Tabela. Zasady stosowania benzodiazepin w duszności połączonej z lękiem w opiece paliatywnej

Sytuacja kliniczna	Dawkowanie^a
Chory leczony ambulatoryjnie, z napadami duszności połączonej z lękiem	Lorazepam od 0,5 mg^b p.o.
Chory przyjmujący leki p.o., np. morfinę, z powodu stałej duszności z utrzymującym się lękiem	Lorazepam (od dawki pojedynczej 0,5mg^b p.o.) regularnie i/lub w razie duszności z lękiem (zazwyczaj 1-4mg dziennie)
Chory w okresie terminalnym z narastającą dusznością spoczynkową i lękiem, u którego zastosowano morfinę s.c. we wlewie ciągłym;	Midazolam we wlewie ciągłym podskórnym od niskich dawek np. 5mg/dobę (można mieszać z morfiną w jednej strzykawce).
Chory z nagłym nasileniem duszności i lęku w okresie terminalnym	Interwencyjnie^c: midazolam i.v. w dawce od 0,5mg powoli, jeśli trzeba kolejna po 15minutach; lub s.c. 2,5mg (czasem do 5mg); Następczy (jeśli trzeba) wlew ciągły s.c. (np. od 5-10mg/dobę, odpowiednio miareczkowany);
^a Nie ma sztywnych schematów dawkowania; jest ono indywidualne i wymaga dokładnego monitorowania. Rozważyć obniżenie dawkowania u starszych, wyniszczonych, osłabionych lub ze współistniejącymi ciężkimi chorobami płuc (POChP) ^b Niektórzy u pacjentów z POChP zalecają miareczkowanie dawki ratującej nawet od 0,25mg ^c Bardzo indywidualne reakcje - i.v. podawać bardzo powoli i ostrożnie; zaproponowano jedynie jeden z licznych schematów postępowania; pacjenci starsi i inni wymienieni wyżej (w pkt a) oraz leczeni opioidami są bardziej wrażliwi na midazolam szczególnie podany i.v. lub s.c.

---