Narkotyki i terroryzm:
CELAD (fr. Comite Europeen de Lutte Anti-Drogue) - Komitet ds. Zwalczania Narkotyków, organ działający od 1989 w ramach Unii Europejskiej.
Komitet zajmuje się obserwacją europejskiego rynku narkotykowego i opracowuje strategie walki z przemytem i dystrybucją narkotyków.
Na mocy TUE od 1993 CELAD razem z TREVI wchodzi w skład grupy ds. współpracy policyjnej i celnej działającej w ramach Komitetu K4.
TREVI (fr. - Terrorisme, Radicalisme, Extremisme, Violence Internationale) – wewnętrzna grupa ds. bezpieczeństwa utworzona przez Radę Europejską w Luksemburgu w 1975 roku.
Stała się ona pierwszym sygnałem współpracy ministrów spraw wewnętrznych i sprawiedliwości krajów Wspólnoty Europejskiej w zakresie polityki bezpieczeństwa i podwaliny powstałego później Traktatu Amsterdamskiego (1997) trzeciego filaru Unii Europejskiej.
Stały sekretariat TREVI powstał w Rzymie w 1975 roku.
The United Nations Office on Drugs and Crime (UNODC) is a United Nations office that was established in 1997 as the Office for Drug Control and Crime Prevention by combining the United Nations International Drug Control Program (UNDCP) and the Crime Prevention and Criminal Justice Division in the United Nations Office at Vienna.[1] It is a member of the United Nations Development Group[2] and was renamed the United Nations Office on Drugs and Crime in 2002.[3]
HDG Horizontal Group on Drugs
Standing Committee on Operational Cooperation on Internal Security (COSI) - COSI is a Council body with a mandate to facilitate, promote and strengthen the coordination of EU States' operational actions in the field of internal security.
Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa, fr.COPS, ang.PSC - instytucja pomocnicza Rady Unii Europejskiej powołana w 2000 roku. KPiB zastąpił poprzednio funkcjonujący Komitet Polityczny przejmując jego zadania. W jego skład wchodzą wyżsi urzędnicy lub ambasadorowie państw członkowskich, a przewodniczy mu kraj, który aktualnie sprawuje prezydencję w Radzie UE. Posiedzenia odbywają się dwa razy w tygodniu (wtorki i piątki) oraz w razie potrzeby organizuje się dodatkowe spotkania. KPiB obraduje w dwóch językach: francuskim i angielskim, nie korzysta przy tym z tłumaczy. Komitet wspierany jest przez Komitet ds. Cywilnych Aspektów Zarządzania Kryzysami, Sztab Wojskowy Unii Europejskiej oraz Komitet Wojskowy Unii Europejskiej. Do jego zadań należy:
koordynacja i monitoring postępów w realizacji ustaleń WPZiB w grupach roboczych
utrzymywanie kontaktów z Wysokim Przedstawicielem ds. WPZiB (od wejścia w życie Traktatu lizbońskiego z Wysokim przedstawicielem Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa)
przedstawia propozycje Radzie Unii Europejskiej dot. polityki bezpieczeństwa
reitox- Europejska Sieć Informacji o Narkotykach i Narkomanii Reitox, (z fr. Réseau Européen d'Information sur les Drogues et les Toxicomanies), komputerowa sieć stanowiąca infrastrukturę dla gromadzenia i wymiany informacji i dokumentacji na temat narkotyków i narkomanii. Reitox wykorzystuje między innymi autonomiczny system komputerowy łączący krajowe sieci informacji o narkotykach, wyspecjalizowane centra w państwach członkowskich i systemy informacyjne organizacji i organów europejskich oraz międzynarodowych współpracujących z Europejskim Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii.
The European Legal Database on Drugs (ELDD) is the EMCDDA's online database of information on European drugs-related legislation for the Member States and Norway. Information for the candidate countries is being added as it becomes available.
Europejskie Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii (ang. European Monitoring Centre for Drugs and Drug Addiction, EMCDDA) – zdecentralizowana agencja Unii Europejskiej, której zadaniem jest dostarczanie UE i jej państwom członkowskim obiektywnych, rzetelnych i porównywalnych informacji o narkotykach i narkomanii. Centrum działa od 1995 roku. Zostało powołane do życia w 1993 r. na mocy Rozporządzenia Rady (EWG) nr 302/93.
Monitorowaniu przez centrum podlegają: profilaktyka, lecznictwo, skala używania narkotyków, sposoby używania narkotyków, dostępność narkotyków, problemy związane z narkotykami, przestępczość związana z narkotykami, postawy społeczne wobec narkotyków i narkomanii. Centrum udostępnia zebrane dane publikując co roku raport.
