Pytania na konkurs geodezyjny:

1.Co to są cyfry znaczące, a co dziesiętne?

2.Omów zasadę dodawania i odejmowania liczb wg Kryłowa i Bardisa

3.Omów zasadę dzielenia i mnożenia liczb wg Kryłowa i Bradisa

4. Omów zasadę zaokrąglania liczb w rachunkach geodezyjnych.

5. Co to jest radian?

6. Omów podział stopniowy kątów.

7. Omów podział gradowy kątów.

8. Miara łukowa kąta.

9. Co to jest ρ?

10. Która miara jest większa? (1°;1^g )

11. Co to jest skala mapy?

12. Jakie skale mapy stosuje się w opracowaniach wielkoskalowych?

13. Przeliczanie długości między jednostkami.

14. Przeliczanie miar długości z terenu na mapę w zależności od skali mapy.

15. Przeliczanie powierzchni z terenu na mapę w zależności od skali mapy.

16. Co to jest podziałka transwersalna?

17. Z jaką dokładnością możemy pomierzyć za pomocą podziałki ?

18. Bezpośredni pomiar długości taśmą stalową.

19. Rodzaje błędów w pomiarze taśmą stalową.

20.Definicja błędów absolutnych.

21.Definicja błędów względnych.

22. Definicja błędów względnych.

23.Definicja błędów systematycznych.

24. Definicja błędów przypadkowych.

25.Czym się różni błąd pozorny od błędu prawdziwego?

26. Wzór na błąd średni pojedynczego spostrzeżenia.

27.Wzór na błąd średni średniej arytmetycznej.

28. Własności błędów średnich średniej arytmetycznej i pozornych (3)

29. Jakie osie3 wyznaczamy w teodolicie?

30. Które osie są prostopadłe?

31. Definicja błędu kolimacji.

32. Definicja błędu inklinacji.

33. Do czego służy spodarka?

34. co to jest limbus?

35. Metody pomiaru odległości.

36. Definicja niwelacji geometrycznej.

37. Definicja niwelacji trygonometrycznej.

38. Definicja niwelacji „w przód”

39.Definicja niwelacji „ze środka”

40. Niwelacja siatkowa.

41. Niwelacja metodą punktów rozproszonych.

42. Definicja klinu optycznego

43.Definicja płytki płasko-równoległej

44. Rodzaje soczewek.

45. Obraz pozorny i rzeczywisty- różnice

46. Soczewka ekwiwalentna

47. Do czego służy libella?

48. Rodzaje libelli.

49. Co to jest działka?

50. Co to jest parcela?

51. Co to jest kontur klasyfikacyjny?

52. Co to jest użytek gruntowy?

53. Co to jest miara bieżąca?

54. Co to jest domiar?

55.Znajomość znaków instrukcji K-1

Ad1.

Cyfry znaczące to wszystkie cyfry w ułamku dziesiętnym nie uwzględniając zer na początku ułamka, a cyfry dziesiętne to wszystkie po kropce dziesiętnej.

Ad2.

Przy dodawaniu i odejmowaniu liczb przybliżonych, których liczba o mniejszej ilości znaków dziesiętnych ma K znaków to pozostałe znaki w rachunku należy zaokrąglić do K+1 a w ostatecznym wyniku zachować K znaków

Np. 1,25 + 2,3175 + 4,321121 = 1,25 + 2,317 + 4,321 = 7,888 = 7,89

Ad3.

Przy mnożeniu i dzieleniu liczb przybliżonych, których liczba o mniejszej ilości znaków ma K cyfr znaczących to kolejne znaki w rachunku należy zaokrąglić do K+1 a w ostatecznym wyniku zaokrąglić do K znaków z wyjątkiem zer położonych na lewo od pierwszej różnej od zera cyfry

Np. 1,230 * 1,35 = 1,6605 = 1,66

Ad4.

W rachunkach geodezyjnych liczbę 5 zaokrąglamy do liczby parzystej

Np.11,25 = 11,2 11,35 = 11,4 11,050001 = 11,1

Ad5.

Radian to kąt równy długości promienia

Ad6.

PODZIAŁ STOPNIOWY : koło: 360°= 21600`=1296000``

1°= 60`=3600``

1°= 0,9^g

Ad7.

PODZIAŁ GRADOWY: koło: 400^g= 40000^c=4000000^cc

1^g= 100^c=10000^cc

1^g=1,1°

Ad8.

Miara łukowa kąta to stosunek długości łuku do promienia

Wzór:

Ad9.

ρ- ro 

ρ to obwód koła w gradach lub stopniach dzielony na 2 Π

wzory:

Ad10.

