Andrzej Gnat 19.01.2001
Norbert Linke
Grupa II
SPRAWOZDANIE
Temat: Próba tłoczności Erichsena.
Próba tłoczności Erichsena polega na dowolnym wtłaczaniu w próbkę stempla zakończonego kuliście aż do chwili powstania pęknięcia w próbce i następnie pomiarze głębokości wytłoczonego wgłębienia. Badanie tłoczności ma na celu wykazać czy tłoczność badanego wyrobu odpowiada określonym normom i wymaganiom wynikającym z przeznaczenia, co do grubości, rodzaju i stanu materiału. Przyrząd do badania tłoczności metodą Erichsena służy do badania blach, taśm, bednarek itd.
Do próby tłoczności metodą Erichsena stosuje się próbki prostokątne, kwadratowe lub okrągłe. Długość próbki prostokątnej powinna zapewnić możliwość wykonania, co najmniej wykonania, co najmniej trzech wgłębień. Na próbkach okrągłych i kwadratowych można wykonać tylko jedno wgłębienie w środku. Prostowanie próbek na zimno lub gorąco, obróbka cieplna oraz młotkowanie jest niedopuszczalne. Brzegi próbek nie powinny mieć zadziorów oraz odkształceń utrudniających ich zamocowanie w przyrządzie do pomiaru tłoczności. Próbki należy pobierać w sposób nie powodujący zgniotu lub zmian strukturalnych.
Pomiar tłoczności przeprowadza się na specjalnych, przeznaczonych do tego celu urządzeniach. Aparat Erichsena do próby tłoczności zbudowany jest z: tłocznika, matrycy, tulei dociskowej, lusterka, oświetlenia elektrycznego, dwóch skali, trzonka obrotowego oraz sprzęgła. Wymiary stempla, matrycy dociskacza zależą od grubości próbki. Oś stempla powinna pokrywać się z osią matrycy i dociskacza. W zerowym położeniu stempla, po zaciśnięciu próbki między dociskaczem a matrycą, zakończenie stempla powinno leżeć w płaszczyźnie czołowej powierzchni dociskacza. Stempel w czasie próby nie może się obracać. Powierzchnie robocze stempla, matrycy i dociskacz muszą być szlifowane i polerowane, a ich twardość nie powinna być mniejsza niż 7355 HV (około 62 HRC).
Wynik próby tłoczności metodą Erichsena stanowi średnią arytmetyczną wyników pomiarów głębokości trzech wytłoczeń. Tłoczność wyznaczoną w ten sposób oznacza się IE i indeksem określającym średnicę stempla (lub kulki) i podaje głębokość wytłoczenia (w milimetrach). Na podstawie wyglądu wytłoczonej wypukłości można wnioskować o wielkości ziarna badanego materiału. Gładka powierzchnia wypukłości charakteryzuje materiał drobnoziarnisty, chropowata lub groszkowata - materiał gruboziarnisty. Ponadto z charakteru pęknięcia można wnioskować o jednorodności materiału.