1. Przeciwskazania do stosowania neuroleptyków:

1. bezwzględne:

• zatrucia barbituranami, narkotycznymi lekami p. bólowymi, alkoholem.

• przebyty złośliwy zespół neuroleptyczny

• o wyraźnym działaniu cholinolitycznym w miastemii, jaskrze z wąskim < przesączania, przeroście prostaty z utrudnionym oddawaniem moczu

• o wyraźnym działaniu noradrenalitycznym w chorobie Addisona

1. względne:

• uszkodzenie i niewydolność wątroby

• niewydolność krążenia

• zaawansowana choroba wieńcowa, zawał mięśnia sercowego

• niewydolność szpiku

• choroba Parkinsona

• ciąża

• nowotwory gruczołu piersiowego

1. Objawy niepożądane (uboczne) leczenia neuroleptykami:

• neurologiczne (zespół parkinosaonoidalny, akatyzja, taksykinezja, wczesne dyskinezy, późne dyskinezy)

• wegetatywne (ośrodkowe i obwodowe) zależne od działania chonolitycznego leków lub adrenergicznego

• inne objawy somatyczne (leukopenia, skórne zmiany alergiczne), zaparcia, cholestaza wewnątrzwątrobowa, zaburzenia miesiączkowania, mlekotok, ginekomastia)

• uczucie zmęczenia, senności

• zaburzenia uwagi

• obniżenie nastroju

1. Powikłania leczenia neuroleptykami

• OUN – napady drgawkowe o różnej morfologii, zaburzenia mowy, ataksja, hipertermia

• narząd wzroku – retinopatia pigmentosa

• układ krążenia – zapaść ortostatyczna

• układ krwiotwórczy – rzadko agranulocytoza

• przewód pokarmowy – żółtaczka zastojowa

• kurcze głośni

• jakościowe zaburzenia świadomości i leki o działaniu cholinolitycznym

• farmakogenne zespoły depresyjne

1. Leki przeciwdepresyjne, to są leki, które działają leczniczo w zespołach depresji endogennej:

• podwyższają chorobowo obniżony nastrój

• usuwają lek i niepokój, zaburzenia napędy psychoruchowego oraz zaburzenia rytmów dobowych usuwają objawy somatyczne:

• TLPD (trójpierścieniowe leki p/depresyjne)

• LEKI O INNEJ BUDOWIE (leki drugiej generacji)

1. Wskazania do stosowania leków p/depresyjnych:

• Depresje w przebiegu choroby afektywnej, „objawowe” (występujące w chorobach somatycznych, w ch. organicznych OUN, depresje psychogenne)

• stany depresyjne występujące w przebiegu schizofrenii, zaburzeń schizoafektywnych (w połączeniu z neuroleptykami)

• zaburzenia lękowe

• zab. odżywiania się

• zab. obsesyjno – kompulsywne

• zab. występujące pod postacią somatyczną

1. Leki normotymiczne – są to leki normalizujące zaburzenia nastroju, działające leczniczo i profilaktycznie w obu biegunach choroby afektywnej.

Sole litu – leki p. padaczkowe : karbamazepina (walproiniany, lamotrygina).

1. O nieswoim wpływie na OUN i których stosowanie wiąże się z poprawą metabolizmu mózgu i neuroprzekaźnictwa: leki neotropowe i poprawiające krążenie mózgowe i metabolizm

2. Nasilające określony rodzaj wywierających bardziej swoisty wpływ a czynność OUN w tym neuroprzekaźnictwa: leki wzmagające neuroprzekaźnictwo cholinergiczne, niektóre neuropeptydy.

3. LEKI NASENNE – przed podjęciem decyzji o farmakoterapii zaburzeń snu najpierw określenie obrazu snu, przyczyn nawyków dotyczących higieny snu i odpoczynku, przyjmowanie leków nasennych jest ostatecznością.

• Leki z grupy BDZ:

• estazolam

• flunitrazepam

• lormetazepam

• midazolam

• nitrazepam

• temazepam

• inne leki, anternatywne wobec BDZ:

• zolpidem

• zopiklon

• fenobarbital

• elometiazol

1. Leki przeciwlękowe – hamujące reakcje psychomotoryczne, emocjonalne i z układu autonomicznego występujące w stanach lęku.

Działają przeciwlękowo, uspokajająco, redukują agresywność (jeśli przyczyną jest lęk), przeciwdrgawkowo, ułatwiają zasypianie, obniżają napięcie mięśni szkieletowych. Nazwy leków: hydroksyzyna, busipron, opipramol (Pramolan), klometiazol, propranolol.

