413
STADNICKI MIKOAAJ STADNICKI MIKOAAJ
Stadnicki Mikołaj h. Drużyna (ok. 1446
1490), kasztelan przemyski, wojewoda bełski. Pi
sał się ze Żmigrodu, Ayszkowic, Niedzwiedzia,
Stadnik lub Radenic.
S. był wnukiem Zbigniewa (zob.), synem Miko
łaja (zob.) i Katarzyny, dziedziczki dóbr żmigrodz
kich, bratem rodzonym Katarzyny, żony Jana Trze-
cieskiego; braćmi przyrodnimi S-ego byli Jan Boch
nia, pisarz kapituły gnieznieńskiej (z pierwszego
małżeństwa ojca), oraz pochodzący z drugiego mał
żeństwa matki Wojszykowie: Jan i stolnik krakow
ski Krzesław.
Po śmierci ojca S-m i jego siostrą opiekowała
się matka oraz kaszt. biecki Dobiesław Kmita z Wiś
nicza. W r. 1452 przy pośrednictwie komisarzy kró
lewskich na czele z kaszt. krakowskim Janem Czy
żowskim matka S-ego i jej drugi mąż, Krzesław
Wojszyk z Wojczy, zawarli ugodÄ™ ze stryjami
S-ego: Stanisławem z Kamyszowa i Zbigniewem
ze Stadnik. Katarzyna musiała zrezygnować na
rzecz braci swego zmarłego męża z przejętego po
nim majątku, w tym z inwentarza żywego i rucho
mości, zatrzymując jedynie wieś Ayszkowice z ty
tułu opisanych jej przez męża posagu i wiana. Stry
jowie jako opiekunowie ojcowizny mieli corocz
nie odkładać dla S-ego i jego siostry 60 grzywien
w depozycie u rajców krakowskich, z sumy tej
po pokryciu zobowiązań wobec służby i domowni
ków zmarłego potrącając sobie rocznie 10 grzy
wien na utrzymanie chłopca pozostającego pod ich
opieką do uzyskania przez niego pełnoletniości, po
dobnie jak Katarzyna 10 grzywien na utrzymanie
córki. Matka starała się zapewnić S-emu staranne
wykształcenie. W r. 1458 wraz z Dobiesławem
Kmitą zobowiązała stryjów S-ego do przekazania
chłopcu 10 grzywien na pokrycie kosztów jego na
uki z zastrzeżeniem, że sumę tę, ewentualne inne
przekazane mu na ten cel, mogą sobie potrącić
z wyżej wymienionego depozytu. Pierwsze samo
dzielne wystąpienie S-ego miało miejsce 10 VI
1461, gdy zobowiązał się przekazać swemu szwa
growi Janowi Trzecieskiemu 150 grzywien jako
część posagu siostry. W r.n. wykupił S. od matki
414 STADNICKI MIKOAAJ
ustanowiony przez ojca zapis 400 grzywien jej po z marsz. królestwa Rafałem z Jarosławia. W zród
sagu i wiana, a następnie ustanowił dla niej doży łach brak informacji o dalszych losach tej misji.
wocie na swych dobrach ojczystych. W r. 1463 spła W styczniu 1484 wziął S. udział w sejmie prowin
cił siostrę z ojcowizny, w tym także z tenut na Rusi. cjonalnym w Nowym Mieście Korczynie, a w lu
