Katarzyna Soja

173428

Piątek 7:30 - 9:00

Gr. V

Temat: OZNACZENIE TLENU METODĄ WINKLERA.

WYKRYWANIE AKTYWNOŚCI NITRYFIKACYJNEJ BAKTERII WODNYCH I GLEBOWYCH.

Zadanie 1.

Cel: oznaczenie tlenu metodą Winklera

• Buteleczka w ciemnym pomieszczeniu

Do buteleczki „tlenówki” dodaliśmy roztwór siarczanu manganawego i roztworu alkalicznego roztworu jodku potasowego. Zamkniętą butelkę wymieszaliśmy i wstawiliśmy do ciemnego pomieszczenia .

Obserwacja 1: W związku z tym doświadczeniem, osad w „tlenowce” osiadł na dnie i przybrał barwę jasno - brązowa.

Następnie dodaliśmy kwas siarkowy do buteleczki.

Obserwacja 2: Substancja przybrała odcień złocisty, a osad uległ rozpuszczeniu.

Kolejnym etapem doświadczenia było dodanie skrobi do roztworu.

Obserwacja 3: roztwór zabarwił się na kolor ciemno - granatowy, prawie czarny

Ostatnim etapem było dodawanie po kropelce tiosiarczanu sodu.

Obserwacja 4: całkowite odbarwienie się roztworu do koloru ponownie bezbarwnego.

Obserwacja końcowa: Na wskutek miareczkowania upuściliśmy 0,3 tiosiarczanu sodu.

Zawartość tlenu wynosi: O₂ = 0,3 ∙ 0,2 ∙ 10 ∙ 2 = 1,2

• Buteleczka oświetlana

W tym przypadku postępowaliśmy dokładnie tak samo, jak z „tlenówką”, którą później umieściliśmy w ciemnym pomieszczeniu.

Obserwacja końcowa: Na wskutek miareczkowania upuściliśmy 0,7 tiosiarczanu sodu.

Zawartość tlenu wynosi: O₂ = 0,7 ∙ 0,2 ∙ 10 ∙ 2 = 2,8

Wnioski: Z ilości zużytego tiosiarczanu sodowego oblicza się zawartość tlenu rozpuszczonego w badanej próbce. Pojawienie się białego osadu w pierwszej fazie oznaczania świadczy o braku tlenu w próbce. W naszych buteleczkach nie pojawił się biały osad, co świadczy o tym, że tlen był zarówno w butelce oświetlanej, jak i tej będącej w zaciemnieniu.

Buteleczka oświetlana zawiera prawie 2,3 razy więcej tlenu niż butelka przechowywana w ciemnościach. Ilość tlenu w wodzie zależy od naświetlenia i temperatury.

Zadanie 2.

Cel: Wykrycie aktywności nitryfikacyjnej bakterii wodnych i glebowych

Nitryfikacja - proces utleniania amoniaku do azotanów(III) prowadzony przez bakterie nitryfikacyjne

I faza: jony amonowe → utleniane do azotynów

II faza: azotyny → utleniane do azotanów

	Osad czynny	Osad denny	Rzeka odry	Gleba
Faza I	Nie zaszła, bardzo mało Jonów amonowych	Reakcja nie zaszła	Dużo jonów amonowych, Mało azotanów	Dużo jonów amonowych, azotyny w znikomej ilości
Faza II	Nie zaszła, bardzo mało azotynów	Reakcja nie zaszła	Dużo azotynów, Mało azotanów	Reakcja nie zaszła
Wnioski	Reakcja powinna wyjść, ponieważ najważniejsze w osadzie czynnym są bakterie. Są one organizmami filtrującymi osad czynny.	Reakcja powinna wyjść, ponieważ w osadzie dennym jest bardzo dużo bakterii. Osad chroni je przed światłem, a także jest ich źródłem pokarmowym.	Reakcja nie zaszła, ponieważ bakterie potrzebują dużo tlenu, a w tej próbie było go w znikomej ilości	Obie reakcje nie zaszły, ponieważ bakterie były nieaktywne, co było spowodowane zbyt mała ilością tleny

Wnioski końcowe: Największą aktywność nitryfikacyjną bakterie wykazują w osadzie czynnym i dennym, chociaż doświadczenia tego nie potwierdziły. Podstawową rolą osadu czynnego w procesie oczyszczania ścieków jest wytwarzanie przez występujące w nim bakterie bardzo licznych enzymów, które są katalizatorami wszelkich przemian, jakim podlegają związki chemiczne zawarte w ściekach, dlatego ważna jest wysoka aktywność enzymatyczna bakterii. Przechodzenie bakterii do osadów dennych zbiorników powoduje, że liczebność bakterii w osadach jest kilkukrotnie wyższa, niż w wodzie. Bakterie są najliczniej występującymi i najbardziej aktywnymi organizmami w osadach dennych, występują tam jako wolne komórki lub zaadsorbowane na cząsteczkach.

Oznaczenia tlenu można wykonywać poprzez miareczkowanie tj. metodą Winklera.

Widać zasadniczą różnicę zawartości tlenu w butelce oświetlanej i tej z ciemnego pomieszczenia.

2

---