Teoria sterowania wykład 2

Sygnał analogowy - taki sygnał, którego wartość wielkości fizycznej (treść fizyczna sygnału) jednoznacznie i w sposób ciągły odwzorowywane są na parametr informacji.

Sygnał dyskretny - taki sygnał, który charakteryzuje się określoną liczbą skończonych wartości parametru informacji. Sygnały dyskretne można podzielić na próbkowane, kwantowane i kodowane (cyfrowe).

Sygnał próbkowany - powstaje poprzez pobranie parametru informacji w określonej chwili czasu i przyjęcie założenia, że pobrana wartość wielkości fizykalnej reprezentuje sygnał próbkowany w zadanym przedziale, wynikającym z narzuconej częstotliwości (gęstości) próbkowania. Próbkowanie sygnału często nazywa się także dyskretyzacją w poziomie.

Sygnał kwantowany - powstaje poprzez pomiar przyrostu parametru informacji w określonej chwili czasu i przyjęcia założenia o przyrostowej reprezentacji sygnału kwantowanego w zadanym przedziale, wynikającym z narzuconej częstotliwości kwantowania sygnału. Kwantowanie sygnału często nazywa się także dyskretyzacją w pionie.

Sygnał kodowany (cyfrowy) - to taka postać sygnału dyskretnego, w której kolejne dyskretne wartości tego sygnału zapisane są w postaci ciągu bitów. Szczególnym przypadkiem sygnału cyfrowego jest sygnał binarny przyjmujący zwykle jeden z 2 stanów (0 lub 1)

Wymuszenie - to każdy sygnał, który wchodzi do układu sterowania.

WYKRES OBRAZUJĄCY SYGNAŁ DYSKRETNY I ANALOGOWY

Sterowanie ręczne - ma miejsce wtedy, gdy sygnały sterujące procesem zachodzą w obiekcie sterowania (procesie technologicznym) są wytwarzane przez urządzenia sterujące, w wyniku oddziaływań wymuszeń wywołanych bezpośrednio aktywnością człowieka.

Sterowanie automatyczne - ma miejsce wtedy, gdy sygnały sterujące procesem zachodzącym w obiekcie sterowania (procesem technologicznym), wytwarzane przez urządzenie sterujące, w wyniku oddziaływania wymuszeń wywołane przez celowo dobrane środki techniczne, wchodzące w skład urządzenia sterującego

Woda jest pompowana do kotła, w walczaku odparowuje i para trafia do turbiny i on poprzez sprzęgło przekazuje moment obrotowy na wirnik generatora (wiruje ze stałą prędkością 3000obr/min).

Sterowanie ręczne w układzie otwartym - operator kręci zaworem nie mając zielonego pojęcia, co się dzieje z układem. Wielkością wyjściową jest prędkość obrotowa generatora, wielkością wejściową natężenie doprowadzonej pary. Operator nie wie, jaka jest prędkość generatora. Aby to było sterowanie w układzie zamkniętym trzeba założyć tachometr i on musi na niego zerkać.

Układ automatycznej regulacji - wyeliminować człowieka, a włożyć regulator. Tachometr musi mieć możliwość wysyłania sygnału do komparatora. Uchyb jest w regulatorze przetwarzany na sygnał nastawczy wysyłany na urządzenie nastawcze i ono oddziałuje na wielkość wejściową.

Element układu automatyki - każde urządzenie (np. przetwornik sygnału, regulator) lub jego część (np. dźwignia, przekładnia mechaniczna, przekładnia elektryczna), występujące w układzie automatycznej regulacji, w którym można wyodrębnić sygnały wejściowe i wyjściowe.

Człon układu automatyki - każdy element układu automatyki, w którym następuje ilościowe lub jakościowe przetwarzanie sygnału wejściowego na sygnał wyjściowy.

Blok układu automatyki - schemat w postaci prostokąta, w którym za pomocą odcinków ze strzałkami oznaczono wejście, wyjście oraz tor i kierunek przekazywanie sygnału.

Prosty człon układu automatyki - taki człon, w którym następuje jednokrotne przetworzenie sygnału wejściowego na sygnał wyjściowy.

Złożony człon układu automatyki - taki człon, który obejmuje kilka członów prostych, a przetwarzanie sygnału wejściowego na sygnał wyjściowy następuje wielokrotnie. Człony proste i człony złożone dzieli się na:

• Pomiarowe

• Wzmacniające

• Sumujące

• Nastawcze

Tor oddziaływań - tor przepływu sygnału w układzie schematu blokowego układu automatyki, przedstawionego poprzez bloki członów prostych układu, połączonych zgodnie ze strukturą modelowanego układu automatyki.

---