Andrzej Gnat

Norbert Linke

Gr. II

Temat: struktura stopów żelaza na tle żelazo - węgiel

Żelazo występuje w przyrodzie pod po­stacią związków chemicznych, najczęściej z tlenem. W technice, poza nielicznymi wyjątkami, stosuje się stopy żelaza z róż­nymi składnikami, x których najważniej­szym jest węgiel: oprócz węgla, technicz­ne stopy żelaza zawierają zawsze pewne ilości krzemu, manganu, siarki i fosforu, przedostające się do stopu w czasie pro­cesów metalurgicznych.

W czasie nagczwania (lub chłodzenia) stopów żelaza zachodzi w nich szereg przemian, aż do ,topnienia włącznie; obrazuje je tzw. wykres żelazo - węgiel.

Linie ciągłe dotyczą tzw. układu żelazo-cementyt, to znaczy stopów, w których -węgiel występuje pod postacią cementytu (węgliku żelaza, Fe₃C ), linie przerywa­ne - układu żelazo-grafit, a więc stopów, w których węgiel występuje pod postacią grafitu.

Wykres można podzielić na dwie części:

1. część górna (linie ABCD i AHJECF) przedstawia przebieg topnienia przy na­grzewaniu albo krzepnięcia przy stygnię­ciu,

2. część dolna ,linie HNJ GSE, GPSK, PQ) przedstawia przebieg tzw. przemian w stanie stałym.

1. Jeżeli ciekły stop żelaza z węglem zacznie stygnąć, to początek krzepnięcia (w zależności od zawartości węgla) będzie się znajdował na krzywej ABCD (tzw. linia likwidusu - od łacińskiego słowa liquidus - płynny),a koniec krzepnięcia na linii AHJECF (tzw. linia solidusu od łacińskiego słowa solidus - stały, mocny).W temperaturach powyżej linii likwidusu występuje więc stop wstanie ciekłym, w obszarze między liniami likwidusu i so­lidusu - stop w stanie częściowo ciekłym (ciecz z wydzielonymi z niej kryształami), poniżej linii solidusu - stop całkowicie zestalony.

Na przykład stop o zawartości 3 % C zacznie krzepnąć w temp. ok. 1280°C, wydzielając kryształy o składzie oznaczo­nym przez linię JE; pozostała ciecz wzbogaca się przy tym w węgiel i tempe­ratura początku jej krzepnięcia obniża się, przesuwając się w kierunku punktu C; ostatnie krople stopu będą miały skład odpowiadający punktowi C i skrzepną w temp. 1130°C (temperatura eutektycz­na). Tę samą temperaturę końca krzep­nięcia będą mieć wszystkie stopy żelaza z węglem o zawartości węgla większej niż 2.0%

Czyste żelazo topi się i krzepnie w stałej temp. 1539°C. Również w stałej tempera­turze (1130°C), a nie w zakresie tempera­tur, topi się i krzepnie stop o zawartości 4,3% węgla (stop eutektyczny), zwany ledeburytem.

Stopy żelaza stosowane w praktyce i określane jako surówki i żeliwa zawierają zazwyczaj węgiel w granicach 2,0-4,3%, a więc jeżeli nie ma oddziały­wania dodatków stopowych, to wszystkie one zaczynają topić się w temp. 1130°C (1135°C), a kończą się topić różnie, za­leżnie od zawartości węgla, zgodnie z linią BC wykresu żelazo-węgiel.

W stopach żelaza określanych jako stale, o zawartości do 2,0% C, temperatura początku topnienia przy ogrzewaniu (lub końca krzepnięcia przy chłodzeniu) jest zmienna, zależnie od zawartości węgla (krzywa AHJE).

2. Jeżeli skrzepnięty, gorący stop że­lazo-węgiel będzie stygnął dalej poniżej temp. 1130°C lub zimny stop będziemy nagrzewać do tej temperatury, to będą w nich zachodzić tzw. przemiany w stanie stałym.

Przemiany te są spowodowane wystę­powaniem odmian alotropowych żelaza, różniących się budową krystalograficzną, własnościami fizycznymi, chemicznymi i mechanicznymi.

Rozróżnia się odmiany alotropowe żelaza : α, γ, δ ( α), przy czym odmiana α do 768^oC jest ferromagnetyczna (ma własności magnetyczne), zaś powyżej 768^oC - paramagnetyczna (niemagnetyczne).

Przemiany alotropowe zachodzą w tem­peraturach:

żelazo α
żelazo γ
żelazo δ (α)

Poszczególne odmiany odznaczają się różną rozpuszczalnością węgla; żelazo a rozpuszcza węgiel tylko w bardzo nie­wielkim stopniu, żelazo y odznacza się dużą rozpuszczalnością węgla.

W stopach żelaza z węglem przemiana alotropowa α ⇔ γ i związane z tym rozpuszczanie lub wydzielanie węgla nie zachodzi w stałej temperaturze, lecz w zakosie temperatur od 723°C do tempera­tury określonej linią GSE.

Temperaturę początku przemiany α ⇔ γ oznacza się literą A₁ - jest to tzw. punkt A stali. Przy stygnięciu następuje pewne przechłodzenie i przemiana następuje po­niżej 723°C, przy nagrzewaniu - nieco powyżej 723°C. Dlatego też punkt A₁ oznacza się przy nagrzewaniu przez A_C1, (c od chauffage = nagrzewanie), a przy studzeniu przez A_R1, (r od refroidisse­meot = chłodzenie).

Temperaturę końca przemiany α ⇔ γ oznacza się literą A₃ - punkt A₃ stali. Rozróżnia się: przy nagrzewaniu A_C3, zaś przy stygnięciu A_R3. Temperaturę tej przemiany, zależnie od zawartości węgla, określa krzywa GSK. Dla stali o zawar­tości węgla większej niż 0,8% punkty A₁ i A₃ pokrywają się.

Temperaturę końca rozpuszczania cementytu dla stali o zawartości powyżej 0,8% C oznacza się literami A_CM (linia SE).

Dala stali o zawartości 0,8% C przemiana rozpoczyna się i kończy w tej samej temp. 723^oC - stal taką nazywa się eutektoidal­ną (przez analogię do stopów eutektycznych, które topią się i krzepną w stałej temperaturze).

---