1. Elektrowstrząsy, mechanizm działania.

Wskazania do stosowania EW (elektrowstrząsów), jako metodę leczenia z wyboru stosuje się w:

• depresja psychotyczna

• depresja z wybitnie nasilonymi myślami i tendencjami samobójczymi, osłupienie depresyjne lub znacznie nasilone zahamowanie psychoruchowe

• …

EW jako metoda leczenia drugiego rzutu

• depresja lekooporna

• depresja przewlekła w zaburzeniach afektywnych

• u osób w wieku podeszłym, zwłaszcza przy współistniejących schorzeniach somatycznych

• u kobiet w ciąży w zaburzeniach afektywnych (ciężka depresja), schizofrenicznych i schizoafektywnych

• złośliwy zespół neuroleptyczny

• schizofrenia katatoniczna

• schizofrenia oporna na inne metody leczenia (za wyjątkiem schizofrenii przewlekłej).

P/Wskazania do EW:

Bezwzględne:

• choroby przebigające ze wzmożeniem ciśnienia śródczaszkowego

• świeży zawał mięśnia sercowego

• świeży krwotok wewnątrzczaszkowy

Względne:

• duży tętniak mózgu lub aorty

• odklejanie siatkówki

• guz chromochłonny nadnerczy

• zakrzepowe zapalenie żył

• jaskra z zamkniętym – przesączania

• miejscowe uszkodzenie mózgu

• choroby zwiększające ryzyko związane ze stosowaniem znieczulenia ogólnego

• nieskuteczność EW wcześniej

• wystąpienie istotnych niepożądanych objawów somatycznych i psychologicznych w czasie obecnej kuracji.

Objawy niepożądane – do najczęstszych objawów niepożądanych związanych z leczeniem EW należą zaburzenia pamięci, do stosunkowo częstych – bóle głowy, mięśni, nudności, wymioty.

Ocena skuteczności EW:

• Elektrowstrząsy uważa się powszechnie za leczenie ratujące życie w ostrej katatonii śmiertelnej

• Skuteczna metoda terapii, zmniejszająca ryzyko samobójstwa w leczeniu głębokich depresji w przebiegu CHAJ i CHWAD

• Efekty leczenia EW i stosowania farmakoterapii w depresji są porównywalne, EW charakteryzuje się szybszym początkiem działania terapeutycznego.

Leczenie światłem:

• Metoda terapeutyczna polegająca na eksponowaniu…

• ….

• ….

Wskazania:

• głównym wskazaniem jest depresja zimowa w przebiegu choroby afektywnej sezonowej

• pomocnicza metoda leczenia depresji w przebiegu niesezonowych postaci choroby afektywnej

• nie są znane szczególne przeciwwskazania do leczenia światłem

1. Zaburzenia psychotyczne (psychoza) – stan, w którym wyst. omamy, urojenia lub anomalie w zachowaniu (stan ogólnego pobudzenia i nadaktywności, silne i utrzymujące się

przerwa

do uzupełnienia

1. schizofrenia….

2. Etiologia schizofrenii.

Czynniki środowiskowe|częściowo ….

1. Etiologia – czynniki środowiskowe ….

2. Etiologia – czynniki genetyczne:

3. Etiologia – przesłanki neuromorfologiczne:

• Badania „post mortem”

• przeżyciowe obrazowanie struktur mózgu:

• poszerzanie komór bocznych ….

• ….

2. Etiolgoia – zaburzenia funkcjonowania neuroprzekaźnictwa:

• układ dopaminergiczny

• uk. serotoninergiczny

• uk. gabaergiczny

• uk. glutaminergiczny

1. Diagnoza – kryteria ogólne:

• typowe zespoły kliniczne określane za pomocą charakterystycznych objawów (paranoidalne, katatoniczne, hebefreniczne) lub charakterystycznych cech przebiegu i dynamiki zaburzeń (niezróżnicowane, rezydualne i proste)

• brak istotnych czynników somatogennych (organiczne choroby OUN, choroby ogólnoustrojowe, substancje psychoaktywne)

• nawroty lub przewlekły charakter zaburzeń, utrwalanie sił dezintegracji osobowości i dezadaptacji życiowej

1. Ogólne kryteria rozpoznawania schizofrenii paranoidalnej, hebefrenicznej, katatonicznej i niezróżnicowanej:

• 1 co najmniej jeden z następujących:

• echo myśli, nasyłanie lub zabieranie myśli oraz uogólnienie (odsłonięcie) myśli

• urojenia oddziaływania, wpływu, owładnięcia w zakresie ruchów, myśli i działań lub odczuć, percepcja urojeniowa

• głosy komentujące na bieżąco zachowania pacjenta lub dyskutujące na temat pacjenta albo inne głosy pochodzące z części ciała

• utrwalone urojenia innego rodzaju, o treści niedostosowanej kulturowo i całkowicie niemożliwej (np., że w jest w stanie kontrolować poglądy lub pozostaje w kontakcie z obcymi z innego świata).

1. Diagnoza – kryteria szczegółowe:

• omamy innego rodzaju niż wymienione, jeżeli towarzyszą im urojenia lub jeżeli względnie utrwalone (występują codziennie w ciągu tygodni, miesięcy)

• objawy katatoniczne (m.in. pobudzenie, osłupienie, objawy kataleptyczne, objawy echa, mutyzm, negatywizm)

• dezorganizacja myślenia (a właściwie wypowiadania się) w postaci jego nielogiczności, nieskładności i niekomunikatywności, prowadzących do rozkojarzenia lub niedostosowania wypowiedzi.

