Istota motywacji Termin „motywacja” pochodzi z łac. movere, czyli „poruszać się”. Tym samym motywować znaczy poruszać do działania, to coś, co wprawia człowieka w ruch lub popycha naprzód. Może to być potrzeba, pragnienie lub emocja. Motywację można określić także jako wewnętrzny stan psychologiczny, zapoczątkowujący lub podtrzymujący jakieś zachowania ludzkie. Definicja ta zwraca uwagę na dwie fundamentalne sprawy związane z motywowaniem:

- jest to stan wewnętrzny, nie da się go wymusić na kimś;

- istnienie zachowań pożądanych i niepożądanych.

Bodźcowy system płac Taylora

- dla większości ludzi praca stanowi konieczną nieprzyjemność;

- jest mało ważne, co ludzie robią, natomiast liczy się to ile zarabiają;

- niewiele osób chce oraz potrafi wykonywać pracę twórczą, która wymaga samokierowania i samokontroli;

- kierownik powinien nadzorować i kontrolować podwładnych w wykonywanych pracach, które powinny być łatwe, powtarzalne;

- stworzenie instrukcji stanowiskowych oraz procedur roboczych.

Kultura „wszystko albo nic" Jest to świat indywidualistów, poszukiwani są gwiazdorzy z wielkimi ideami W odniesieniu do otoczenia obowiązuje motto `pokaż mi górę, a zdobędę ją'.

Kultura „chleba i igrzysk" Tutaj na pierwszym planie znajduje się orientacja na zewnątrz według dewizy `otoczenie jest pełne możliwości, ty musisz je tylko wykorzystać'. Ogólnie kładzie się nacisk na przyjazne i ujmujące zachowanie.

Analityczna kultura przedsięwzięć Chybione decyzje stanowią duże zagrożenie dla wielu firm. Wszystko jest skoncentrowane na podjęciu właściwej decyzji. Otoczenie jest przeważnie traktowane jako zagrożenie. Poprzez analizy i długookresowe prognozowanie próbuje się w pewnej mierze nad nim zapanować.

„Macho" to kultura indywidualistów, osób działających ryzykownie, energicznie, szybko podejmujących decyzje. ceni się sukces i tempo działania. Kobiety i mężczyźni są traktowani jednakowo, zgodnie z mottem, „gwiazda jest gwiazdą".

„Krótka mowa -Twarda Gra". Charakteryzuje się małym ryzykiem działania oraz szybką informacją zwrotną z rynku. Wyznaje się dewizę: „otoczenie jest pełne możliwości, ty musisz je tylko wykorzystać"" . U pracowników ceni się aktywność działania, podporządkowanie się bez reszty pracy, rozwagę i rozsądek. Osoby spokojne podejrzewa się o to, że nic nie robią.

„Stawianie na firmę" cechują: wysoki poziom ryzyka działania i opóźniona informacja o wynikach działania. Szybkie nieprzemyślane podejmowanie decyzji nie jest wskazane, gdyż stanowi duże zagrożenie dla firmy. Zaufaniem darzy się porządek i racjonalność.

Otoczenie traktuje się jako zagrożenie, nad którym można zapanować poprzez analizy i długoterminowe prognozowanie.

„Proces" o niskim ryzyku i opóźnionym sprzężeniu zwrotnym

informacji z rynku. Jest to kultura oparta na regułach i procedurach, biurokratyczna, nieelastyczna, niepodatna na zmiany, niechętna innowacjom. Dużą rolę przywiązuje się do tradycji. Od pracownika wymaga się bezbłędności w wykonywaniu zadań, nawet w

niesprzyjających warunkach Ten typ kultury organizacyjnej spotyka się w takich organizacjach, jak: banki, towarzystwa ubezpieczeniowe, agencje rządowe

Kultura męska, agresywność, aktywność, pewność siebie, heroizm, materialny sukces, nastawienie na rywalizację i konkurencję, przekonanie o wartości ról społecznych, niezmienność ról związanych z płcią, praca w grupach uznawana za nieatrakcyjną, niewiele kobiet na wysokich stanowiskach, konkurencja w firmie uważana za pożyteczną i naturalną, kultura organizacyjna bazuje na inicjatywie i przedsiębiorczości.

Kultura kobieca, stereotyp człowieka łagodnego, opiekuńczego, współczującego, współpraca i pomoc w relacjach międzyludzkich, akceptacja tego, że nie wszyscy są zainteresowani karierą, awans nie jest jedynym celem pracownika, dużo kobiet na wysokich stanowiskach, brak aprobaty dla rywalizacji i opozycji stanowiska, kultura organizacyjna integruje pracowników, demokratyczny styl kierowania, opieka kierownictwa nad pracownikami, zapewnienie im możliwości rozwoju

ORGANIZACJA - to racjonalne współdziałanie pewnej liczby osób, z myślą o uzyskaniu jasno określonego celu, dzięki specjalizacji wykonywanych funkcji oraz ustalenie hierarchii znaczenia i odpowiedzialności

Typy organizacji: administracyjne, gospodarcze, społeczne, religijne, typu non-profit

Kierowanie J. Kurnal to oddziaływanie jednego obiektu (kierującego) na drugi (kierowany) zmierzające do tego, aby obiekt kierowany zachowywał się (działał, funkcjonował) z kierunku osiągania postawionego przed nim celu,

zarządzanie jest formą kierowania, w której występują możliwości bezpośredniego jak i pośredniego koordynowania zbiorowych wysiłków na pożądanym poziomie, Nie ma zarządzania bez kierowania

Planowanie - wytyczanie celów organizacji i określanie sposobu ich najlepszej realizacji,

Podejmowanie decyzji - część procesu planowania obejmująca wybór trybu działania spośród zestawu dostępnych możliwości.

Organizowanie - to koordynacja działań i zasobów

A. Maslov: człowiek jest motywowany przez dążenie do zaspakajania potrzeb, które układają się w określoną hierarchię

potrz. fizjologiczne, bezpiecz, afiliacji, szacunku i uznania, samoreal.

Przedsiębiorca to innowator, który wprowadza nowe kombinacje czynników produkcji, nowe wyroby i metody, który zdobywa nowe rynki zbytu, który tworzy przedsiębiorstwo i obejmuje nad nim kontrolę, który jest siłą zmian i postępu w gospodarce, jest to człowiek aktywny i ekspansywny,

Przedsiębiorstwo jest to podmiot gospodarczy działający w sferze produkcji i wytwarzający w sposób zorganizowany dobra i usługi, na potrzeby odbiorów, a w ostatecznym efekcie - konsumentów;

---