1°= 0,9^g

1^g=1,1° (większy jest grad)

Ad11.

Skala mapy to stosunek wielkości Ziemi (terenu) do odwzorowania kartograficznego danego terenu.

Ad12.

Stosuje się skale: np. 1:500, 1:1 000, 1:2 000 niekiedy 1: 5 000

Ad13.

1km=1000m=100000cm=1000000dm=10000000mm

Ad14.

1m²=10000cm²=1000000mm²

1ha= 100a=1000 m²

1a= 100 m²

Ad15.

Np. 1:25000 1 cm= 0,25 km

1,10000000 1 cm = 100 km

Ad16.

Podziałka transwersalna służy do zwiększenia dokładności pomiarów na mapie względem możliwości pomiarów przy pomocy podziałki prostej.

Ze względu na dużą dokładność pomiarów podziałkę tę można stosować wyłącznie do map bardzo dokładnych. Z reguły stosuje się ją do map w skalach do 1:10 000, choć czasami można stosować ją i do skal mniejszych (lecz nie mniejszych niż 1:100 000).

Ad17.

Do 1 cm w terenie

Ad18.

Taśmą stalową mierzymy odległości do 300 m. Przed przystąpieniem do właściwego pomiaru dany odcinek należy wytyczyć w terenie, ewentualnie usunąć drobne przeszkody, a punkty pośrednie oznaczyć tyczkami. Pomiar polega na odłożeniu pełnych długości przymiaru wzdłuż linii tak jak pierwsze przyłożenie `0' przymiaru było przy punkcie początkowym a końcowe wyznaczały początek następnych. Pomiar należy wykonać 2 razy. TAM I SPOWROTEM.

Ad19.

komparacja, temperatura

Ad20.

Błędy absolutne - przypadają na całą mierzoną wielkość

Ad21.

Błędy względne- stosunek błędu absolutnego do wielkości mierzonej (przypadają na jednostkę mierzoną)

Ad22.

Błędy grube - omyłki - są wykryte i eliminowane przez podwójny pomiar

Ad23.

Błędy systematyczne- stałe- stały znak „+” a czasem stałą wartość, dają się usunąć przez wprowadzenie do wyniku odpowiedniej poprawki lub zastosowanie odpowiedniej metody pomiaru.

Ad24.

Błędy przypadkowe- niewielkie i z różnymi znakami, są nieuchwytne i dlatego nie możliwe do usunięcia

Ad25.

Błąd pozorny(v) - różnica między wartością najprawdopodobniejszą(średnią arytmetyczną), a wartością obserwowaną(pomierzoną)

Błąd prawdziwy(rzeczywisty)- różnica między wartością prawdziwą a obserwowaną

Ad26.

m= +- gdzie n- liczba pomiarów ,

Ad27.

M= +- = +-

(n-1)

Ad28.

Ad29.

Osie:

ll- pozioma oś libeli

cc- celowa lunety

hh- pozioma oś obrotu lunety

vv- pionowa oś obrotu instrumenty

Ad30.

ll- vv

vv-hh

hh-cc

Ad31.

błąd kolimacji - błąd nieprostopadłości osi celowej lunety (cc) do osi jej obrotu (vv) w teodolicie. Błąd jest możliwy do wyeliminowania poprzez uwzględnienie w pomiarach poprawek uzyskanych przez odczyt kąta w dwóch położeniach lunety. Wzór na wartość błędu kolimacji:

,gdzie:
O₁ - odczyt z limbusa w pierwszym położeniu lunety
O₂ - odczyt z limbusa w drugim położeniu lunety (po przerzuceniu jej przez zenit i obrocie o 180 stopni)

Ad32.

Błąd inkinacji to nieprostopadłość osi obrotu lunety do osi obrotu instrumentu.

Wzór:

gdzie:

H - odczyty koła pionowego, c - wartość błędu kolimacji, z - wartość kąta zenitalnego.

Ad33.

Spodarka to dolna część instrumentu geodezyjnego, umożliwia stabilne zamocowanie instrumentu geodezyjnego do statywu geodezyjnego o.

Ad34.

Limbus - część teodolitu lub niwelatora (jeśli niwelator posiada koło poziome), mająca postać metalowego lub szklanego krążka, z naniesioną na obwodzie podziałką kątową - 400 gradów bądź 360 stopni. W nowoczesnych instrumentach geodezyjnych limbus przyjmuje postać elementu zdolnego wytworzyć impulsy elektryczne zliczane następnie przez specjalne układy i przeliczane na kąty. Nad limbusem, współśrodkowo, osadzona jest alidada.

Ad35.

