TWORZENIE KONSTRUKTU PLAZMIN Z GENEM GFP + GEN BADANY
Etapy:
Wybór genu
Wybór plazmidu zawierającego gen białka fluorescencyjnego odpowiedniego dla danego organizmu
Wybór enzymów restrykcyjnych, które tną plazmid, ale nie tną wstawki.
Zaplanowanie odpowiednich starterów do amplifikacji sekwencji kodującej
Zaplanowanie reakcji PCR
Zaplanowanie reakcji trawienia restrykcyjnego osobno dla badanego genu i plazmidu
Zaplanowanie reakcji ligacji w celu połączenia sekwencji badanego genu z plazmidem
ETAP I - Wybór genu
do reakcji używamy tylko cDNA
sekwencje UTR (sekwencje 3’ i 5’ nietranslatowane) znajdują się przed kodonem START i za kodonem STOP w sekwencjach kodujących
ETAP 2 – Wybór plazmidu zawierającego gen białka fluorescencyjnego odpowiedniego dla danego organizmu
ETAP 3 – Wybór enzymów restrykcyjnych, które tną plazmid, ale nie tną wstawki.
Powinny wycinać duży fragment MSC, czyli wybieramy te enzymy znajdujące się jak najdalej od siebie.
W celu sprawdzenia czy dany enzym restrykcyjny, który tnie plazmid nie tnie wstawki sekwencję kodującą genu należy wstawić do „Restriction Mapper” lub http://tools.neb.com/NEBcutter2
ETAP 4 – Zaplanowanie odpowiednich starterów
jeżeli wstawiany gen znajdzie się przed genem białka fluorescencyjnego (w wektorach typu N) przy tworzeniu startera wstecznego omijamy kodon STOP i pierwszym nukleotydem w starterze jest ten po kodonie stop.
Starter forward musi zaczynać się od kodonu START (ATG)
Optymalizacja starterów:
Kontrola temperatury stapiania z primerów matrycą (wzór prosty + wzory bardziej złożone dostępne on-line w postaci kalkulatorów temperatury)
Kontrola dimeryzacji primerów i tworzenia struktur II-rzędowych typu „spinki” (obliczanie energii parowania zasad między homo- i heterodimerami oraz w spinkach)
http://www.idtdna.com/analyzer/Applications/OligoAnalyzer/
ETAP 5 – Zaplanowanie reakcji PCR
dobór odpowiedniej polimerazy w zależności od długości oczekiwanego produktu
dobór zestawu /producenta polimerazy
zaplanowanie programu PCR, długości trwania poszczególnych cykli zgodnie z wytycznym producenta
obliczenie ilości reagentów potrzebnych do reakcji
Założenia:
- stężenie matrycy - 0,05mg/ml
stężenie mieszaniny dNTP - 10mM
standardowe stężenie starterów w głównym stoku - 100μM
ETAP 6 – Zaplanowanie reakcji trawienia restrykcyjnego osobno dla badanego genu i plazmidu
Sprawdzenie, w jakim wspólnym buforze oba enzymy mają 100% aktywność DoubleDigest
1 µl (10x stężonego*) buforu na 10 µl reakcji
*np. 2XTango mówi, że końcowe stężenie ma być 2-krotne
1000 ng/ µl plazmidu i tyle samo wstawki
ETAP 7 – Zaplanowanie reakcji ligacji w celu połączenia sekwencji badanego genu z plazmidem
Dobór odpowiedniego stosunku ilości plazmidu do insertu
Ustalenie ilości jednostek ligazy na reakcję w zależności od rodzaju końców pozostawionych po trawieniu restrykcyjnym