ROZWÓJ STOSUNKÓW SPOŁECZNYCH

RELACJE Z RÓWIEŚNIKAMI A PŁEĆ

1. 0 - 3 R. Ż. OKRES NIEMOWLĘCY I PONIEMOWLĘCY - DZIECKO ZAINTERESOWANE SOBĄ

2. 3 - 7/8 R.Ż. WCZESNE DZIECIŃSTWO - CHŁOPCY I DZIEWCZYNKI POSZUKUJĄ TOWARZYSTWA INNYCH DZIECI NIEZALEŻNIE OD PŁCI

3. 8 - 10 R.Ż. - CHŁOPCY WOLĄ BAWIĆ SIĘ Z CHŁOPCAMI, DZIEWCZYNKI Z DZIEWCZYNKAMI

4. 10 - 12 R.Ż. - OSTRY ANTAGONIZM POMIĘDZY PŁCIAMI. CHŁOPCY I DZIEWCZĘTA UNIKAJĄ SIĘ WZAJEMNIE

5. 12 - 14 R.Ż. - DZIEWCZĘTA ZACZYNAJĄ INTERESOWAĆ SIĘ CHŁOPCAMI, STARAJĄ SIĘ ZWRÓCIĆ NA SIEBIE UWAGĘ. CHŁOPCY WOLĄ TOWARZYSTWO CHŁOPCÓW

6. 14 - 16 R.Ż. - CHŁOPCY ZACZYNAJĄ INTERESOWAĆ SIĘ DZIEWCZĘTAMI. TWORZĄ SIĘ PARY

7. 16 - 17 R.Ż. - WZAJEMNE, ŻYWE ZAINTERESOWANIE. POWSZECHNE CHODZENIE PARAMI.

STADIALNY MODEL ROZUMIENIA PRZYJAŹNI WILIAMA DAMONA

1. 5 - 7 R.Ż. - PRZYJACIEL TO OSOBA, KTÓRA JEST DLA MNIE MIŁA I Z KTÓRĄ DOBRZE JEST SIĘ BAWIĆ. (PRZYJAŹŃ JEST NIETRWAŁĄ RELACJĄ ŁATWO NAWIĄZYWANĄ I ŁATWO KOŃCZONĄ). Dziecko nie potrafi jeszcze lubić albo nie lubić kogoś; nie rozumie przeżyć innych, ponieważ jest egocentryczne.

2. 8 - 10 R.Ż. - PRZYJACIELE TO OSOBY, KTÓRE POMAGAJĄ SOBIE NAWZAJEM I MAJĄ DO SIEBIE ZAUFANIE. (PRZYJACIEL JEST LUBIANY ZE WZGLĘDU NA SWOJE CECHY, A NIE TYLKO Z POWODU CZĘSTEJ ZABAWY Z NIM). Docenianie psychologicznych aspektów przyjaźni. Wymieniane cechy, to: wspólne zainteresowania, zaufanie, wrażliwość na partnera. Najważniejsze cechy u przyjaciela, to życzliwość i troska.

3. OK. 13 R.Ż. - PRZYJACIELE TO OSOBY, KTÓRE ROZUMIEJĄ SIEBIE NAWZAJEM I DZIELĄ SIĘ SWOIMI NAJINTYMNIEJSZYMI MYŚLAMI ORAZ ODCZUCIAMI. (PRZYJAŹŃ JEST TRWAŁĄ RELACJĄ, OPARTĄ NA WSPÓLNOCIE ZAINTERESOWAŃ I OSOBOWOŚCI). Przyjaźń jest głębszym, bardziej trwałym związkiem. Zależy od wzajemnego zrozumienia, dzielenia się myślami, uczuciami, tajemnicami. Przyjaciele okazują sobie wsparcie: pocieszają się, zwłaszcza w sytuacji odczuwania samotności, smutku i lęku.

REAKTYWNOŚĆ A STYL PRACY UCZNIA

reaktywność - intensywność reakcji charakterystyczna dla danej osoby połączona z jej wrażliwością na bodźce. reaktywność jest tym większa, im słabszy bodziec wywołuje ledwie dostrzegalna reakcję.

Wzmożona reaktywność wyraża się:

- dużą wrażliwością na bodźce

- silnie wyrażaną reakcją orientacyjną

- małą odpornością na działanie silnych bodźców

1. STOSUNEK CZYNNOŚCI ZASADNICZYCH (prowadzących do realizacji celu) DO POMOCNICZYCH (ułatwiających):

SILNIE REAKTYWNI - CZ.Z. < CZ.P.

