Artykuł do recenzowania:
Fizjoterapia Polska 2/2015 r nr (15)
Artykuł analiza potencjalnych czynników ryzyka syndromu wypalenia zawodowego u fizjoterapeuty.
68-80. Dwie wersje językowe.

Tradycja semiotyczna – Komunikacja to proces dzielenia się znaczeniem poprzez znaki lub słowa.
Znaczenia nie znajdują się w słowach lub innych symbolach ale umiejscowione są w ludziach.

Tradycja socjokulturowa – komunikacja jako tworzenie i odbywanie rzeczywistości społecznych

Tradycja krytyczna – komunikacja jako refleksyjne wyzwanie rzucone niesprawiedliwemu dyskursowi
Według teoretyków tej teorii negatywnymi cechami współczesnej rzeczywistości są:
1. Kontrola nad językiem w celu utrzymania nierówności władzy
2. Media przytępiające wrażliwość na represje
3. Ślepa ufność pokładana w metody naukowe i bezkrytyczna akceptacja odkryć empirycznych

Tradycja fenomenologiczna - komunikacja jako doświadczanie siebie i innych poprzez dialog. W tradycji tej kładzie się nacisk na interpretacje własnych, subiektywnych doświadczeń. (Carl Rogers)

Komunikowanie to transmisja informacji z jednego miejsca do drugiego.
Komunikowanie to narzędzie pozwalające społeczeństwom egzystować i które wyróżnia go od innych istot żywych.

Komunikowanie jest procesem porozumiewania się jednostek grup lub instytucji jego celem jest wymiana myśli, dzielenie się wiedzą, informacjami i ideami. Proces ten odbywa się na różnych poziomach przy użyciu zróżnicowanych środków i wywołuje określone skutki.

Cechy komunikowania:

1. Specyficzny proces społeczny, ponieważ zawsze odnosi się przynajmniej do dwóch jednostek i przebiega w środowisku społecznym.

2. Zachodzi w określonym kontekście społecznym determinowanym przez liczbę i charakter uczestników.

3. Jest to proces kreatywny polegający na budowaniu nowych pojęć i przyswajaniu wiedzy o otaczającym świecie.

4. Komunikowanie ma charakter dynamiczny. Polega na przyjmowaniu, rozumieniu i interpretowaniu informacji.

5. Jest to proces ciągły trwający od urodzenia do śmierci.

6. Jest to proces symboliczny bo posługuje się symbolami i znakami.

7. Jest to proces interakcyjny, czyli że pomiędzy jego uczestnikami wytwarzają się określone stosunki – partnerskie, podporządkowania, dominacji.

8. Jest celowe i świadome, ponieważ działaniem uczestników kierują określone motywy.

9. Jest nieuchronne, czyli niezależne od uświadamianych sobie zamiarów.

10. Jest procesem złożonym i może mieć charakter: jednostronny lub dwustronny, werbalny lub niewerbalny, bezpośredni, medialny lub pośredni.

11. Jest nieodwracalne, czyli nie da się go cofnąć, powtórzyć czy zmienić w przebiegu.

Elementy procesu komunikowania:

1. Kontekst – warunki w jakich odbywa się proces komunikowania
   1. Aspekt fizyczny czyli wyznaczony przez otoczenie zewnętrzne
   2. Aspekt historyczny – występuje wtedy kiedy uczestnicy komunikacji odwołują się do zdarzeń, które już miały miejsce.
   3. Aspekt psychologiczny – sposób, w jaki uczestnicy procesu postrzegają się nawzajem, formalność lub bezpośredniość sytuacji i ich wpływ na znaczenia jakie są kreowane w tym procesie.

4. aspekt kulturowy – jest to system wiedzy, łączący w sobie wierzenia, wartości, symbole i zachowania uznawane przez daną zbiorowość

Uczestnicy - nadawca odbiorcy/odbiorca. W języku sformalizowanym osoby te mają ściśle określone i niewymienne role, natomiast w relacjach nieformalnych role te mogą być wymienne. Uczestników procesu różnią najczęściej trzy elementy:
Stosunek do innych, płeć, kultura.

Komunikat – kompleksowa struktura, na którą składają się:
Znaczenia, czyli czyste idee i uczucia istniejące w ludzkich umysłach, przełożone na znaczenia, zrozumiałe dla pozostałych uczestników procesu.
Symbole – są to słowa, dźwięki, działania, dzięki którym znaczenie jest przekazywane innym osobom.
Kodowanie i dekodowanie – kodowanie to proces transformacji idei i uczuć w symbole i ich organizacja.

Dekodowanie to transformowanie zakodowanego przekazu w idee i uczucia.

Forma i organizacja – związane ze strukturą komunikatu

Kanał – droga przekazu i środki transportu, za pomocą których przekaz pokonuje drogę od nadawcy do odbiorcą

Szumy – źródło zakłóceń. Szum może mieć charakter zewnętrzny np. hałasy zza okna, korytarza etc. Wewnętrzny – to co my w danym momencie czujemy, np. nasze rozdrażnienie nasze podekscytowanie. Semantyczny – związanych z nieprawidłowym użyciem przez nadawcę znaczenia, które blokuje prawidłowe odkodowanie przez odbiorcę.

Sprzężenie zwrotne (feedback) – reakcja odbiorcy na komunikat po jego odkodowaniu.