S. rozpoczął karierę jako dworzanin Kazimie tym był obecny na sejmie walnym w Lublinie.
rza Jagiellończyka. Dn. 5 X 1469 usprawiedliwiał W wyniku decyzji powziętych na kolejnym zjez-
swą nieobecność w sądzie ziemskim w Proszowi dzie w Nowym Mieście Korczynie (styczeń 1485)
cach pobytem na wojnie u boku króla. Ponieważ S. znalazł się w kilkuosobowej reprezentacji pa
w tym czasie król był w drodze z Litwy na sejm nów małopolskich, która udała się z królem na sejm
piotrkowski, nieprecyzyjne to zeznanie odnieść na do Koła, by nakłonić Wielkopolan do poparcia pla
leżałoby do obecności S-ego w orszaku dworskim. nów wyprawy mołdawskiej. W maju i 1. poł. czerw
Dn. 20 XI 1470 w Piotrkowie S. otrzymał od mo ca t.r. występował u boku Kazimierza Jagiellończy
narchy zapis 70 grzywien na wchodzącej w skład ka w Krakowie. Stąd wraz z królem wyruszył przez
jego dóbr macierzystych tenucie Brzozowa opodal Lwów do Kołomyi, gdzie 16 IX był świadkiem hoł
Żmigrodu (w trzy lata pózniej zapis ten rozszerzo du hospodara mołdawskiego Stefana, a następnie
no jeszcze dwukrotnie o kolejne sumy). O udziale towarzyszył monarsze w drodze powrotnej z Rusi
S-ego w wojnie polsko-węgierskiej w l. 1471 4 na grudniowy sejm w Piotrkowie. Ponownie S. po
zachowały się jedynie pośrednie wzmianki, lecz jawił się w otoczeniu królewskim po przyjezdzie
niewątpliwie musiał on odgrywać w tych wydarze Kazimierza Jagiellończyka z Litwy na sejm piotr
niach ważną rolę jako współwłaściciel leżącego w kowski w styczniu 1487 i pozostał na dworze aż do
pobliżu granicy węgierskiej Żmigrodu. Dn. 26 XI opuszczenia Krakowa przez monarchę w pierw
1471, w czasie wyprawy królewicza Kazimierza na szych dniach pazdziernika t.r. W czerwcu t.r. jako
Węgry, S. usprawiedliwiał nieobecność w sądzie jeden z królewskich komisarzy brał udział w roz
grodzkim przemyskim służbą zbrojną na terenie graniczeniu m. Dobczyc od sąsiednich Brzączko-
pow. bieckiego. W sierpniu 1473 pozwał bez po wic. W sierpniu 1488 był obecny na sejmie pro
wodzenia kustosza krakowskiego Jana Wojszyka wincjonalnym w Nowym Mieście Korczynie, po
z Wojczy o broń i pancerze wartości 55 fl., a to czym zimę i wiosnę r.n. spędził u boku króla
w odpowiedzi na wyrok komisarzy królewskich, na w Krakowie. Między 19 V a 16 VII 1489 otrzymał
kazujący S-emu wydać warte 22 fl. uzbrojenie, wy S. urząd woj. bełskiego. W pazdzierniku t.r. wziął
słane ongiś przez Wojszyka swemu bratankowi Ja udział w skierowanej przeciw Tatarom wyprawie
nowi za jego pośrednictwem. W związku z ciągłym królewicza Jana Olbrachta w rejon Czarnego Ostro
zagrożeniem ze strony Węgier południowej grani wu w górnym biegu Bohu, zakończonej rozpusz
cy Królestwa, S. nadal pozostawał w służbie kró czeniem wojsk w pobliżu Zbaraża. Po śmierci kró
lewskiej, o czym świadczy list inhibicyjny króla la Węgier Macieja Korwina, S. włączył się w reali
przedstawiony 5 i 10 I 1474 w sądzie ziemskim zację planów osadzenia na tronie węgierskim Jana
przemyskim, nakazujący zawiesić wszelkie toczą Olbrachta. Dn. 20 IV 1490 wystosował ze Żmigro
ce się przeciw niemu sprawy. W kilka dni pózniej du do wspólnoty miejskiej Bardiowa list, wzywa
(13 I) wojska węgierskie szybkim wypadem zdo jący do poparcia królewicza w staraniach o tron
były i spustoszyły Żmigród z zamkiem, wycofując węgierski i zachęcający do propagowania tej kan
się dopiero w wyniku postanowień pokoju zawar dydatury w innych miastach Górnych Węgier. Pod
tego 21 II w Starej Wsi. koniec maja t.r. był już w Krakowie, gdzie wziął
Przed 12 IV 1481 otrzymał S. kaszt, przemyską. udział w czerwcowym zjezdzie poświęconym głów
Częstotliwość wystąpień S-ego na listach świadków nie sprawie sukcesji węgierskiej. Być może wów
dokumentów królewskich wskazuje, że należał on czas właśnie Kazimierz Jagiellończyk powierzył mu
w 1. osiemdziesiątych do najbliższego grona dorad rozgraniczenie monarszych Natkowic i Małkowic
ców Kazimierza Jagiellończyka. Szczególnie bli od szlacheckich Orzechowic w ziemi przemyskiej,
skie stosunki łączyły go z Kmitami, czemu sprzy czego jednak S. nie zdołał już wykonać. Jeszcze
jało słabnięcie poczucia odrębności herbów Dru pod koniec czerwca król zabezpieczył S-ego z ty
żyna Stadnickich i Śreniawa Kmitów. W dn. 7 I tułu współporęczonych przez niego w pierwszym
1482 oraz 7 i 13 I r.n. poręczał S. w sądach za Sta przypadku przed Janem Smolikiem, w drugim przed
nisława Kmitę z Wiśnicza (w pierwszym przypad Hieronimem i Janem z Nowego Miasta 5220 fl.
