Społeczny ład informacyjny (normy, systemy)- spójny system norm informacyjnych, procesów informacyjnych, systemów informacyjnych i zasobów informacyjnych w państwie, w społeczeństwie, w gospodarce narodowej i w skali międzynarodowej. Społeczny ład informacyjny w skali międzynarodowej jest podstawą globalnego porządku politycznego i międzynarodowej współpracy we wszystkich dziedzinach.
Chodzi to o dobrą organizację, tworzenie i gromadzenie informacji. W tym modelu ważna jest także kontrola jakości informacji, dostępność, upowszechnianie i wykorzystywanie informacji. Oceniając ład informacji w państwie pod względem organizacyjnym bierzemy pod uwagę:
Do jakich systemów informacyjnych i w jaki sposób obywatele mają obowiązek przechowywać informacje?
W jaki sposób zorganizowane jest przetwarzanie owych informacji obywatelom?
Jaki jest poziom dublowania informacji zbędnych w zasobach i systemie informacyjnym państwa?
Jak kształtuje się społeczny ład informacyjny?
Ład informacyjny w dziedzinie społecznej jest to przypływ informacji wśród ludzi [członków społeczeństwa]. Kształtuje system komunikowania się różnych grup społecznych [w rodzinie, w grupach sąsiedzkich, zawodowych, na szczeblach regionalnych, państwowych i ogólnoświatowym]. Podstawami ładu informacyjnego w tej komunikacji są przede wszystkim przyjęte normy etyczne miedzy członkami danej grupy.
Ład informacyjny w polityce porządkuje przede wszystkim te potrzeby, które są niezbędne do funkcjonowania systemu politycznego państwa, które zapewniają jego stabilność. W społeczeństwie informacyjnym ważny w sferze polityki jest monopol na informacje. Mając odpowiednią przewagę w dziedzinie informacji można kształtować społeczny ład informacyjny nie tylko poprzez prawo stanowione. Ład informacyjny w państwie i strukturach państwowych rozwija się i kształtuje wraz z rozwojem cywilizacji i kultury. Jest to proces. Zmienia się wraz ze zmianami systemu społecznego i politycznego w państwie. Jeśli są to zmiany ewolucyjne, powolne, to i zmiany w ładzie informacyjnym są niewielkie- dostrzegalne dopiero w długim okresie czasu. Są one związane z postępem technicznym, z nowymi technologiami wytwarzania produktów, z rozwojem ekonomicznym.
Jeśli w państwie nastąpiła gwałtowna zmiana polityczna lub ekonomiczna to równie gwałtownie występują zmiany w społeczeństwie informacyjnym.
W państwach totalitarnych państwo ma monopol na tworzenie i kierowanie ładem informacyjnym.
W państwach autentycznie demokratycznych, gdzie nie ma nadmiaru biurokracji rola państwa w organizacji ładu informacyjnego jest niewielka.
W globalnym społeczeństwie w warunkach nowoczesnych technologii informacyjnych monopol na informacje decyduje o pozycji gospodarczej, społecznej i politycznej. Dzięki temu monopolowi można ingerować we wszystkie aspekty życia społecznego.
Globalizacja procesów i systemów informacyjnych:
prowadzą do:
koncentracji generowania informacji w skali globalnej,
koncentracji tworzenia postępu naukowego i technicznego,
centralizacji dystrybucji i zarządzania informacją,
uzależnienia informacyjnego krajów i regionów pozostających poza centrami generowania i dystrybucji informacji od państw, w których centra te są zlokalizowane,
peryferalizacji krajów, które w dziedzinie nauki, techniki i gospodarki nie włączą się do sfery języka angielskiego,
polaryzacji ekonomicznej świata na „informacyjnie aktywną” i „informacyjnie bierną”, co w warunkach gospodarki opartej na wiedzy (gospodarki informacyjnej) jest niemal tożsame z polaryzacją na kraje rozwinięte i kraje pozostałe.
SPOŁECZNE MINIMUM INFORMACYJNE - jest to minimum zasobów informacyjnych które powinien posiadać obywatel, aby dostatecznie funkcjonować (państwo powinno je dostarczać w wyniku powszechnej, obowiązkowej edukacji, która rośnie wraz z rozwojem gosp.).
