Planetarny model budowy atomu: w środku atomu znajduje się dodatnio naładowane jądro, wokół którego krążą ujemne elektrony

Niels Bohr podał postulaty, które zakładają kwantowanie promienia orbity krążącego elektronu, jego prędkości, energii, pędu, itd.

I postulat – elektron krąży wokół jądra w atomie wodoru pod wpływem siły przyciągania elektrycznego i odśrodkowej siły bezwładności

Fe= Fodś

II postulat – elektron może krążyć tylko po takiej orbicie, na której jego moment pędu równy jest całkowitej wielokrotności stałej Plancka podzielonej przez 2π

mVR = n$\frac{\mathbf{h}}{\mathbf{2}\mathbf{\pi}}$

III postulat – elektron powracając z wyższej dozwolonej powłoki na niższą emituje foton

E_f = E₃ – E₂

Całkowita energia elektronu na pierwszej powłoce

E₁ = -13,6 eV

Na kolejnych powłokach energia jest większa, tzn. coraz mniej ujemna.

E_n = $\frac{\mathbf{- 13,6}}{\mathbf{n}\mathbf{2}}$

Oddziaływania silne (jądrowe) to największe siły, które występują w przyrodzie. Są one krótkozasięgowe i niezależne od ładunku

Defekt masy to różnica mas składników jądra i jądra utworzonego z tych składników

Energia wiązania jądra to praca, jaką należy wykonać, aby rozłożyć jądro na składniki nieoddziałujące ze sobą

E_w = Δmc²

Defektowi masy 1u = 930 MeV

Promieniotwórczość to zdolność pewnych pierwiastków do wysyłania promieniowania cząsteczkowego lub elektromagnetycznego z wnętrza jądra.

Promieniowanie γ – towarzyszy promieniowaniu α lub β w przypadku, gdy jądro pochodne (nowo powstałe) jest w stanie wzbudzonym, gdy przechodzi do stanu podstawowego emituje kwant promieniowania γ

Czas połowicznego rozpadu to czas, po którym połowa jąder promieniotwórczego pierwiastka zamieni się w inny pierwiastek.

Źródłem energii słońca i innych gwiazd jest reakcja syntezy wodoru w hel