Socjologia 27.11.2012
Początek socjologii w odzyskanej ojczyźnie wydawały się piękne, ale potem przychodzi dramat –wojna II światowa, niszczy warstwę która tworzy inteligencję. Chcieli wyeliminować warstwę przywódczą, obecną czy też przyszłą. Rozwój socjologii został zahamowany ok. roku 1950 przez sowietów. Za czasów panowania Stalina uznano socjologie za naukę burżuazyjną i zbędną, Stalina zmarł w latach 80 ale myslenie się utrzymało.
Bo jedynym słusznym ideałem był Marksizm i leninizm, dlatego socjologia była niebezpieczna.
Zaniechano kształcenie socjologów, zamknięto wszystkie jednostki badawcze związane z socjologia. Trwało to 20 lat.
Do roku 70 pozniej nastała era Gierka i Polska socjalistyczna potrzebuje pieniędzy i myśli technologicznej, wiec szuka ich na zachodzie, zapożyczamy się na zachodzie, by usprawnić gospodarkę. Powoli pozwolono otwierać katedry socjologii pracy i przemysłu.
Nowy Temat
Człowiek jako istota społeczna
Każdy człowiek tworzy historie i kulture dzięki temu ze jest wyposażony w rozum, ze ma nature stworzona do rozwoju. Zdolna do przekazywania wlaściwosci biopsychicznych, a także dzięki temu także uczestniczy w zyciu społecznym. Można powiedzieć ze osobowość ludzka jest dziełem stwórcy, jest także rezultatem samokształcenia człowieka oraz oddziaływania na niego środowiska w którym żyje. Człowiek może być rozpatrywany naukowo z różnych punktów widzenia. Np. przez filozofie, biologie, antropologie. Daja podstawe do formułowania różniących się filozofii człowieka. Czasami można się spotkać z poglądem że koncepcja teologiczna glosząca iż człowiek jako twór Boga rodzi się „ludzki” jest sprzeczna z koncepcją socjologiczną twierdzącą że jednostka ludzka zyskuje człowieczeństwo dopiero dzięki zyciu społecznemu. Wg koncepcji teologicznej bycie ludzkim , czyli czyms co wyróznia człowieka od zwierzęcia pochodzi od stwórcy. Natomiast wg koncepcji socjologicznej człowiek ową ludzkość uzyskuje dopiero żyjąc w społeczeństwie. Wydaje się niesłusznie, że koncepcje te nie chcą się pogodzić.
Zwolennicy koncepcji socjologicznej twierdza że są dowody potwierdzające ich punkt widzenia i przedstawiają przypadki życia poza społeczeństwem i wyniki badań eksperymentów społecznych. Według nich człowiek z gatunku homosapiens nie rodzi się ludzki, przytaczają fakty przypadki dzikich dzieci, zyjacych poza społeczeństwem. Przytaczają sprawę kaspra Hausera, który urodzil się w 1812 roku na wegrzech i był wieziony przez 16 lat, nigdy nie widział ludzkiej twarzy, do momentu uwolnienia. Nawet twarzy człowieka który podawal mu jedzenie. Znaleziono go w Norymberdze (bawarii) w 1828roku, z trudem poruszał się, nie umial mowic, nie był swiadomy obyczajów społecznych. Wcześniej chlopiec heski w 1341 roku myśliwi schwytali chłopca, według ich opisów chlopiec uciekal przed nimi na czworaka razem z wilkami, chlopiec ten kiedy go odnaleziono nie potrafil się przyzwyczaić do cywilizowanego zycia, w krotce zmarł. Z kolei chlopiec islandzki znaleziony wśród owiec, przypominal zwierzęta w zachowaniu z którymi żył, opisywali go tak ze miał wygląd podobny do tych zwierzat i wydawal dzwieki podobne do tych zwierzat. W stosunku do ludzi był niechętny. Byli tez chłopcy na litwie z XVI wieku, którzy zyli wśród niedźwiedzi, jedli surowe jarzyny, mieso, itd. Pozniej nauczono ich chodzic prosto i nauczono jezyka. Jest wiele takich opisów.
Są też przypadki odnalezienia dzieci żyjących poza społeczeństwem opisane w literaturze socjologicznej, przedmiotem dokładnych obserwacji był proces powrotu tych dzieci na łono społ. I rozwoju ich osobowości pod wpływem metodycznego rozwoju osobowości. W 1938 roku w USA znaleziono 2 dziewczynki Annę i Izabele , od urodzenia były trzymane w odosobnieniu, Anna była chowana na poddaszu a Izabela w innym ciemnym pomieszczeniu. Obydwie dziewczynki były pozbawione kontaktu z ludźmi i normalnego kontakty fizycznego, nie umiały mówić, wydawały nieznane dźwięki, nie potrafiły skupić uwagi, nie rozpoznawały osób, nie rozumiały poleceń. Ich zaufanie do ludzi było nacechowane lekiem, Anna i Izabel zostały poddane długotrwałym wysiłkom wychowawczym, w efekcie nauczono je mówić czytać i pisać, bawić się z innymi dziećmi, a także jeść według reguł ludzkich. Z czasem przechodząc stopnie rozwoju normalnie rozwijającego się dziecka, tylko w krótszych okresach dziewczynki osiągnęły poziom rozwoju właściwego ich rówieśnikom. Analizując podane fakty czasami wyciąga się niesłuszny wniosek, człowiek nie rodzi się ludzki, taki staje się dopiero dzięki społ. Ale przeciwnicy tego poglądu mówią ze jest inaczej, podając dokładnie te same fakty tylko inaczej je interpretują, twierdz ze te przypadki dowodzą ze człowiek rodzi się ludzki. Dzieci zdziczałe chociaż odżywiały się na wzór zwierząt, w których otoczeniu żyły, choć naśladowały zwyczaje zwierząt po przywróceniu do ludzkiego środowiska rozwijały w sobie cechy i właściwości człowieka. Gdyby ten proces nie zachodził przeczyłoby to nauce o dziedziczności stwierdzającej fakt natury gatunku z pokolenia na pokolenie. „zwierzęcość” w zachowaniu dzieci była rezultatem korzystania z wzorów zwierzęcego życia, które było przedmiotem ich obserwacji i naśladownictwa. Dzieci te miały w swojej biopsychicznej dane aby przyjąć za pomocą odpowiedniego oddziaływania dzidzicwo kulturalne oraz je dalej tworzyć i przekazywać. Zwolennicy teorii teologicznej uwazaja ze te przypadki też uwiarygodniają ich rozważania. Dla uzasadnienia że człowiek rodzi się ludzki przytacza się nieraz tak zwany negatywny dowód W. L. Kellogg, dokonali eksperymentu opisanego w książce pt: małpa i dziecko.