Główna siedziba centrum znajduje się w Lizbonie, ale posiada również biuro w Brukseli. Centrum podlega bezpośrednio Komisji Europejskiej. Realizuje swoje zadania w bliskiej współpracy z krajowymi punktami referencyjnymi (Focal Points) w tzw. sieci Reitox obejmującymi instytuty naukowe i agendy rządowe zajmujące się problemami narkotyków i narkomanii na szczeblu krajowym. Współpracuje również z Norwegią, która ma status obserwatora, jak i z państwami ubiegającymi się o członkostwo w Unii.
Centrum posiada zarząd, w skład którego wchodzi po jednym przedstawicielu z każdego państwa członkowskiego, dwóch przedstawicieli Komisji oraz dwóch naukowców posiadających szczególną wiedzę w dziedzinie narkotyków, wyznaczanych przez Parlament Europejski na podstawie ich szczególnych kwalifikacji w tej dziedzinie. Prezes Zarządu wybierany jest na okres 3 lat. Zarząd może zapraszać na posiedzenia przedstawicieli organizacji międzynarodowych, z którymi Centrum współpracuje w charakterze obserwatorów np. ze Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), grupy Pompidou Rady Europy (Pompidou group of the Council of Europe), UNODC, bądź z Interpolu lub Europolu.
Na jego forum odbywają się dyskusje dotyczące szeroko pojętej kwestii bezpieczeństwa.
ABW bierze także udział w pracach nieformalnej międzynarodowej grupy antyterrorystycznej (Counter-Terrorism Group - CTG), która koncentruje się na terroryzmie międzynarodowym. Klub Berneński utworzył ją w następstwie wydarzeń z 11 września 2001 r.
Gremium zajmuje się m.in.: współpracą operacyjną oraz opracowywaniem analizy i oceny zagrożeń terrorystycznych dla decydentów UE. Raporty te opierają się na informacjach przekazanych przez służby członkowskie.
Podczas spotkań grupy dyskutuje się również zagadnienia związane z optymalizacją współpracy w walce z terroryzmem. Przewodnictwo w grupie jest rotacyjne na równi z prezydencją w UE. Polska pełniła tę rolę w II połowie 2011 r.
The high-security portal - named "Check the Web" - was launched earlier this month and allows the 27 EU states to pool data on Islamist propaganda and internet chatter at the European Police Office (Europol) in The Hague.
| Komisja Polityki Spójności Terytorialnej (COTER) |
- Regional policy and transport policy are at the heart of concern for local and regional authorities throughout Europe.
The COTER Commission allows for representatives from local and regional authorities to discuss the planning and implementation of these policies and to ensure that their concerns are taken up by the other European Institutions.
Program sztokholmski – Otwarta i bezpieczna Europa dla dobra i ochrony obywateli [Dz.U. C 115 z 4.5.2010].
W programie sztokholmskim określone zostały priorytety Unii Europejskiej (UE) w obszarze sprawiedliwości, wolności i bezpieczeństwa na okres 2010-2014. Opierając się na dotychczasowych osiągnięciach programu z Tampere i programu haskiego, program sztokholmski ma na celu sprostanie przyszłym wyzwaniom i dalsze wzmacnianie przestrzeni sprawiedliwości, wolności i bezpieczeństwa poprzez działania ukierunkowane na interesy i potrzeby obywateli.
Urząd Koordynatora Unii Europejskiej ds. Zwalczania Terroryzmu (CTC - Counter-Terrorism Coordinator) powstał w 2004 r. i został umiejscowiony w ramach Sekretariatu Rady UE. Zadania koordynatora obejmują umacnianie i koordynację wszystkich instrumentów zwalczania terroryzmu znajdujących się w dyspozycji UE oraz monitoring implementacji Strategii Zwalczania Terroryzmu UE.
Centrum Sytuacyjne (ang. Situation Center, SITCEN) lub Komórka Kryzysowa - departament działający w ramach Komórki Politycznej podlegającej Wysokiemu Przedstawicielowi Unii Europejskiej ds. WPZiB. Centrum powstało, wraz z nadrzędną Komórką Polityczną na mocy decyzji Rady UE 22 stycznia 2001 roku.
Antyterroryzm - całokształt działań o charakterze ochronnym, mających na celu zmniejszenie prawdopodobieństwa zaistnienia zamachu terrorystycznego oraz minimalizację jego skutków. Obejmuje ochronę osób i mienia, przygotowanie planów działania w sytuacji kryzysowej, zabezpieczenie sił i środków w celu udzielenia pomocy oraz okreslenie i ocenę możliwych zagrożeń.
W Polsce mianem "antyterroryzmu" określa się z reguły także całokształt działań dotyczących zapobiegania i zwalczania terroryzmu, a więc także działania określane zgodnie z nomenklaturą zachodnią jako "kontrterroryzm"