9. Wnioski
Wyznaczona przez nas stała szybkości reakcji inwersji sacharozy katalizowana jonami hydroniowymi wynosi k = 0,000103 1/s. W warunkach idealnych prosta zależności ln(at - a) od czasu t, wykreślona z danych doświadczalnych, powinna przechodzić przez punkt o współrzędnych ln(at - a)=0 i t=0. W naszym przypadku, aby dobrze przybliżyć dane doświadczalne z pomocą prostej, musieliśmy do równania kinetycznego reakcji dodać stałą równą b = 3,032. Błędy w trakcie pomiaru wynikały głównie z kiepskiej jakości polarymetru, który kilka razy zaciął się i wypaczył pomiar. Jednak korelacja określająca dopasowanie prostej regresji do danych doświadczalnych wynosi 0,97333 , co jest wynikiem dobrym. Współczynnik determinacji wynoszący 94,44% pozwala nam stwierdzić, że nasza funkcja jest funkcją liniową. Z tego stwierdzenia możemy wnioskować, że reakcja inwersji sacharozy w warunkach niewysokiego stężenia sacharozy w roztworze jest reakcją pierwszego rzędu.
Zjawisko zmiany znaku kąta skręcalności płaszczyzny drgań światła spolaryzowanego roztworu sacharozy, spowodowane kwaśną hydrolizą sacharozy.
Sacharoza (skręcalność dodatnia, +66°) pod wpływem ogrzewania z kwasami hydrolizuje, dając w wyniku hydrolizy równomolową mieszaninę glukozy (+) i fruktozy(-) (cukier inwertowany). Ponieważ wartość bezwzględna skręcalności właściwej fruktozy jest większa niż glukozy, cały roztwór skręca płaszczyznę polaryzacji światła w lewo, czyli odwrotnie (inwersja ) niż wyjściowy roztwór sacharozy.