MASAŻ SHANTALA

Warunki

Dziecko powinno być nagie, a pomieszczenie być przyjemnie ciepłe. Używany olejek do masażu również powinien być ciepły. W Indiach zimą matki używają oleju musztardowego (z gorczycy), latem zaś oleju kokosowego.

Dziecko nie powinno być zaraz po jedzeniu, ani nie po samym posiłku. Należy odczekać mniej więcej półgodziny, jeśli posiłek był lekki (na przykład pokarm matki).

Po masażu dobrze jest zrobić dziecku kąpiel. Będzie ona miała dodatkowy efekt relaksujący. A poza tym zmyje z ciała nadmiar olejku.

Według masażu Shantala, dobrze jest masować rano i ewentualnie powtórzyć go wieczorem. Kobieta powinna siedzieć bezpośrednio na ziemi, z wyprostowanymi nogami, prostymi plecami. Masowania na stojąco dziecka leżącego na stole pozbawia go zasadniczej energii i pozytywnych efektów.

Masaż niemowlaka nie będzie trwał zbyt długo (około 5 minut). Małe dzieci nie lubią bowiem długo pozostawać nago. Z czasem jednak czas będzie się wydłużał. Nie należy jednak kontynuować masowania, gdy dziecko zaczyna być niespokojne, płakać, dawać oznaki zniechęcenia. Masaż ma pozostawać chwilą przyjemności i dla dziecka i dla matki.

• Osoba masująca: siedzi na podłodze z wyprostowanymi nogami, ręce natłuszczone oliwką.

• Osoba masowana: małe dziecko masujący kładzie sobie na nogi twarzą do siebie (nogi dziecka spoczywają na brzuchu masażysty) a u większych dzieci są zgięte lub rozchylone po obu stronach talii masującego.

• Masowanie ruchem głaszczącym, rytmicznym i wolnym.

Etapy:

1. Klatka piersiowa:

• dwoma rękami od łuków żebrowych w górę i na zewnątrz do okolicy barków

• po przekątnej całą klatkę od dolnych łuków żebrowych do przeciwnego ramienia naprzemiennie

1. Ręce:

• dziecko obrócone na bok

• lekkie uniesienie wolnej ręki – trzymając za przegub dłoni i drugą dłonią obejmując rękę, schodzimy ruchem głaszczącym od ramienia do nadgarstka potem druga

• ramię chwytamy obiema dłońmi – ruch śrubowy

1. Dłonie:

• kciukami masujemy dłoń przechodząc od przegubu dłoni ku palcom

• ruch głaszczący całej dłoni

1. Masaż brzucha:

• naprzemiennie od dolnych żeber do spojenia łonowego

• przedramieniem jednej ręki od dolnych żeber do spojenia łonowego, a druga ręka unosi nogi dziecka, aby nogi były zgięte w kolanach, a stopy oparte o podłoże

1. Kończyny dolne:

• głaskanie od uda do stopy

• ruch śrubowy od uda do stopy

• stopy: najpierw kciukiem. A potem głaszczemy całą dłonią od pięty ku palcom

1. Grzbiet:

• dziecko na brzuchu;

• głaszczemy od barków do pośladków i z powrotem

• jedną ręką: od karku do pośladków (potem wraca), drugą się przeciwstawia

• kończąc schodzi się od karku aż do pięt

1. Masaż twarzy:

• czoło – opuszkami palców od środka do skroni potem kołowym ruchem od czoła poprzez skronie na policzki i wracamy do czoła

• nos wzdłuż

• powieki – schodzimy nimi w dół po brzegach nosa ku kącikom ust.

BRZUCH
Masaż należy rozpocząć od rozmasowania dużej ilości olejku na dłoniach, na wewnętrznej i zewnętrznej stronie. Olej powinno się mieć cały czas w zasięgu ręki. Sięgając po nową dawkę olejku, należy zostawić jedną dłoń na ciele dziecka, aby i tracić z nim kontaktu.

Dziecko leży na nogach matki, główka przy jej stopach, stopy dziecka blisko jej brzucha. Powolnymi, acz pewnymi i rytmicznymi ruchami masuje się jednocześnie dwa boki od klatki piersiowej w kierunku podbrzusza.

Następnie masuje się, przesuwając ręce na krzyż po brzuchu: od szyi po prawej strony do podbrzusza po lewej i na odwrót. Jest to płynne ruch, tak jakby obie ręce cały czas pozostawały przyklejone do ciała dziecka.
(Gesty mogą być powtarzane wielokrotnie. Na początku proponujemy Wam powtarzać każdy gest trzy raz: pierwszy, by dziecko się z nim zapoznało, drugi jako faktyczny masaż i trzeci, aby go zapamiętało.)

RAMIONA
Dziecko leży na boku. Lewa ręka chwyta nadgarstek dziecka. Prawa zaś ręka otacza ramię dziecka i kolistymi ruchami masuje je, przesuwając się w kierunku prawej ręki. Dotarłszy do nadgarstka lewa ręka puszcza dłoń dziecka i rozpoczyna ponownie od obojczyka masaż ramienia. Ważnym jest, aby spowolnić kolisty ruch na poziomie nadgarstka. I tak na zmianę.
(Za nim się przejdzie do masażu następnego ramienia, należy wykonać masaż dłoni.)

