Podstawową zasadą leczenia homeopatycznego jest to, że „podobne powinno leczyć się podobnym”. W tego rodzaju terapii stosuje się rozcieńczone substancje, które podane w większych dawkach spowodowałyby wystąpienie choroby.
Sama nazwa wywodzi się od greckich słów - "homois", co znaczy podobny, i "pathos", czyli cierpienie. Istotą leczenia homeopatycznego jest pobudzanie organizmu do uzyskania naturalnej, wewnętrznej równowagi. Homeopatia może być zalecana jako jedyna terapia lub jako uzupełnienie leczenia konwencjonalnego.
Leki homeopatyczne są produkowane z surowców pochodzenia naturalnego: roślinnego, zwierzęcego lub mineralnego, według ściśle określonych reguł. Każdy etap produkcji jest poddany kontroli. Wyróżniamy dwie grupy leków homeopatycznych: leki pojedyncze (inaczej - jednoskładnikowe), czyli wytworzone z jednego surowca, ale zawierające wiele związków aktywnych decydujących o ich właściwościach leczniczych (m. in. alkaloidów, flawonoidów, enzymów, lipidów, olejków eterycznych). Druga grupa to leki złożone, produkowane z wielu odpowiednio dobranych substancji aktywnych.
Sporządzanie leku homeopatycznego.
Surowce pochodzenia naturalnego, 65% stanowią surowce roślinne. Świeże lub wysuszone rośliny w całości lub w części, zwierzęce 5%- w całości małe zwierzęta albo trujące wydzieliny, jad, tkanki; mineralne 30%. Surowce mogą także być pozyskiwane z wydzielin chorobowych ludzkiego organizmu, syntetyczne
Sarkody? – Leki wytwarzane ze zdrowej tkanki
Nozody- Leki wytwarzane z patologicznie zmienionych narządów, tkanek, wydzielin powstałych w wyniku procesu chorobotwórczego
Calcium Carbonicum Hahnemani- węglan wapnia, który otrzymuje się ze skorupy ostryg.
Substancje pomocnicze muszą odpowiadać wymaganią. Jest to często etanol o różnym stężeniu, woda oczyszczona, woda do wstrzykiwań, etanol bezwodny, glicerol, chlorek sodu, skrobia, sacharoza, krzemionka koloidalna, tłuszcz utwardzony
Potencjonowanie- stopniowe rozcieńczanie płynnych lub stałych leków i dynamizowanie przez wstrząsanie lub ucieranie.
Wyróżniamy następujące potencje:
Dziesiętne (dziesięciokrotne rozcieńczenia) Oznaczone literą D lub X
Setne rozcięczenia 100-krotne) Oznaczone literą C
Pięćdziesiętnotysięczne- Litera Q lub LM.
Cyfra arabska po literze np. D6 , szósta potencja dziesiętna
Sposób przyrządzania homeopatycznych rozcieńczeń to nie tylko proste zwiększenie ilości rozpuszczalnika, ale także dokonywanie dynomenizacji kolejnych rozcieńczeń ( silne 10-krotne wstrząsanie przez uderzenie butelką o podłoże. Potencjonowanie w skali dziesiętnej oznacza że 1cz. Wagową substancji wyjściowej lub nalewki pierwotnej rozpuszcza się lub miesza z 9cz. Wagowymi etanolu o stężeniu podanym w FP dla danego leku i wstrząsa w podany sposób. Z 1 cz. Surowca otrzymuje się postać 10cz. Roztworu ( 1 potencja dziesiętna). Następnie 1cz. Wagową potencji D1 miesza się z 9cz. Wagowymi etanolu i wstrząsa- powstaje potencja D2
Rozcieńczenia stałe sporządzane są z substancji stałych trudno rozpuszczalnych przez rozcieranie z subst. Obojętną- głównie z laktozą jednowodną
POSTACIE LEKÓW HOMEOPATYCZNYCH
NALEWKI PIERWOTNE (PRANALEWKI) Mieszaniny wyciśniętego soku z etanolem lub wyciąganie ze Świerzych lub suszonych surowców roślinnych lub zwierzęcych. Otrzymywane przez macerację lub perkolację odpowiednim rozpuszczalnikiem najczęściej etanolem. Wykonywane wg. Podanego w monografii przepisu wchodzą w skład mieszanek, maści, płynnych wcierań
ROZTWORY- płynne preparaty otrzymywane przez rozpuszczenie subst. W wodzie lub etanolu. Z roztworów i pierwotnych nalewek sporządza się przez potencjonowanie płynne rozcieńczenia, które stanowią samodzielną postać leku homeopatycznego lub służą do produkcji innych postaci