ku wspólnie z jego braćmi Piotrem i Andrzejem); pożyczek królewskich.
był także obecny 17 VIII 1484 w grodzie sanoc Jako ojcowizna przypadły S-emu Ayszkowice
kim, gdzie przeprowadzali oni dział swych dóbr. w pow. proszowickim oraz opustoszały przed
Występował jako mediator, gdy krewni, synowie r. 1466 Półłąków. Drugą część jego ojcowizny sta
Zbigniewa ze Stadnik dokonywali w r. 1482 działu nowiły dobra w okolicach Mościsk w ziemi prze
dóbr. Dn. 24 II r.n. pobrał ze skarbu królewskiego myskiej. Składały się na nie nabyte przez ojca San
kwit na 30 grzywien na pokrycie kosztów posel niki i Pakość oraz rozległy kompleks królewszczyzn
stwa do Mołdawii, dokąd miał wyruszyć wraz z głównym ośrodkiem w Radenicach, w których
STADNICKI MIKOAAJ 415
ok. 1476 ufundował S. kościół. Wg rewizji z r. 1469 ku w Żmigrodzie położona od strony Wisłoki, le
łączna suma królewskich zapisów na tych dobrach żący opodal grunt miejski z młynem, Stary Żmi
wynosiła co najmniej 1910 grzywien. Kluczowe gród, Kąty, Kącka Wola, Siedliska, Świerchowa,
znaczenie dla zabezpieczenia podstaw majątko Bukowina, poł. Myscowej oraz poł. sum zapisanych
wych działalności publicznej S-ego miało jednak na sąsiedniej tenucie osieckiej. Umowa ta również
utrzymanie części majątku wniesionego rodzinie nie rozwiązała definitywnie sporu, gdyż Krzesław
przez matkę, Katarzynę dóbr żmigrodzkich oraz Wojszyk wypowiedział jej warunki.
części czterech wsi w pow. ksiąskim. W wyniku jej Jako współwłaściciel przygranicznego Żmigro
dwóch małżeństw, zawieranych po śmierci ojca du S. był protektorem polskich kupców prowadzą
S-ego, sytuacja własnościowa tych dóbr znacznie cych handel z miastami Górnych Węgier, broniąc
się skomplikowała. W r. 1453 Katarzyna przeka ich m.in. przed nadużyciami węgierskich urzędni
zała swemu drugiemu mężowi Krzesławowi Woj- ków skarbowych i grasującymi w górach rozbójni
szykowi w dożywocie trzecią część dóbr żmigrodz kami. Obfita korespondencja S-ego w tych spra
kich, trzech wsi w pow. ksiąskim (Grodziny, Ze- wach zachowała się w archiwum miejskim Bardio-
gartowic i Opatkowic) oraz tenuty osieckiej, wyłą wa. S. stanowczo egzekwował cło pobierane w Żmi
czając z dziedziczenia jego ewentualne potomstwo grodzie, co prowadziło do konfliktów z okoliczną
z kolejnych małżeństw i zastrzegając dożywotnią szlachtą. W 1. 1485 6 procesował się z Jakubem
roczną pensję 12 grzywien dla swej żyjącej jesz z Dukli, który na drodze między Duklą a Krosnem
cze matki, a babki S-ego. W r. 1463 Katarzyna za odbił dwa wozy z winem i innymi towarami o war
bezpieczyła trzeciemu mężowi Pawłowi Gołuchow- tości 100 grzywien, zajęte przez służbę S-ego i pro
skiemu na tych dobrach oraz na sąsiadującej z Ze- wadzone do Żmigrodu z powodu ominięcia owego
gartowicami Woli pożyczone od niego 500 grzy cła.
