„Uczymy się być rasistami, to znaczy, że możemy również nauczyć się jak nimi nie być. Rasizm jest genetyczny. To wszystko kwestia władzy”. Jane Elliott.

Dyskryminacja rasowa wynika często z nieznajomości grup społecznych żyjących w tym samym państwie. Prowadzi do powstania fałszywych przekonań kształtujących negatywne postawy w stosunku do ich członków. Jeśli poglądy nacechowane dyskryminacją zyskują usankcjonowanie prawne, wówczas mogą one wywrzeć destrukcyjny wpływ na społeczność danego państwa.
Ludzie kierujący się uprzedzeniami rasowymi negatywnie oceniają całą grupę społeczną i zazwyczaj niechętnie odnoszą się do jej pojedynczych przedstawicieli tylko z tego powodu, że należą właśnie do tej grupy. Uprzedzenia są najczęściej źródłem fałszywych ocen. Do najbardziej destrukcyjnych przykładów uprzedzeń należą rasizm i seksizm (dyskryminacja płci). Podłożem dyskryminacji i uprzedzeń są stereotypy- jednostronne, przesadzone i uproszczone poglądy na temat poszczególnych grup czy społeczności. W 1935 roku przeprowadzono w USA pierwsze badanie naukowe dotycząc stereotypów. Okazało się, że znaczna część białych studentów college’ów postrzega grupy społeczne przez pryzmat obiegowych opinii. Na przykład Murzynów uważa się za przesądnych i leniwych, podczas gdy Żydzi są określani jako skąpi albo skoncentrowani na pieniądzach. W takim spojrzeniu na społeczeństwo charakterystyczne jest to, że przesadza się w ocenie liczby ludzi, którzy w danej społeczności mogą posiadać przypisaną im cechę. Stereotyp zakodowany jest w umysłach społeczeństwa, bardzo trudno wykorzenić, nawet jeśli fakty wyraźnie mu zaprzeczają.
Ludzie maja tendencję do uproszczeń i wysnuwania wniosków opartych na własnych doświadczeniach. Jednakże istnieje duża różnica na przykład pomiędzy osobistym przekonaniem szefa, który nie zatrudnia osób palących, ponieważ uważa, że zbyt wiele czasu przeznaczają one na przerwy- a doktrynalnym założeniem, że wszyscy palacze pracują mniej wydajnie od niepalących. Stereotypy mogą okazać się niebezpieczne, jeśli zostaną wykorzystane do usprawiedliwienia prześladowań i dyskryminacji. Kiedy w jakimś społeczeństwie dochodzi do głosu grupa ludzi dających posłuch uprzedzeniom, ich działalność prowadzi do stereotypowego wizerunku grup społecznych, które władzy nie posiadają. Tak właśnie stało się w RPA w okresie apartheidu (1948-90), kiedy ludzie nie należący do białej rasy nie mieli pełnych praw obywatelskich. Podobna sytuacja miała miejsce w nazistowskich Niemczech (1933-45), kiedy Żydzi, Słowianie i przedstawiciele innych mniejszości narodowych jako narody „niższe” mieli zostać eksterminowani.
Rasizm jest to pogląd głoszący, jedna rasa lub grupa etniczna może być wyższa od drugiej. Ma on być usprawiedliwieniem dyskryminacji, przybierającej formy przemocy słownej lub fizycznej, a nawet ludobójstwa. Chociaż nie udowodniono żadnego związku pomiędzy pochodzeniem społecznym czy rasowym, a osobowością jednostki i cechami jej charakteru, wiele osób do dziś wierzy, że taki związek do dziś istnieje. Rasizm jest problemem społecznym aktualnym również w czasach współczesnych, ma jednak inną postać; głosi wyższość rasy białej nad „kolorowymi”. Jego początki są zauważalne w XVI wieku, kiedy kraje europejskie zaczęły kolonizować pozostałe rejony świata. Kolonializm doprowadził do powstania niezwykle zyskownego procederu- handlu niewolnikami. Niewolnictwo jest przejawem dyskryminacji- miliony mieszkańców Czarnego Lądu ładowano na statki płynące do obu Ameryk i zmuszano ich następnie do wykonywania ciężkich prac fizycznych. Wskutek kolonializmu i rasizmu kolor skóry zaczął po raz pierwszy w dziejach odgrywać ważną rolę w kontaktach pomiędzy Europejczykami, Amerykanami i rdzennymi mieszkańcami Afryki, Azji, Ameryki Łacińskiej oraz Australii. W celu usprawiedliwienia swojej działalności handlarze niewolników rozpowszechniali wymyślone informacje o różnicach dzielących rasę białą od innych ras- ludzkiego towaru, którym wypełniali luki swoich statków. We wcześniejszych cywilizacjach nie znano rasizmu w istniejącej dziś postaci.

Pod koniec XVIII i w XIX wielu doszło do zniesienia niewolnictwa w większości państw europejskich, ale jego miejsce zajęły uprzedzenia rasowe. W XIX-wiecznej Anglii przyrodnik Karol Darwin opublikował swoje poglądy na temat ewolucji gatunków i doboru naturalnego, wg których pewne gatunki w przyrodzie są w stanie przeżyć dzięki większym zdolnością adaptacyjnym i sprawności fizycznej. Wielu ludzi zinterpretowało poglądy Darwina jako dowód, że pewne grupy społeczne są silniejsze od innych, ponieważ natura obdarzyła je większą odpornością i sprawnością. Taki stan rzeczy daje im kontrolę nad tymi grupami, które są z natury słabsze. Niektórzy Europejczycy zaczęli uważać się za istoty wyższe w stosunku do ludów i ras kolonizowanych. Znaleźli się nawet naukowcy usiłujący udowodnić, że Europejczycy maja większe mózgi, a zatem górują inteligencją nad innymi rasami.
XX wiek to okres odbywających się na całym świecie akcji protestacyjnych organizowanych przeciwko rasizmowi. Na początku stulecia przedstawiciele mniejszości etnicznych w dalszym ciągu byli dyskryminowani w szkołach, instytucjach publicznych i życiu zawodowym. Odmawiano im prawa do głosowania.

