Na podstawie przeprowadzonych badań twardości i informacji dotyczących poszczególnych badań wywnioskować można że najszybszą i najłatwiejszą metodą badań jest metoda Rockwella w której twardość badanej próbki można odczytać bezpośrednio ze wskaźnika, dlatego pomiar twardości metodą Rockwella znalazł powszechne zastosowanie w przemyśle

Każdy wynik z metody Brinella obdarzony jest pewnym błędem. Może on wynikać z niepoprawnego pomiaru średnicy odcisku, lub błędu w obliczeniach. Dlatego wskazane jest wykonanie kilku pomiarów i uśrednienie otrzymanych wyników. Ten zabieg pozwoli na otrzymanie wyniku najbardziej zbliżonego do rzeczywistego.

W metodzie Vickersa zaletą jest stosowanie tej samej skali dla materiałów miękkich i twardych, możliwość stosowania do pomiaru warstw utwardzonych, małych przedmiotów i powierzchni gotowych Wadą tej metody jest to że odciski są bardzo małe i nie można jej stosować do materiałów niejednorodnych - jednakże odciski te nie niszczą powierzchni badanej.

Badany przedmiot powinien być tak badany aby nie było śladów wgłębnika po jego drugiej stronie ponieważ wtedy zostanie badana twardość podłoża a nie samej próbki. Należy zachować odpowiednie odstępy pomiędzy miejscami badania gdyż w okolicy punktu po wgłębniku następuje utwardzenie materiału, nie można przykładać siły na samym obrzeżu próbki ponieważ może się wyszczerbić i uszkodzić przy tym wgłębnik. Próbka powinna być gładka (w razie potrzeby dokładnego wyniku wypolerowana) celem zniwelowania oporów tarcia powierzchniowego. Pomiary wykonuje się kilkukrotnie aby uśrednić wynik pomiaru którego różnice wynikają niejednokrotnie z niejednorodnej struktury, miejsca utwardzenia, założenia błędu pomiarowego.