Arystokracja
Autokrator  samowładca  w czasach rzymskich i w cesarstwie bizantyjskim grecki
tytuł cesarza.
Baron  w Europie Zachodniej wyższy, dziedziczny tytuł szlachecki, niższy od hrabiego.
Baronet  angielski, dziedziczny tytuł szlachecki, niższy od barona.
Bastard  nazwa stosowana w odniesieniu do potomka królewskiego ze związku
pozamałżeńskiego.
Begam  tytuł księżniczek z książęcych rodów muzułmańskich w Indiach.
Bej  tytuł feudalnych władców w krajach Bliskiego i Środkowego Wschodu.
Bogdychan  dawna nazwa chińskiego cesarza.
Bojar  magnat feudalny w dawnej Rosji, w Białorusi  szlachcic.
Caballero  wym. kawaliero  tytuł szlachcica w dawnej Hiszpanii.
Car  tytuł władców rosyjskich, bułgarskich, serbskich.
Cesarz  tytuł przyjmowany przez władców wielkich państw, miał podkreślać ich potęgę
lub uzasadniać pretensje do zwierzchnictwa nad sąsiednimi krajami (Rzym, Anglia,
Hiszpania, Niemcy, Meksyk, Brazylia, Etiopia, Iran, Japonia).
Chan  tytuł władcy u ludów tureckich i mongolskich.
Countess  arystokratyczny tytuł dziedziczny w Anglii odpowiadający hrabinie.
Czynownik  szlachcic, arystokrata rosyjski na urzędzie.
Dajmio  japoński baron feudalny.
Delfin  tytuł następców tronu francuskiego.
Diuk  najwyższy tytuł arystokratyczny we Włoszech i Francji  książę nie z
królewskiego rodu.
Doża  tytuł władców Wenecji i Genui.
Dworianin  szlachcic wywodzący się z rodu bojarskiego.
Earl  wym. erl  w Anglii tytuł arystokratyczny niższy od markiza, odpowiadający
hrabiemu.
Emir  książęcy tytuł władców w niektórych krajach muzułmańskich.
Faraon  tytuł władców starożytnego Egiptu.
Farfura  syn nieba, jako tytuł cesarza Chin.
Graf  dawny tytuł arystokratyczny w Niemczech, pośredni między baronem a
margrabią.
Grand  najwyższy tytuł arystokratyczny w Hiszpanii i Portugalii.
Hidalgo  szlachcic hiszpański.
Hospodar  tytuł księcia w Mołdawii i na Wołowszczyz
nie.
Hou  chiński markiz.
Hrabia  dziedziczny tytuł arystokratyczny (w Polsce do 1921 r.).
Infant  tytuł synów rodzin królewskich w Hiszpanii i Portugalii.
Imperator  dawniej w niektórych monarchiach dziedziczny tytuł panującego.
Jarl  w średniowiecznej Skandynawii tytuł namiestnika królewskiego.
Junkier  pruski szlachcic  obszarnik.
Kagan  tytuł wielkiego chana w dawnej Mongolii.
Kajzer  dawniej potoczna nazwa cesarza niemieckiego.
Kedyw  chedyw  w II poł. XIX w. dziedziczny tytuł władców Egiptu.
Kniaz
 tytuł książąt na Rusi i Litwie.
Knight  niski stanem szlachcic angielski.
Kronprinz  tytuł następcy tronu cesarskiego w Niemczech i Austrii.
Król  tytuł monarchy panującego wywodzący się od imienia Karola Wielkiego  króla
Francji.
Książę  tytuł członków rodzin panujących dynastii i rodów arystokratycznych, także tytuł
władców niektórych małych państw.
Kung  książę chiński.
Kunigas  średniowieczny książę litewski.
Kurfirst  książę elektor w Rzeszy Niemieckiej i w Prusach, mający prawo
uczestniczenia w wyborze cesarza.
Lady  wym. lejdy  tytuł przysługujący żonie i córkom lorda.
Landgraf  tytuł feudalny, między hrabią a księciem w dawnych Niemczech.
Logofet  możny bojar rumuński.
Lord  angielski, dziedziczny tytuł szlachecki (przez najstarszego syna) uprawniający do
zasiadania w Izbie Lordów.
Magnat  możnowładca  członek bogatego rodu arystokratycznego.
Margrabia  tytuł szlachecki w hierarchii po księciu (we Francji  markiz).
Markiz  tytuł szlachecki, używany szczególnie we Francji.
Mikado  tenno  tytuł cesarza japońskiego.
Milady  wym. mylejdy  ogólne określenie na angielską szlachciankę.
Milord  tytuł grzecznościowy używany w Anglii przy zwracaniu się do głów rodzin
arystokratycznych.
Mirza  murza  tytuł księcia tatarskiego.
Mogoł  dawny tytuł monarchy mongolskiego w Indiach.
Monarcha  panujący władca stojący na czele monarchii.
Nan  chiński baron.
Nawab  tytuł indyjskiego księcia muzułmańskiego.
Negus  tytuł władcy Etiopii.
Nizam  tytuł władców Hajdarabadu.
Padyszach  tytuł dawnych sułtanów tureckich, szachów perskich.
Palatyn  wysoki urzędnik dworski; w Polsce zastępca księcia.
Po  chiński odpowiednik hrabiego.
Princeps  w okresie Polski dzielnicowej, książę mający władzę zwierzchnią nad
dzielnicami.
Radża  władca miejscowy, książę feudalny w Indiach.
Rani  panująca księżniczka, żona radży.
Ras  tytuł najwyższych dostojników w Etiopii.
Regent  osoba z tytułem szlacheckim, sprawująca władzę w imieniu niepełnoletniego
monarchy.
Samuraj  japoński szlachcic feudalny.
Seid  książę, w niektórych krajach muzułmańskich tytuł panującego.
Sir  wym. ser  tytuł szlachecki w Anglii używany przed nazwiskiem.
Sire  forma zwracania się do panującego we Francji od XVI w.
Sułtan  tytuł władców Turcji i innych krajów muzułmańskich.
Sukcesor  określenie dla następcy tronu.
Suweren  określenie władcy, panującego monarchy w średniowieczu, nie
podlegającego niczyjej zwierzchności.
Suzeren  monarcha  w średniwieczu, senior stojący na szczycie hierarchii feudalnej w
państwie.
Szach  tytuł władcy niektórych państw muzułmańskiego wschodu.
Szachinszach  z perskiego  król królów  tytuł władców Persji i Iranu.
Szarif  osoba znacznego rodu, dawny tytuł sułtana.
Szlachcic  w Polsce tytuł nadawany przez króla, posiadacz większego majątku
ziemskiego.
Szejk  tytuł władców Bliskiego Wschodu.
Tzu  chiński wicehrabia.
Von  wym. fon  tytuł szlachecki używany w Niemczech przed nazwiskiem.
Walida  żyjąca matka panującego sułtana.
Wang  dawna nazwa chińskiego króla.
Wicehrabia  człowiek mający tytuł arystokratyczny niższy od tytułu hrabiego.
Wielki Mogoł  tytuł muzułmańskiego monarchy do poł. XIX w.