Las borealny
Klimat umiarkowany chłodny, krótki sezon wegetacyjny. Gleby bielicowe wykształcone na różnej skale macierzystej. Słaba aktywność organizmów glebotwórczych. Znaczna część położona na wiecznej zmarzlinie.
Występują w północnej Azji (Syberia), północno-wschodniej Europie, Ameryce Północnej. Zawsze z wyjątkiem krańców północnych objętych zasięgiem tundry. Obejmują największy obszar na kuli ziemskiej, są w niewielkim stopniu zmienione przez człowieka
Roślinność
Tajgę tworzą cztery rodzaje drzew: sosna, świerk, jodła i modrzew.
Domieszki stanowią drobnolistne drzewa liściaste z rodzajów: brzoza, topola, wierzba i olsza. Tworzą one niższy poziom koron.
Podszyt stanowią podrosty drzew oraz jałowiec.
Runo leśne: wrzosowate (wrzos, borówki, wrzosiec bagienny), bażyna czarna, gruszyczkowate, paprocie, mchy, porosty.
Zróżnicowanie ekologiczne i geograficzne zależy od:
Warunków glebowo-wodnych
Ostrości zim
Struktury dominacyjnej drzewostanu
Torfowiska
Niskie - korzystają z powierzchniowych lub gruntowych wód o wyraźnym ruchu poziomym, odczyn słabo kwaśny lub zasadowy, podłoże eutroficzne, zasobne w sole mineralne.
Wysokie - zasilane wodą z opadów atmosferycznych, odczyn kwaśny, podłoże oligotroficzne lub dystroficzne, ubogi skład florystyczny.
Przejściowe - korzystają z wody z opadów atmosferycznych i z wód powierzchniowych; pośredni stan troficzny, roślinność charakterystyczna dla siedlisk ubogich, pośrednich i żyznych; mszary torfowcowe, zbiorowiska mszysto-turzycowe, krzewinkowe i leśne.
Charakterystyczne gatunki torfowisk:
żurawina błotna, modrzewnica zwyczajna, borówka bagienna i brusznica, wełnianka pochwowata, przygiełka biała, turzyca bagienna, malina moroszka, krzewiaste brzozy, sosna.
Struktura zbiorowiska roślinnego
Dwa, trzy lub cztery gatunki drzew
Drzewa niskie, o smukłej kolumnowej sylwetce (kąt padania promieni słonecznych)
Las mało zwarty, świetlisty
Bardzo ubogie poszycie (jałowiec + podrosty)
Najbardziej zróżnicowana gatunkowo warstwa runa leśnego (chamefity, hemikryptofity, kryptofity - formy umożliwiające przetrwanie w trudnych warunkach klimatycznych)
Gruba ściółka leśna
Ubogie, kwaśne gleby
Zając polarny
Występuje w Ameryce Północnej.
Większość życia spędza w lasach lub gęstych krzewach. Rzadko pojawia się na otwartych przestrzeniach. Zawsze żyje w stadzie.
Aktywny o zmroku i w nocy.
Jesienią i wiosną stopniowo zmienia ubarwienie, na sierści pojawiają się białe lub brązowe plamy.
Skacze na odległość 3 m, osiąga prędkość 43 km/h.
Potrafi dobrze, szybko pływać.
Pożywienie: świeża trawa, rośliny zielne, dojrzałe owoce, pąki drzew, liście wiecznie zielonych krzewów, kora wierzb, topoli osiki
Wydra kanadyjska
Ameryka Północna bez krańców N i S.
Nad rzekami i jeziorami, nory na brzegach.
Na lądzie porusza się skokami, w zimie wędruje wiele kilometrów szukając niezamarzniętej wody.
Doskonale pływa, ma mocne krótkie kończyny oraz ogon przypominający wiosło, którym steruje.
Poluje w nocy, wczesnym rankiem lub późnym popołudnie. Nie lubi terenów penetrowanych przez człowieka.
Lubi ślizgawki: z brzegu do wody lub po zaspach śnieżnych.
Pozywienie: głównie ryby (pstrągi, sumy, okonie), ssaki (piżmaki, myszy, bobry), żaby, owady.
Renifer
Zamieszkuje Amerykę Północną, Azję i Europę szerokim wokółbiegunowym pasem.
Żyją na bezleśnych terenach tundry arktycznej, ale także w lasach borealnych i na terenach górskich północy.
Poruszają się zawsze w stadach liczących 20-1000 sztuk lub więcej.
Wiosną migrują na letnie pastwiska, jesienią ponownie przenoszą się podejmując długą wędrówkę na tereny zalesione. Stado zawsze prowadzi samica.
Osiągają 60-70 km/h.
Renifery są roślinożerne: porosty, trawy, byliny, pąki, liście i wszystko co jest dostępne.
Jedyny gatunek jeleniowatych, którego samice mają poroże.
Są ważne dla plemion koczowniczych, udomowione.
Rosomak
Zamieszkuje lasy borealne Europy, Azji, Ameryki Północnej, a także tundrę.
Zwierzę rzadkie, występuje na terenach niezamieszkałych przez ludzi. Ma gęstą, nieprzepuszczającą wody sierść.
Jest samotnikiem, zajmuje obszar ok. 2000 km˛.
Znaczy teren o ostrej woni piżma i zaciekle go broni.
Ciąża przedłużona, młode rodzą się między styczniem a kwietniem.
Drapieżnik, wytrwale goni swoje ofiary.
Je wszystko: ssaki (lemingi, nawet renifery i łosie), ptaki, jaja, żaby, mięczaki, padlinę, owoce.
Baribale
Najmniejszy niedźwiedź Ameryki Północnej.
Żyje głównie w lasach. Samce zajmują teren do 500 km˛, samice 2-20.
Jest zwierzęciem nocnym, w ciągu dnia żeruje tylko jesienią gromadząc zapasy tłuszczu przed zimą.
Gawrę tworzy w dziupli, pod przewróconym drzewem, w jaskini. Śpi 6 miesięcy do maja.
Wiek baribali określa się na podstawie zębów.
Pożywienie: drapieżnik, ale żywi się głównie roślinami. Wszystkożerny (miód, kora, drewno, owady, ryby, jeżozwierze, larwy)
Łoś
Największy przedstawiciel jelenio-
watych, Zamieszkuje lasy iglaste
Ameryki Północnej, Azji i Europy.
Są samotnikami i wędrowcami. Samice (klępy, łosze) wędrują z młodymi.
Długie nogi sprzyjają uzyskiwaniu pożywienia z drzew w zimie. Zimą łączą się czasem w małe stada na obszarach gdzie dostępne jest pożywienie. Pod koniec zimy są łatwym łupem wilków. Przez pozostałą część roku zdrowy osobnik potrafi się obronić.
Aktywne są w dzień i w nocy. Żyją często w pobliżu zbiorników wodnych.
Pożywienie: liście, gałęzie drzew (wierzby, brzozy, osiki) rośliny wodne i telmatyczne, pędy dzikich malin i jeżyn.
Biega z prędkością do 56 km/h, doskonale pływa.