• Metody bezpośrednie - pomiar przy pomocy przymiarów wstęgowych

• Metody pośrednie -

• wyznaczenie długości na podstawie obliczeń w konstrukcjach geometrycznych w których pomierzono inne - możliwe do pomiaru elementy, i obliczono długość wyznaczaną

• Metody paralaktyczne

• Pomiary przy pomocy dalmierzy optycznych i elektromagnetycznych

 Ad36.

Niwelacja geometryczna - jeden z rodzajów niwelacji. Polega na wyznaczeniu różnicy wysokości między dwoma punktami terenowymi poprzez pomiar pionowych odcinków zawartych między poziomą linią celowania a punktami terenowymi. Aby wyznaczyć wspomniane odcinki pionowe należy w punktach terenowych ustawić odpowiednie przymiary w postaci łaty niwelacyjnej. Pozioma linia celowania realizowana jest z użyciem specjalnych instrumentów geodezyjnych, zwanych niwelatorami. Niwelacja geometryczna jest najpowszechniej wykorzystywana spośród innych rodzajów niwelacji.

Ad37.

Niwelacja trygonometryczna - jeden z rodzajów niwelacji.

Polega na wyznaczeniu różnicy wysokości między dwoma punktami terenowymi korzystając z zasad trygonometrii. Do wyznaczenia różnicy wysokości należy dokonać pomiaru długości poziomej między punktami terenowymi, kąta pochylenia odcinka zawartego między punktami terenowymi.

Dokładność wyznaczenia różnicy wysokości z użyciem niwelacji trygonometrycznej jest wyższa niż dokładność wyznaczenia z użyciem niwelacji barometrycznej, a przy wykorzystaniu współczesnych precyzyjnych instrumentów porównywalna z dokładnością wyznaczenia tej różnicy z użyciem niwelacji geometrycznej.

Ad38.

Zależnie od stopnia uzyskiwanej dokładności niwelację geometryczną dzieli się na:

• niwelację precyzyjną - wykonywaną dla wyznaczenia wysokości stałych punktów z bardzo dużą dokładnością, punkty te tworzą precyzyjną sieć niwelacyjną, zwaną podstawową osnową wysokościową, która jest oparciem dla osnowy szczegółowej;

• niwelację techniczną reperów - wykonywaną dla wyznaczenia wysokości szeregu stałych punktów, które tworzą sieć niwelacyjną, zwaną szczegółową osnową wysokościową, która stanowi zagęszczenie osnowy podstawowej;

• niwelację techniczną - wykonywaną dla wyznaczenia pomiarowej osnowy wysokościowej, która stanowi zagęszczenie osnowy szczegółowej i służy do takich celów technicznych jak wyznaczanie przekroju terenu lub jego rzeźby;

Ad39.

Niwelacja w przód:

Różnica wysokości między punktem A (o znanej wysokości) a punktem B (którego wysokość mamy określić):

gdzie:

H_A, H_B - wysokość punktu A i B;

i - tzw. wysokość instrumentu ustawionego nad punktem A, tj. wysokość linii celowania nad punktem A mierzona do 1 cm ruletką lub łatą niwelacyjną;

p - odczyt (do 1 mm) na ustawionej pionowo nad punktem B łacie wykonany na poziomej kresce krzyża w lunecie niwelatora;

Wysokość punktu B:

Ad 40.

Niwelacja ze środka:

Różnica wysokości między punktem `wstecz' A a punktem `w przód' B:

Wysokość punktu B:

gdzie: w, p - odczyty (do 1 mm) na ustawionych pionowo nad punktami A i B łatach, wykonane na poziomej kresce krzyża w lunecie niwelatora ustawionego pośrodku odległości d_AB ;

Ad.41

Niwelacją siatkową stosuje się na terenach płaskich i niezabudowanych w przypadkach,

gdy potrzebne jest regularne rozmieszczenie punktów wysokościowych na mierzonym

terenie.

Wielkość figury podstawowej i jej kształt (kwadrat, prostokąt)(10-50 m) uzależnione są od

wielkości obszaru podlegającego pomiarowi, od celu dla którego wykonywana jest

niwelacja oraz od rzeźby terenu.

Mapy opracowane na podstawie pomiaru tym sposobem służą do projektowania i

budowy lub też do obliczania mas ziemnych.

Rzeźbę terenu opracowaną na podstawie pomiaru niwelacji siatkowej przedstawia się w

zależności od potrzeb, w formie warstwic lub rzędnych wysokości terenu

Ad42.

