4.Źródła prawa Unii Europejskiej.
   4.1. Prawo pierwotne:
       4.1.1. Źródła prawa pierwotnego (traktaty założycielskie, reformujące i niektóre umowy międzynarodowe, umowy stowarzyszeniowe i traktaty akcesyjne);
      4.1.2. Ranga;
      4.1.3. Podpisanie, ratyfikacja, wejście w życie Traktatów.
   4.2. Prawo wtórne (art. 288 TFUE).
       4.2.1. Źródła prawa wtórnego o charakterze wiążącym:
             4.2.1.1. Rozporządzenia;
             4.2.1.2. Dyrektywy;
            4.2.1.3. Decyzje;
            4.2.1.4. Konieczność podejmowania wszelkich środków prawa krajowego w celu wprowadzenia w życie prawnie wiążących aktów Unii (art. 4 ust. 3 TUE, art. 291 TFUE).
      4.2.2. Źródła prawa wtórnego nie posiadające mocy wiążącej:
4.2.2.1.Zalecenia;
4.2.2.2.Opinie.

Podstawowym podziałem prawa UE jest podział na prawo pierwotne – stanowione przez państwa członkowskie jako część prawa międzynarodowego oraz prawo wtórne – stanowione przez instytucje Unii. W razie konfliktu norm prawnych z zakresu prawa pierwotnego i prawa wtórnego, pierwszeństwo przysługuje prawu pierwotnemu.