wien, pod warunkiem, że po śmierci męża 400 grzy W r. 1473 otrzymał S. od króla zezwolenie na
wien przypadnie nie jego krewnym, lecz jej i jej wykup z rąk Gamratów tenut Samoklęski i Piel
potomstwu. Dzieci z pierwszego małżeństwa zabez grzymka położonych w pow. bieckim, czego jed
pieczyła w r. 1462, zapisując na czterech wsiach nak nie zrealizował. Żona Barbara wniosła S-emu
klucza żmigrodzkiego wyłożone ongiś przez ich część wsi Niedzwiedz w pow. proszowickim, którą
ojca na dobra żmigrodzkie 1 tys. grzywien, z cze S. musiał uwolnić z ciążących na niej 600 grzywien
go 700 grzywien na rzecz S-ego i 300 grzywien na długu. W r. 1478 od Anny, córki Jana Szanty z Nie
rzecz jego siostry. Zastrzeżono wówczas, iż w ra dzwiedzia, a żony Jana Pielsza ze Swiradzic, S. uzy
zie pełnej spłaty tych sum przez Jana i Krzesława, skał w drodze zamiany za 1200 fl. leżącą w do
synów Katarzyny z małżeństwa z Woj szykiem, owe brach żmigrodzkich Aysągórę, dalszą część Niedz
cztery wsie będą mogły zostać podzielone po poło wiedzia z prawem patronatu nad tamtejszym koś
wie między Wojszyków i rodzeństwo Stadnickich. ciołem oraz wsie Brus i Waganowice w pow. pro
Śmierć matki ok. 1463 wywołała między S-m szowickim. W r. 1481 za 800 grzywien sprzedał
a braćmi przyrodnimi spór o jej posag z drugiego działy w czterech wsiach macierzystych w pow.
małżeństwa, zabezpieczony na ojczystych dobrach ksiąskim (Grudzinie, Zegartowicach, Woli i Opat-
owych braci. Konflikt ten został zażegnany polu kowicach) Klemensowi z Gołuchowic. Uzupełnie
bownie w sądzie nadwornym w r. 1464. Pierwszą niem majątku S-ego były nieruchomości miejskie:
próbę trwałego uregulowania kwestii dóbr macie grunt w Przemyślu, obok domu kanonika Jakuba
rzystych S. podjął w r. 1466. Rodzeństwo Stadnic Sokołowskiego, sprzedany w r. 1496 przez syna
kich zobowiązało się wówczas odstąpić Wojszykom S-ego z zobowiązaniem ochrony nabywcy przed
trzecią część dóbr żmigrodzkich i poł. zbroi, pozo pretensjami braci, zaś w Krakowie zapewne co naj
stawiając sobie resztę, w tym do czasu wypłacenia mniej jeden z dwóch domów przy ul. Grodzkiej,
im 1 tys. grzywien, cztery wsie objęte zapisem uwzględnionych w dziale majątku dokonanym
uczynionym przez matkę. Postanowienia tego nie przez synów Ś-ego w r. 1510.
