16. Struktura regularnego i nieregularnego modelu organizacji bazy danych NMT oraz metody interpolacji wysokości w NMT.

Modele organizacji danych

1. model regularny (rastrowy)

Oparty na regularnej siatce. Na punkty nakładamy regularną siatkę (najczęściej siatkę kwadratów), wysokości interpolujemy w węzłach tej siatki. Model może mieć różną gęstość w zależności od ukształtowania terenu. Wadą jest to, że linie charakterystyczne np. skarpy, przeciekną przez tą siatkę. Zaletą jest prosta organizacja danych oraz szybki dostęp do danych.

2. model nieregularny (TIN)

Oparty na siatce nieregularnych trójkątów, z nieregularnie rozłożonych punktów tworzymy triangulację, punkty łączy się w sieć trójkątów.

Zalety:

• wykorzystuje bezpośrednio wyniki pomiaru

• lepiej opisuje powierzchnię

• łatwo uwzględnić informacje geomorfologiczne.

Wady:

• bardziej pamięciochłonna

• bardziej skomplikowana organizacja danych

• trudniejszy dostęp do danych

3. model mieszany (hybrydowy)

Jest połączeniem modelu regularnego i nieregularnego. Dane są łączone z różnych struktur. Obszar jest dzielony na jednostki obliczeniowe dla celów szybszego odszukania danych. Model może być uzupełniony o linie szkieletowe, mogą też dochodzić punkty wysokościowe lub nałożone zdigitalizowane linie warstwicowe.

Metody interpolacji wysokości.

1. metody lokalne - wykorzystują do określenia wysokości w dany, punkcie tylko informacje z najbliższego otoczenia tego punktu

Interpolacja lokalna - wysokości są uwzględniane w obszarze okręgu:

gdzie:

w_i - wagi poszczególnych wysokości

z_i - wysokości punktów

gdzie:

d_i - odległość między punktem na mapie a punktem interpolowanym

2. metody globalne - model w postaci funkcji dla wszystkich danych calego obszaru

---