Powszechne w społeczeństwie informacyjnym jest zjawisko, że każdy człowiek i każda jednostka organizacyjna działają w wielkiej luce informacyjnej. Z tego powodu powinny:
1) mieć dostęp do wielu zewnętrznych zasobów...
2) móc korzystać z informacyjnego wspomagania zewnętrznych systemów...
3) dysponować pewnym zasobem metainformacji, umożliwiającym korzystanie z zewnętrznego wspomagania informacyjnego,
4) stale uzupełniać swoje zasoby informacyjne i metainformacyjne (ciągłe uczenie się).
Minimum funkcjonalne- informacje potrzebne do funkcjonowania w zawodzie, rodzinie itp., posiada każdy człowiek, np. przedsiębiorca musi posiadać wiedzę o aktualnej wartości walut
Z prawa człowieka do prawdy wynika obywatelskie prawo do informacji.
Każdy obywatel ma prawo do rzetelnej, weryfikowalnej, aktualnej informacji, jaka jest mu potrzebna do życia, funkcjonowania w społeczeństwie oraz w państwie
Ograniczanie, utrudnianie dostępu do informacji, albo przekazywanie informacji nie prawdziwych jest łamaniem fundamentalnych praw człowieka i praw obywatelskich
Z prawa obywatela do informacji wynika obowiązek państwa i organizacji ponadpaństwowych zapewnienia wszystkim obywatelom informacji niezbędnej do funkcjonowania, do korzystania z praw człowieka i obywatela.
We współczesnym społeczeństwie, państwie i gospodarce człowiek, obywatel lub podmiot społeczno-gospodarczy działają w warunkach luki informacyjnej między posiadanymi zasobami informacji a informacjami, jakie są niezbędne do racjonalnego, efektywnego działania w konkretnych sytuacjach. Luka informacyjna stale się powiększa wraz z postępem technicznym, organizacyjnym i cywilizacyjnym. W wielu krajach rządy lub inne organizacje podejmują działania, które mają na celu ograniczenie, a przynajmniej kontrolę tej luki informacyjnej. Służy temu m.in. rozwój nowoczesnych technologii informacyjnych
Aby utrzymać ład informacyjny w państwie konieczna jest spójność pomiędzy prawem obywatela do informacji, a realizacją przez państwo obowiązków wynikających z tego prawa. Brak tej spójności powoduje tworzenie się luki informacyjnej między organami państwa, a obywatelami (obywatele nie potrafią korzystać ze swoich praw).
Trzy rodzaje luki między organami państwa, a obywatelami:
Luka funkcjonalna [kompetencyjna], luka informacyjna
Sytuacyjna luka informacyjna; osoba, która spełnia dane funkcje nie posiada informacji na dany temat, np. policjant nie zna prawa drogowego;
Strukturalna luka informacyjna; informacje niezbędne do funkcjonowania obywateli nie są w ogóle udostępniane lub nie istnieją na skutek działań organów państwowych, np. brak aktów wykonawczych do ustaw lub dekretów
Czynniki, które powinny mieć wpływ na kształtowanie ładu informacyjnego w państwie
Zasoby informacyjne są to informacje społecznie użyteczne przechowywane w róznych miejscach czasie i formie dostępne tym wszystkim użytkownikom dla których są w całości potrzebne zasoby te powinny być gromadzone według norm informacyjnych musza mieć odpowiednią jakośc ilość i dostępność
Model ładu informacyjnego w ekonomi kryteria tego ładu określna nauka która nazywa się ekonomiką informacyjny ład oparty jest na wzajemnych prawach i obowiązkach podmiotów gospodarczych i konsumentów i państwa do informacji oraz kontroli jakości informacji , ocenia się tu informacje ustala się które są dobrem publicznym i jak są dostępne uczestnikom procesów informacyjnych .