• Dezorganizacja lub niedostosowanie zachowań i reakcji emocjonalnych (m.in. ambiwalencja, ambitendencja, paratymia, parabulia, paramimia, parakinezy, stereotypie, manieryzmy, grymasowanie)

• Objawy negatywne, deficytowe, tj. ograniczenie, zubożenie myślenia i wypowiedzi (alogia), reakcji czuciowych (apatia, anhedonia, spłycenie – sztywność – zblednięcie afektywne) lub motywacji i działań ( )

1. Postacie kliniczne: schizofrenia paranoidalna, katatoniczna, hebefreniczna, niezróżnicowana, ryzydualna, prosta, cykliczna, depresja poschizofreniczna.

2. Przebieg i rokowania: schizofrenia dziecięca, sch. późna, typ zachowania, typ przebiegu – liniowy lub falujący, zejście, czynniki prognostyczne.

3. Leczenie:

• leczenie biologiczne: farmakoterapie, elektrowstrząsy

• inne metody leczenia: psychoterapia, trening umiejętności społecznych, psychoedukacja.

1. Zaburzenia schizotypowe- zaburzenia o długotrwałym przebiegu, trudnym do wskazania początku oraz obrazie klinicznym charakteryzujące się uderzającą niezwykłością przeżyć i zachowań przypominający typowe objawy schizofreniczne lecz nie osiągające ani nasilenia ani postaci tych typowych objawów.

2. Zab.schtyp. – obraz kliniczny:

• niezwykłe interpretacje poznawcze

• niezwykłe spostrzeżenia

• niejasne myślenie i wypowiedzi

• nieuporządkowane reakcje emocjonalne

• trudny kontakt

• ekscentryczność zachowań i wyglądu

• epizody quasi ( = jakby ) psychotyczne

1. Zaburzenia schizoafektywne:

• jednoczesne lub zrównoważone ilościowo i chronologicznie występowanie objawów typowych dla chorób afektywnych i schizofrenii

• okresowy przebieg w postaci nawrotów o podobnym lub naprzemiennym charakterze przedzielonych okresami względnie dobrych remisji.

1. Zaburzenia schizoafektywne :

• epidemiologia – rozpowszechnienie 2-3 krotnie mniejsze niż schizofrenii

• etiologia – mniejszy wpływ czynników charakterystycznych dla schizofrenii i chorób afektywnych

• przebieg i rokowanie – początek w 4 dekadzie życia, częstotliwość nawrotów wzrasta z wiekiem, rokowanie lepsze niż w schizofrenii, mniej korzystne niż w chorobie afektywnej.

1. Paranoja i reakcje paranoiczne (rodzaj psychozy):

Paranoja:

• rzadka, przewlekła psychoza

• usystematyzowane i logicznie skonstruowane urojenia rozwijające się stopniowo

• nie ma omamów ani schizofrenicznych zaburzeń myślenia

• struktura osobowości ulega dezintegracji

Reakcje paranoiczne:

• obraz kliniczny bardzo zbliżony do paranoi

• czas trwania różny

• rozwijają się najczęściej u ludzi, których charakteryzują swoiste cechy osobowości

• są następstwem działania różnego rodzaju czynników reaktywnych

1. Parafrenia i zespoły parafreniczne:

• podział nozologiczny

• parafrenia przewlekła

• zespoły parafreniczne

• podział nozograficzny

• parafrenia systematyczna

• parafrenia ekspansywna

• ostra omamica alkoholowa

• ostra halucynoza z omamami wzrokowymi

• przewlekła halucynoza dotykowa Bersa i Conrada

• halucynoza kiłowa Plauta

USTAWY

• Art. 3

• Ilekroć przepisy niniejszej ustawy stanowią o:

• osobie z zaburzeniami psychicznymi, odnosi się to do osoby:

• chorej psychicznie (wykazującej zaburzenia psychotyczne)

• upośledzonej umysłowo

• wykazującej inne…..

• zgodzie, oznacza to swobodnie wyrażoną zgodę osoby z zaburzeniami psychicznymi – która niezależnie od stanu zdrowia jej psychicznego – jest rzeczywiście zdolna do zrozumienia przekazywanej w dostępny sposób informacji o celu przyjęcia do szpitala psychiatrycznego, jej stanie zdrowia, proponowanych czynnościach diagnostycznych i leczniczych oraz o dających się przewidzieć skutkach tych działań lub ich zaniechania.

• rozdz. 2

• art. 18, pkt.1, 2

• art.21 – badanie psychiatryczne

• art.22

• art.23

• art. 24

• art. 28

• art. 29

uzależnienie (od alkoholu!),

otępienia

zaburzenia osobowości