Zakony rycerskie w średniowiecznej Europie

ZAKONY RYCERSKIE

• feudałowie natrafiają na wrogość i opór

• ta wrogość także w stosunku do pielgrzymów odwiedzający h miejsca święte

• pielgrzymi potencjalna kadrą sił więc trzeba się nimi zaopiekować

• powstają hospicja dla wędrujących

• dla chorych szpitale

• instytucje takie były jeszcze przed krucjatami

• stosunkowo nieliczne

• pod zarządem bractw

• gdy utrwalone rządy łacińskie - ewolucja

• trzeba oprócz opieki zabezpieczyć ich przed grasującymi bandami saraceńskimi

• państewka łacińskie ubogie w ludność do tego przydatną

• trzeba było stworzyć coś nowego

TEMPLARIUSZE

• pierwsza skromna próba 1118 Hugon z Payens

• zbiera kilku towarzyszy

• postanawiają poświęcić się obronie pielgrzymów

• bractwo od lokum - dawnej świątyni Salomona - Templariusze

• interesują się nimi cystersi

• najgorętsi propagatorzy idei krucjat

• z ich ramienia Bernard z Clairvaux pisze regułę opartą na cysterskiej

• 1128 zatwierdzona przez papieża

• podwaliny dla niespotykanej dotąd formy zakonnej

• na czoło bracia świeccy

• śluby

• czystości

• posłuszeństwa

• ubóstwa

• obrona pielgrzymów

• walka z niewiernymi

• popularność

• odpowiada ideom świata

• obojętna narodowość

• powoływano do życia inne zakony

• gdy wymagał tego interes feudałów

JOANNICI I ZAKON MONTJOYE

• reorganizacja dawnego bractwa św. Jana

• szpital i hospicjum w Jerozolimie

• powstają z tego Joannici

• raczej podział narodowościowy - Włosi

• ten układ decyduje o powołaniu trzeciego zakony Montjoye przez HIS Rodryga

• ale szybko wchłonięty przez templariuszy

KRZYŻACY

• czysto niemieccy

• ze zreorganizowanego w 1190 niemieckiego bractwa szpitalnego

• celem zapewnienie cesarstwu trwałego oparcia na brzegach Lewantu

• istotnym zadaniem miała być pomoc w razie planów kolonialnych dynastii Sztaufów na Bliskim Wschodzie

USTRÓJ ZAKONÓW RYCERSKICH

• wyjęte spod władzy miejscowej hierarchii kościelnej

• podlegają bezpośrednio kurii rzymskiej

• władza świecka tez nie ma na nie żadnego wpływu

• „państwo w państwie”

• rządzone przez autonomiczne władze

• na czele obieralny wielki mistrz

• ma do pomocy kilku urzędników zajmujących się poszczególnymi dziedzinami życia

• mnisi dzielą się na

• rycerzy

• tylko element feudalny

• tylko o ni mogą piastować urzędy zakonne

• oni tez decydują o polityce zakonu

• kapelanów

• tylko ci, którzy maja święcenia

• różnice pochodzenia społecznego nie odgrywają roli

• braci służebnych

• wszyscy świeccy

• nie feudałowie

• podział klasowy

• zamieszkują wspólnie ufortyfikowany dom zakonny

• na jego czele stał komtur

• rozrost potrzeba tworzenia prowincji zakonnych

• na ich czele wielcy komturowie

• członkowie ślubują ubóstwo

• pojmowano to jako dot. zakonników

• zakon sam w sobie może posiadać ziemie i bogactwa

• ludność poddańczą

• sprężysta administracja, wyzysk ludności poddańczej gruba forsa

• odgrywają rolę bankierów

• templariusze

• właściwym terenem działalność brzegi Lewantu

• dopóki istniały tam formacje łacińskie mieli rację bytu

• polityka wybitnie egoistyczna

• ostra rywalizacja pomiędzy poszczególnymi zakonami

• zwierzchność papieska coraz bardziej iluzoryczna

• stanowią z wolna coraz bardziej suwerenne instytucje

---