Społeczny ład informacyjny w w państwie w dziedzinie organizacyjnej chodzi o dobra organizacje tworzenia gromadzenia i przechowywania informacj
Relacje miedzy rozwojem technologicznym a społecznym są bardziej złożone i zależą od wielu procesów przebiegających równolegle do zmian technologicznych, a uwarunkowanych kulturowo i socjologicznie . Charakter tych zmian zależy również od stopnia zaawansowania i złożoności technologii oraz stopnia ich wykorzystania.
Wiele norm nie znajduje się w prawie stanowionym, lecz w prawie naturalnym, bez znajomości którego trudne jest określanie jakichkolwiek zjawisk. Każda zbiorowość ludzka we wczesnych etapach swojego rozwoju wykształciła zbiór norm postępowania. Współcześnie uznaję się prawo naturalne za wzór dla prawa stanowionego. Normy prawa naturalnego odwołują się do natury człowieka, któremu Bóg dał wolną wolę i rozum, aby nimi rozporządzać dla dobra ogólnego. Naczelną ideą prawa naturalnego jest idea dobra i nakaz -Należy czynić dobro.
Prawo naturalne oparte jest na naturze ludzkiej, nie można więc jego zniszczyć lub zabrać człowiekowi. Prawo naturalne jest nadrzędne przy tworzeniu prawa państwowego, nawiązuje do godności człowieka, powszechnego dobra i sprawiedliwości społecznej, a nie dążenia władzy do zaspokojenia własnych doraźnych interesów.
Prawo naturalne jest bardziej stabilne i trwałe od prawa stanowionego, gdyż odnosi się do woli Bożej, która podyktowała człowiekowi uniwersalne i niezmienne zasady postępowania w zbiorowości.
Prawo do prawdy stanowi podstawe społecznego ładu informacyjnego w cywilizacji łacinskiej, szczególnie we współczesnych systemach demokratycznych opartych na jej zasadach. W cywilizacji łacinskiej prawo do prawdy jest niezbywalnym, fundamentalnym prawem człowieka. Nie we wszystkich systemach cywilizacyjnych prawo do prawdy jest tak traktowane, z reguły nie jest uznawane za prawo nadrzedne wzgledem stanowionego przez organy panstwowe aktualnie sprawujace władze.
Prawo do informacji jest nieodzownym narzędziem umożliwiającym obywatelom aktywny udział w życiu publicznym. Bez niego nie jest możliwa m.in. jakakolwiek kontrola władz państwowych czy samorządowych, ochrona obywateli przed nadużyciami tych władz czy nieefektywnym zarządzaniem publicznymi pieniędzmi.
W Polsce prawo do uzyskania informacji o działalności organów władzy publicznej i osób pełniących funkcje publiczne gwarantuje Konstytucja (art. 61), Ustawa o dostępie do informacji publicznej (z dn. 6. września 2001r., Dz. U. Nr 112, poz. 1198) oraz Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 stycznia 2007r. w sprawie Biuletynu Informacji Publicznej.
Obywatelskie prawo do informacji oznacza, że każdy obywatel ma prawo do rzetelnej, weryfikowalnej i aktualenj informacji, potrzebnej mu do funkcjonowania w społeczeństwie i państwie. Ograniczanie, utrudnianie czy przekazywanie informacji nierzetelnej, nieaktualnej jak i dezinformowanie jest naruszeniem i łamaniem praw człowieka i praw obywatelskich .
Dla każdego społeczeństwa, dla każdego systemu politycznego i ekonomicznego istnieje określony zakres informacji, jaki jest niezbędny obywatelom aby mogli świadomie w pełny sposób korzystać z innych praw człowieka i praw obywatelskich.
Tworzone są i rozijane są instytucje odpowiedzialne za wytwarzanie zasobów informacyjnych i ich udostępnianie zaiteresowanym wtedy gdy są one potrzebne. Instytucje te odpowiedzialne są za to aby informacje były dostępne w takim miejscu i w takiej postaci, która gwarantuje poprawne ich odbieranie i wykorzystanie.
W państwach demokratycznych prawu obywatela do informacji odpowiada obowiązek państwa i jego instytucji do udostępnienia lub dostarczenia obywatelom odpowiedniej informacji.