wykonano, skoro w r. 1480 S. i działający w imie S. umiejętnie dbał o interesy swoich krewnych,
niu dzieci nieżyjącej już żony Jan Trzecieski, do w tym zwłaszcza braci stryjecznych, synów Zbi
magali się wydzielenia każdemu z nich trzeciej gniewa ze Stadnik. W r. 1466 dobra ojczyste, a tak
części dóbr po matce i babce. T.r. S. i jego szwa że trzecią część macierzystych dóbr żmigrodzkich,
gier zawarli kolejną ugodę z Wojszykami, wedle dożywotnio zapisał być może w obliczu cięż
której strony uznały za wygasłe zapisy poczynione kiej choroby jednemu z nich, plebanowi oświę
przez Katarzynę ze Żmigrodu i zobowiązały się cimskiemu Zbigniewowi. Zapis, odwołany przez
dokonać działu dóbr po połowie. W tym czasie S-ego po zawarciu małżeństwa, przewidywał, iż
S. wykupił prawa swoich małoletnich siostrzeńców w razie bezpotomnej śmierci S-ego dobra te przej
do dóbr żmigrodzkich od Trzecieskiego za 750 fl., dą na braci Zbigniewa. Drugi z braci stryjecznych,
wóz i dwa konie do powozu. Umowę między S-m Mikołaj, niewątpliwie dzięki prezencie S-ego zo
a Wojszykami o podziale dóbr żmigrodzkich zawar stał proboszczem w Starym Żmigrodzie. S. zmarł
to w r. 1481. S-emu przypadła wówczas poł. zam 20 VII 1490 w Krakowie. Datę jego śmierci odno
416 STADNICKI MIKOAAJ STADNICKI MIKOAAJ
pracy doktorskiej, Inst. Hist. UJ); Acta officii consi-
tował współcześnie w swych zapiskach kaszt. roz-
storialis Leopoliensis antiquissima, Wyd. W. Rolny,
pierski Ambroży Pampowski.
Lw. 1930 II; Akta grodz, i ziem., I, VI, VII IX, XI,
Żoną S-ego była Barbara z Niedzwiedzia i Biór-
XIII, XV XIX; Arch. Sanguszków, I; Bärtfa. Szabad
kowa, córka burgrabiego krakowskiego Jana Gałki
Királyi város levéltára (1319 1526), Ed. B. Iványi,
(zob.) i Anny z Biórkowa i Krzelowa, jedyna dzie
I kQtet (1319 1501), Budapest 1910 nr 1914, 1924,
dziczka zamku w Krzelowie z okolicznymi wsia
1992, 2128, 2135, 2232, 2340, 2365, 2412, 2478, 2501,
mi. Związek ten został zawarty najpózniej w stycz 2 539,2563 2564, 2670,2704, 2738,2780, 2825; Cod.
Pol., III; Cod. Univ. Crac., III; DÅ‚ ugos z , Liber be-
niu 1468, wówczas bowiem S. zabezpieczył mał
nef., I 482, 484, 490, 494, 496, II 170 (w części zapi
żonce na swych dobrach 400 grzywien posagu
sek błędnie jako Jan); Dokumenty polskie z archiwów
i 600 grzywien wiana. Barbara żyła jeszcze
dawnego Królestwa Węgier, Wyd. S. A. Sroka, Kr. 2000
w r. 1510, gdy synowie przeprowadzali dział ma
II (tu opisy pieczęci S-ego); Hr ua e v s k y j M .,Ma
jątku, w tym długów S-ego. Po jej śmierci dobra
teriaÅ‚y do istoriï suspil no-polity%0Å„nych i ekonomi%0Å„nych
krakowskie przeszły na Stadnickich. Dziećmi z tego
vidnosyn Zachidn oï Ukraïny, Zapysky Naukovoho To-
varystva im. `ev%0Å„enka T. 64: 1905 cz. 2 nr 58; Kod.
małżeństwa byli: Andrzej (zob.), Stanisław (zob.)
m. Kr., I, III; Liber quitantiarum regis Casimiri ab
i Jan, oraz Katarzyna, żona Mikołaja Lanckoroń-
a. 1484 ad a. 1488, Wyd. A. Pawiński, w: Teki Pawiń-
skiego z Brzezia (zob.), Barbara, żona najpierw
skiego, II; Matricularum summ., I, IV/1; Prawa i przy
Mikołaja Frysztackiego, a pózniej Mikołaja Bala
wileje królewskiego wolnego miasta Nowego Targu,
z Hoczwi, i Dorota.
