Krąg tematyczny: KODEKS BEZPIECZNYCH ZABAW NA ŚNIEGU (str. 83–84)

Cel ogólny: Poznanie zasad warunkujących bezpieczeństwo dziecka podczas zabaw na

śniegu.

Cele operacyjne

Dziecko

– dokonuje właściwych wyborów co do bezpiecznych miejsc zabaw na śniegu,

– wykonuje znaki ostrzegawcze do oznaczania miejsc niebezpiecznych, gdzie nie należy

bawić się zimą,

– tworzy książeczkę bezpiecznych zabaw na śniegu,

– wspólnie z dziećmi ustala kodeks bezpiecznych zabaw na śniegu,

– wykonuje ilustracje do kodeksu bezpiecznych zabaw na śniegu.

Sposoby realizacji celów

– Słuchanie wiersza Danuty Ludwiczak

Śnieg

Leci, wiruje biały puszek.

To puszek z anielskich poduszek.

Płyną z nieba gwiazdeczki,

dzwonki i koroneczki.

I misterne pajączki

utkane przez anioły – dziewczynki.

Wirują jak bąki na wietrze,

wypełniając białym puchem powietrze.

Osiada. Okrywa. Opatula.

Świat cały na biało otula…

– Obserwacja płatków śniegu przez lupę – uświadomienie dzieciom faktu, że żaden z płatków

śniegu się nie powtarza, każdy z płatków ma niepowtarzalny układ.

Rysowanie płatków śniegu według pomysłów dzieci.

Wycinanie płatków śniegu z papieru.

Dokończanie rysowania płatków śniegu zgodnie z rytmem.

Układanie mandali jako płatka śniegu z kolorowych patyczków, guzików i koralików.

(powtarzanie rytmu przy układaniu ramion płatków).

– Słuchanie wiersza Barbary Ziemskiej z cyklu „Bezpieczny świat” pt. Na górkę

Na górkę

Dużo śniegu napadało. Nagle piłka…buch!... w koteczka

Dzień jest mroźny, wszędzie biało. I nie usiadł na saneczkach.

Kotek włożył szalik, czapkę, Upadł, leży w śniegu cały,

Ciepłą kurtkę w żółtą kratkę. A saneczki odjechały.

Wziął czerwone swe saneczki – – Co ty robisz!? Powiem mamie

Maluch zjeżdżać chce z góreczki. Jak coś złego mi się stanie!

Idzie, patrzy dookoła. – Kotku, auto zobaczyłam

Na polance go ktoś woła. I dlatego tak skoczyłam.

– Chodź, ulepimy bałwanka. „Trach! Trzask!” – słychać dookoła.

– Nie, ja zjeżdżać chcę na sankach. – Moje sanki! – kotek woła.

Będę pędził jak rakieta. Biegnie, patrzy i już wie:

Na mnie tamta górka czeka. – Dobrze, że tam nie ma mnie.

Wszedł koteczek jest na szczycie – Jednak kotek jest szczęśliwy,

Zjeżdżał będzie znakomicie. Bo jest cały, zdrowy, żywy.

Piękna wokół okolica, Piłka też się ucieszyła

Lecz przy górce jest ulica. I saneczki naprawiła.

A ulicą auto mknie, Inną górkę pokazała

Lecz czy kotek widzi je? I tak jemu powiedziała

Już chce usiąść na saneczki – Tutaj kotku zjeżdżaj grzecznie.

I pojechać w dół z góreczki. Na tej górce jest bezpiecznie.

– Rozmowa na temat treści wiersza:

Podsumowanie:

Pamiętaj, że nie można:

– zjeżdżać z górki w miejscach niebezpiecznych,

– ślizgać się po lodzie na rzece lub jeziorze,

– rzucać twardymi śnieżkami.

• zastosowanie techniki parateatralnej – „Teatrzyk wyboru” – na temat niebezpiecznych

zabaw na śniegu.

W technice parateatralnej „Teatrzyk wyboru” nauczyciel, po uprzednim wspólnym

elementów dziećmi ustaleniu tematu np. „Zabawa na górce przy jezdni”, „Zjazd na sankach

z górki” itp. Wybiera jedno dziecko elementów określa jego rolę. Dziecko samo dobiera

sobie współautorów. Dzieci same dokonują podziału ról, a przebieg zabawy wypływa od

nich samych, co bardzo integruje grupę, daje możliwość współpracy elementów zespole,

poznawania siebie nawzajem.

