zawód: technik administracji
Praca kontrolna
z finansów publicznych
Temat pracy:
Omów wybraną funkcję finansów publicznych
Nauczyciel prowadzący: Dominik Wieczorek
Funkcje finansów publicznych to zespół zadań stawianych przed finansami publicznymi w kształtowaniu stosunków społecznych (politycznych
i ekonomicznych). Funkcje podlegają realizacji przez aparat państwowy w ramach określonej gospodarki finansowej, wykorzystując w tym celu system planowania finansowego oraz kontroli aktów polityki finansowej i kontroli finansowej. Jedną
z funkcji finansów publicznych jest funkcja alokacyjna.
Istota tej funkcji sprowadza się do tego, że finanse publiczne są narzędziem alokacji zasobów w gospodarce rynkowej. Alokacja zasobów dokonuje się
w związku z dwojakiego rodzaju zadaniami przypisanymi państwu, a są nimi: zadania publiczne i zadania społeczne.
Istota funkcji alokacyjnej polega na tym, że w wyniku działalności władz publicznych część dóbr i usług jest alokowana (dostarczana) poza mechanizmem rynkowym. Wyłączenie mechanizmu rynkowego pozwala państwu na realizację jego zadań publicznych. Kolei przejęcie części środków przez sektor publiczny (który ich nie wytwarza) prowadzi do pozbawienia możliwości wykorzystania ich przez sektor prywatny. Przy czym warto wskazać, że dobra finansowane z środków publicznych przyczyniają się także do wzrostu efektywności działania sektora prywatnego. Dotyczy to zwłaszcza bezpieczeństwa, infrastruktury, administracji. Alokacyjna funkcja finansów publicznych polega więc na podziale czynników wytwórczych między sektor publiczny i sektor prywatny. Realizowana jest za pomocą wydatków
i dochodów publicznych. Najważniejszym odzwierciedleniem funkcji alokacyjnej jest wydatkowanie funduszy publicznych. Wiąże się to z tworzeniem przez sektor publiczny określonych dóbr. Oprócz tego funkcja alokacyjna polega na transferowaniu części wydatków publicznych przez pomoc socjalną. Rola alokacyjna finansów publicznych polega także na realokowaniu dochodów w ramach sektora prywatnego i w układzie przestrzennym.
Pojęcie alokacji zasobów oznacza, że organy publiczne za pomocą przepływów pieniężnych w postaci dochodów i wydatków publicznych mogą wpływać na alokację zasobów w gospodarce, tj. alokację czynników wytwórczych (surowców, materiałów, potencjału ludzkiego) i wytworzonych dóbr materialnych dążąc do ich optymalnego wykorzystania.
Funkcja ta nie odnosi się wyłącznie do aspektu związanego z pozyskiwaniem środków. Stara się ona również wskazać źródła skąd można czerpać środki w taki sposób, aby nie były one uciążliwe a nawet szkodliwe dla samego źródła tych dochodów czy też dla podmiotu dysponującego tymi dochodami.
Przykładem takiej sytuacji może być zdarzenie, obciążenia podatkami przedsiębiorstw czy ludności. Działanie takie zmniejsza możliwość konsumowania, oszczędzania oraz inwestowania przez te podmioty, daje natomiast finansową podstawę do alokacji omawianych zasobów przez państwo lub samorząd terytorialny w związku z przypisanymi im zadaniami. Bardzo często celem jest nie tylko zgromadzenie tych środków, lecz również podjecie interwencji państwa mającej doprowadzić do podjęcia wyznaczonego przez państwo zachowania lub jego zmiany przez podmiot obarczony ciężarem świadczeń pieniężnych. To samo spostrzeżenie należy również odnieść do wydatkowania środków pieniężnych.
Bibliografia:
http://www.arslege.pl/24208/materialy-edukacyjne/10744/funkcje-finansow-publicznych/
Podstawka M.; Podstawy finansów publicznych, wydawnictwo SGGW; Warszawa, 2001.