Wyd. K. Baran, Nowy Targ 1908 s. 13; Starod. Prawa
Pol. Pomn., II nr 3578, 3707, 3824, 4102, 4198; T y
Boni e c ki , V 361; Ni e s i e c ki , VIII 475; Pa lu s S., Fundacje kościołów parafialnych w średnio
pr o c ki , s. 202; St a dni c ki K., Rodowody domu wiecznej archidiecezji lwowskiej, L. 1999 [Dokumen
ty]; Vol. leg., I 110; W y r o z u m s k a B., Dokumen
Stadnickich..., Lw. 1857 61, Linia protoplastów,
s. 8 10; Å» y c h l i Å„ s k i, III 257 8; Fe do r o ty miasta Radomia z lat 1444 do 1611, Biul. Kwart.
Radomskiego Tow. Nauk. T. 21: 1984 dok. nr 9; yródła
wi c z , Dostojnicy i urzędnicy, s. 161, 178; Słown.
Dziej., XVIII/1B s. 8; AGAD: Metryka Kor., t. 14
Geogr., IX (Radenice); SÅ‚own. Hist.-Geogr. Ziem Pol.,
s. 166, 214 16, 220, 276 7, 281, Zbiór A. Czołow-
V (Birków, Brus, Brzozowa, Dukla, Gołuchowice, Gro-
skiego, rkp. 268 s. 5 8, rkp. 270 s. 8 12, 14 23,
dzina, Kąty, Krzelów, Leszczyny, Ayszkowice); Urzęd
25 31, rkp. 274 s. 22 3, rkp. 277 s. 16; AP w Kr.,
nicy, III/1, 2; B ac z ko ws ki K., Walka o Węgry
Oddz. na Wawelu: Terr. Biec., t. 1 s. 222, t. 2 s. 53 4,
w latach 1490 1492. Z dziejów rywalizacji habsbur-
56 7, 59, 65, 70 1, 78, 108, 146, 159, 194, 201,
sko-jagiellońskiej w basenie środkowego Dunaju,
t. 3 s. 12, 15, 34 5, 38, 40, 48 9, 51, 53 4, 63 4,
Kr. 1995 s. 45; Dwor z a c z e k W., Leliwici Tarnow
66 7, 72 3, 82 3, 88 9, 96, 111, Castr. Crac., t. 18
scy. Z dziejów możnowładztwa małopolskiego. Wiek
s. 574 5, t. 19 s. 30, 128, 402, t. 20 s. 86, 183, 648,
XIV XV, W. 1971; F a ł k o w s k i W., Elita władzy
t. 21 s. 303, 448 9, 602, 646, 854, 869, 926, t. 22
w Polsce za panowania Kazimierza Jagiellończyka
s. 272, 721, 900, 997, 1069 70, t. 23 s. 126, 311
(1447 1492), W. 1992 s. 160 1, 163, 182, 184,
12, 418, Terr. Crac., t. 15 s. 69, 285, t. 16 s. 332,
189; K i r y k F., Rozwój urbanizacji Małopolski
347, 361, 536, 544, 680, t. 17 s. 23 4, 85, 96,
XIII XVI w. Województwo krakowskie (powiaty po
112, 241 3, 347, 397, 413, 420, 496 7, 564, 578,
łudniowe), Kr. 1985 s. 83 4; t e nż e , Stosunki hand
582 4, 626, t. 18 s. 233, t. 19 s. 28, 53, 79, 89, 108,
lowe Jasła i miast okolicznych z miastami słowackimi
t. 20 s. 114, 164 5, 183, 204 5, 279, 373, 416, t. 146
w XV wieku, w: Studia z dziejów Jasła i powiatu ja
s. 729 30, t. 151 s. 1 3 2 -4 , 195, 210 11, 243, t. 152
sielskiego, Kr. 1964 s. 150, 153; Kur t y ka J., Tery
s. 5 6, 85 6, t. 153 s. 22, 31, t. 201 s. 32, 38, 42,
torium żmigrodzkie, w: Kościół kultura społe
71, 126, 142, 145, 157 8, 262 3, 267 8, 294 5,
czeństwo. Studia z dziejów średniowiecza i czasów
384, 406, t. 202 s. 127, 191, 213 14, 241, 257, t. 204
nowożytnych, W. 2000 s. 280; t e nż e , Tęczyńscy. Stu
s. 21, 315, 328, 351, 385, 412, 420, t. 262 s. 99, Terr.