• zastosowanie elementów dramy „Stop-klatka” – uwrażliwianie dzieci na niebezpieczeństwo

zabawy w miejscach niedozwolonych, np. zabawa na śniegu na terenie budowy,

wchodzenie i ślizganie się na oblodzonych zbiornikach wodnych, zjazd z górki na jezdnię,

nieodpowiednia pozycja podczas zjazdu na sankach, rzucanie w siebie śnieżkami, rzucanie

śnieżkami w okna, ludzi itp.

• Projektowanie i wykonanie znaków ostrzegawczych do miejsc, w których dzieci nie

powinny bawić się zimą.

• Zastosowanie metody aktywizującej pt. „Dywanik pomysłów” – promowanie pomysłów na

bezpieczne zabawy na śniegu.

• Przeprowadzenie quizu „Bezpieczne zabawy na śniegu”.

• Utworzenie zbioru ciekawych bezpiecznych zabaw na śniegu w formie książeczki – „Udane

zabawy”.

• Zastosowanie metody aktywizującej „Kosz i walizka” – schowanie pomysłów zabaw

bezpiecznych do walizki, a propozycji zabaw zagrażających dziecku wyrzucenie do kosza.

• Wspólne ustalenie kodeksu bezpiecznych zabaw na śniegu.

• Ilustrowanie kodeksu bezpiecznych zabaw na śniegu.

Przykładowy scenariusz

Temat: Ostrożnie!

Dzień pierwszy

Cele ogólne:

Kształtowanie nawyku bezpiecznego zachowania się podczas zabaw w domu i na podwórku.

Rozwijanie aktywności twórczej.

Doskonalenie umiejętności współdziałania w grupie.

Cele szczegółowe

Dziecko

– wylicza określenia śniegu,

– ilustruje ruchem treść słuchanego opowiadania,

– podaje zasady bezpiecznej zabawy śnieżkami,

– przestrzega reguły gry,

– przelicza i porównuje liczbę kul,

– rzuca do celu,

– przedstawia środkami plastycznymi postać bałwanka.

Przebieg

1. Słuchanie przez dzieci fragmentu książeczki.

2. Podawanie określeń śniegu – przeprowadzenie zabawy o charakterze badawczym – „Jaki

jest śnieg?”

Nauczycielka tuż przed zajęciami przynosi w dużej misce śnieg. Miska jest przykryta

ciemnym materiałem. Dzieci wkładają do miski rączki i próbują odgadnąć, co się

w niej znajduje. Gdy zagadka zostanie rozwiązana, dzieci ze śniegu lepią kulki i podają

określenia śniegu np.: mokry, zimny, lodowaty, wilgotny itd.

– wyszukiwanie przez dzieci przedmiotów, które są również zimne jak śnieg – abstrahowanie:

„Śnieg jest zimny jak...”

3. Ilustrowanie ruchem przy muzyce treści słuchanego opowiadania.

Dzieci siedzą w kręgu. Nauczycielka w rytm rozlegającej się w tle cichej muzyki

podchodzi do wybranego dziecka i przesyła mu białą gładką bibułkę. Bibułka powoli opada,

a zadaniem dziecka jest złapanie jej tuż przy samej podłodze.

Nauczycielka opowiada o zimowej pogodzie, podając określenia – (śnieg, tańczy, wiruje,

prószy, kurzy, pada), a dzieci improwizują ruch. Przy słowie „pada” dzieci ugniatają z bibułki

kule.

4. Ustalenie zasad bezpiecznej zabawy śnieżkami.

Rozmowa z dziećmi na temat bezpiecznej zabawy śnieżnymi kulkami. Wspólne

ustalenie zasad. Nauka okrzyku: „ Hip, hip, hura, śnieżką bezpiecznie rzucam ja!”

5. Przeliczanie i porównywanie liczby kul – zabawa na rozładowanie napięcia z wątkiem

matematycznym – „Forteca”.

Dzieci dzielimy na dwa zespoły. Na środku sali układamy linę. Zespoły stoją

naprzeciwko siebie. Na umówiony sygnał starają się przerzucić jak najwięcej kulek na pole

przeciwnika. Po upływie określonego czasu przeliczają kule na każdym polu.

Porównują liczbę kul przez łączenie ich w pary, podają określenia: tyle samo, więcej, mniej.

Dziecko zdolne określa – o ile więcej, o ile mniej. Zabawę powtarzamy kilka razy.

