Mój Temperament
Mój temperament jest bardzo wyrazisty, jestem zdecydowanym ekstrawertykiem. Jestem osobą, która szybko reaguje na wszystko, najpierw mówię potem myślę, często nie biorąc pod uwagę konsekwencji swojej wypowiedzi. Potrafię zrobić bardzo dużo w krótkim czasie, wszystko zazwyczaj robię bardzo szybko, ale dokładnie. Denerwuję się bardzo kiedy ktoś coś robi dłużej, a wiem, że sama bym to zrobiła o wiele szybciej. Jestem strasznym cholerykiem, staram się wszystko robić perfekcyjnie i jeżeli mi to nie wychodzi, od razu wpadam w złość. Tak samo jest w życiu prywatnym lubię mieć wszystko dokładnie zrobione i ułożone. Z drugiej strony jestem osobą, która działa pod wpływem chwili. Często podejmuję decyzje pod wpływem emocji. Szybko nabieram zapału do pewnych rzeczy, ale tak samo szybko go tracę, jeśli coś mnie znudzi. Jeśli chodzi o sytuacje stresowe uważam, że sobie z tym bardzo dobrze radzę, umiem się opanować i trzeźwo myśleć w takich sytuacjach. Zdecydowanie jestem odporna na stres, lecz niestety nie zawsze tak było, dopiero z czasem wyostrzyła mi się ta cecha. W chwilach stresowych nabieram powietrza liczę do dziesięciu i wraca mi opanowanie. Jestem również stała emocjonalnie jak już się zakocham to całą sobą. Nie lubię zmian, szybko się przywiązuję do innych ludzi. Ta cecha z upływem lat u mnie złagodniała, kiedyś po powrocie z kolonii czy innych wyjazdów płakałam z tęsknoty, obecnie nauczyłam się takie emocje w sobie tłamsić na tyle, że o tym nie myślę i szybko wracam do stałych obowiązków, lecz tęsknota nadal jest. W związkach jest tak samo wolę być z jednym partnerem przez całe życie, niż z dwudziestoma różnymi. Jestem zdecydowanym romantykiem, który szuka prawdziwej miłości. Jestem człowiekiem bardzo wrażliwym jeśli chodzi o innych nie umiem obojętnie przejść obok potrzebującego, nie wstydzę się pomóc bezdomnemu czy pijanemu, gdy tego potrzebuje. Kiedy dzieje się krzywda moim bliskim automatycznie angażuję się w pomoc i często bardzo mocno przejmuję się tym, przekładając to nad swoje dobro. Tak często jest w związkach, że bardziej martwię się i dbam o partnera niż o siebie. Jeśli chodzi o wrażliwość zmysłową to uważam, że u mnie jest ona przeciętna. Nie umiem wyczuwać zapachów z daleka czy słyszeć innych dźwięków, nie mam żadnych zdolności artystycznych. Co jest ciekawe bo pochodzę z rodziny artystycznej. Mam jedną ciocię pisarkę, druga jest malarką są też muzycy. Myślę, że w tej kwestii niczym się nie wyróżniam ponad innych.
Cechy lidera w grupie
Umiejętność tworzenia wizji – prawdziwy lider powinien mieć zarówno wizję siebie (swojego życia), wizję rozwoju firmy, jak i wizję każdego podejmowanego przedsięwzięcia. Wizje te powinny być spójne ze sobą i osadzone w rzeczywistości. Równocześnie dobry lider musi umieć je komunikować i argumentować – tylko w taki sposób będzie w stanie motywować i pobudzać do działania innych.
Pewność siebie i równocześnie doza pokory (bez zarozumiałości, czy buty). Lider powinien być przekonany o własnych możliwościach (wiedzy, doświadczeniu, zdolności współpracy), opartych na realnych dokonaniach. Równocześnie jednak powinien umieć słuchać innych i przyznać się do błędu, bądź niewiedzy. Dzięki temu współpracuje z zespołem i cały czas się uczy.
Proaktywność i samodzielność – te cechy gwarantują aktywność lidera – podejmowanie inicjatyw, realizację pomysłów, dokonywanie wyborów bez ciągłych konsultacji i obaw. Aktywne i samodzielne osoby są znacznie bardziej skuteczne i efektywne w swoich działaniach.
Intuicja i umiejętność ufania jej w odpowiednim momencie – wiele osób woli przy podejmowaniu różnych decyzji bazować jedynie na swojej wiedzy, doświadczeniu bądź wskazówkach ekspertów. Tymczasem lider, który realizuje nowatorską wizję, powinien również umieć posługiwać się swoją intuicją, wdrażając swoje pomysły i kierunki.
Umiejętność nawiązywania (i utrzymywania) kontaktów z innymi ludźmi – nawet najlepszy wizjoner nie zrealizuje swoich pomysłów bez zespołu, dlatego bardzo ważna jest umiejętność przyciągania do siebie ludzi i budowania z nimi, a także między nimi stałych więzi.
Empatia – każdy lider opiera się na zespole, dlatego umiejętność zrozumienia sytuacji drugiego człowieka, rozmowy z nim, jest niezwykle ważne. Równocześnie jednak lider nie może być zorientowany tylko na ludzi, ponieważ jego zadaniem jest wspólna realizacja celów.
Uczciwość wobec siebie i zespołu – osoby oszukujące innych, bądź siebie, są łatwo rozpoznawalne i szybko tracą zaufanie zespołu. Dodatkowo brak uczciwości (manipulacja innymi, tzw. kombinowanie) często prowadzi do piętrzenia problemów w zespole – nawet pozornie niezwiązanych z konkretnymi działaniami lidera.
Samodyscyplina – oznacza nie tylko konieczność samodyscypliny związanej z realizacją celów w określonych terminach. W przypadku liderów ważna jest także samodyscyplina emocjonalna – lider musi umieć panować nad swoimi emocjami, szczególnie w sytuacjach stresowych. Dzięki temu może uspokajać zespół, a także łagodzić powstałe konflikty.
Poczucie odrębności, przy równoczesnej umiejętności zachowania więzi z zespołem.
Zdolność i chęć ciągłego uczenia się.