Stosuje się w terenie o niewielkich spadkach i urozmaiconym ukształtowaniu .Polega na określeniu wysokości charakterystycznych punktów terenu niwelacją geometryczną „w przód" przy równoczesnym wyznaczeniu ich położenia sytuacyjnego metodą biegunową. Położenie sytuacyjne niwelowanych punktów może być również określone poprzez identyfikację punktów z istniejących map: elementów naziemnych uzbrojenia terenu, budowli i urządzeń technicznych o konstrukcji trwałej.

Ad43.

Klin optyczny- pryzmat o małym kącie wierzchołkowym γ, służy do odchylania promieni słonecznych o stały kat δ. Promień świetlny padając na jedną z płaszczyzn pryzmatu pod katem α₁, po dwukrotnym załamaniu wychodzi pod kątem α₂. kąt pomiędzy kierunkiem padania a kierunkiem wyjścia jest nazywany kątem odchylenia. Kąt ten jest wprost prostopadły do kąta γ zwanego kątem łamiącym klina.

Ad44.

Płytka płasko równoległa- szklana płytka o 2 przeciwległych ścianach równoległych. Przechodzący przez płytkę po 2 krotnym załamaniu się nie zmienia kierunku, tylko ulega równoległemu przesunięciu o wartość X

Ad45.

Obustronnie wypukła, płasko- wypukła, płasko- wklęsła, obustronnie wklęsła, wklęsło- wypukła, wypukło- wklęsła

Ad46.

Obraz pozorny to obraz przedmiotu, który powstaje w wyniku przecięcia się przedłużeń promieni rzeczywistych po ich przejściu przez układ optyczny. Obraz pozorny nie jest widoczny na ekranie. Obraz ten jest widoczny dla obserwatora rejestrującego rozbieżną wiązkę promieni opuszczających układ optyczny. Nasze zmysły, przyzwyczajone do prostoliniowego rozchodzenia się światła, lokują obraz w miejscu, w którym w rzeczywistości nie biegną żadne promienie - stąd nazwa obrazu pozornego. Efekt ten bywa wykorzystywany w pokazach iluzjonistycznych.

Obraz rzeczywisty to obraz przedmiotu, który powstaje w wyniku przecięcia się promieni przechodzących przez układ optyczny. Jeżeli w płaszczyźnie ogniskowania umieszczony zostanie ekran, wówczas będzie na nim widoczny obraz rzeczywisty.

Ad47.

Soczewka ekwiwalentna (równoważna) - zbiór kilku soczewek sklejonych do siebie na jednej osi w celu zmniejszenia lub usunięcia wpływu aberracji sferycznej i chromatycznej

Ad48.

Libella służy do wypoziomowania instrumentu

Ad49.

• pudełkowa (okrągła )

• rurkowa

Ad50.

Działka budowlana - teren wytyczony pod budowę lub powstały po wyburzeniu budynku/ów. Przeznaczony na zabudowę różnego rodzaju - od domów jednorodzinnych, po osiedla mieszkaniowe, obiekty handlowe lub użyteczności publicznej. Działkę budowlaną nabywa - w zależności od przeznaczenia działki - osoba prywatna, deweloper (zwykle nabywa kompleks działek, pod zabudowę jedno- i wielorodzinną), firma prywatna, instytucja publiczna lub gmina.

Działka ewidencyjna jest najmniejszą jednostką powierzchniową podziału kraju dla celów ewidencji gruntów i budynków (katastru nieruchomości).

Ad51.

Parcela- część użytku gruntowego w granicach działki ewidencyjnej, w przypadku gdy w działce występuje 2 lub więcej użytków gruntowych. Parcelę wyodrębniamy ze względu na odmienność użytku gruntowego

Ad52.

? Kontur klasyfikacyjny wyznacza granice danego użytku

Ad53.

Użytek gruntowy to część powierzchni ziemi użytkowana w sposób jednolity. Przykład użytków : rolne, łąki, pola, nieużytki, drogi, koleje, rzeki

Ad54 i 55.

Metoda domiarów prostokątnych (metoda rzędnych i odciętych lub ortogonalna) - metoda pomiaru szczegółów terenowych wykorzystywana w geodezji. Polega na pomiarze rzędnej i odciętej mierzonego szczegółu terenowego. W geodezji, wartość rzędnej nazywana jest domiarem prostokątnym, a wartość odciętej miarą bieżącą. Rzędna jest to miara od mierzonego punktu do rzutu prostokątnego tego szczegółu na linię osnowy geodezyjnej. Rzut prostokątny punktu wykonuje się z użyciem węgielnicy. Odcięta jest to odległość rzutu szczegółu na osnowę od punktu osnowy, od którego wykonujemy pomiar.

---