, \
e Parys nie jest mę\
ny i
chyba nigdy nie będzie. Zaprasza Hektora do odpoczynku. Hektor odmawia, chce się zobaczyć z rodziną.
W domu Hektora nie ma \
ony, a słu\
ące mówią, \
e nie poszła ani do sióstr, ani do bratowych, ani do
świątyni, tylko na basztę Troi, bo się bała, \
e Troja przegrywa. Hektor tam leci i spotyka białoramienną
Andromachę z piastunką i dzieckiem, przy bramie Skajskiej.
Tu następuje opis rodu Andromachy. Jest ona córką Eetijona, a Hektor du\
o za nią zapłacił. Jej ojciec
władał mę\
nymi Kilikami i mieszkał  pod Plaksos lesistym w Tebie plaskijskiej {miasto w Cylicji,
niedaleko Troi}. Słu\
ąca Andromachy trzyma jej synka,  co był jak piękna gwiazdeczka . Ojciec go nazywa
Skamandriosem {od Skamandra, rzeki Troi}, a inni Astyanaksem { władca-miasta , bo jego ojciec
dzielnie broni Troi, i jest następcą tronu}. Hektor uśmiecha się do niego, a Andromacha płacze. Mówi, \
e
ju\
niedługo Hektor umrze, a ona zostanie wdową. Szczególnie się tego boi, bo nie ma ju\
nikogo na
świecie: ojca jej, Eetijona, zabił Achilles i zburzył ich miasto, Tebę {chocia\
zbroi mu nie zabrał, bo go
szanował}, ale spalił go w rynsztunku bojowym, a nimfy posadziły na grobie wiązy. Wszystkich jej siedmiu
braci zabił Achilles,  przy wołach kroczących i owcach srebrzystorunnych . Matkę ze skarbami Achilles
wziął do niewoli {kawał z niego skurczybyka}, ale za okup uwolnił, chocia\
i tak potem zachorowała i
zmarła. Dlatego Andromacha nie chce i jego stracić. Poleca mu wezwać wojska w pobli\
e rosnącego przy
murach figowca, gdzie mury trojańskie są najsłabsze, aby bronić tego miejsca. Ostrzega, \
e ju\
trzy razy
uderzali tam Grecy: dwaj Ajasowie, Idomeneus, Atrydzi i Diomenes, spekulując, \
e albo im to bogowie
podpowiadają albo ich znajomość taktyki tu działa.
Hektor odrzeka, \
e wstydziłby się pozostawać w mieście z dala od bitwy. On tez przeczuwa, \
e Troja
upadnie i boi się o Andromachę, którą wezmą jako niewolnicę do Grecji. Przeczuwa, \
e będzie prząść
wełnę albo nosić wodę ze z
ródła Messeis czy Hyperei. Ma nadzieję, \
e nie do\
yje tego dnia [ i to mu się
spełniło].
Hektor chce przytulić synka, ale on boi się hełmu z grzebieniem z końskich kit, błyszczącego od spi\
u.
Rodzice się śmieją, a Hektor zdejmuje hełm i przytula synka. Prosi bogów, aby dali synowi być pierwszym
wśród Trojan i rządzić Troją rozumnie. Oddaje go matce, uśmiechającej się przez łzy. Pociesza ją, \
e jeśli
ma umrzeć, to i tak umrze, a jeśli nie, to nikt go zabić nie zdoła. Nie ma się co przeciwstawiać Mojrze.
Poleca jej powrócić do domu, do robótek kobiecych, a sam zaraz się zajmie wojną. Andromacha wraca do
domu i pobudza wszystkie słu\
ące do płaczu nad Hektorem, jeszcze \
ywym, a ju\
opłakiwanym. Parys w
końcu wło\
ył zbroję spi\
ową i leci przez miasto  jak koń w stajni obficie przy \
łobie jęczmieniem
karmiony . Doścignął Hektora. Wracają razem na pole bitwy.
STAA
E EPITETY: Telamonida, obrona Achajów, Diomedes o głosie donośnym, Polypojtes waleczny,
boski Aretaon, Leitos bohater, Menelaos o głosie donośnym, bohaterski Adrast, bitni Achaje, o jasnych
oczach Atena, syn Tydeusa w rzucie swej włóczni okrutny, w pościgu wódz straszliwy, nieśmiertelny z
gwiezdnego nieba, Hektor o hełmie wiejącym kitami, bogowie szczęśliwi, Tydejda o duszy wyniosłej,
Syzyf najprzebieglejszy wśród ludzi, Bellerofon bez skazy, Anteja boska, znaki zbrodnicze, Chimera
niepokonana, Sarpedon w spi\
zbrojny, bogom podobny, Ares wcią\
wojen niesyty, Artemis o złotych
lejcach, boski Ojneus, Hekaba słynna z dobroci, Hektor potę\
ny, Kronida czarnochmury, zwycięska
Pallas Atena, Helena dostojnym rodem wsławiona, Teano o twarzy uroczej, pięknowłosa Atena,
Hektor, Zeusa kochanek, argiwska Helena, Aleksander do bogów podobny, Helena suka niegodna,
białoramienna Andromacha, boski Achilles o szybkich stopach, bogowie wiecznie \
yjący, Achajowie o
pięknych nagolenicach.