Hakerzy mają dostęp do bardzo ważnych, zastrzeżonych, komercjalnych i wojskowych informacji. Państwo niejednokrotnie obawiało się o to, iż jakieś poufne informację mogą wyjść na jaw, w związku z tym nastąpił rozwój międzynarodowych, ogólnodostępnych sieci i nowych urządzeń zabezpieczających.
Hakerzy działają pod pseudonimami. Ich motywacją jest chęć poszerzania swej wiedzy, zwiększanie własnych możliwości, chęć panowania nad zbiorami bardzo ważnych inf., wolność w podejmowaniu decyzji . Posługują się szeroką gamą języków programowania. Przy komputerach spędzają od 6 do 12 godzin, działają zwykle w nocy. Mają swój język- slang bądź żargon. Zwykle działają osobno, aczkolwiek dzielą się swoimi osiągnięciami z innymi, ponieważ uważają że żaden problem nie powinien być rozwiązywany 2 razy.
-haker nie posługuje się wirusami, jedynie w celu poznania ich
-haker nie włamuje się po inne korzyści niż poszerzanie własnej wiedzy
-haker nie modyfikuje danych w systemach do których się włamał(dopuszczalne są wyjątki: zmiana systemów systemowych, aby wejście do systemu nie zostało zauważone ,naprawa uszkodzonych plików, korektyw plikach użytkownika w celu zapewnienia sobie dostępu w przyszłości)
-haker dzieli się swą wiedzą żeby ludzie poznawali luki w systemach zabezpieczeń
-haker pomaga tym którzy pomagają innym i sami ciężko pracują nad swoimi osiągnięciami
-płaci za oprogramowanie komercyjne i nie korzysta z pirackich kopii
-respektuje prawo do poufności informacji prywatnych
Plan reagowania kryzysowego
Ustawa z dnia 26 kwietnia 2007 roku składa się z 20 stron. W ustawie zawartych jest 35 artykułów.
1) plan główny zawierający:
a) charakterystykę zagrożeń oraz ocenę ryzyka ich wystąpienia, w tym mapy ryzyka i zagrożenia powodziowego,
b) charakterystykę sił i środków, w tym stan rezerw państwowych, oraz ocenę możliwości ich wykorzystania,
c) analizę funkcjonowania administracji publicznej, jej skuteczności i możliwości wykorzystania w sytuacjach kryzysowych,
d) przewidywane warianty działań w sytuacjach kryzysowych,
e) wskazanie trybu aktualizacji planu oraz poszczególnych załączników funkcjonalnych;
2) procedury reagowania kryzysowego określające zespół przedsięwzięć na wypadek sytuacji kryzysowych, w czasie stanów nadzwyczajnych i w czasie wojny, a w tym:
a) zadania w zakresie monitorowania zagrożeń,
b) bilans i tryb uruchamiania sił i środków niezbędnych do usuwania skutków zagrożeń,
c) uruchamianie działań przewidzianych w planie reagowania kryzysowego oraz zasady współdziałania, a także sposoby ograniczania rozmiarów strat i usuwania skutków zagrożeń;
3) załączniki funkcjonalne planu głównego określające:
a) standardowe procedury operacyjne, opisujące sposoby działania podmiotów realizujących zadania z zakresu zarządzania kryzysowego,
b) organizację łączności między podmiotami, o których mowa w lit. a,
c) organizację systemu monitorowania zagrożeń, ostrzegania i alarmowania,
d) zasady informowania ludności o zagrożeniach i sposobach postępowania na wypadek zagrożeń,
e) organizację ewakuacji z obszarów zagrożonych,
Celem polityki CEP jest koordynacja wspólnego planowania działań z zakresu obrony cywilnej państw członkowskich NATO na okoliczność szczególnych zagrożeń. Czynności w zakresie CEP leżą zawsze w zakresie obowiązków poszczególnych państw członkowskich. Na poziomie NATO dokonuje się jednak harmonizacji narodowych celów i zdolności, w celu zapewnienia prawidłowego działania stworzonych wspólnie procedur oraz dostępności potrzebnych środków. Środki te to statki, samoloty, pociągi, zasoby medyczne, środki komunikacji, i inne środki reagowania cywilnego.