DŁOŃ
Kciuk kolistym ruchem masuje wewnętrzną stronę dłoni dziecka. Następnie zgina się palce dziecka do wewnętrznej strony dłoni.

BRZUCH - ciąg dalszy

Dziecko ponownie leży na plecach na nogach matki, która chwyta pięty dziecka i trzymając je w pionie masuje przedramieniem brzuch dziecka z góry w dół.

NOGI
Nogi należy chwycić tak jak poprzednio ramiona: kolistymi ruchami od ud po piętę masuje się całą nogę dziecka, spowalniając na wysokości kostki i pięty. Po czym masuje się najpierw kciukiem a potem otwartą dłonią stopę dziecka. Następnie przechodzi się do masażu drugiej nogi.

PLECY
Dziecko leży teraz w poprzek nóg matki, blisko brzucha, głowa znajduje się po prawej stronie. Dłonie są na wysokości ramion. Wykonują ruch jak przy wyrabianiu ciasta wałkiem do ciasta. Schodząc w dół pleców, jedna ręka wykonuje ruch do przodu, druga do tyłu i tak na zmianę, choć nacisk jest głównie przy ruchu do przodu. W ten sposób masuje się łopatki, środek pleców, plecy na wysokości nerek i pośladki. Po czym ręce wracają ku głowie, masując te same części ciała i wykonując te same ruchy.

Następnie prawa ręka mocno przylega to pośladków dziecka, a lewa masuje mocno plecy idąc od szyi ku pośladkom. Im ruch wolniejszy i płynny, tym większy efekt masażu. Po czym lewa ręka powraca ku barkom (bez masowania) i ponownie masuje schodząc w dół pleców.

Kolejny etap jest podobny do poprzedniego. Lewa ręka matki chwyta stopy dziecka, a prawa masuje, tym samym powolnym i płynnym ruchem, od szyi po kostki dziecka.

TWARZ
Masaż twarzy u małego dziecka może się przez długi czas nie powieść, gdyż maluchy nie lubią jak się jej dotyka. Przypomina im to ciężki chwile porodu, kiedy główka przez długi czas była uciśnięta. Z czasem jednak dziecko powinno zacząć doceniać i masaż twarzy.

Ustno – twarzowa terapia regulacyjna wg Castillo – Moralesa:

• Stosowana w celu przygotowania osoby do podjęcia funkcji ruchów mimicznych, artykulacyjnych, do jedzenia, picia i ogólnej stymulacji twarzy i ust zwłaszcza na poziomie odruchów wrodzonych.

• Wykonywane przed posiłkiem lub podczas zajęć logopedycznych.

• Polega na lekkim ucisku lub wibracji

• Polega na stymulacji neuromotorycznych punktów twarzy

• Ćwiczenia wstępne

• Jedna ręka na potylicy, druga ręka na klatce piersiowej –

• ROZCIĄGANIE KARKU (pociąganie dłońmi od klatki do podbródka)

• ODCHYLANIE GŁOWY DO PRZODU I DO TYŁU (po 10 razy)

• POCHYLAMY GŁOWĘ I OBRACAMY JĄ NA BOK po czym wracamy do linii środkowej

• Ćwiczenia zasadnicze:

• Jedna ręka na potylicy – ciągnie głowę ku górze i do przodu

• Druga ręka stymuluje punkty neuromotoryczne:

1. Dno jamy ustnej

2. Podbródek

3. Warga górna

4. Gładzizna

Dalsza kolejność dowolna: kąciki oka, skrzydełka nosa, kąciki ust, żwacze.

Metoda polega na:

• regulacji motoryki mięśni ustno-twarzowych w celu uzyskania właściwego lub zbliżonego do normy wzorca ruchu,

• normalizacji wzmożonego bądź obniżonego napięcia mięśni całego ciała,

• regulacji nieprawidłowego ułożenia szczęki i żuchwy względem siebie,

• regulacji zaburzeń oddychania.

 

 

1. punkt gładzizny nosa
2. punkt kąta oka
3. punkt skrzydełka nosa
4. punkt wargi górnej
5. punkt kąta ust
6. punkt bródki
7. punkt dna jamy ustnej

 

Dokonuje się tego poprzez odpowiednie manipulacje terapeutyczne. Techniki, których używa się w masażu leczniczym według Castillo Moralesa to:

• dotyk,

• rozciąganie,

• ucisk,

• rozcieranie,

• wibracja.

 

Rys. 2. Kontrola żuchwy

Castillo Morales wyróżnia:

Ćwiczenia modelujące tj. ćwiczenia przygotowujące grupy mięśni mimicznych do masażu.

Ćwiczenia specjalne dotyczące masażu punktów neuromotorycznych twarzy w celu uaktywnienia mięśni mimicznych, ruchów związanych z procesem ssania, połykania, żucia oraz artykulacji, domykania jamy ustnej, podnoszenia i cofania języka. 

Punkty neuromotoryczne twarzy rozumiane są jako obszar reakcji, gdzie za pomocą stymulacji dotykowej wyzwalane są określone ruchowe odpowiedzi mięśni.

Ćwiczenia wewnątrz jamy ustnej w celu normalizowania zaburzonego napięcia mięśniowego języka, podniebienia, policzków. Ćwiczenia mają na celu zmniejszenie nadmiernego ślinienia, obniżenie odruchu wymiotnego, cofnięcie i podniesienie języka, aktywacji bocznych ruchów języka, doskonalenie połykania.