W latach sześćdziesiątych w Stanach Zjednoczonych zaczęły się tworzyć pierwsze ugrupowania czarnych aktywistów walczące o równouprawnienie. Punktem zapalnym był incydent, w czasie którego pewna Murzynka nie chciała ustąpić miejsca w autobusie białemu mężczyźnie. Walkę o prawa człowieka prowadzono przez organizowanie marszów pokojowych. Doprowadziły one do zniesienia w 1954 roku przez Sąd Najwyższy USA segregacji rasowej w szkołach i podpisaniu Ustawy o prawach obywatelskich w roku 1964. różnic z rasą czy kolorem skóry.

Zabójstwo dr. Martina Luthera Kinga w 1968 r. pierwszego czarnoskórego laureata pokojowej Nagrody Nobla z 1964 r. zmobilizowało nauczycielkę trzeciej klasy szkoły podstawowej Jane Elliott do przeprowadzenia warsztatów ułatwiających zrozumienie co to jest rasizm.

Film przedstawia przebieg warsztatów, jakie przeprowadziła Jane Elliott po zabójstwie dr. Martina Luthera Kinga w 1968 r. Warsztaty miały pomóc zrozumieć co to jest rasizm i dyskryminacja.

Rasizm nie definiuje się w jeden określony sposób. Jest to ideologia,

Ćwiczenie polegało na podzieleniu osób uczestniczących w badaniu na dwie grupy według koloru oczu. Ludzie o niebieskich oczach zostali uznani za grupę gorszą, mniej inteligentną, mniej wartościową, tak jak traktowana jest społeczność afroamerykańska na co dzień jedynie ze względu na to, iż mają inny kolor skóry. Podczas badania przedstawione są mechanizmy dyskryminacyjne, jakimi przeciętni amerykanie podświadomie się posługują. Eksperyment trwał tylko 2,5 godz. a większość uczestników niebieskookich nie wytrzymała złego traktowania. Celem eksperymentu Jane Elliott było uwrażliwienie odbiorcy na problemy rasizmu, dyskryminacji i różnego rodzaju uprzedzeniom ze względu na płeć, pochodzenie etniczne, kolor skóry, narodowość czy też niepełnosprawność.

Spośród wszystkich zachowań społecznych uprzedzenie jest prawdopodobnie najbardziej niebezpieczne , gdyż istnieje w życiu prawie każdego człowieka, ma „wspólne źródło jakim jest funkcjonowanie społeczeństwa patriarchalnego, w oparciu o system dominacji władzy i podporządkowania”.

Jane Ellitt unika intelektualnego podejścia do nacechowanych emocjonalnie tematow. Stwarza sytuacje, w ktorej uczestnicy sami doświadczaja dyskryminacji i w ten sposób mogą odczuc jej efekt- emocjonalnie nie intelektualnie. Odrzuca konwencjonalna wiedze na temat edukacji dorosłych. Zamiast docenic wiedze uczestnikow, wykorzystuje ich emocje, by poczuli dyskomfort, winę, wstyd, zażenowanie i upokorzenie. Jane przekonuje ze chronienie białych przed bolem rasizmu jedynie razizm wzmacnia.Umiejetnie wytraca białych z ich komfortowej, uprzywilejowanej pozycji na czas potrzeby nauki co ma na celu pokazanie traktowania ludzi innych raz, plci itp.

Elliott bezlitośnie naigrywa się i upokarza niebieskookich. Kiedy uczestnicy przejawiaja smutek, wstyd, czasem placzą Jane podkresla, że przezywaja to tylko w czasie warsztatu, podczas gdy osoby kolorowe są traktowane w ten sposób przez cale życie.Pommimo tego, ze uczestnicy biorą udzial w ćwiczeniu dobrowolnie i na ochotnika oraz w pewnym stopniu wiedzą czego mogą się spodziewac, jest jasne ze ćwiczenie jest dla nich bolesne. Niebieskooki doświadczają upokorzeń i bezsilności. Uczestnicy kolorowi widza jak biali uczą się i doświadczają tego co oni dobrze znaja.

Jane Ellitt prowadzac ćwiczenia miala na celu pokazanie:

- ze nie ma ludzi wolnych od uprzedzen i sterotypow lecz seksizm, rasizm, homofonia i inne uprzedzenia są nabyte, a nie wrodzone

-dzieki autorefleksji, zdobyciu wiedzy na temat mechanizmow władzy, wykluczania i dyskryminacji, dzieki krytycznemu spojrzeniu na kulturę, w ktorej się wychowywaliśmy i codziennej antydyskryminacyjnej praktyce możemy się ich „oduczyć”

-stereotypy i uprzedzenia ą multiplikowane m. in. w procesie edukacji, dlatego tak ważne jest by proces ten uczynić jak najbardziej wolnym od uprzedzeń i przejawow dyskryminacji

- uprzedzenia i dyskryminacja dotyczą nas wszystkich bez względu na to czy należymy do grupy dyskryminowanej czy tez nie

-prawo zakazujące dyskryminacji nie dziala samo z siebie, często tez przed dyskryminacją nie chronii

- niedyskryminowanie nie wystarcza, milcząc i nie reagując aktywnie na przejawy dyskryminacji potrzymujemy obecny stan rzeczy