6. Rzucanie do celu – zabawa „Wceluj w bałwanka”.

Nauczycielka przykleja do podłogi papier pakowy, na którym narysowana jest sylweta

bałwanka. Dzieci stoją w pewnej odległości. Po kolei rzucają kulami z bibuły, starając się

trafić na odpowiednie pole bałwanka. Brawami nagrodzona zostaje ta osoba, której kula

znajdzie się na głowie lub kapeluszu bałwanka.1

7. Stemplowanie kulami – „Portret bałwanka”.

Dzieci na dużych błękitnych kartonach stemplują Przy muzyce (CD nr 14) według

własnego pomysł bałwanka używając rozbielonych pastą do zębów farb plakatowych.

Drugi dzień

Cele szczegółowe

Dziecko

– w sposób bezpieczny wchodzi na krzesło,

– wymienia nazwy ciepłych ubrań,

– podaje poprawną kolejność zakładania odzieży,

– kreśli znaki literopodobne,

– przestrzega zasad bezpieczeństwa podczas zabaw na śniegu.

Przebieg

1. Poszukiwanie przedmiotów potrzebnych dla bałwanka – zabawa „Ciepło – zimno”.

Nauczycielka wcześniej w sali ukryła przedmioty potrzebne do wykonania bałwanka

(kapelusz, miotła, marchewka, węgielki). Dzieli dzieci na cztery zespoły przez rozdanie im

obrazka tego przedmiotu, którego będą szukać. Dziecko dostaje obrazek, w tajemnicy przed

1 Można wpleść w zabawę wątek matematyczny. Każde pole bałwanka oznaczone jest odpowiednią liczbą

punktów, np.: największa kula – 1p.×3, średnia – 2p.×3, najmniejsza (czyli głowa) – 3p.×3, kapelusz – 4p.×3.

Każde dziecko ma trzy rzuty, po każdym udanym trafieniu sumuje liczbę zdobytych punktów .

innymi ogląda go i wymienia nazwę przedmiotu sylabami np.: ka- pe- lusz. Podając sylaby,

dzieci dobierają się w grupy. Każdy zespół odszukuje kłębek włóczki w kolorze, wcześniej

otrzymanych karteczek z przedmiotami. Zwijając kłębki, które zostały poplątane o meble

w sali, dzieci poszukują ukrytych przedmiotów. Po zakończonej zabawie dzieci zajmują

miejsca w kręgu na krzesełkach, które stoją w małej odległości od siebie.

2. Słuchanie przez dzieci fragmentu książeczki o tym, jak Kamyczek szukał kapelusza dla

swojego bałwana.

– Formułowanie odpowiedzi na pytanie „Co zrobić, aby bezpiecznie zdjąć kapelusz?”

– Próby bezpiecznego wchodzenia na krzesełko przez dzieci.

– Poznanie okrzyku „Hura, hura, hura – już wiem, jak na krzesło ostrożnie wejść i z góry

sięgnąć potrzebną mi rzecz!”

3. Reagowanie na słowne polecenia – zabawa „Moje krzesło”.

Dzieci poruszają się rytmicznie przy muzyce wokół swojego krzesła. Na przerwę

nauczycielka podaje polecenia (stań za krzesłem, między krzesłami, wejdź na krzesło,

usiądź przed krzesłem, wejdź pod krzesło itd.) a dzieci starają się w sposób bezpieczny

wykonywać polecenie.

4. Słuchanie przez dzieci drugiego fragmentu opowiadania o tym jak Kamyczek wybrał się

lepić bałwana i nie założył rękawiczek.

– Wypowiadanie się dzieci na temat „Dlaczego w czasie zimy warto nosić rękawiczki

i ciepło ubierać się?”

5. Określanie temperatury słoiczków termicznych.

6. Ubieranie misia z zachowaniem poprawnej kolejności zakładania odzieży.

Dzieci otrzymują sylwety misia i ubranka dla niego wykonane z papieru (buty, kurtkę,

szalik, czapkę, rękawiczki). Nauczycielka recytuje wierszyk – rymowankę, a dzieci w sposób

prawidłowy ubierają misia (układają na sylwecie wyliczane części garderoby).2

Mroźny dzień jest dziś, Miś na spacer chciałby iść.

Jak się ubrać, by nie zmarznąć? – pyta grzeczny Miś.

Czy wy wiecie, dzieci miłe? Podpowiecie mi?

Najpierw załóż buty ciepłe, później kurtkę, szal i czapkę.

A na końcu rękawiczki, by ci ciepło było w łapki.

7. Kreślenie szlaków literopodobnych – ozdabianie czapki, szalika i rękawiczek.3

8. Lepienie wspólnego bałwana – zabawy na śniegu.

– Wykorzystanie wcześniej odszukanych przedmiotów (kapelusza, miotły, marchewki

i węgielków).