220 Wyznaczanie stałej Plancka i pracy wyjścia na podstawie zjawiska fotoelektrycznego

Zmiana przebiegu ćwiczenia

Uwaga. Pomiaru fotoprądu dokonujemy pośrednio poprzez zmierzenie napięcia na rezystorze R=10 MΩ
Fotoprąd obliczamy ze wzoru I = U₂/R

1. Przyrządy połączyć zgodnie z schematem znajdującym się przy ćwiczeniu

2. Nastawić wybrany filtr

3. Napięcie U₁ na anodzie fotokomórki nastawić na +10 V a jej oświetlenie uregulować tak, aby napięcie U₂ na rezystorze R było maksymalne

4. Wykonać pomiary U₂ zmniejszając stopniowo napięcie U₁ aż do aż do zaniku napięcia U₂

5. Z wartości U₂ i R obliczyć wartości fotoprądu oraz sporządzić wykres zależności fotoprądu od napięcia (I=f(U₁).

6. Przesłonić światło padające na fotokomórkę, napięcie U₁ nastawić na zero a następnie odczytać wartość napięcia U₂. Odczytana wartość jest napięciem odniesienia - U₀ odpowiadającym brakowi przepływu prądu przez fotokomórkę

7. Odsłonić dopływ światła do fotokomórki i ustawić ujemne napięcie U₁ tak, aby napięcie U₂ miało wartość uprzednio wyznaczonego napięcia odniesienia - U₀

8. Wartość napięcia U₁ przyjmujemy jako potencjał hamujący V_h

9. Dla filtrów od 1 do 6 ustalić wartości napięcia hamującego V_h. Pomiar powtórzyć co najmniej trzy razy

10. Sporządzić wykres zależności napięcia hamującego od częstotliwości : |V_h| = f(ν)

11. Stosując metodę regresji liniowej wyznaczyć z wykresu współczynnik nachylenia prostej i punkt przecięcia wykresu z osią y

12. Na podstawie uzyskanych wyników wyznaczyć stałą Plancka i pracę wyjścia elektronu. Wykonać rachunek jednostek.

13. Obliczyć niepewności pomiarowe

Maksymalna przepuszczalność filtrów występuje dla następujących długości fal (z dokładnością do 2 nm)

Nr filtru	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10
λ [nm]	400	425	436	500	550	575	600	625	650	675