EXTERNA (PŁYNNE WCIERANIA) to nalewki lub oleje do użytku zew. Nalewki otrzymuje się przez zmieszanie nalewek pierwotnych z etanolem lub ekstrakcję surowców roślinnych etanolem o temp. Pokojowej lub wodą o temp podwyższonej. Oleje powstają na drodze ekstrakcji wysuszonych surowców roślinnych olejami w stosunku 1;10 lub 1;20
PŁYNY DO WSTRZYKIWAŃ- jałowe rozcieńczenia przygotowywane z 1 lub więcej preparatów homeopatycznych muszą odpowiadać wymaganiom jakie stawia Farmakopea Europejska Alopatycznym płyną do wstrzykiwań. Dopuszczalne jest stosowanie środków izotonizujących lub bufo ryzujących . HAB. Nie pozwala na stosowanie środków konserwujących. Do izotoni doprowadza się za pomocą chlorku sodu. Dla ludzi produkowane SA w szklanych ampułkach jednorazowych, dla zwierząt wielodawkowych.
KROPLE DO OCZU- Jałowe wodne roztwory mogą zawierać do 1% etanolu. Sporządzone z 1 lub więcej preparatów homeopatycznych. Muszą odpowiadać wymaganiom stawianym przez Farmakopee Europejską Alopatycznym Kroplom do oczu. HAB. Dopuszcza stosowanie środków izotonizujących, konserwujących, buforujących. Przy sporządzaniu dwóch ostatnich rozcieńczeń używa się wody do wstrzykiwań lub 0,9% NaCl
KROPLE DO NOSA- wodne roztwory jednego lub więcej homeopatycznych preparatów o zawartości etanolu do 1%. Substancjami pomocniczymi mogą być środki izotonizujące, buforujące, zwiększające lepkość. Dwa ostatnie rozcieńczenia wykonywane są analogicznie do kropli ocznych.
ROZCIERKI- Mogą być wykonywane z subst. Chem i innych stałych surowców lecz z laktozą jednowodną. Mogą stanowić postać leku lub są używane do produkcji tabletek, czopków, maści. Meszanek. Wykonywane z nalewek pierwotnych, z roztworów lub płynnych rozcieńczeń z laktozą
TABLETKI Wykonywane z 1 lub więcej Rozmierek. Jako substancji pomocniczych używa się skrobi. Dopuszcza się granulowanie z roztworem glukozy, etanolem. Tabletki zawierają jako jednorazowa dawkę 100 lub 250 mg Rozmierki i SA oznaczone stopniem rozcięczenia zastosowanym do produkcji preparatu.
GRANULKI (GLOBULKI) Sporządzane przez ….nienie płynnego rozcięczenia na gotowe ziarenka z sacharozy. 100cz wagowych cukrowych ziarenek zwilża się równomiernie 1 cz. Wagową płynnego rozcieńczenia. Stężenie zastosowanego etanolu nie może być mniejsze niż 60%. Inaczej ziarenka uległyby sklejeniu. Po nawilżeniu ziarenka suszy się na powietrzu. Oznaczone SA stopniem rozcieńczenia użytego do ich sporządzenia płynnego preparatu.
GRANULKI POWLEKANE otrzymywane przez ? na ziarenka sacharozy mieszaniny- z wodnego rozcieńczenia lub Rozmierki i syropu z sacharozy
MAŚCI- otrzymywane z 1 lub więcej homeopatycznych preparatów i podłoża maściowego (wazelina, wazelina z lanoliną) nie wolno stosować przeciwutleniaczy, innych stabilizatorów, prócz konserwantów ale dla maści typu O/W i hydrożelowych. Sporządza się przez wprowadzenie prana lewek i rozcięczeń dziesiętnych do podłoża z reguły w stosunku 1;10 a rozcieńczenia setne 1;100. Maści oznacza się potencją
CZOPKI Otrzymywane z 1 lub więcej homeopatycznych preparatów wprowadzanych do podłoża czopkowego którym powinien być głównie tłuszcz utwardzony i w recepturze aptecznej może to być masło kakaowe, wprowadza się pranalewkę lub rozcieńczenia dziesiętne oraz setne. Oznaczone w opisie preparatu na podstawie wprowadzonych preparatów
MIESZANKI to mieszaniny preparatów płynnych i/lub stałych które wymieszano z nośnikiem leku; etanol, woda, laktoza. Mieszanki do nacierania lub do okładów sporządza się z preparatów opisane jako płynne wcierania. Gotowe mieszanki pojedynczych leków homeopatycznych noszą nazwę leków kompleksowych i występują w postaci kropli, tabletek, płynów do wstrzykiwań, maści.