dium z dziejów polskiej elity możnowładczej w średnio
Czch., t. 4 s. 412; Arch. Kurii Metropolitalnej w Kr.:
wieczu, Kr. 1997; Pa pé e F., Jan Olbracht, Kr. 1999;
Offic. Crac., t. 3 s. 370, 400; B. Czart.: Teki Narusze
t e nż e , Polska i Litwa na przełomie wieków średnich.
wicza, rkp. 22 s. 228, 263, 393,4 5 2 ,565; B. Nauk. PAU
Ostatnie dwunastolecie Kazimierza Jagiellończyka,
i PAN w Kr.: rkp. 8844 cz. I s. 5, cz. II s. 39; Central nyj
Kr. 1904 I; t e n ż e, Wycieczka archiwalna do Węgier,
der~avnyj istory%0Å„nyj archiv Ukraïny we Lw.: F. 140/1,
w: tenże, Studia i szkice z czasów Kazimierza Jagiel
306 k. 28v.; IH PAN w Kr., Pracownia SÅ‚own. Hist.-
lończyka, W. 1907 s. 256 7; Ra dz i s z e ws ka J.,
Geogr. Mpol. w Åšredniowieczu: Mater. do Kod. Mpol.,
Wieś w regionie jasielskim na przełomie XIV i XV stu
V nr M/138, P/53, 108, 152, 177, Q/24, 26, 36, 47,
lecia, w: Studia z dziejów Jasła i powiatu jasielskiego,
101, 102, 105, 118, 120, 127, 172a, 173, 173a, 179,
Kr. 1964 s. 94; S e m k o w i c z W , Drużyna i Śrenia-
208, 224, 255, 263, 311, 321; L vivs ka naukova bi
wa. Studium heraldyczne, Kwart. Hist. R. 14: 1900
blioteka im. V. Stefanyka we Lw.: F. 141/1, 295 II
s. 214, 218; S o c h a n i e w i c z K., Urzędnicy woje
k. 257v.
wództwa bełskiego do połowy XVI wieku, Mies. He
rald. R. 10: 1931 s. 9; S t a d n i c k i K., O poczÄ…t Maciej Wilamowski
kach arcybiskupstwa i biskupstw katolickich obrzÄ…dku
łacińskiego na Rusi Halickiej i Wołyniu, Lw. 1882 s. 58;
Wi e s i o ł o ws ki J., Ambroży Pampowski sta
rosta Jagiellonów, Wr. 1976; Wol s ki M., Trzeciescy
herbu Strzemię. Studium z dziejów średniozamożnej
szlachty małopolskiej XIV XVI w., Kr. 1996 (mszp.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
OBRECZE MS OK 02Faszerowane pieczarki z serowym dipem OKZakażenia mikrobiologiczne nowoczesne metody ich wykrywania w przemysle spożywczymMikołaj Sęp Szarzyński ErotykiTEST 2013 2014 Wojewodzki Konkurs Fizyczny etap rejonowyTEST 2011 2012 Wojewodzki Konkurs Fizyczny etap rejonowyMagia głębi ostrości Przemysław OziemblewskiROZWÓJ SEKTORA TURYSTYCZNEGO W WOJEWÓDZTWIE ŚWIĘTOKRZYSKIM NA TLE ROZWOJU W POLSCEWspółpraca międzynarodowa powiatu przemyskiegowięcej podobnych podstron