3.11.2015
Podział i rola dusz wg. Awicenny
Sokrates, droga ku prawdzie.
Obrona Sokrates, Fedon, Państwo ks. VII
V-IV w. p.n.e
Ruch moralny przeniósł się do Aten, filozofowie tam właśnie działali.
Sofiści Protagoras (nauczali logiki, retoryki i „mieszania z błotem”)
Gorgiasz, Hippiasz, Prodyk
Radykalny relatywizm
Sofos
PROTAGORAS (480-411) – uczeń Demokryta, przyjaciel Perykles (greckiego polityka)
„Człowiek jest miarą wszechrzeczy. Istniejących, że istnieją i nieistniejących, że nie istnieją.
Homo-mensura (człowiek miara)
Logoi. Mówił, że nie może powiedzieć czy bogowie istnieją ani, że nie istnieją
Miał wpływ na późniejszy grecki sceptycyzm. Był empirystą. Świat jest takim, jakim go widzimy (sensualizm). Prawda jest dla każdego inna (relatywizm). Prawda jest tylko kwestią umowy społecznej (konwencjonalizm).
Euatlos – uczeń Protagorasa,
SOKRATES PLATON ARYSTOTELES
SOKRATES (469 – 399)- Syn kamieniarza, wg. Niektórych źródeł syn Anaksagorasa, wg. Innych źródeł niewolnik, który został uwolniony. Nie opuszczał Aten. Wybierał się na liczne kampanie wojenne. Nie pozostawił po sobie żadnych dzieł. (ponoć był niepiśmienny). W wieku około 70 lat został oskarżony. Wybrał śmierć przez otrucie zamiast wygnania
Ideał dobrego życia.
„Wiem, że nic nie wiem”.
Sam mówił, że nie naucza. Przez rozmowę, próbował nakierować myśli na logiczny, prawidłowy tor. Był bardzo bliski ludziom.
Miał dwie metody działa retorycznego.
Metoda elenktyczna
Metoda majentyczna
Cnota. Cnota jest dobrem najwyższym. Kiedy dojdzie się do cnoty dojdzie się do szczęścia. Są różne drogi do szczęścia (jedno szczęście- wiele dróg). Dochodził do eudajmonii. Cnota jest także wiedzą o tym co jest sprawiedliwe, jak być sprawiedliwym.
Jego poglądy można nazwać intelektualizmem etycznym.
Cnoty: MĄDROŚĆ, UMIARKOWANIE, MĘSTWO, POBOŻNOŚĆ, SPRAWIEDLIWOŚĆ
Gardził władzą, nie przyjmował nigdy żadnych prezentów. Nie przyjmował zaproszeń na dwory (brzydził się przepychem). Posiadał dwie żony – Ksantypa, Mylto.
Głód jest najlepszym kucharzem.
Wg. Wyroczni Pytyjskiej – wg. Wszystkich ludzi Sokrates jest najmądrzejszy.
Dla wielu ludzi był osobom niewygodną.
Cynicy – założyciel tej szkoły to Antystenes. ( Cynosarges – prowadzili „pieskie życie”). Diogenes z Synopy. Performista starożytności
Cyrenaicy Arystyp (uczeń Protagorasa, potem uczeń Sokratesa). Zajmowali się filozofią jako umiejętnością życia. Byli HEDONISTAMI (ludźmi, którzy byli nakierowani na przyjemności cielesne). Życie nie ma żadnego znaczenia. Cierpienie jest jedynym złem.
PLATON (Arystokles) ( 427-347) – ponoć był spokrewniony z Solonem. Był wyćwiczony na ciele i umyśle oraz otrzymał staranne wychowanie. Często zdobywał nagrody w zawodach. Był wyuczony w instrumencie i poezji.
W wieku 20 lat poznał Sokratesa. Wcześniej jego mistrzem był Kratylos. Podróżował, uczył się matematyki. Był doradcą. Ok 380r p.n.e założył Akademię Platońską, która później była przemianowana na Akademię Ateńską. Wiele pisał.
Mówiono, że sam Apollo zesłał go na Ziemię, żeby nauczał ludzi. Konglomerat poglądów eleatów, Heraklita, Pitagorejczyków i Sokratesa. Doprowadziło go to do dualizmu.
Idealizm ≠ rzeczywiestość. Najwyższa spośród idei jest idea dobra.
Demiurg.
Dusza – część wegetatywna, zmysłowa i rozumna.
(holistycznie – całościowo)