NOMENKLATURA HOMEOPATYCZNA
Leki homeopatyczne mają nazwę łacińską surowca z którego zostały sporządzone i są zapisywane na recepcie w pierwszym przypadku. Leki pochodzenia roślinnego i zwierzęcego mają nazwę rodzaju i gatunku rośliny lub zwierzęcia, a mineralnego nazwę łacińską związku chemicznego lub minerału
ZASADY STOSOWANIA LEKÓW HOMEOPATYCZNYCH
Dawkowanie ustala indywidualnie lekarz. W chorobie o ostrym przebiegu stosowane są niskie lub średnie potencje, podawane kilka razy dziennie. W stanach ostrych nawet co kilka minut np. po użądlenie przez osę. W chorobach o przebiegu przewlekłym stosuje nie niskie potencje 2-3 razy dziennie. Przeważnie jednak stosuje się leki o wysokich potencjach 2-3 razy w tyg a nawet raz w tyg lub miesiącu. Jednorazowa dawka leku zależy od zastosowanej postaci; jeżeli nie podano inaczej można używać: krople 4-5 kropli; tabletki- 1 tabletka; Rozmierki- na czubek noża; ziarenka- 3-7 ziarenek. Jeżeli należy dokonać zmiany postaci leku można przyjąć że 1 kropla odpowiada 1 granulce, a 1 tabl 5 kroplom lub 5 ziarenkom. Krople należy zażywać nakrapiając bezpośrednio na język lub z małą ilością wody przegotowanej o temp pokojowej. Rozcierki, tabletki, ziarenka należy ssać aż do rozpuszczenia. Leki należy zażywać na pół godziny przed jedzeniem lub ok. 1-2 godziny po jedzeniu. Nie należy w tym czasie palić tytoniu, pic kawy, mocnej herbaty, stosować pasty do zębów z olejkiem miętowym. Przed zażyciem przepłukać jamę ustna woda. Przy zażywaniu leków nie należy dotykać ich ręką. Leki powinny być chronione przed światłem, niską i wysoką temp., przed silnie pachnącymi subst. Trwałość leku ok. 5lat.
Radiofarmaceutyki stosowane są jako markery do diagnostyki z wykorzystaniem Pozytonowej Tomografii Emisyjnej (PET), głównie chorób nowotworowych.
Można określić jako związki chemiczne zawierające w swojej strukturze radioaktywny atom o właściwościach odpowiednich do podawania ludziom w celach diagnostycznych i terapeutycznych.
Chemiczne i fizyczne właściwości z jednej strony powinny zapewnic dostarczenie, rozcieńczenie i wydalenie radioaktywności z narządu zgodnie z założeniem, z drugiej strony powinny zapewnić bezpieczne ich stosowanie.
Działanie biologiczne promieniowania można podzielić na somatyczne ( u osoby napromieńowanej) i genetyczne (dziedziczone u potomstwa).
Rozróżnia się skutki
Stochastyczne – są przypadkowe, występują z pewnym prawdopodobieństwem, proporcjonalne do dawki bez jej wartości progowej. Powstawanie nowotworów, uszkodzenia genetyczne
Niestochastyczne- występują u osób napromieniowanych w sposób wyraźny, istnieje dla nich wartość dawki progowej powyżej której ostrość skutków zależy od dawki. Są to ostre uszkodzenia popromienne takie jak np. zmiany w obrębie krwi, nudności, zawroty Glowy.
Czas w którym aktywność początkowa zmniejsza się do połowy określa się biologicznego zaniku, połowicznego rozpadu