SŁABO REAKTYWNI - CZ.Z. ≥ CZ.P.

2. STRUKTURA CZASOWA CZYNNOŚCI (czynności ciągłe a przerywane):

SILNIE REAKTYWNI - CZ.C. < CZ.PR.

SŁABO REAKTYWNI - CZ.C. ≥ CZ.PR.

3. JAKOŚCIOWE ZRÓŻNICOWANIE CZYNNOŚCI (czynności jednorodne a różnorodne)

SILNIE REAKTYWNI - CZ.J. < CZ.R.

SŁABO REAKTYWNI - CZ.J. ≥ CZ.R.

4. WYBÓR WARUNKÓW, W KTÓRYCH PRZEBIEGA CZYNNOŚĆ (sytuacje ubogie w bodźce a sytuacje bogate w bodźce)

SILNIE REAKTYWNI - S.u.B. > S.b.B.

SŁABO REAKTYWNI - S.u.B.  S.b.B.

ROZWÓJ SAMOWIEDZY (OBRAZU JA)

1. STADIUM SAMOWIEDZY ELEMENTARNEJ (OD 0 D0 3 R.Ż.)

- TWORZY SIĘ POCZUCIE ODRĘBNOŚCI

- ELEMENTRANE SĄDY OSOBISTE DOTYCZĄCE WYGLĄDU ZEWNĘTRZNEGO, KONKRETNYCH ŻYCZEŃ I ZACHOWAŃ

2. STADIUM SAMOWIEDZY ZRÓŻNICOWANEJ (OD 4 DO 11-12 R.Ż.)

- ZRÓŻNICOWANIE WIEDZY O SOBIE, WIEDZA JEST ZRÓŻNICOWANA I NIE TWORZY ZWARTEJ CAŁOŚCI

- POCZĄTEK KSZTAŁTOWANIA PIERWSZYCH SAMOOCEN (np. jestem zbyt mało krytyczny) I STANDARDÓW OSOBISTYCH (np. muszę panować nad sobą). DZIECKO WARTOŚCIUJE SIEBIE I WYRAŻA SWOJE PRAGNIENIA. SĄDY OSOBISTE SĄ ROZPROSZONE.

3. STADIUM SAMOWIEDZY DOJRZAŁEJ (12 - 24 R.Ż.)

- OBRAZ WŁASNEJ OSOBY O STRUKTURZE HIERARCHICZNEJ

- W OBRAZIE JA ZAWIERAJĄ SIĘ SĄDY OPISOWE (np. studiuje biologię), SAMOOCENY (np. nie panuję nad sobą), STANDARDY OSOBISTE (np. pragnę skończyć medycynę), SĄDY O REGUŁACH GENEROWANIA WIEDZY O SOBIE (np. moje wyobrażenie o sobie jest odbiciem sądów innych), SĄDY DOTYCZĄCE REGUŁ KOMUNIKOWANIA WIEDZY O SOBIE (np. w rozmowie z innymi mówię tylko o swoich zaletach).

STREFA NAJBLIŻSZEGO ROZWOJU - TEORIA LWA WYGOTSKIEGO

STREFA NAJBLIZSZEGO ROZWOJU - TO ODLEGŁOŚĆ POMIĘDZY AKTUALNYM POZIOMEM ROZWOJU, OKREŚLONYM PRZEZ INDYWIDUALNE ROZWIĄZYWANIE PROBLEMÓW, A POZIOMEM ROZWOJU POTENCJALNEGO, OKREŚLONYM PRZEZ ROZWIĄZYWANIE PROBLEMÓW PRZY POMOCY DOROSŁYCH LUB BARDZIEJ DOŚWIADCZONYCH RÓWIEŚNIKÓW.

WIELKOŚĆ POMOCY WYMAGANEJ PRZEZ DZIECKO PRZED ROZWIĄZANIEM ZADANIA TO ODWROTNOŚĆ WSKAŹNIKA JEGO STREFY NAJBLIŻSZEGO ROZWOJU.

WIELE WSKAZÓWEK - WĘŻSZA STREFA NAJBLIŻSZEGO ROZWOJU

MNIEJ WSKAZÓWEK - SZERSZA STREFA NAJBLIŻSZEGO ROZWOJU

---