CEP istnieje aby realizować podstawowe założenia bezpieczeństwa cywilnego NATO, w tym współpracę cywilno-wojskową (CIMIC), zarówno w ramach artykułu piątego, jak i w czasie operacji reagowania na zagrożenia z niego nie wynikające, a także wspieranie władz państwowych w przypadku zagrożeń ludności cywilnej. CEP dąży zarówno do wspierania zarządzania operacjami ratowniczymi jak i utrzymania porządku publicznego w trakcie katastrof, zagrożeń i wojen. Zainteresowanie udziałem państw członkowskich NATO w strukturach CEP wzrosło w świetle wydarzeń 11 września 2001 roku i wiąże się z próbami zagwarantowania bezpieczeństwa ludności cywilnej na wypadek ataków chemicznych, biologicznych i nuklearnych. W chwili obecnej najważniejsze działania CEP to:
Wspieranie operacji wojskowych Sojuszu, prowadzonych na podstawie artykułu piątego.
Wspieranie operacji reagowania na zagrożenia, nie wynikających z artykułu piątego.
Wspieranie władz państwowych w wypadku zagrożeń nadzwyczajnych.
Wspieranie władz państwowych w ochronie obywateli przed skutkami ataków chemicznych, biologicznych i atomowych.
Współpraca z innymi państwami w zakresie CEP
Rola środków masowego komunikowania w różnych fazach kryzysu.
1. w fazie przed sytuacja kryzysowa
szkolne programy profilaktyczne
inne dzialania profilaktyczne skierowane do rodzicow, organizowane przez szkoly
dzialania skierowane do spoelcznosci lokalnej(parafie, spoldzielnie, zakłady pracy)
cwiczenia, pokazy, probne alarmy
informacje w mediach
publikacja materiałów informacyjnych i ostrzegawczych( ulotki, broszuryitp)
podnosi to poziom świadomości ludzi przed wystapieniem sytuacji kryzysowej, żeby wiedzieli jak się maja zachowywac w razie alarmu, co może ich czekac itp.
2. Tuz przed sytuacja kryzysowa i w fazie alarmowej
Przekaz ustny( funkcjonariusze chodza do domow i mowia co się stalo)
Megafon
Przekazy z roznych srodkow transportu( np. głośniki na samochodach)
Ogłoszenie w mediach, ulotki plakaty
Syreny
Ludzie powinni dowiedziec się konkretnie co się stalo aby nie było plotek i paniki z braku informacji, ukierunkowanie ludzi alby wiedzieli co maja robic, jak się Bronic przed zagrozeniem, gdzie się zgłaszać po konkretne informacje
3. W trakcie akcji ratunkowej
Podstawowych informacji o zdarzeniu, ofiarach,
Czy pojawia się skutki danej sytuacji
Jakie zzaklocenia może spowodowac taka sytuacja( nap brak dostaw pradu)
Aktualne rady co robic
Info o telefonach kontaktowych żeby się czegos wiecej dowiedziec
Informacje o dzialaniu służb
4. Po zakończeniu akcji ratunkowej
Zakończeniu akcji ratunkowej i bilansie działań
Wnioski na przyszłość jakie sa
Zaprezentowac dzialania usprawniajace na przysszlosc
Przekazanie informacji o udziale spoelczenstwa + podziękowania
Podziękowania dla sluzb
Konferencje
-ustalenie tematyki konferencji
-zaplanowanie terminu
-zaproszenie dziennikarzy
-przygotowanie materiałów prasowych
-przeprowadzenie konferencji
Koordynator do spraw medialnych
jest medialny, to znaczy otwarty na media, na pytania, na problemy i nigdy nie zbywa dziennikarzy byle czym.
Komunikatywny i otwarty na otoczenie
posiada umiejętność rozmowy, perswazji i negocjacji.
elokwentny, logiczny w myśleniu i słowie oraz opanowany i odpowiedzialny za to, co mówi.
Musi także znać odpowiedź na niemal każde pytanie dziennikarza (jeśli jej nie zna, obiecuje zdobyć informacje, ale nie może dać się zbić z tropu)
nie wolno mu tracić zimnej krwi.